'Ik wil niets horen wat je ook niet aan de politie zou vertellen'

Pinny Song, een van de verdachten in het liquidatieproces zit al meer dan 2 jaar in voorarrest. Kortgeleden heeft zij een andere advocaat genomen, Mr. R.D. Meerman van het Kantoor Plasman - Advocaten. Deze nieuwe raadsman heeft haar aangeraden zich, in tegenstelling tot haar oude raadsman Mr. Brander, niet meer alleen te beroepen op haar zwijgrecht. Mr. Meerman denkt daar anders over. Mischien was het zelfs beter geweest vanaf het begin vragen gewoon te beantwoorden. Pinny Song had kortgeleden aangegeven dat zij nu wel wat wilde verklaren. Groot gedeelte van de dag werd daar vandaag aan besteed. OM en rechters vuurden nu voor de zoveelste keer een reeks vragen op de verdachte af. Men vroeg zich ook af waarom zij dan al die jaren bleef zwijgen. In 1993 was zij immers al verhoord en had zelfs ook enige tijd vastgezeten op verdenking van de opdracht geven voor de liquidatie op Tonny van Maurik. Dit heeft zij altijd ten stelligste ontkend. Maar waarom ze dan niet gewoon vertelde hoe zij dan dacht hoe het wel gegaan was, en waarom zij zich bleef beroepen op haar zwijgrecht, daar kon ze maar een antwoord op geven: Mijn advocaat wilde dat zo....

Aanvankelijk begon het verhoor wat stroef. Pinny kon zich blijkbaar niet veel herinneren bij de eerste vragen. Voorzitter Lauwaars merkte op een gegeven moment op dat hij het nut van deze bijeenkomst dan niet echt zag als Pinny zich voortdurend niets kon herinneren. Een tweede rechter voegde daaraan toe dat haar vragen tot nu toe niets opleverden. Het klonk bij beide rechters lichtelijk geïrriteerd. Mr. Meerman vond echter dat Pinny de vragen beantwoordde die werden gesteld. Mischien moesten de rechters maar eens vragen: Wat weet u van mijnheer Rasnabe? De rechter antwoordde: Dat heb ik dacht ik gevraagd. Het verhoor ging hierna allemaal wel wat gesmeerder. Mischien dat Pinny even een duwtje in de rug nodig had.

De familie van Pinny waren net zoals de keren hiervoor dat zij voor de rechtbank verscheen ook weer allen aanwezig. Zij steunen haar door dik en dun en geloven ook allen steevast in haar onschuld. Paul Visser, de zoon van Pinny, heeft kortgeleden ook nog een verklaring afgelegd bij de politie. Daar werd zijdelings over gesproken. Zo opende de rechter vandaag ook de zitting, met deze mededeling. Of Pinny wilde beginnen met datgeen ze nu wel wilde verklaren of met een brief die aan de rechtbank is gezonden. De keuze was dat laatste. In de brief staat dat het klopte dat Moppie wel een periode bij haar woonde. Moppie was het huis uitgezet door zijn ouders en daarom mocht hij bij Pinny wonen. Hij was een vriend van haar zonen waarmee hij samen naar voetbalwedstrijden ging. Pinny deed in die tijd ook de was voor Moppie.

Samengevat enkele passages uit het verhoor:
Rechter: Er was een vriendenclubje om u zonen heen. Mijnheer Remmers, kent u die?
Pinny: Nee, hij is wel eens met Rasnabe meegeweest, maar was niet echt een vriend van mijn zoons. Ik was er natuurlijk ook vaak niet. Moppie was al wel eens bij mij, maar Jesse niet.
Rechter: Kwam Nampaul de B. wel eens bij u?
Pinny: Nee.
Rechter: Freek Stevens?
Pinny: Nee. Hij werkte bij een tankstation.
Rechter: Niet bij een bedrijf waar uw zoon ook werkte?
Pinny: Dat was veel later.
Rechter: Kende u Rommy?
Pinny: Ja. Ik heb hem een keer gezien. Ik moest was ophalen bij de wasserij in Abcoude. Toen heb ik Henk gezien ja.
Rechter: Werd hij aan u voorgesteld?
Pinny: Ja.
Rechter: En de relatie Rasnabe - Rommy?
Pinny: Nee, weet ik niets van.
Rechter: Rasnabe was toen bij Rommy?
Pinny: Ja.
Rechter: Dus op het adres van Rommy ging u de was afgeven?
Pinny: Ja.

-Hierna kwamen de rechters op de avond van de liquidatie bij het Altea-hotel. Men vroeg zich af waarom Pinny de afspraak met Tonny afgezegd had? Volgens Pinny was er niet echt een afspraak geweest en had zij zich niet lekker gevoeld die avond. Daarom was zij niet gegaan. Pinny was die avond met haar man Tonny Visser naar het ziekenhuis gegaan. Er zou eigenlijk nog gebeld worden met Tonny van Maurik voor een definitieve afspraak. Dat is echter toen niet gebeurd. Kennelijk had Tonny in zijn beleving al wel een afspraak gehad. Pinny bleef echter volhouden dat ze geen definitieve afspraak hadden gemaakt bij het Altea-hotel. Volgens een eerdere verklaring sprak ze wel vaker af bij het Altea-hotel en een Esso-pompstation. Nu zei Pinny dat ze nou ook weer niet zo vaak afspraken. Wat er precies is gebeurd, weet ze niet.

-Er is een keer gebeld met een toestel vanaf de woonboot met een toestel waarvan het nummer eindigde op 1810. Volgens Pinny was zij dat niet. Wie het dan wel was, kon Pinny niet zeggen, maar in die tijd deed haar zusje de was voor Moppie, dus mischien was zij het. Haar zusje is volgens Pinny erg labiel en had veel psychische problemen. Het zusje van Pinny had nl verklaard dat Pinny wel degelijk had gebeld met Moppie in die tijd, maar dat liegt ze, volgens Pinny. Ze weet ook zeker dat haar zusje contact heeft gehad met Moppie over de was en het eten. De elf keer dat er vanaf de woonboot gebeld is met een toestel van Moppie waren waarschijnlijk de zonen van Pinny. En vanaf het huis van haar ouders dus haar zusje.

- Pinny werd wakker gemaakt in het ziekenhuis door haar partner Tonny Visser. Die zei: Weet je wie er doodgeschoten is? Tonny van Maurik, zei ie toen. Rechter: Hoe wist hij dat? Pinny: Dat weet ik niet. Hij had met iemand gebeld. Rechter: Het ligt toch voor de hand dat hij vertelde met wie hij belde? Pinny: Volgens mij zei hij, je moet even in de krant lezen. Partner Tonny Visser heeft in die tijd niet verteld van wie hij het nou gehoord had. Later bleek dat ene Joop K. geweest te zijn. Deze kon het zich allemaal niet meer herinneren later. Er is op die ochtend een contact van 1 minuut geweest tussen tussen toestel 1810 en de woonboot. Rechter: Je zou kunnen zeggen dat de 1810 met uw partner belt en dat die het weer aan u doorgeeft. Pinny: Dat weet ik niet. Niemand weet het meer. Rechter: Het toestel 1810 wordt op dat moment uitgepeild in Krimpen a/d IJsel. Dat is een toestel dat wordt toegeschreven aan Dhr. Henk Rommy, vanuit Maarsen en Krimpen a/d IJsel.

- Karin Zwager, een oud-collega prostituee uit de Stoofsteeg waar Pinny werkzaam was in de tijd van de liquidatie, die inmiddels overleden is, heeft een belastende verklaring afgelegd over Pinny. Volgens Pinny liegt zij dat ze aan haar gevraagd zou hebben Tonny dood te laten schieten. Geurt Roos en Rick Lam hadden het verhaal van Karin wel bevestigd, maar Pinny bleef volhouden dat ze liegt. Waarom weet ze niet. Ze had Karin vaak geholpen. Ze zat aan de coke, en Pinny gaf haar vaak geld. Op een gegeven moment werd het haar te veel. Mischien zit daar een motief om Pinny te beschuldigen, omdat ze geen geld meer kreeg. Karin begon Pinny toen te chanteren. Ze wou 25.000 gulden hebben. De rechter vond het vreemd dat Pinny daar dan niet open over is geweest tegen de politie, als ze toch niets te verbergen had. Pinny had in die tijd wel contact met Kees de buurtagent van de Wallen, maar ze had dit niet verteld omdat ze er gewoon heel erg mee zat, aldus Pinny. Karin Zwager heeft verteld dat Pinny Moppie Rasnabe heeft ingeschakeld om Tonny van Maurik dood te schieten. Allemaal onzin, zegt Pinny nu. Karin kende Moppie niet eens in die tijd. Ze had hem nooit gezien. Ook dat Pinny 10.000 gulden voor wapens zou hebben gegeven is gelogen. Karin was een heel vreemd meisje, ze had de pest aan Tonny van Maurik. Ze vond hem arrogant en vervelend. De officier van justitie merkte nog wel op dat het vreemd is dat Pinny überhaupt gevoelig is voor chantage als alles gelogen is van Karin.....


- De rechter hield Pinny stukken voor. Er was een afspraak met Tonnie van Eunen in Motel Breukelen. Er is ook een tapgesprek. Pinny verteld dan uit zichzelf: Ze zaten in de pillen. Ze brachten ze met een camper naar Zweden, een ouder echtpaar. Dat heeft een paar jaar geduurd. De winst lieten ze staan om weer te investeren. Op een gegeven moment was de hele camper weg. Ik wilde daar over praten. Dat ging niet over Tonny. Dat ging over heel wat anders. Ik kwam daar, toen liet ie een wapen zien. Hij zei ook, ik ben niet alleen gekomen. Daar was ik kwaad over.

Rechter: Wat wilde u bespreken?
Pinny: Hoe het zo gelopen was. Hoe het kon allemaal. Hij zei, ik wil niet dat je het hebt over die pillen. We hebben twee minuten gesproken. Hij zei het en vertrok weer.
Rechter: Die mijnheer B., dat was de bodyguard, zegt dat het een ontmoeting met u was en het komt er min of meer op neer dat u op een beetje jankerige toon zou hebben gezegd: Dit was nou ook weer niet de bedoeling. Mijnheer van Eunen is inmiddels overleden. De broer van mijnheer van Maurik heeft Dhr. van Eunen gesproken en zegt dat hij u afwimpelde. Hij zou gezegd hebben: Ik wil niets horen wat je ook niet aan de politie zou vertellen.
Rechter: Wat is er nou wel besproken?
Pinny: Bijna niets.
Rechter: Wat dan wel?
Pinny: Nou, bijna niets.
Rechter: Wat houd dat in? Vertel dan.
Pinny: Ik had nog heel veel pillen thuis staan. Ik wilde daar geen last mee krijgen. Hij moest ze ophalen. Hij zei toen, gooi ze maar weg. Ik zei, waarom heb je die jongen meegenomen? Als die meneer B. erbij had gezeten, had ik niet over die pillen gesproken. Dat deed ik gewoon niet als anderen erbij waren. Ik vond het gewoon raar dat ie kwam met een pistool en een vriendje wat bij de deur stond, en buiten stonden er ook nog een paar.
Rechter: De getuigen verzinnen gewoon dat er over is gesproken? Dat Van Eunen met u over de dood van Tonny van Maurik heeft gesproken?
Pinny: Ik heb het daar helemaal niet over gehad toen. Die B. zat buiten in de hal om de hoek ergens. Er is bijna niets besproken.
Lauwaars ging verder: Dat 'bijna', als er iets is gezegd, is er iets gezegd. Wat is het nou? We doen aan waarheidsvinding. Bijna niks, is toch iets. Er is wel iets besproken, maar u weet niet meer wat? U wilde zelf een moment op zitting. Waar wilde u het dan over hebben?

Morgen nog een laatste gedeelte van het verhoor.

Door Bondtehond

'Die Jesse, Giuseppe en Ali, die ken ik allemaal niet'

Na het verhoor dinsdag op zitting door Mr. Jan Hein Kuijpers was het de beurt aan de advocaten van Jesse Remmers, Mr. Paul Waarts en Mr. Sander Jansen, de getuige Malika Nasri ook enkele vragen te stellen. Hieronder, in het tweede gedeelte, een samenvatting van enkele vragen uit dit verhoor. Dit was kort voor de middag. Tijdens de middagpauze kon Getuige Malika Nasri haar twee verklaringen lezen, die uit 1996 en ook de jongste, waarin zij beweerde dat Jesse wel aanwezig was bij een gesprek in de huiskamer van de familie Verbaan in tegenstelling tot wat ze zei in '96. 's Middags kwam Ali Akgün voor de rechtbank in De Bunker en werd zoals gewoonlijk bijgestaan door Mr. Nico Meijering. Ali had in de EBI enkele geluidsdragers beluisterd, en naar aanleiding daarvan had dat bij hem vragen opgeroepen. Er werden vier geluids-fragmenten aan de rechtbank voorgedragen. Iedereen in de rechtszaal en op de publieke tribune kon meeluisteren met een verhoor van Maria Houtman, de weduwe van de geliquideerde Kees Houtman.

De hoofd-parketwacht zette de apparatuur vast klaar, maar eerst kregen advocaten Mr. Paul Waarts en Mr. Sander Janssen van Jesse Remmers dus nog het woord.

Mr. Sander Janssen begon: Wist u van te voren dat die Joegoslaven zouden worden doodgeschoten?
Malika: Nee, dat weet ik niet.
De rechter merkte op: U hoeft daarop niet te antwoorden, als u uzelf zou belasten.
Janssen : U zou hebben gezegd: Raymond en Moppie zouden iemand gaan doodschieten. Kunt u zich dat herinneren?
Malika: Nee.
Janssen: Kunt u zich herinneren wanneer Raymond dat verteld heeft?
Malika: In die periode werd zoveel besproken. Hij deed vaak geheimzinnig.
Janssen: Als ik u zeg, dat gesprek met Raymond en Moppie is er wat besproken. Dat Raymond u bepaalde dingen heeft verteld. Kunt u zich herinneren die bewuste avond?
Malika: Daar heb ik over verteld. Maar, ik heb pijn. Als ik lang moet zitten, krijg ik steeds steken.

Voorzitter Lauwaars besloot dat het tijd voor een korte pauze was. Na deze schorsing was Malika wat bijgekomen en had ook wat minder pijn-steken van het zitten.
Lauwaars: Gaat het weer een beetje mevrouw Nasri?
Malika: Ja.
Mr. Waarts ging verder: Kunt u zich herinneren of u eerder met leden van de familie Verbaan gesproken heeft over die Joegoslaven?
Malika: Ja. Ze hadden wel verteld dat ze ze bang zouden maken.
Waarts: Bang zouden maken?
Malika: Ja.
Waarts: Waar was vader Verbaan?
Malika: Vader Verbaan werd overal buiten gehouden.
Waarts: We zitten wel even met de Agenda. Later die avond vond er een soort krijgsberaad plaats?
Malika: Ik ken het woord ja.
Mr. Waarts herhaalde zinnen uit een verklaring: Uit de gesprekken zijn senior en junior daar bij. George en Samir zouden omgebracht worden. Raymond en Moppie waren er nog niet bij. Er wordt wel gezegd dat ik nooit iets mag vertellen. Kunt u zich dat herinneren?
Malika: Flarden ja.
Waarts: Er zou al voor Raymond en Moppie kwamen over gesproken zijn.
Malika: Weet ik niet meer.
Waarts: Het zou een soort krijgsberaad zijn? Heeft u dat zo gezegd?
Malika: Ik weet wel wat het betekend.

Verderop:
Waarts: Kende u ook de broers van Jesse Remmers?
Malika: Nee, ik heb geen familie gezien.
Waarts: Zag u wel eens een ander persoon met een Indonesisch uiterlijk?
Malika: Ik woonde in een wijk met Molukse mensen. Of er meer Indonesische jongens waren? Nee.... Nee, ik dacht het niet.

Malika later, over de verschillende verklaringen: Mag ik de beide verklaringen ook lezen? Dat is mij toegezegd.
OM: Ja dat mag, het is u toegezegd, dus...
Waarts: We zouden dan wel willen dat mevrouw Nasri daar dan ook meteen een reactie op geeft.
Officier van justitie Betty Wind: Ik ben het wel eens met mijnheer Waarts, als ze nu de verklaringen leest, dat ze ook een reactie geeft hier op.
Lauwaars: Dan houden we nu maar luchpauze. We zijn 13:15 terug in de zaal.
Na de middagpauze zat iedereen klaar in de zaal en vroeg Lauwaars om een reactie op de verklaringen van Malika.
Rechter: U heeft de verklaringe gelezen. Wat is u opgevallen?
Malika: Dat de verklaringen die ik heb gegeven, dat dat zo is.
Rechter: Wijken ze nog af?
Malika: De verklaringen van '96 wijken eigenlijk niet veel af van wat ik steeds heb verklaard.
Rechter: De punten die wel afwijken, welke zijn dat?
Malika: Er zijn niet specifiek dingen naar boven gekomen.
Rechter: Blijft u erbij?
Malika: Ja.
Mr. Waarts: Blijft u bij de verklaring van vanochtend?
Rechter: Dat is wel een algemene vraag....
Malika: Ja, ik blijf erbij.
Rechter: Dit was het. We hopen dat u niet meer terug hoeft te komen.
Betty Wind: De verklaring die ze heeft gelezen in de pauze hebben we ook weer terug ingenomen. Dat wilde ik even mededelen.

Lauwaars: Bedankt mijnheer Remmers dat u zo inschikkelijk was.
Jesse Remmers geinde met Lauwaars: Ik zei, ik wil wel eventjes naar beneden..... (het werd een paar uur)
Lauwaars: Onze excuses dat het wat langer is geworden. Er is inmiddels wat klaargezet voor de audio-weergave. Mijnheer Meijering heeft wat te vertellen met zijn cliënt Ali Akgün. De verdachten uit Perugia zijn allen aanwezig. Er zijn geluidsfragmenten waarover gecorrespondeerd is.
Op de vraag met welk doel de rechtbank deze geluidsdragers zou moeten beluisteren, antwoordde Mr.Meijering dat Ali de rechtbank graag de intonatie van mevrouw Houtman wilde laten horen.
Mr. Meijering: Het is goed om op te letten van Ali, op:Welke Ali is dat? Daarna komt er een andere tekst dan daar staat. (in het proces-verbaal van de uitwerking) Voorts op: 'Allemaal', is natuurlijk dat zwikkie wat is opgepakt. Die Jesse en die Ali, en die gozer in Spanje ken ik ook niet. En op: Nu heb ik op het nieuws gehoord dat een Turk Kees heeft doodgeschoten.

Lauwaars: Zullen we dan nu gaan luisteren? Ik zie geen verzet, laten we dat maar doen dan.

Bij het eerste fragment klonk de stem van Maria Houtman en een rechercheur van de CIE luid en duidelijk over de speakers. Wat volgt zijn samenvattingen uit deze fragmenten.

Fragment 1:
Rechercheur: Wat heb je over deze zaak gehoord?
Maria Houtman: Ja, genoeg hè. Van die vent die ze nu hebben gepakt, dat hij dus Kees heeft vermoord.
Rechercheur: Welke vent?
Maria Houtman: Die Giuseppe. En nog een Turk, ene Ali. En 'Treber', dat staat toch in alle boekjes. ('Treber' is slecht hoorbaar)
Rechercheur: Welke Ali?
Maria Houtman: Weet ik niet.
Rechercheur: Hoe weet je dat?
Maria Houtman: In de krant staat dat, dus dat lees ik ook.
Rechercheur: Wat heeft u gelezen?
Maria Houtman: Nou dat. Het belangrijkste dat die Giuseppe mee heeft gedaan aan de moord op Kees. Ik vind het ook zo raar dat ze het eerder horen dan ik.
Rechercheur: Hoe bedoeld u dat?
Maria Houtman: Nou, zoals ik het zeg, dat de media het eerder weet dan ik.

Rechter: "Treber" staat toch in alle boekjes?!
Peter La Serpe klonk ineens over de speakers en hielp de rechter: 'Treber' is Fred R. Hier in de kleine ruimte is het goed hoorbaar, het is Fred R.
Advocate van het kantoor van Mr. Peter Plasman: Fred R. is mijn client en die staat niet in alle boekjes.
Rechter: Zijn we het allen over eens dat over een woord onduidelijkheid bestaat?
Ali Akgün: Ik heb Treber gehoord, geen Fred R. Mischien is dat een stopwoordje?

Fragment 2:
Rechercheur: Ik kan het me voorstellen dat je die mensen niet kent. Ken je de mensen die Kees kent?
Maria Houtman: Nee, dat zwikkie wat nu opgepakt is, ken ik allemaal niet. Die Jesse, Giuseppe en Ali, die ken ik allemaal niet. En die gozer die in Spanje is gepakt, die ken ik ook niet.

Fragment 3:
Maria Houtman: Atilla had ruzie met een Turk. Enne, hij heeft dus in de Bulldog geroepen, tegen Dino en een Turk, die Ali A. bleek dus achteraf.
Rechercheur: Hoe heb je dat gehoord?
Maria Houtman: Nou, ook van vrienden hè. Kees had dat ook verteld. Hij had die BMW aan hem gegeven. Hij zat in de rottigheid.
Rechercheur: Die Atilla?
Maria Houtman: Ja, die Atilla.
Rechercheur: Waarom zat ie in de rottigheid?
Maria Houtman: Nou, om wat ik je net vertelde.

Fragment 4:
Maria Houtman in gesprek met Dhr. Gietema. (politie-inspecteur)
Maria Houtman: We weten in ieder geval niets af of dat ze in de Hallen er over uitgelaten hebben. Nou ja, Kees zal mischien een keer gezegd hebben van: 'Ik vermoord hem terug'. Je weet niet wat Holleeder allemaal bij hem had. Het was toch wel een behoorlijke ploeg, Ze kwamen steeds met anderen. Niemand alleen. Nou heb ik ook op het nieuws gehoord dat het een Turk was die Kees heeft doodgeschoten.
("Hard geluid" - Er valt iets om, waarschijnlijk een bekertje, daarna is er een korte stilte)
Maria Houtman: Nou ja, ik heb het niet van jou gehoord. Het was op mijn verjaardag dat ik het hoorde. Ik zeg expres jij. Dat ik het niet van jou heb gehoord.
Dhr Gietema: We willen eerst graag jouw verhaal horen. Niet dat je het inkleedt.
Maria Houtman: Nee, dat is logisch. Dat is het spelletje dit.
Dhr. Gietema: Nou ja spelletje. Je kunt het een spelletje noemen.
Maria Houtman: Nou, ik ga niet op de TV hoor.
Dhr. Gietema: Jouw verklaring blijft veel waard als het van jezelf komt.
Maria Houtman: Ja, dat snap ik.

Zo ging dit laatste fragment in grote lijnen.
Mr. Nico Meijering had hierover een opmerking: Wat ik van belang vind. Mevrouw Houtman zegt na, 'die Kees heeft doodgeschoten', 'Nou ja, ik heb het niet van jou gehoord'. Tijdens dit fragment valt er ook een bekertje of blikje om. Er valt daarna een stilte.
Mr. Meijering verbond er nog geen conclusies aan, maar merkte nog wel op: Op 6 December was er nog helemaal niet bekend dat er een Turk was gearresteerd.....
(was 6 December de verjaardag van Maria Houtman? red.)

De rechters reageerden verder niet op deze opmerking van Mr. Meijering. Dit zal later in het proces gebeuren. Het is in ieder geval iets voor de rechters om te overdenken. Wel vroeg een van de rechters aan Nico Meijering of dit het was en of het hierbij als afgesloten kon worden beschouwd. Dat kon.

Dit laatste fragment klonk inderdaad een beetje vreemd. Na dit fragment hoorde je buiten de zaal ook van een aantal mensen dat het erop leek of er seintjes werden gegeven en dat het leek of het bekertje expres omgegooit werd op dit bewuste moment. Dit is op z'n minst opmerkelijk te noemen. Nu begrijp je ook beter waarom Ali en zijn raadsman nou persé wilden dat de rechtbank deze fragmenten kreeg te horen.

Tot slot liep een van de rechters nog wat agenda-punten door.
Donderdag 11 Maart komen de resterende telecomvragen aan bod. Pinny Song wil alsnog verklaren op een aantal punten.

Rechter: Mijnheer La Serpe, u zou ook nog wat te zeggen hebben?
De advocaat van La Serpe, Mr. van Schaik reageerde voor zijn cliënt: Dat is juist. Cliënt wil een verklaring afleggen. We hebben de indruk dat het zaaksoverstijgende invloed heeft.

Rechter: Dan moeten we daar rekening mee houden dat dat ook tijd in beslag neemt. Dit komt maandag de 15e aan bod.

Mr. Meijering had nog een verzoek aan de rechtbank om met zijn cliënt in de EBI samen geluidsdragers te kunnen beluisteren rondom getuige Q5.

Volgens Betty Wind hoefde dit verzoek niet via de rechtbank te lopen. Cliënt en raadsman kunnen dit desnoods ook in de Bunker doen. De EBI heeft een eigen regime. Als geluidsdragers in stilte zouden moeten worden beluisterd, kan het zijn dat de EBI bezwaar maakt, gezien het veiligheidsbelang. Volgens Wind heeft men daar rekening mee te houden.

Morgen verder.

Door Bondtehond

'Nee! Ik had een schop tegen mijn tanden gehad, niet tegen mijn ogen'

Na een korte onderbreking ivm de krokusvakantie is vanmorgen het liquidatieproces hervat in de bunker te Osdorp. Als eerste stond het 2e verhoor van Malika Nasri op het programma. Tijdens het eerste verhoor ter zitting was het Dhr. de Haas van de CIE opgevallen dat Malika verschillend getuigde op zitting dan zij deed in een CIE-verklaring uit 1996. Deze verklaring zou niet in de openbaarheid gekomen zijn uit allerlei veiligheidsoverwegingen. CIE-informanten moeten er nl op kunnen vertrouwen dat de veiligheid gewaarborgd blijft. Echter nu speelde er een aanzienelijk belang. Met name daarom kon deze verklaring van de planken gehaald worden, omdat er mogelijk meineed in het spel was. De raadslieden van de hoofdverdachten, Mr. Paul Waarts, Mr. Sander Janssen en Mr. Jan Hein Kuijpers, maar ook het OM, kregen elk weer een aantal minuten om vragen te stellen aan de ex-vriendin van Raymond Verbaan. Het horen van Malika ter zitting bleek geen eenvoudige opgave de laatste keer, vandaar dat er dit keer op aan werd gedrongen de getuige buiten het beschermde getuigenhokje te kunnen horen. Zo konden de advocaten de getuige in de ogen kijken en haar reacties wat beter peilen. De rechtbank stond dit toe, mits Jesse Remmers bereid was de rechtszaal even te verlaten en als er een scherm voor getuige Nassri werd geplaatst. Dit was geen probleem voor Jesse en nadat het scherm was geplaatst kon daarop het verhoor beginnen. Het OM leidde de vragen in met een korte uitleg aan de getuige.

Daarna begon de ondervraging.
OM: Mevrouw Nassri, in '95/'96 bent u gehoord, daar ligt een verslag van. Bent u ingelicht wat daar in stond?
Malika: Nee.
OM: U heeft niet gehoord wat u daar toen zei?
Malika: Nee
OM: U vertelde op een punt anders. U heeft in '96 wat anders verklaard. Ik zal u voorhouden wat u zei en vraag u om een reactie.
Malika: '96?
OM: Ja, '96. "Nog weer later kwamen Moppie en Raymond thuis. Raymond en Moppie zijn met de auto gekomen. Jesse was daar niet bij. Ze vertellen heel lacherig. Ze zijn naar een plek gereden. Jesse wachtte hen op in de bosjes. Jesse zou iemand neerschieten. Raymond vertelde dat hij de andere door het hoofd heeft geschoten. Daarna is de auto met benzine in brand gestoken." Wat is uw reactie?
Malika: Als ik dat zo verteld heb, zal het wel zo zijn. Als ik terugdenk met de gesprekken, denk ik wel dat Jesse er bij was in de huiskamer. Het is al zo lang geleden.
(Malika Nasri vertelde op zitting in September dat Jesse er wel bij was in de huiskamer)
Mr. Jan Hein Kuijpers onderbrak: Ik wil me nergens mee bemoeien. Ik weet niet of dat ze daarop is gewezen, dat meineed wel om de hoek loert.
Rechtbankvoorzitter Lauwaars: U kunt niet iets anders verklaren. Het is een delicaat punt. U zegt nu, door al die gesprekken toen kon ik me wel herinneren dat Jesse er toch wel bij was?
Malika gaf onduidelijk of met omweggetjes antwoord op vragen. Dit maakte het er niet duidelijker op. Lauwaars legde het nog maar een keer uit.
Lauwaars: Het staat vast dat u in '96 met de CIE heeft gesproken. Dat is geheim gehouden. Dat is buiten het strafproces gehouden uit veiligheids-redenen. U zegt in '96 dat Jesse er niet bij was. U zegt later dat Jesse er wel bij was. Het blijkt dat het volgens de CIE dat dit mischien van belang is en dat het niet klopt met wat u eerder zei. Dit is wel van belang voor het OM en daarom wordt het nu wel ingebracht. Hier gaat het om. Wat is nu uw antwoord?
Malika: Ik weet het niet.
Lauwaars: Wat weet u niet?
Malika: U geeft wel veel informatie. Het is een beetje langdradig.
Lauwaars: Oh, ik dacht dat het juist kort was?
De officier van justitie ging verder: In '96 zegt u dat hij er niet bij is en later zegt u dat hij er wel bij is. Wat is het nou?
Malika: Ik heb wel eerst een vraag. De verklaring in '96, dat was in Nijmegen. Dat was in het geboortejaar van mijn kind. Ik ben op het politiebureau geweest. Heb daar over Raymond verklaard. Ik heb de verklaringen gelezen.....
Lauwaars onderbrak de getuige omdat ze te ver van de kern afdwaalde: Als u onder ede verklaard, zijn er drie mogelijkheden. 1 Hij was erbij. 2 Hij was er niet bij. 3 Ik weet het niet.
Malika: Het gaat er dus niet om wat voor das hij om had. Ik heb het toen verklaard. Ik weet het gewoon niet meer.
Andere rechter: Begrijp ik het goed dat u zegt, in '96 was het verser, dus zal het wel waar zijn? Ziet u nu mijnheer Remmers staan als u nu terugdenkt?
Malika: Ik weet het niet.
Lauwaars: Het is de rechtbank niet zo helder, laten we maar een pauze nemen.
Malika: Ik twijfel er toch aan. Mag ik beide verklaringen lezen? In '96 heb ik verklaard dat hij er niet bij was en later heb ik gezegd dat hij er wel bij was?
Lauwaars: Even 10 minuten pauze.

(Pauze)

Na de pauze ging Lauwaars verder: We voelen ons een beetje schuldig dat het zo liep. Heeft u er nu nog iets over te zeggen?
Malika: Ik heb koffie gedronken en rustig zitten denken. Ik heb maar 1 conclusie, en dat is dat ik het niet meer weet.....

Hierna waren de advocaten aan de beurt vragen te stellen. Zoals gewoonlijk bij Mr.Jan Hein Kuijpers reageerde Malika Nasri vaak bijdehand op zijn vragen. Deze twee mogen elkaar niet zo, bleek al op de eerdere zitting waarbij Malika en de raadsman elkaar telkens in de haren vlogen. Dit keer temperde Mr.Kuijpers zijn manier van vragen stellen en dat had een positief effect op Malika. Ze vertelde hoe de CIE-ers aan de deur kwamen omdat de officier en de rechter haar nog een keer wilden spreken.

Kuijpers probeerde te achterhalen wat ze had verteld.
Malika: Ze kwamen bij me binnen. Het is net als in de film. Maar helaas, ik ben daar wel. Ik heb over mijn persoonlijke dingen verteld. Of ik in de Telegraaf of internet had gelezen? Het is maar goed dat het open was. Dat die verklaring er wel lag, maar dat ze die niet konden gebruiken.
Kuijpers: Wat waren dat voor vragen?
Malika: Ze hebben niet veel vragen gesteld. Ze hebben verteld wat er ging gebeuren. Glenn en Daniëlle zijn geweest en waren collega's. Het waren schuilnamen. Dat had ik begrepen. Ze hebben me gehoord bij Mac Donald.
Kuijpers: Toen ze vroegen, wat heeft u in '96 verklaard?
Malika: Ik zei dat ik me niet alles kon herinneren. Ze hebben niet inhoudelijk over de verklaringen gesproken.
Kuijpers: Weet u nog wat u in '96 heeft verklaard? Zei u, ik heb 30 verklaringen afgelegd, jongens ik heb niet inhoudelijk over de zaak gesproken? Wat ik bedoel. Op dat moment heeft ze al talloze verklaringen afgelegd. Ik was nieuwsgierig wat ze in '96 verteld heeft.
Rechter: Wat bedoeld u nou? Ik snap ook niet precies waar u heen wilt?
Kuijpers: Als zij zegt wat ze nu samenvat. En ze zegt, ik weet het allemaal niet meer. Dan zijn we snel klaar.
Malika: Van de 3 kwartier heb ik 1 kwartier met mijn kind gesproken. Die wou een DVD. Later wou ie weer melk. Dan wou ie weer een koekje.
Kuijpers: Men kwam met een boodschap. Hoe hebben ze dat ingekleed. Hoe vertelden ze het?
Malika: De RDW of zo.... Ik weet het allemaal niet meer zo goed.
Kuijpers: Ze kwamen bij u. Ze zeggen, Malika je moet nog een keer komen getuigen. Wat zeiden ze toen?
Malika: Dat ze het fijn vonden dat ik nog een keer kwam. Voor de rechter en de officier was dat nodig. Ja, wat moet ik zeggen?
Kuijpers: Mevrouw Nasri, kunt u zich herinneren waar er over is gesproken?
Malika: Of ze mijn  dingen hebben voorgekauwd? Dat is dus niet zo. Nee !

Kuijpers: Zou u zich kunnen herinneren dat u dingen heeft verklaard waardoor u nog eens moest komen?
Malika: De verklaring van toen, daarmee is het niet boven water gekomen. Ze konden niets vertellen, ook voor mjn eigen veiligheid. Ze vertelden ook dat niemand eigenlijk die gegevens ter beschikking had. Ze zeiden toen, praat er met niemand over. Malika schoot in de lach: Ha ha ha ! Daar kenne we beter om lache
dan om huile. Ha ha ha! Ik krijg de slappe lach.
Kuijpers: Beter lachen dan boos worden.
Malika: U doet het netjes hoor mijnheer Kuijpers.
Kuijpers: Ik probeer elke dag mijn leven te beteren....  
Kuijpers ging verder: In het 'blijf van mijn lijf huis' is er iemand geweest. Was hij alleen of samen?
Malika: Alleen. Ik zat in fase 1. Je had verschillende fases. Hij kwam alleen met de begeleider. Ze zei, er is een mijnheer van de politie, die wil iets met je bespreken.
Kuijpers: Er was niemand bij?
Malika geïrriteerd: Nee!  Ik had een schop tegen mijn tanden gehad, niet tegen mijn ogen....
(Ze had kort daarvoor een schop in haar gezicht gekregen van Raymond Verbaan waardoor ze een gat in haar gezicht had)

Kuijpers verderop: Kunt u uitleggen dat in die verklaring staat dat Raymond en Moppie thuiskwamen? En dat u consequent verklaard dat er geen wapens worden getoond en later wel met dat toneelstukje met Moppie en Raymond?
Malika: Wat?
Kuijpers: Mevrouw Nasri, kun je uitleggen dat in 1996 je niet verklaard over verschillende wapens en later steeds wel met Moppie en uit zijn zak een wapen, etc etc?
Malika: Dat probeerde ik uit te leggen. Dat heeft blijkbaar niet veel indruk op me gemaakt.
Kijpers: Weet u of dat gesprek in Oosterbeek....
Malika maakte de zin zelf af: ....überhapt wel heeft plaatsgevonden? Ja, ik heb gewoon een verklaring afgelegd, en die zijn gewoon getekend, 4 velletjes.
Kuijpers: Had hij een typemachine?
Malika: Nee.
Kuijpers: Met de pen?
Malika: Ja.
Kuijpers: Kon u zijn handschrift lezen? Heeft u getekend?
Malika: Dat weet ik niet precies. Ik teken niet zo gauw iets voor ik het goed heb gelezen? Iets prikkeld mijn geheugen. Er staat me iets van bij dat ik het heb laten verduidelijken.
Kuijpers: Er staat, op een gegeven moment zijn we in de huiskamer, vervolgens geeft Raymond aan dat ze iets moeten doen. Op een dag is Estrella vertrokken. Die avond in April '93 vertrekken ook Raymond, Moppie, George en Samir.
Malika: Dat weet ik niet precies.
Kuijpers: De vraag is, of u zich kunt herinneren of er een beweging is geweest. Estrella vertrekt, en Raymond, Moppie, George en Samir vertrekken.
Malika: Nee, dat kan ik mij niet herinneren.
Kuijpers: Ik heb op dit moment geen vragen meer.
Hierna waren de advocaten Waarts en Janssen van Jesse aan de beurt. Morgen een gedeelte van het verdere verhoor.

's Middags was Ali Akgün aanwezig met zijn advocaat Mr. Nico Meijering. Ali had in de EBI geluidsdragers beluisterd en naar aanleiding daarvan wilden hij en Mr. Meijering enkele gedeeltes ten gehore brengen aan de rechtbank. Ook hierover morgen meer

Door Bondtehond