Jessy Remmers voltooit trilogie 'Beyond The Truth of Life' + De onwaarheid van La Serpe

In de week dat tijdens het Vandros-proces met Willem Holleeder zijn naam weer regelmatig opduikt tijdens de bespreking van zaaksdossier Viool, oftewel de moord op Cor van Hout en doodslag op Robert ter Haak, wordt deze week Jessy Remmers zijn boek Beyond The Truth of Life III op Amazon te koop aangeboden. Het boek is het derde in een reeks van drie waar hij hard aan heeft gewerkt tijdens zijn reeds 12 jaar durende detentie:

Vanaf het begin van het nieuwe millennium heeft Jessy het idee ontwikkeld om een roman te schrijven gebaseerd op zijn ervaringen en kennis waarin hij fictie met werkelijkheid verstrengelt om de lezer middels een avontuur tot een dieper inzicht over het bestaan te kunnen laten komen. Die roman is er uiteindelijk van gekomen in de vorm van een trilogie. Het betreft één enorm avontuur waarbij de drie delen elkaar trapsgewijs opvolgen, de opvolgende diepzinniger dan de vorige. Momenteel worden de boeken internationaal verkocht, waarvan de opbrengst automatisch naar een goed doel gaat waar Jessy zich al zo’n twee decennia mee bezig houdt. De boeken zijn echter enkel in het Engels verkrijgbaar. Dat kan een minpuntje zijn voor degenen die de Engelse taal niet voldoende beheersen, ook nog eens omdat sommige onderdelen vrij pittig kunnen zijn. Lezers uit verschillende landen spreken vooral over de uniekheid van het verhaal, het is zover zij weten met geen enkel ander boekwerk te vergelijken. Als je de uitdaging wil aangaan dan zijn de boeken verkrijgbaar via: www.beyondthetruthoflife.com   (website tijdelijk offline)

<<0>>

Afgelopen week bereikte mij via via ook een ander nieuwsfeitje, namelijk dat Jessy ergens in Juli zal worden gelicht om te worden gehoord over deeldossier Viool. Je kunt er niet omheen dat Passage sterkt verstrengeld is met Vandros en dat besproken strafbare feiten en nog veel andere gebeurtenissen wederom de revue zullen passeren. Neem nu afgelopen dinsdag. In de reactie van het OM op het verzoek opheffing voorlopige hechtenis van Holleeder door zijn advocaten Sander Janssen en Robert Malewicz kwam dit voor mij zeer bekend klinkende detail voorbij:

'Kort nadat Jesse R. was ontsnapt uit detentie was er volgens kroongetuige Peter la Serpe een ontmoeting met onder anderen Willem Holleeder en Peter R. de Vries in restaurant Het Arsenaal in het Gooi. Het zou de bedoeling zijn geweest dat La Serpe op televisie kwaad zou spreken over de Criminele Inlichtingeneenheid – wat niet zou zijn doorgegaan omdat la Serpe niet wilde.'

Kon mijn ogen bijna niet geloven, maar het stond toch echt in het verslag van Paul Vugts van Het Parool, die zoals gewoonlijk, net als Saskia Belleman en Hendrik Jan Korterink, zeer accuraat verslag doet en zowat realtime zit mee te tikken wat er in de rechtszaal allemaal wordt gezegd. Het moet ook hem en andere journalisten die destijds ook bij Passage aanwezig waren bekend in de oren hebben geklonken. Het is namelijk nogal een heet hangijzer: de vermeende Arsenaal-ontmoeting in Naarden Vesting, waar Holleeder al dan niet bij aanwezig zou zijn geweest...

Er zijn vele aanwijzingen dat het Hof van Passage, door zoals zij zelf zeiden in hun uitspraak "boven de zaken uit te stijgen en met een zogenoemde 'helikopter-view' naar de liquidatiezaken en de samenhang van diverse zaken te kijken", leugens en onwaarheden die door de duur betaalde kroongetuigen zijn geïntroduceerd keihard heeft genegeerd. Door Willem Holleeder in Passage al schuldig te bevinden, heeft hij in mijn ogen weinig eerlijke kans dat rechters nog met een onbevangen blik naar de nu te behandelen liquidatiezaken zullen kijken en nog te kunnen worden vrijgesproken. Dit Vandros-proces lijkt daarom een groot schijnproces te worden in mijn ogen. De einduitslag lijkt namelijk bijna al zo goed als vast te staan.

Zo nu en dan duikt er zoals nu weer iets op dat aantoont dat de kroongetuigen in Passage hoe dan ook overeind moesten blijven, ook al moet je daar een bekende, zo niet de bekendste misdaadjournalist van Nederland, althans diens integriteit en geloofwaardigheid, voor opofferen. Alleen jammer voor het OM dat deze misdaadjournalist tegelijkertijd de objectiviteit zelve lijkt, door onbewust aan te tonen dat hij op er op geen enkele wijze belang bij had Holleeder destijds de hand boven het hoofd te willen houden door hem bewust buiten de Arsenaal-bespreking in Naarden-Vesting te houden, omdat hij bijna gelijktijdig dat hij moest getuigen in Passage reeds met de zussen Holleeder blijkt samen te werken om bewijs tegen Holleeder te vergaren. Dus inderdaad dient zich de vraag aan: Wat is het nou? Loog Peter la Serpe over deze cruciale gebeurtenis om Willem Holleeder, Dino Soerel en Jessy Remmers er gezamenlijk in te leggen, of loog Peter R. de Vries om wat voor reden dan ook en pleegde hij bewust meineed voor het Hof? Het is namelijk zo dat Peter la Serpe als kroongetuige onder ede beweerde dat Jessy Remmers aan tafel met Holleeder gevraagd zou hebben 'of Holleeder nog klussen voor hem had'. 'Met klussen bedoel ik liquidatie-klussen', vulde La Serpe aan. Waarop Holleeder volgens La Serpe zou hebben geantwoord: 'Ga maar naar Dino, die heeft er nog genoeg'...

Hierdoor koppelde La Serpe ten eerste: Jessy Remmers aan Holleeder, ten tweede: Holleeder aan Soerel en ten derde: Jessy Remmers tevens aan Soerel. Nogal belastend voor de betrokkenen. La Serpe besefte echter dat hij hier op vast zou kunnen lopen als Peter R. de Vries over deze ontmoeting, waar Holleeder dus helemaal niet bij aanwezig was aldus De Vries, gehoord zou worden en zie hier: de zogeheten 'Holleeder-weglatingen' werden geboren. Hij beweerde dat hij zo bang was voor Holleeder dat die zijn familie iets zou aandoen, dat hij niets over Holleeder wilde verklaren. Sterker nog: hij stelde het als een keiharde voorwaarde. De Holleeder-passages werden daarop met toestemming van de top van het OM zwart gemaakt in zijn kluisverklaringen voor die aan de verdediging werden verstrekt en toegevoegd aan het Passage-dossier. Het heeft al met al nog jaren geduurd voor de verdediging de zwart gemaakte alinea's uit zijn verklaringen, dus de zogenoemde 'Holleeder-weglatingen', eindelijk alsnog kreeg te lezen.

Advocaat Nico Meijering bleef keer op keer hameren op die vreemde zwarte passages en dat de verdachte een eerlijk proces werd ontnomen als er teksten bewust aan het zicht van de verdachten en hun advocaten zouden blijven worden onttrokken. De advocaat van Soerel wilde absoluut weten wat daar stond. Uiteindelijk werden de zwarte passages 'ont-zwart', dus leesbaar gemaakt, en aan het Passage-dossier toegevoegd. Waaruit zonneklaar blijkt dat er ook goede reden was voor La Serpe om bang te zijn, echter niet voor de toorn van Holleeder, maar voor het feit dat hij keihard door de mand zou vallen dat hij de aanwezigheid van Holleeder bij deze ontmoeting (en de hieronder omschreven andere cruciale ontmoeting) geheel uit zijn dikke duim heeft gezogen. Meijering zei: 'Het OM is La Serpe toe gaan staan de waarheid geweld aan te doen'.

Net als, volgens de Passage-verdediging, de ontmoeting op de parkeerplaats voor winkelcentrum Gelderlandplein waarbij hij Holleeder tegen Jessy Remmers zou hebben horen zeggen: 'Osdorp eerst!', waarvan het OM beweert dat met de woorden 'Osdorp eerst!' bedoeld zou zijn dat de liquidatie van Kees Houtman in Osdorp prioriteit had voor Holleeder vóór de liquidatie van Thomas van der Bijl. Die toevallige ontmoeting en het daarop volgende gesprek tussen Holleeder en Jessy waarbij Jessy Remmers La Serpe zou hebben voorgesteld aan Holleeder, is ontkend door zowel Holleeder, Jessy Remmers als Sjaak Burger die volgens La Serpe hier ook bij aanwezig zou zijn geweest en op de achterbank van de auto waarmee het drietal reed, zou hebben zitten telefoneren. Die locatie ligt pal tegenover het politiebureau aan de Van Leijenberghlaan, maar een observatie, videobeelden of enig ander bewijs van deze ontmoeting is er naar mijn weten niet. Deze gebeurtenis is dus ook puur gebaseerd op de verklaring van kroongetuige La Serpe die aantoonbaar heeft gelogen over een andere ontmoeting, namelijk de voornoemde ontmoeting in Het Arsenaal te Naarden-Vesting...

En Peter R. de Vries zou hier dus meineed hebben moeten plegen. Of nu juist de kroongetuige... Iets anders kun je er echt niet van maken. Men zegt dat bij het OM wel niet met zoveel woorden, maar de conclusie die hier volgens mij zonneklaar uit getrokken kan worden is dat het OM in een vreemde spagaat is geraakt en dat het Hof hierin is meegegaan en/of dit simpelweg moet hebben genegeerd.

Hoe dan ook, het is in mijn ogen allemaal zeer opmerkelijk...

Bondtehond

Onder de Pet - Het ware verhaal volgens de vermeende politiemol Sjaak Kist

Jarenlang is Sjaak Kist een politieman voor wie de grens tussen goed en fout duidelijk is. Als rechercheur staat hij altijd aan de goede kant van de streep. De criminelen, die hij desnoods achtervolgt tot de poorten van de hel, zijn de vijand. Tot op een dag de rollen compleet worden omgedraaid.

Sjaak's collega's verdenken hem van verraad. Hij zou informatie van de politie hebben gelekt naar naar niemand minder dan topcrimineel crimineel Willem Holleeder. De Nationale Recherche doet er alles aan om hun eigen collega – type goudeerlijke Amsterdammer, hart op de tong – achter de tralies te krijgen. Maar Sjaak is een vechter. Rechtszaak na rechtszaak voert hij tegen het onrecht, om uiteindelijk te zegevieren.

In Onder de Pet vertelt Sjaak openhartig zijn verhaal: over een politieman die tegen het systeem moet vechten waar hij zelf deel van uitmaakt, welke sporen dit nalaat, hoe hij zijn leven weer oppakt en wat er daadwerkelijk is gebeurd.

En wie het lek wél is? Sjaak heeft zijn vermoedens...

<<0>>

Jarenlang was Sjaak ook een van de trouwe bezoekers die ik heb ontmoet tijdens het liquidatieproces Passage en ook regelmatig sprak tijdens de vele pauzes. Sjaak was een gezellige prater en wist veel over het systeem waar we dagelijks getuige van waren in de rechtszaal van de Bunker in Osdorp. Dat hij jarenlang heeft gewerkt in datzelfde systeem en daar op een gegeven moment ten onrechte hard mee in aanraking is gekomen, zat Sjaak merkbaar dwars. Ooit merkte ik een keer op tegen Sjaak Kist: 'Je zou denk wel een boek kunnen schrijven over wat jij allemaal wel niet hebt meegemaakt bij de politie'... 'Nou', zei hij, 'wie weet? Ik loop er wel eens over te denken'...

Daarna was het een poosje stil rond Sjaak. Ik zag hem nog wel eens een enkele keer op de tribune van het JCS (Justitieel Complex Schiphol), waar de Officieren van Justitie het keer op keer nodig vonden de raadsheren van het Hof opmerkzaam te maken op Sjaak's aanwezigheid, net zoals zij vaak deden bij aanwezigheid van Martin Kok en/of Greg Remmers. In geval van Martin Kok kon je je daar nog wat bij voorstellen, want Martin Kok was zelf getuige. Maar in geval van Greg Remmers, die als vader de zaak van zijn zoon Jessy Remmers als belangstellende volgde of simpelweg even zijn neus liet zien om zijn zoon een hart onder de riem te steken, leek dat meer op een pesterijtje.

Laat staan dat het noodzakelijk was voor het OM om het Hof op de aanwezigheid van oud politieman Sjaak Kist te wijzen, die soms alleen aanwezig was omdat hij wist dat mr. Nico Meijering daar aanwezig was van kantoor Ficq & Partners, en zonodig eventjes kon spreken in de pauze. Mr. Leon van Kleef van dat kantoor stond Sjaak namelijk bij. Momenteel vecht Sjaak nog voor herziening van zijn zaak met mr. Stijn Franken, aangezien hij toch nog 6 maandjes kreeg, terwijl hij er al 9 maanden in voorarrest zat, en zo tot nu toe kon fluiten naar enige schadevergoeding.

We keken elkaar wel eens aan op zo'n moment dat de officieren expliciet zeiden: 'We willen voor de griffier even opmerken dat de heer Sjaak Kist aanwezig is op de publieke tribune', terwijl zij met een verbeten blik omhoog keken richting Sjaak die zich van de prins geen kwaad wist. Met andere woorden bedoelden zij: 'Maak daar maar even een aantekening van, meneer de griffier'. We konden ons lachen soms niet houden en dan zei ik: 'Nou Sjaak, ze motte jou weer hebben hoor!', waarop we toch de lol er wel weer van in konden zien. Of was het eigenlijk om te huilen? (de man is notabene grotendeels vrijgesproken) Nou ja, Sjaak lijkt mij daar nou ook weer geen type voor en ik was dus blij verrast te constateren dat hij niet alleen over een boek is blijven lopen denken en hij tijd heeft gevonden zijn verhaal ook daadwerkelijk aan het papier toe te vertrouwen. Mogelijk had hij tijd te over nadat bleek dat zijn aanwezigheid op de publieke tribune niet zo gewenst was door het OM van Passage, dat hem daar naar wat ik hoorde kennelijk heeft willen weren.

Hoe het ook zij, er is in mijn ogen maar één persoon die kan vertellen hoe de vork nu echt in de steel zat en dat is de Sjaak Kist himself. Het ware verhaal volgens de vermeende politiemol is nu te lezen in het boek: 'Onder de Pet'! Een aanrader dus!

(klik hier:)

Bondtehond

'Stilzitten als je geschoren wordt'

Het liquidatieproces Passage is al geruime tijd voorbij, de uitspraak van de diverse vonnissen vond plaats op 29 juni 2017 in het JCS (Justitieel Complex Schiphol). Ruim tien jaar heeft de enorme strafzaak geduurd en het moet dan ook een grote opluchting geweest zijn voor kapervisser Freek Stevens, dat hij -als enige- vrijspraak kreeg van het Hof. Van de andere verdachten hebben de meeste cassatie aangetekend tegen hun veroordeling. Daar horen we ongetwijfeld nog van de aankomende jaren. De advocaat van Freek Stevens, mr. Pelle Tuinenburg (foto) was natuurlijk dolblij zijn cliënt te hebben kunnen behoeden voor de vrijheidsstraf van 5,5 jaar waartoe hun cliënt was veroordeeld in eerste aanleg, ondanks dat het OM vrijspraak vroeg. Samen met collega mr. Max Blanken hadden zij er in hun pleidooi in Hoger beroep groot vertrouwen in dat het Hof wél tot een vrijspraak zou komen. Zo geschiedde ook. Ik vraag me wel eens af hoe het nu met de verdachten en advocaten gaat en wat hen zoal bezig houdt. Het lijkt me leuk om daar af en toe eens op terug te komen op dit blog. Deze week begin ik met een stuk van mr. Pelle Tuinenburg.

van: JSTW Advocaten

Naar aanleiding van een uitspraak van de Hoge Raad van vorige week heeft mr. Tuinenburg een stuk geschreven over een onderwerp wat hem al een tijdje bezig houdt: Het nemen van foto's en vingerafdrukken van iedere verdachte op het bureau. Dat is volgens de advocaat in strijd met de wet en schreef daar het volgende over:

Stilzitten als je geschoren wordt

De wasstraat: Het nemen van foto’s en vingerafdrukken op het politiebureau om te identificeren of te registreren?

De politie wil van iedereen die als verdachte op het politiebureau komt foto’s maken en vingerafdrukken nemen onder het motto de identiteit van de verdachte vast te stellen -ook als die verdachte niet wordt aangehouden. Deze wijze van vaststellen van de identiteit wordt ook wel ‘progrissen’ genoemd - naar het (oude) systeem waarmee voorheen een identiteit werd vastgesteld - of populairder: ‘door de wasstraat halen’. Hiertoe staan inmiddels zo’n 300 Identiteitszuilen (Progris-zuilen) op verschillende politiebureaus. Tot voor kort bestond er discussie over de vraag of de verdachte mee zou moeten werken aan deze wijze van het vaststellen van zijn identiteit of dat hij zich hier tegen zou mogen verzetten. Het antwoord op deze vraag heeft de Hoge Raad afgelopen week gegeven en luidt simpel gezegd: geen van tweeën[1]. 

De bevoegdheid om de identiteit van een verdachte vast te stellen middels de Identiteitszuil is gebaseerd op artikel 55 c Wetboek van Strafvordering (WvSv). Deze bevoegdheid wordt steevast voorgedaan als een verplichting, waarbij de politie zich beroept op de wet, op interne richtlijnen of op de stelling dat men niet door kan als u niet meewerkt en u dus langer op het bureau moet blijven. Allemaal niet waar.

In Nederland bent u verplicht zich te kunnen legitimeren. Op grond van artikel 1 van de Wet op de Identificatieplicht kan dat met een geldig paspoort, rijbewijs, ID-kaart, of andere in dat artikel genoemde documenten. Indien u als verdachte wordt aangemerkt, geldt hetzelfde, maar is de wijze van identificeren uitgebreid met het afnemen van vingerafdrukken. Artikel 55 c WvSv is het artikel waarop de politie zich baseert als zij gelaatsfoto’s en vingerafdrukken wil afnemen. Het artikel ziet op het ‘vaststellen van de identiteit’ van een verdachte. Voor een verdachte van lichtere vergrijpen volstaat legitimatie aan de hand van een ID-kaart, rijbewijs, paspoort e.d.. Bent u daarentegen verdachte van een ‘zwaarder’ vergrijp, dan komt u in aanmerking voor de ‘wasstraat’, ook al wordt u alleen verhoord zonder dat u wordt aangehouden. Van een ‘zwaarder’ vergrijp is overigens al heel snel sprake (bijvoorbeeld mishandeling, winkeldiefstal, etc).

Op grond van artikel 447 e van het Wetboek van Strafrecht (WvSr) is strafbaar ‘het niet voldoen aan de verplichting om een identiteitsbewijs ter inzage aan te bieden of medewerking te verlenen aan het nemen van een of meer vingerafdrukken, hem opgelegd krachtens de Wet op de identificatieplicht, het Wetboek van Strafvordering (etc)’. Als u dit leest, denkt u (en de politie ook) dat u wel mee moét werken aan het afnemen van vingerafdrukken. Dat is dus op grond van de uitspraak van de Hoge Raad niet het geval.

Die uitspraak komt in grote lijnen op het volgende neer: Een verdachte mag niet worden gedwongen om aan zijn eigen veroordeling mee te werken (het ‘nemo-tenetur’ beginsel). Daarop bestaan uitzonderingen, maar voor die uitzonderingen gelden strikte voorwaarden. Eén van die voorwaarden is dat de wet uitdrukkelijk zegt dat de verplichting om mee te werken wél bestaat. Deze verplichting dus niet op eigen initiatief door het OM of de politie worden geschapen (dit zou in strijd zijn met het zgn. ‘lex certa-beginsel’). De Hoge Raad stelt nu, in navolging van het Gerechtshof ’s Hertogenbosch, dat artikel 55c WvSv de verplichting om mee te werken aan het afnemen van vingerafdrukken niet bevat. Daarom kan artikel 447 e WvSr niet worden overtreden, aangezien daar alleen strafbaar is gesteld om niet te voldoen aan de verplichting om zich te legitimeren. Artikel 55 c WvSv schept een bevoegdheid voor de politie, maar geen verplichting voor en verdachte.

Het niet meewerken aan het nemen van vingerafdrukken is dan ook niet strafbaar, als de bevoegdheid op artikel 55c WvSv wordt gebaseerd. Laat dit dan ook niet zomaar gebeuren.

De politie kan u wel trachten te bewegen tot medewerking en de Hoge Raad zegt dat u de ‘feitelijke toepassing’ zult moeten dulden, en daar wordt het spannend. Want als u zich hiertegen met geweld verzet (en dat zal snel het geval zijn) maakt u zich schuldig aan wederspannigheid (artikel 180 WvSr). Het advies is dan ook: geen geweld gebruiken, niet duwen of trekken, maar de handen gevouwen houden en gewoon stilzitten als men u wil ‘wassen’. Dan doet u niets verkeerd en de onnodige en vernederende gang door de wasstraat wordt u bespaard.

Waarschuwing: Rekent u zichzelf niet rijk. Op grond van artikel 29 c lid 2 WvSv kunt u namelijk wél worden verplicht mee te werken indien een rechterlijk ambtenaar u beveelt mee te werken aan het nemen van vingerafdrukken. Een officier van justitie is, ondanks alles, ook een rechterlijk ambtenaar. Hieraan niet meewerken is dus wél strafbaar.

Over het maken van foto’s spreekt de wet overigens alleen in artikel 55c WvSv en dat betekent dat u dit in geen geval hoeft te accepteren, ook niet als de officier van justitie dit zou bevelen.

Tot slot: De politie zal zich in de uitoefening van haar taak moeten houden aan de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. Dit houdt in dat de politie zich steeds moet afvragen of 1) datgene wat zij doet in verhouding staat tot de inbreuk die wordt gemaakt  op de persoon om wie het gaat, en 2) het beoogde doel niet op een andere manier kan worden bereikt. Gaat het om vaststellen van de identiteit[2], dan zou dit dus moeten plaatsvinden op de wijze die de Wet op de Identificatieplicht voorschrijft: gewoon een ID-kaart, paspoort of rijbewijs opvragen. Al het overige zal al snel neerkomen op registratie in plaats van identificatie. Daar is artikel 55 c WvSv niet voor bedoeld.

---

[1] ECLI:NL:HR:2018:612

[2] Dit is in de meeste gevallen een evident onjuiste beschrijving van het doel. Immers, vingerafdrukken kunnen alleen leiden tot vaststelling van een identiteit, als die kunnen worden vergeleken met eerder afgenomen vingerafdrukken die in het systeem staan onder de naam van die verdachte. Voor verdachten die voor het eerst vingerafdrukken moeten afstaan gaat het hier dus om registratie en niet om identificatie.

<<0>>

Duidelijk. Mr. Pelle Tuinenburg dacht dat het wellicht wat te juridisch was voor een blogtekst, echter ik weet dat onder mijn lezers veel advocaten en op andere wijze bij rechtspraak betrokken personen zijn, dus ik heb besloten het voor de volledigheid zo te laten.

Bondtehond

Jessy Remmers spreekt... een exclusief interview met vermeend hitman nr. 1

Deze week in Panorama (nr. 33) een exclusief interview met Jessy Remmers van mijn hand. Eigenlijk "onze" hand, omdat het interview (overigens zonder dat Jessy enige vorm van voorwaarde stelde) tot stand is gekomen in samenwerking. Ik heb Jessy Remmers via-via (schriftelijk) eindelijk vragen kunnen stellen die me al jaren op de lippen lagen, maar nooit heb kunnen stellen vanwege het gebrek aan contact. Ook in de rechtszaal, hoewel je slechts enige meters van elkaar verwijderd bent, is het onmogelijk contact te hebben. Die keren dat ik even met bv. Moppie Rasnabe sprak, omdat Moppie maar 1,5 meter voor me zat, werd ik op de vingers getikt door de zaalwachten van het JCS in dienst van de Koninklijke Marechaussee. Nu had ik doorgaans een vrij goed contact met die jongens, die hun taak zeer serieus nemen, maar deze zijn onverbiddelijk. Vooral de chef van dienst, zo zal ik hem maar noemen, hoefde maar 'Eric!' te zeggen, me een beetje streng aan te kijken, zijn hoofd te schudden en het gesprek was alweer ten einde. Je moet er dan ook geen potje van maken, ik was al blij dat ik in staat was zo dicht bij het vuur te zitten.

Jessy te spreken krijgen leek dan ook een onmogelijke opgave. Toch is het gelukt. Het is meer geluk dan wijsheid, maar goed, ik moet zeggen: de reden dat Jessy mij uitkoos om voor het eerst in 10 jaar met de media te praten, daar herkende ik mezelf wel in. Zoals in het verhaal geschreven werd ik eerst nog benaderd door een vriendin van Jessy, of ik wat aandacht zou willen besteden aan zijn tijdens detentie geschreven boeken 'Beyond The Truth of Life' deel I & deel II. Van het eerste boek had Jessy in de rechtszaal enkele getekende exemplaren uit laten delen aan de raadsheren, advocaten-generaal, de advocaten en enkele trouwe journalisten die over Passage schreven. Paar dagen daarna kreeg ik het verzoek via Facebook.

Later bleek dat die "vriendin" Jessy zelf was. Destijds, zo is tijdens het proces ook gebleken toen de voorzitter als antwoord op Jessy die net had verteld dat hij zelf wat informatie gegoogled had, droog opmerkte: 'Met de Passage-dongel?' Kort daarvoor was hij nl. betrapt op z'n cel en werd een naar binnen gesmokkelde internet-dongel aangetroffen op z'n cel en in beslag genomen. Helaas viel daarmee ook ons contact definitief weg. De maanden dat we nog wel contact hadden, heb ik kans gezien veel vragen te stellen.

Ik had bij bepaalde mensen, o.a. bij zijn vader Greg Remmers, al eens door laten schemeren graag een boek te willen schrijven over Jessy en zaken die tijdens het proces maar summier aan de orde zijn geweest. Of de deuren werden gesloten, of Jessy beriep zich op zijn zwijgrecht, maar zeker ook het geheim gehouden document 'Exposé', een geschrift van Jessy's hand dat hij op verzoek van zijn advocaten schreef tijdens detentie in zijn Marokkaanse cel, waren redenen om te veronderstellen dat het grote publiek lang niet van alle ins en outs op de hoogte waren. Om daar überhaupt over te kunnen schrijven moet je wel toestemming hebben van de auteur, aangezien Jessy documenten heeft laten registreren als heus boek onder ISBN-nummer, waar nu dus volledig copyright op rust.

Toen ik ergens tweede helft van 2016 een persoonlijk e-mailtje ontving van Jessy dat hij wel zou willen meewerken aan mijn boek met de tekst: ''Er hoeft voor mij helemaal niet zo zeer geschreven te worden dat ik een zeer moreel correcte persoon ben, maar liever wel de waarheid dan al die verschrikkelijke (vaak aantoonbare) leugens (zonder enige vorm van deugdelijk bewijs) zoals veel verslaggevers het in de media introduceren. En vanaf nog niet zo lang geleden volg ik hetgeen waarvan jij verslag geeft. Daar aangaande ben ik het eens met mijn vader dat jij verreweg dé aangewezen persoon bent om een objectief boek te schrijven over Passage', gaf voor mij de doorslag. Ik besloot de tijd zoveel mogelijk te benutten en Jessy vragen te stellen over tijdens het proces besproken zaken, maar juist ook over de NIET -tijdens openbare zittingen- besproken zaken.

Ik moet zeggen dat het contact niet lang duurde en ook nooit meer is hersteld, echter we zagen in de tijd die we wel hadden toch kans om voldoende informatie uit te wisselen om een spraakmakend boek op te baseren. De vragen uit dit Panorama artikel zijn schriftelijk gesteld, vandaar dat, zoals misdaadjournalist Korterink al stelt: 'Het nogal duidelijk is dat de citaten nogal letterlijk uit de mond of pen van Remmers komen'... De passage daarna, dat Jessy nogal bekend zou staan om een 'lichte vorm van mierenneukerigheid' zou ik zelf niet zo willen formuleren, aangezien het hele Passage-proces ging over puntjes op de i en er hele zittingen werden besteed aan kleine ogenschijnlijk onbelangrijke details, die achteraf mogelijk het verschil tussen vrijspraak of levenslang opgesloten zijn zouden kunnen betekenen. Je kunt dat zeer zeker niet op conto van Jessy Remmers alleen schrijven. Mijn ervaring is dat Jessy eigenlijk juist het minste met kleine details bezig was.
Persoonlijk heb ik hetgeen Korterink beweert, dat Remmers nogal eens als psychopaat zou zijn betiteld, iemand zonder geweten en emotie, ook eigenlijk amper gehoord. Ik zou Jessy zeker niet als gevoelloos persoon kwalificeren. Duidelijk moge zijn dat Jessy heeft ingestemd met een psychologisch onderzoek, toen het Hof daar om vroeg. La Serpe durfde dat juist niet en heeft meer dan eens op verzoek geweigerd mee te werken aan een psychologisch onderzoek. Jessy vreesde niet voor de eventuele psychodiagnostische resultaten en heeft toegezegd overal aan mee te werken. De conclusie van de psycholoog was echter dat hij het onnodig achtte na enige tijd met Jessy te hebben gecommuniceerd.

Over die puntje op de i nog het volgende voorbeeld: neem nu het woord 'Haaiensnaaier' in geval van Dino Soerel. Uit taps bleek dat Danny Kuiters en Dick Vrij Willem Holleeder ook wel 'die Haaiensnaaier' noemden (uit de tekenfilmserie Shark Tales') en toen er in een safehouse in een schrift met aantekeningen van Soerel het woord 'Haaiensnaaier' werd aangetroffen, nam het OM maar meteen aan dat daar ook Holleeder mee werd bedoeld. Om dat te ontkrachten, want Soerel ontkende pertinent dat hij Holleeder daarmee bedoelde, is bijna een hele ochtend op zitting besteed. De bedoelde Haaiensnaaier bleek namelijk een geldwisselaar, niet Holleeder. Destijds gebruikten Soerel, Kuiters en Vrij het woord Haaiensnaaier wel vaker om verschillende, vooral inhalige, personen mee aan te duiden. Niet alleen Holleeder...

Maar goed, ik heb over het vermeende 'wollige taalgebruik' dan ook maar een vraag gesteld. Als je het OM dat hoort zeggen in haar requisitoir en je kent de betekenis, zou ik ook deze formulering anders hebben gesteld. Het hele Passage-proces volgen, heeft mij doen inzien dat Jessy nu eenmaal is wie hij is: een zeer intelligent persoon, die niet alledaagse woorden gebruikt. Dat journalisten vervolgens schrijven dat hij met moeilijke termen in onnavolgbare volzinnen spreekt, zou je eerder kunnen wijten aan minder studie en zeker ook mindere geletterdheid van betreffende journalist(en) dan het taalgebruik van Remmers meteen weg te zetten als onnavolgbaar gebrabbel.

Jessy heeft onder andere aan de universiteit praktische filosofie afgerond, de studie die aan de basis ligt van elke rechtskundige materie. En als Jessy dan vanuit die kennis tot het Hof sprak was dat natuurlijk grotendeels onnavolgbaar voor veel verslaggevers, maar dus niet voor degenen tot wie hij het woord richtte, anders zou het Hof dat toen wel hebben laten weten en dat is geen van die momenten het geval geweest.

Wat mij ten eerste opviel dat de gesprekken zeer zeker niet saai, wollig of voorzichtig geformuleerd waren. Ik durf te stellen dat Jessy het achterste van zijn tong heeft laten zien en eerlijk antwoorden heeft gegeven op zeer confronterende vragen. Ten tweede dat Jessy over een ongelooflijke dosis humor beschikt. Technieken die Jessy zichzelf heeft aangeleerd, of zoals hij dat zegt: 'de wijze waarop ik mijn persoonlijkheid heb afgesteld', ben ik steeds beter gaan begrijpen. Ik kan me ook wel voorstellen, mede door ervaringen uit mijn eigen leven met psychologie en instanties waar het ook over mindset ging en hoe daar mee om te gaan in het dagelijkse leven, dat je in de situatie waarin Jessy zich bevindt er bewust voor kiest om niet droefgeestig te zijn. De strijd is wat Jessy betreft nog niet gestreden. Vandaar ook nog steeds vermeend Hitman nr. 1 van de Nederlandse Onderwereld. Niet als voorwaarde, maar met oog op de nog komende (reeds ingestelde) cassatieprocedure. Jessy blijft er nl. bij: ik heb mij niet schuldig gemaakt aan enig levensdelict.

Bondtehond

Website Stichting UNIPAX van Jessy Remmers nu online!

Vanuit een team van vrijwilligers is er namens Jessy Remmers onder andere keihard gewerkt om de site www.unipax.nl online te krijgen. 

Veel aandacht is er nooit aan besteed in de media, maar het is absoluut geen geheim dat Remmers, hoofdverdachte in het grote liquidatieproces Passage, zich buiten de gevangenis en voor zijn aanhouding (al vanaf vóór de eeuwwisseling) geheel belangeloos middels diverse stichtingen op een vredige wijze inzette voor criminaliteitsbestrijding in de vorm van de rehabilitatie van (ex-)gedetineerden en drugsverslaafden – geheel gratis – van hun verslaving af te helpen. Dat deed hij voornamelijk in Spanje, maar ook in Nederland.

Neem een kijkje op:


www.unipax.nl/

Bondtehond

Boek 'De jacht op crimineel geld' nu geactualiseerd

Marian Husken, een van de weinige journalisten die het liquidatie-proces Passage nog wél volgt, spreek ik regelmatig in het JCS. Zij maakte mij afgelopen week attent op de geactualiseerde versie van het boek 'De jacht op crimineel geld', waarvan zij samen met Harry Lensink één van de auteurs is. In deze nieuwste versie is ook 'het bonnetje van Teeven' opgenomen.

We kregen het over het boek omdat we spraken over dossier Goudsnip, dat deze week even actueel was toen bleek dat de dames Sonja en Astrid Holleeder een klacht hadden ingediend tegen Prof. mr. Stijn Franken, onder meer omdat de advocaat bij de RC vragen gesteld zou hebben over het dossier, terwijl Astrid Holleeder ivm dit dossier eerder is bijgestaan door het kantoor van Franken, FZKC Advocaten. Mr. Franken legde hierop, na een dringend advies door de Deken, noodgedwongen de verdediging van zijn clïent Willem Holleeder neer. Persoonlijk vind ik dat erg jammer, maar kennelijk was het onoverkomelijk. Al worden daar ook andere dingen over gezegd. Hoe het ook zij, reden om eens wat meer te willen weten over dat Gousnip-dossier dat behandeld wordt in hoofdstuk 8: De Vriend - Een oude rekening voor Rob 'de bouwvakker' Grifhorst. Als geen ander weten Husken en Lensink inzicht te geven in de niet aflatende jacht op verworven criminele rijkdommen van veel kopstukken in de Nederlandse onderwereld. Gauw lezen dus!

<<<0>>>

‘We hadden zoveel geld. We telden de biljetten niet, we wogen ze,’ zegt een hasjhandelaar. ‘We moesten iets verzinnen.’ Geholpen door een legertje gewillige advocaten, gehaaide fiscalisten en gecorrumpeerde zakenlieden liet de Nederlandse drugsmaffia miljarden verdwijnen in vastgoed, auto’s, juwelen en kunst. Via allerlei schimmige vennootschappen in exotische oorden is sinds de jaren tachtig steeds succesvoller geïnvesteerd in de bovenwereld.

Officieren van justitie, rechercheurs, gemeente-ambtenaren en belastinginspecteurs jagen echter als nooit tevoren op het geld van grote criminelen en hun ‘nette’ handlangers. Een aantal kopstukken uit de Nederlandse onderwereld is inmiddels kaalgeplukt. De Bruinsma-erfenis, het Endstra-imperium en het Heinekenlosgeld: de geparkeerde miljoenen lijken nergens meer veilig. Maar de wereld is groot en toevluchtsoorden voor lieden met een koffer vol zwarte euro’s zijn er volop. Wie wint de strijd om het criminele geld?

Nieuw in deze editie: het bonnetje van Fred Teeven. Hoe de oud-officier van justitie een veroordeelde drugsbaron ‘beloonde’, de deal verzweeg voor de fiscus en daar als staatssecretaris over struikelde.

ISBN:                                            

9789460031229 (midprice)

[KLIK]

Aantal pagina's: 352

Uitgever: Balans

Bondtehond

Verhoor Hidir Korkmaz in Bunker te Osdorp

Woensdag werd beschermde getuige Hidir Korkmaz in de Bunker te Osdorp gehoord door Mr. Nico Meijering, de advocaat van Özgur Cosgun, één van de drie verdachten die nu terechtstaan in de Enclave-zaak. De verdediging van de twee andere verdachten Ali Nalkiran en Ziya 'Pasha' Genc komen morgen aan de beurt. Omdat er reeds veel wordt gepubliceerd in de media, beperk ik het vandaag weer tot het verwijzen naar artikelen van aanwezige bekende misdaadverslaggevers. Vrijdag is er weer een Passage-zitting, waar ik ook heen ga. Mijn interesse in deze zaak is voornamelijk vanwege de getuigenis van Hidir Korkmaz die ook getuige is in het Passage-proces.

Paul Vugts van Het Parool schreef dit uitvoerige overzicht, met daarin vermeld de in totaal 6 moorden waar beschermde getuige Korkmaz zijn voormalige criminele vrienden van beschuldigd.

Saskia Belleman van De Telegraaf was ook weer aanwezig en is wat mij betreft de snelste en duidelijkste Twitter-rechtbankverslaggeefster die je kunt wensen. Heb nu twee dagen naast haar gezeten, waarvan ik maandag real-time heb meegekeken naar haar razendsnel op haar iPad typende vingers en de op mijn iPhone verschijnende Tweets in mijn Timeline. Ze geeft altijd weer een mooi beeld van het verloop van zo'n zitting, dat is ook een gave vind ik... En tussendoor tikte ze dit artikel.

Tweets door @SaskiaBelleman

Bondtehond

Nieuw boek van Marian Husken: 'Crimineel Eten' + strafzaak Enclave

Misdaadjournaliste Marian Husken, één van de weinige journalisten die nog regelmatig bij het Hoger beroep van het Passage-proces te vinden is, heeft afgelopen jaar hard gewerkt aan haar nieuwe boek: 'Crimineel Eten' - Aan tafel met de onderwereld. Zelf ben ik er getuige van geweest hoe zij in het JCS in de middagpauzes een aantal anekdotes noteerde die ex-crimineel en tegenwoordig misdaad-journalist Martin Kok van Vlinderscrime.nl haar vertelde over bepaalde criminele eetgewoontes. Ik weet niet of ze ook heeft genoteerd wat ik haar wist te vertellen over bepaalde eetgewoontes in de bajes. Wel weet ik dat ze me een exemplaartje beloofde en dat ze die belofte vandaag is nagekomen in rechtbank Parnassusweg, waar ik vandaag was om de strafzaak Enclave (de liquidatie van Willem Endstra) bij te wonen (zie twitter-timeline met retweets van diverse aanwezige misdaadverslag-gevers hieronder). Altijd leuk, want de boeken van Husken lees ik graag. Ben benieuwd naar deze uitgave:

CRIMINEEL ETEN - 'Aan tafel met de onderwereld'

Als criminelen ergens verzot op zijn dan is het wel lekker eten. Niet alleen in films als "The Godfather" of in series als "The Sopranos" wordt copieus getafeld, ook in werkelijk-heid laten maffiosi zich graag een exquise stukje vlees, vis, gevogelte of zeefruit voorschotelen - uiteraard afgeblust met een mooi flesje wijn. Misdaadjournalist Marian Husken biedt in "Crimineel eten" letterlijk een kijkje in de keuken van de onderwereld en ontdekte dat een dure maaltijd voor een beetje crimineel de perfecte manier is om zijn weelde te tonen en te laten zie wie er 'the boss' is. Husken reisde voor dit boek naar New York en Italië om aan te schuiven in louche restaurants uit de begindagen van de maffia en traceerde de favoriete stekjes van onze eigen polder- en mocromaffiosi. Ze doet zelfs een boekje open over de onalledaagse eetgewoontes die gangsters er in de gevangenis op nahouden. Het resultaat is een Michelin-waardig boek over de betekenis van eten in de onder-wereld, voorzien van recepten die niet alleen gangsters maar ook brave burgers zullen doen watertanden. 
Crimineel lekker!

Productinformatie

Auteur	Marian Husken
Taal	Nederlands
Gewicht	400,00 gram
Druk	1 BESTEL HIER:

***

Strafzaak 'Enclave' - liquidatie Willem Endstra.

De strafzaak Enclave, oftewel het onderzoek rondom de liquidatie van vastgoedhandelaar cq "onderwereldbankier" Willem Endstra, komt al jaren ter sprake in het Passage-proces. Zeker nu de Turkse getuige Hidir Korkmaz zowel in onderzoeken Enclave, Vandros als Passage als getuige zal optreden en de verdediging diens betrouwbaarheid sterk in twijfel trekt een reden om deze zitting bij te wonen. Morgen gaat helaas niet lukken, maar ik hoop woensdag in de Bunker te Osdorp getuige Korkmaz zelf te kunnen horen getuigen. Ik stel me zo voor dat de verdediging deze beschermde getuige het vuur na aan de schenen zal leggen. Lees hier mijn Twitter-timeline met een reeks Tweets van bekende misdaadverslaggevers over de zitting van vandaag:

Tweets door @Bondtehond

Bondtehond

'Niets wijst erop dat cliënt bij die verdomde liquidaties betrokken was!'

Aangezien ik wat achter loop met zittingen, vandaag nog een verslag van afgelopen donderdag 11 en vrijdag 12 juni. Het Openbaar Ministerie verzocht vrijdag 29 mei de gevangeneming van verdachte Dino Soerel. Dit omdat het OM vreest dat Soerel in aanmerking zou kunnen komen voor detentie-fasering met de daarbij horende verlofregeling, wat doorgaans gebeurt in de laatste fase van je detentie, waardoor hij mogelijk op vrije voeten zou kunnen komen. Soerel zit nu nog gedetineerd voor de zaak 'Zuil'. Eind 2009 veroordeelde de rechtbank Soerel tot 7 jaar cel voor deze zaak. Soerel was toen nog voortvluchtig. Zuil draait om een reeks internationale drugstransporten, waarin Soerel een sleutelrol zou hebben gespeeld. Volgens het OM zou de detentie onder de titel van Zuil niet voldoende zijn en zou Soerel reeds een verlof-aanvraag hebben gedaan. Dit laatste wordt echter bestreden door Soerel met zijn raadslieden Mrs. Nico Meijering en Christiaan Flokstra, die konden reageren op de vordering.

Soerel zelf zei dat hij de vordering een grote teleurstelling vond omdat hij eigenlijk alleen had geïnformeerd of hij wel in aanmerking zou komen voor detentiefasering en daaruit bleek al dat het vrijwel geen zin had om het aan te vragen. Het OM is tegen, het GRIP is tegen en de directie van de Schie sluit zich aan bij het OM, dus in de praktijk komt hij toch niet in aanmerking voor verlof en blijft hij sowieso in detentie voor de zaak Zuil. Mocht Soerel echter opnieuw gevangen worden genomen en in voorarrest komen voor de Passage-zaak, zou hij zo'n 3 jaar verliezen, zo redeneert hij. Passage duurt misschien nog wel zo'n 2 jaar en hij moet in geval van vrijspraak, waar hij wel vanuit gaat, dan nog wel het restant van meer dan een jaar uitzitten voor de zaak Zuil. Dus je verliest al met al toch gauw zo'n 3 jaar, aldus Soerel.

Het Openbaar Ministerie had kort hiervoor de reeks ernstige bezwaren geformuleerd die er tot nu toe reeds lag en een aantal aanvullende ernstige bezwaren. Die laatste zouden erbij zijn gekomen sinds Fred Ros kroongetuige is geworden. Daarnaast werd er driftig geciteerd uit de verklaringen van de zussen Astrid en Sonja Holleeder en Sam Klepper's weduwe Sandra den Hartog, maar ook en de Turk Hidir Korkmaz, getuige in de zaak ivm de liquidatie van Willem Endstra, kwam voorbij. Verder werden de reeks ernstige bezwaren herhaald die Soerel in eerste aanleg reeds ten laste werden gelegd en die nu het Hof moest overtuigen dat de vordering gevangenneming terecht zou zijn. Om dat te onderbouwen klonk opnieuw de reeks getuigen die in eerste aanleg veelvuldig te horen waren. Onder meer (anonieme bedreigde getuige) Q5, (bedreigde getuige) Alex de Boer, Fred Teeven, Maria Houtman Sander Hulsman, Arjen Kaale jr., Willie Lemoine, Lydia van der Hulst, een Baja Beachclub-getuige, een BED-getuige, Willem Endstra (de achterbankgesprekken), Rene van Deene, Maruf 'Paja' Mrzic, Ariën Kaale sr., Jan Brouwer (van Auto Brouwer) passeerden de revue.
Die ga ik nu niet allemaal herhalen. Ik denk dat de meeste lezers wel weten waar deze ernstige bezwaren uit bestaan.

De reden waarom het OM de gevangenneming van Soerel vordert is de volgende:
Advocaat-generaal Mr. Cynthia de Jong: De verwarring die is ontstaan over het feit dat de verklaringen van La Serpe die Holleeder aanwezen als opdrachtgever buiten Passage waren gehouden, bracht de rechtbank ertoe de lat voor de ernstige bezwaren hoger te leggen dan gebruikelijk en Soerel te onslaan uit voorlopige hechtenis. De rechtbank overweegt immers dat er naast de verklaringen van Peter la Serpe nog substantieel ander bezwarend materiaal moest zijn. De ernstige bezwaren uit de verklaringen van  Q5, Alex de Boer, Fred Teeven, Maria Houtman en Willem Endstra (de achterbankgesprekken) zijn destijds gewogen en de rechtbank acht de genoemde bezwarende in onderlinge samenhang beschouwd van onvoldoende gewicht. Daartoe weegt mee dat het bezwarende materiaal deels van horen zeggen is, deels berust op een anonieme bron, deels het risico in zich draagt van overlap en deels teveel speculatieve stappen bevat. Vervolgens heeft de rechtbank de voorlopige hechtenis van Soerel opgeheven. Soerel zit op dit moment dus vast voor Zuil. Op 6 februari heeft Soerel een verzoek tot detentiefasering gedaan. Wij hebben begrepen dat Soerel ervoor gekozen heeft het verzoek tot detentiefasering uit te stellen. Niet uitgesloten kan worden dat Soerel alsnog in een inrichting zal worden geplaatst met regimair verlof, dan wel dat enig verlof zou worden toegestaan. (kortom: dat wil men dus niet bij het OM)

Aanvullende ernstige bezwaren:
Hierna vertelde AG mr. De Jong dat in september 2014 de kluisverklaringen van Fred Ros zijn overlegd en dat de inhoud van die verklaringen nieuw bezwarend materiaal is waar Ros diverse keren uitgebreid op zitting over is gehoord: In november 2014, januari 2015, februari 2015 en op 28 + 29 mei jl.. De meeste getuigenverhoren n.a.v de kluisverklaringen zijn afgerond. Gelet op de de stand van zaken t.a.v de detentie van Soerel en ook gelet op het feit dat het onderzoek i.v.m de kluisverklaringen van Ros grotendeels is afgerond, is naar oordeel van het OM nu het moment gekomen waarop Soerel opnieuw in hechtenis moet gaan voor Passage.

De nieuwe ernstige bezwaren vormen volgens het OM een belangrijke aanvulling op de reeds bestaande ernstige bezwaren en dienen daarmee in onderling verband in samenhang beschouwd te worden. Dat Soerel werd vrijgesproken had voor een belangrijke mate te maken met de bewijsuisluiting omdat de rechtbank in verwarring was gebracht nadat bleek dat La Serpe over Holleeder had verklaard dat hij opdrachtgever zou zijn. In de visie van de rechtbank kon Soerel het daarom niet zijn. In de visie van het OM echter, afgeleid uit de verklaringen van Fred Ros en Hidir Korkmaz kan volgens het OM worden afgeleid dat er geen sprake was van één statische organisatie met één opdrachtgever aan het hoofd, maar van een crimineel samenwerkingsverband tussen Holleeder, Hillis en Soerel, waarbij gezamelijk over beoogde moorden werd gesproken en waarbij in overleg opdrachten tot liquidaties werden verstrekt. Uit nadere verhoren en nader onderzoek zou zijn gebleken dat Holleeder en Soerel ook na de zomer van 2005 contacten met elkaar hebben onderhouden en dat die hebben voortgeduurd tot in elk geval 2011. Dit vormt een belangrijke weerlegging van de kern van het door Soerel gevoerde verweer, namelijk de door Soerel beweerde breuk tussen hem en Holleeder van vóór 2005.

Vervolgens werden de ernstige bezwaren voorgedragen door het OM met onder meer de hierboven genoemde getuigen. Er werd volop geciteerd uit verklaringen waaruit bewijs voor die ernstige bezwaren zou moeten blijken.

Hierna was de verdediging aan bod. De advocaten van Soerel, Mrs. Meijering en Flokstra, maar ook Soerel zelf, zijn veelvuldig aan het woord geweest om die ernstige bezwaren punt voor punt te fileren en te weerspreken. Soms bekroop mij daarbij even het gevoel dat we getuige waren van een klein procesje dat gevoerd werd binnen het enorme overkoepelende Passage-proces (in Hoger beroep). Als je het zo bekijkt was dus nu de verdediging aan zet met een tussentijds pleidooitje.

Mr. Nico Meijering was er wegens omstandigheden niet toegekomen om het in een pleitnota te zetten en had slechts aantekeningen gemaakt van waaruit hij zijn betoog gestalte gaf. E.e.a had te maken met het bestuderen van de verklaringen van dossier Viool dat het OM één dag voor deze zitting pas had toegevoegd aan het dossier, dus 28 mei. Dat waren 5 ordners in totaal, maar het bleek volgens Meijering ruim meer te zijn dan verwacht. Ook de verklaringen van Hidir Korkmaz, de zusters Astrid en Sonja Holleeder en Sandra den Hartog had het OM  toegevoegd. Er kwam dus nogal wat op de verdediging af, aldus Meijering.

Over het niet op schrift stellen in een pleitnota onstond overigens later even een discussie, omdat het Hof vroeg of Meijering niet toch zijn aantekeningen ter beschikking wilde stellen aan het Hof. Dat wilde de raadsman liever niet omdat er nogal wat persoonlijke opmerkingen tussen de teksten waren gekrabbeld en hij vond het eigenlijk 'Meijering-onwaardig' om deze slordige aantekeningen aan het Passage-dossier toe te voegen, maar hij wilde het Hof echter wel tegemoetkomen. Hij verzocht het Hof daarom de tekst niet als officieel stuk toe te voegen, maar alleen als geheugensteuntje voor de raadsheren. Het Hof stemde daarmee in. Later bleek dat het OM de aantekeningen wilde inscannen en toch als officieel dossierstuk toe wilde voegen. Meijering was daar woedend over toen hij dat hoorde en verzocht op hoge poten het Hof het OM te verbieden het "stuk", dat dus puur bedoeld was als geheugensteuntje, niet als offieel stuk toe te voegen. Meijering zag de bui al weer hangen, zei hij, want er stonden bepaalde eigen aantekeningen in en die zouden wellicht na toevoeging aan het dossier weer een geheel eigen gaan leven, aldus Meijering, en dat wilde hij absoluut niet. Uiteindelijk werd voor een tussenweg gekozen, dat Meijering op een later moment alsnog een gekuisde versie van zijn aantekeningen zou inleveren zodat het stuk in het dossier kan worden gevoegd.

Dit was nadat Meijering en Flokstra al de hele ochtend hadden staan pleiten. De advocaten van Soerel namen ieder enkele thema's voor hun rekening. Mr. Flokstra nam bv. La Serpe voor zijn rekening, Hidir Korkmaz en de zussen Holleeder. Mr. Meijering het thema 'brouillering' (tussen Soerel en Holleeder o.a. vanwege naamsmisbruik door Holleeder), kroongetuige Fred Ros (onder meer over de z.g. 'rondjes lopen', waarbij Soerel en Ros volgens Ros over moordopdrachten zouden hebben gesproken), witwassen en de (vermeende) moordopdrachten op Kees Houtman en Thomas van der Bijl.

Over wat de raadslieden te berde brachten in de extra-beveiligde rechtszaal van het JCS op Schiphol kom ik zeker nog een keer uitgebreid op terug. Ik kan nu onmogelijk alles terughalen, maar enkele puntjes die me opvielen, kan ik er wel uitpikken. Interessant was ook dat Dino Soerel zelf behoorlijk lang aan het woord was. En ook de vragen van de voorzitter van het Hof die daaruit voortkwamen.

Enkele punten:

-Verdediging ziet de verklaringen van de dames Holleeder als ontlastend voor Soerel. Daar zou het naamsmisbruik van Soerel ook uit naar naar voren komen. B.v. dat Holleeder tegen zijn zus Astrid zegt: 'Dat Dino hem in zijn melik krijgt', en daar dan nog om lacht ook, dat zegt toch al behoorlijk wat, aldus Meijering, want waarom zou je daar om moeten lachen als het wel zo was? Zo moet je dit volgens mij ook lezen.

- Het OM vindt het opmerkelijk dat er ineens allemaal getuigen melden melden die zeggen wat te weten over Viool, de liquidatie van Cor van Hout. En dat deze zich bijna allemaal via het kantoor van Meijering meldden om erover te verklaren.
Meijering ontkent dat en begrijpt niet hoe het OM bij dat 'bijna allemaal' komt, want van deze getuigen: Martin Kok van Vlinderscrime, Scarlett Francini - oud cliënte van het kantoor, Danny Kuiters, Piet Schneider, Jesse Remmers en Ariën Kaale sr. hebben alleen Martin Kok zich bij Meijering gemeld (pas nadat hij dat reeds had getwitterd) en Francini, de weduwe van Charles Zwolsman, zijn via Meijering gaan verklaren. En volgens de raadsman is het niet zo vreemd dat mensen die meer te weten zijn gekomen gedurende het proces (of via een boek als De Ros Tapes bv.), en nu duidelijk werd dat Ros zichzelf kennelijk schoonpraat, terwijl deze getuigen (tot nu toe) zeggen het anders te weten of te hebben gehoord, dat die pas later naar voren komen. 'En er gaan er nog wel meer komen ook',  denkt Meijering.

- Een belangrijk thema is de brouillering die ontstond tussen Soerel en Holleeder vanwege het naamsmisbruik door Holleeder. Zo vertelde Soerel dat die brouillering is ontstaan nadat hij van Ariën Kaale sr. had gehoord op een kampje bij Velsen dat Holleeder 100.000 eiste van Kaale.
Soerel: Ja, Holleeder claimde dat hij een ton van Kaale tegoed had. Dat had nog te maken met oude zaken van Cor van Hout. Kaale vertelde me dat Holleeder mijn naam had gebruikt.
Later had hij met Holleeder afgesproken op de Nieuwmarkt, waar een verhitte discussie over het naamsmisbruik zou zijn onstaan. Het begin van de verwijdering tussen Soerel en Holleeder.

- Meijering gaat verder: We zien dus in die verklaringen van de zussen Holleeder dat er niet van een samenwerkingsverband sprake is geweest, maar het OM legt het wel zo uit. Marco Proper, Danny Kuiters en Marcel Kaatee waren ook personen waarbij de naam van Soerel werd misbruikt, Ariën Kaale en Willie Lemoine vertelden dat aan cliënt.  Ad van Hout (broer Cor van Hout zegt: 'Tevens was duidelijk dat Soerel niet bij de groep of whatever van Holleeder hoorde'. Niets wijst erop dat cliënt bij die verdomde liquidaties betrokken was!

De advocaten van Soerel fileerden thema voor thema de ernstige bezwaren en wezen het Hof op tekortkomingen in de bewijskracht daarvan, naar mening van de raadslieden. In elk geval klonk in hun betoog door dat zij het bewijs onvoldoende vinden om Soerel opnieuw gevangen te nemen voor de Passage-zaak. Soerel blijft natuurlijk gewoon in detentie voor de zaak Zuil, dus er veranderd in principe weinig, maar Meijering noemde het wel 'een belangrijk momentum'. Er hangt veel vanaf voor Soerel.

Over het naamsmisbruik wilde de voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen wel wat vragen stellen aan Soerel zelf:

Voorzitter: Dat naamsmisbruik, dat Holleeder uw naam misbruikte. Je zou denken dat als mensen de naam van  Holleeder horen wel even nadenken dat je moet oppassen. Mijn vraag is: Waarom denkt u dat Holleeder juist uw naam heeft misbruikt?
Soerel: Tja, ik denk misschien met fysieke verschijning, of vechtsport, of beruchtheid. Ik ben in het verleden veroordeeld in een zaak die ook ruchtmakend was. (De vechtpartij in Volendam met dodelijke afloop na klap met barkruk samen met mededader Martin Kok - red.) En zo kan het zijn dat men mij gebruikte als persoon waar je mee uit moet kijken.

Ook vraagt de voorzitter kort hierna aan Soerel of hij wetenschap heeft wie er achter de moord op Cor van Hout zit. De vraag kwam twee keer terug op een iets andere wijze, maar kwam op hetzelfde neer. Het had te maken met het naamsmisbruik door Holleeder en dat Soerel terughoudend is geweest in het noemen van namen van andere personen.
Soerel: Dat was ook mijn hapering om wat te verklaren over Van der Bijl. Ik wil niet mezelf vrijgesproken krijgen door naar andere te wijzen. Ik zit hier als verdachte en ik wil niet naar anderen wijzen.
Voorzitter: Dus als u wordt beschuldigd en veroordeling dreigt, gaat u niet vertellen hoe het wel zit, als u het wel weet?
Soerel: Nou, daar heb ik nog nooit bij stilgestaan. Het komt gewoon niet bij mij op.
Voorzitter: Als ik u nu vraag: Weet u wat van Cor van Hout, wie dat feitelijk hebben gedaan en wie de opdracht hebben gegeven?
(lange stilte)
Soerel: Ik wil er wel op antwoorden, maar ik doe het niet nu. Ik wil erover nadenken.
Voorzitter: Waarom? Is het niet uw burgerplicht om een afschuwelijk misdrijf op te lossen?
Soerel: Ja ik weet niet, misschien wel, maar ik zal nooit over anderen praten. Ik zal u een voorbeeld geven: Ik zat in de zaal Zuil en werd beschuldigd van iets wat ik niet had gedaan, maar een persoon die op mij leek. Toen heb ik het ook niet gedaan. Ik weet niet, het zit niet in me. De verklaringen van de zussen Holleeder en Sandra den Hartog spreken al voor zich. Ik denk dat het zo al duidelijk wordt. Maar het is nooit in mij opgekomen om anderen te misbruiken door geld te vragen om te verklaren. Ik wil het puur juridisch oplossen
Raadsheer: Duidelijk.

Dit was donderdag. Vrijdag vroeg de voorzitter het nog explicieter. Hij vroeg naar de achtergrond waarom Soerel niet wilde praten over andere mensen.
Het was als reactie op een zin in de vordering gevangenneming van het OM over de reden die Soerel genoemd heeft dat hij niet of nauwelijks uit eigen wetenschap kan of wil verklaren over de feiten, overtuigend of niet, ter verduidelijking over bv. de zaken Houtman en Van der Bijl.
Soerel: Volgens mij heb ik gisteren niet meer of minder gezegd dat ik vanaf het begin al bij de rechtbank, niet over andere mensen, noch over Holleeder, noch of andere verdachten, wil praten, maar alleen over mezelf.
Voorzitter: Ja... wat was ook weer de achtegrond daarvan?
Soerel: Omdat ik dat niet wil, ik weet niet...
Voorzitter: Is dat een soort achterliggend principe, of wat is dat?
Soerel: Nee, ik heb dat ook wel eens gehoord, daar ging het gisteren ook over, over principiëel enzo, ja u vroeg aan mij: is het wel eens in u opgekomen, of heeft u erover nagedacht? Nee, het is nooit bij me opgekomen, om over anderen te gaan praten. Ik heb dat niet gedaan bij Zuil, ik heb dat in andere zaken ook niet gedaan, het is niet bij me opgekomen, laat staan dat ik erover na heb gedacht....
Voorzitter: U beschrijft nu wat er allemaal wel en niet gebeurd is, maar mijn vraag is: Wat is de reden om deze houding te kiezen? ... Dat is een keuze.
Soerel: Ja.
Voorzitter: U maakt een keuze.
Soerel: Ja.
Voorzitter: Je kunt namelijk zeggen ik ga over alles en iedereen iets vertellen als ik het weet, dat is de ene kant van het spectrum, de andere kant van het spectrum is: ik zeg alles, maar alleen over mezelf, niks over een ander. De vraag is waarom u die keuze zo maakt? Op welke overweging doet u dat?
Soerel: Eh... het zit er misschien gewoon in, ik weet niet of daar een principe of..of..
Voorzitter: Nee, maar ik heb het u gisteren ook gevraagd, het is niet iets uit een reflex, want het is iets waar je over nadenkt, of misschien heeft u er nooit over nagedacht. Een tijdje terug zei u, nee ik heb het nooit gedaan, maar ik vraag het u niet voor het eerst: Waarom doet u dat zo?
Soerel: Ja, dat is een houding van mij.
Voorzitter: Ja, en waarom heeft u die houding?
Soerel: Omdat ik niet over andere mensen wil verklaren.
Voorzitter: Ik heb het u gisteren nog gezegd, ik zei het met andere woorden: als iemand nou...
(Meijering zei wat tegen Soerel)
Voorzitter: Even niet er doorheen, even niet...
Meijering: Ja, sorry voorzitter, ik adviseer hem wat.
Voorzitter: Ja, maar u moet toch even mijn vraag af laten maken, dan kunt u daarna adviseren. Ehm, ik heb het gisteren in iets andere woorden gezegd, maar als iemand in een strafrechtelijke procedure met modder naar u gooit, dan kun je teruggooien, je kunt gaan zwijgen, je kunt dingen verzinnen, maar je kunt ook dingen zeggen die in uw beleving waarheid zijn, die u heeft gezien, ondervonden, het is opmerkelijk dat u ervoor kiest dat niet te doen?
Soerel: Ja, ik heb u dat gisteren ook uitgelegd. Ik heb ervoor gekozen om mijn onschuld aan te tonen met de feiten uit het dossier. Ik vind het dan een beetje flauw dat het OM het een beetje zo presenteert in het dossier, nee ik heb wel meer er omheen uitgelegd, uit eigen wetenschap, laat ik het zo zeggen, en daarnaast is mijn houding altijd geweest, in deze rechtszaak, maar ook in andere rechtszaken, dat ik niet over anderen... het ging dan nu specifiek over Holleeder... ja... dat doe ik niet.  Dat doe ik niet nu en dat heb ik ook niet in het verleden gedaan.
Voorzitter: Maar stel je nu eens voor. Ik ga iets veronderstellen. Dat eh... in de zaak Van der Bijl of Houtman de suggestie komt dat u daar wat mee te maken heeft. Aan de andere kant hebben we Holleeder, die misschien uw naam misbruikt. Laten we er eens veronderstellenderwijs vanuit gaan dat u iets over Holleeder zou kunnen verklaren in die dossiers, waarom kiest u er dan voor om dat niet te doen?
Soerel: Ja ik..eh... ik denk dat ik in herhaling van antwoorden terugval...
Voorzitter: Ja, u merkt wel, ik probeer het te begrijpen. Ik hoor wel wat u zegt...
Soerel: Ja ik begrijp voor mezelf wel waarom ik iets niet doe. Kennelijk kan ik dat moeilijk overbrengen.
Voorzitter: Ik kijk even naar uw raadsman, die wil iets aan u zeggen.
Meijering: Nou, ik zou meneer willen adviseren het hierbij te laten.
Voorzitter: Oh... dat is wel jammer.
Meijering: Ja.
Voorzitter: Want ik hou altijd van gedachtewisselingen, maar als het dan.....
Meijering: Eh..nee maar, u weet, u kent mij inmiddels ook, het is een zeldzaamheid volgens mij, maar in dit geval adviseer ik mijn cliënt.
Voorzitter: Heeft dat ermee te maken dat u even zou willen overleggen of zegt u: helemaal niet? Want anders onderbreek ik even, als dat het is.
Meijering: Ja, misschien kunnen we wel even onderbreken.
Voorzitter: Ja, zullen we dat even doen?
Meijering: Graag.

De voorzitter besloot meteen een pauze te houden van 15 minuten, echter na de onderbreking besloten Soerel en zijn raadsman het hier verder bij te houden. Daarop sloot de voorzitter de zitting af.

Op maandag 29 juni om 12:30 zal het Hof de beslissing bekend maken.

Bondtehond

Mr. Mark Teurlings - Taal uit de Zaal

'Dank u, Edellaakbare'...

Hilarische uitspraken en taaleigenaardigheden uit de rechtszaal

Mark Teurlings is bekend van televisie, heeft een advocaten-kantoor in Amsterdam en brengt vele uren door in de rechtszaal. Daarnaast zit hij als advocaat regelmatig met zijn neus in de wetboeken. Rechtspraak is een secure en minutieuze aangelegenheid. Toch slaan rechters, verdachten en ook advocaten maar al te vaak de taalkundige plan mis.

(klik voor groot formaat)

Taal uit de zaal is een door Teurlings opgetekende verzameling taalmissers en taaleigenaardigheden die hij heeft gehoord in de rechtszaal. Het boek bestaat uit verschillende op thema of onderwerp ingedeelde hoofdstukken. Denk daarbij aan echtscheidingen, faillissementen, vergunningen, contracten, diefstal, mishandeling, fraude, etc. Daarnaast bevat het een spreekwoorden, gezegden en uitdrukkingen die uit de juridische wereld voortkomen, of die aan de rechtspraak zijn gelieerd. Bijvoorbeeld: voor het hekje staan, op de rol staan, het recht in eigen hand nemen, etc. Het boek bestaat uit hoofdstukken die zijn ingedeeld op thema en onderwerp.

Mr. Mark Teurlings - Advocaat

Buiten dat Mark Teurlings bekend staat als een goede advocaat is hij ook een sympathiek persoon, die door het vuur gaat voor zijn cliënten. Een topper dus.


Zie hier zijn Facebookweblog


Zie HIER de foto's van de boekpresentatie. Helaas was ik verhinderd, maar zo kunnen we toch even zien hoe gezellig het was donderdag jl. bij Brasserie Van Dam. Het eerste exemplaar werd overhandigd aan misdaadverslaggever
Peter R. de Vries.

BESTEL HIER HET BOEK:

:

Bondtehond

'Nou mocht het gebeuren dat ze me liquideren, alvast een prettige Kerst'

Maandag waren maar liefst drie dames naar het JCS gekomen om te getuigen. Een damesdagje dus. De eerste getuige was Patricia Timmers, de ex-vriendin van de beruchte Danny Kuiters. De tweede was Donna van D, een ex-vriendin van kroongetuige Fred Ros. Als derde kwam 's middags Nicole Kik getuigen, ook een vriendin van Ros, met wie hij niet echt een liefdes-relatie had. Het waren meer vrienden, zij is nl. getrouwd en heeft kinderen. Donna van D. was vroeger een regelmatige bezoekster van de Bunker in Osdorp waar zij voor Ros kwam, nog lang voor hij kroongetuige werd. Ik sprak haar daar regelmatig in de wachtkamer of op de trap voor de rechtbank waar de rokers in de pauzes buiten stonden te roken. Ik vond het een leuke stoere vrouw om te zien en ook erg aardig. Ik kon toentertijd merken dat ze nog behoorlijk gek was op Ros die ze ook regelmatig opzocht in de bajes. Ze reed meestal in een grote zwarte BMW X5, die ze van Ros te leen had gekregen om bij hem op bezoek te kunnen komen.

Siem Wulse -  Freek Geukens + Patricia - Donna - Nicole

Maar eerst kwam dus Patricia Timmers (37) 's ochtends de JCS-rechtszaal van het Hof binnen. Zij is een knappe vrouw met lang blond haar, modieus gekleed en is manager in het bedrijfsleven. Aan de relatie met Danny Kuiters is in 2010 een eind gekomen, maar ze heeft een zoon samen met hem, dus om die reden heeft ze nog wel eens contact met Kuiters. Ze is overigens ook verdachte in de Andes-zaak in verband met beschuldigingen van witwassen, waarvoor 7 maanden is geëist, vertelde ze zelf. Donderdag as. krijgt ze de uitspraak. Ze schrok zich wezenloos toen ze de brief op haar deurmat vond, dat ze nu ook hier moest komen getuigen. Daar baalde ze best wel van en had haar advocaat meegenomen. Haar vader had ze het niet eens aan verteld, zei ze, want ze dacht dat die misschien wel een hartaanval zou krijgen als hij het zou weten, bij wijze van spreken.

Ze kent de verdachten alleen uit de media, alleen Dino Soerel kent ze als bekende van haar ex-partner, maar had hem maar een paar keer gezien. Voor het laatst bij het afscheidwedstrijd van Dick Vrij jaren geleden, ergens in 2003 dacht ze, een keer in een uitgaansgelegenheid in Eindhoven en op een Nieuwjaarsfeest ergens in Westpoort.

Wat het Hof en het OM voornamelijk wilden weten was informatie over de mensen die ze zag tijdens de bezoekuren van Danny Kuiters in de bajes destijds. Bijvoorbeeld in Heerhugowaard waar Danny lang heeft gezeten. Wie zag ze daar? Wie kende ze daarvan? Waren er journalisten op bezoek? Was John van den Heuvel er een keer? Wat voor zaken deed Danny? Dat soort vragen. En een hele reeks bekende namen van al dan niet onderwereldfiguren passeerden de revue.

Kent ze Dick Vrij? Patricia antwoordde dat Dick Vrij echt een van de beste vrienden is van Kuiters. Of ze Soerel ooit heeft gezien op bezoek kon ze zich niet herinneren. Ze had wel ooit een keer met ene Mathijs Slijper aan een tafel gezeten. Ze durfde echter niet zeggen of Danny en Mathijs vrienden waren: 'ze kenden elkaar'. Of Danny echt bevriend was met Soerel, kon ze ook niet zeggen: 'ik weet dat ze elkaar kenden'. Volgens haar ging Danny wel eens stappen met een groep vrienden en daar was Soerel dan ook wel eens bij, meer wist ze daar eigenlijk niet van. Danny praatte sowieso nooit met haar over zaken, dus ze kon ook niet zeggen of Soerel zaken deed met haar ex. Voor zover ze wist, want dat had Kuiters haar verteld, zat hij in de zonnebanken. Waar die zaken waren, wist ze echter niet. John van den Heuvel kende ze alleen uit de media en had ze slechts een keer gezien bij haar eigen strafzaak Andes. Kuiters had nooit met haar over een van de Passage-verdachten gesproken, alleen dat hij ooit een periode bij de familie Remmers in huis had gewoond toen het thuis even wat minder ging.

Op vragen van het OM vertelde ze dat de bezoekzaak vierkant was met 3 rijen tafels en dat het volgens haar niet mogelijk was om tijdens het bezoek even bij een andere gedetineerde aan tafel te gaan zitten. De relatie met Danny duurde van 2001 tot 2010. Ze kon niet met zekerheid zeggen wanneer Soerel en Kuiters elkaar hadden leren kennen. Of ze gemeenschappelijke interesses hadden? Timmers antwoordde: 'Ja, die hadden ze wel ja'... Ovj Mr. Posthumus: 'Wat bijvoorbeeld?' 'Vrouwen', zei ze vrolijk en keek even heel vlug lachend Soerel aan die schuin achter haar zat. De voorzitter reageerde: 'Als u dat zegt, kijkt u grijnzend achterom en kijkt u meneer Soerel aan... Timmers schoot in de lach. Voorzitter: 'Daar zit een wereld achter lijkt me als u zo doet'... Timmers: 'Nee, dat was een beetje sarcastisch, maar ehm... nee, dat durf ik echt niet te zeggen. Ik ben voor zover ik weet nooit bij die gesprekken geweest dus ik heb geen flauw idee'. Voorzitter: 'Maar u maakt me echt nieuwsgierig, misschien kunt u er iets over zeggen?' Timmers: 'Nee, dat was gewoon een grapje...'. De voorzitter klonk nu lichtelijk geïrriteerd: 'Gewoon een grapje? Ik stel u een vraag'... Timmers zuchte even diep. De voorzitter streng: 'Wat is de aanleiding dat u dit zo doet? Er zit een voorval in uw hoofd, dus ik wil graag dat u één van die voorvallen...' Timmers: 'Ik weet uit alle tapverslagen die ik heb in mijn strafzaak dat het voornamelijk over vrouwen ging, dus ik denk dat ze dat gemeenschappelijk leuk vinden, of zo... dus ik had het alleen even over de tapverslagen in mijn eigen dossier'.  Voorzitter: 'En toen was uw schroom even weg en dacht u ik kijk hem eens even aan en maak dan dit grapje?' Timmers klonk onschuldig: 'Ja!'...

(het grapje kwam op mij over als een kleine spontane opwelling van plezier over de telefoon-gesprekjes die ze zonder strafdossier Andes nooit te weten zou zijn gekomen, niet iets om nu eerst diep over na te denken. Vandaar het grapje, van enige schroom merkte ik persoonlijk weinig, eerlijk gezegd. Ik zag een leuke, goedgehumeurde dame met lang verzorgd blond haar op haar rug die haar best deed de vragen zo goed mogelijk te beantwoorden.)

Ovj Mr. Posthumus ging verder: Of Timmers Mink Kok, Willem Holleeder, Greg Remmers, Gilbert Rommy, Ali Akgün, Luis Miguel Magan Tier kende? Ze kende geen van allen. Sommige namen alleen uit de media en ze wist dat Greg Remmers de vader is van Jesse Remmers, maar verder... En Mark Burbach? Nee, die kent Timmers niet. Maar is een keer tegelijk met hem op bezoek geweest bij Danny, volgens de officier. Timmers heeft wel een Mark gezien die in de vastgoed zit uit Vinkeveen, maar zijn achternaam weet ze niet. Mark X ? Oh ja, dat is de Mark die in het vastgoed zit en een bekende is van Danny, maar ze had geen flauw idee of Danny wel eens bemiddeld had bij een ruzie om een vrouw. En Charles Zwolsman? Ja, die kent ze wel, maar op de vraag of Danny voor Zwolsman heeft gewerkt: 'geen flauw idee'. Over de begrafenis van de vader van Kuiters: daar was ze niet geweest, omdat Danny niet mocht gaan naar de begrafenis van zijn eigen vader en zij op dat moment bij Danny op bezoek was.

Over Fred Ros heeft ze het nooit gehad met Danny, ook nooit naar gevraagd. Ze had de laatste jaren heel weinig contact met Danny, dus sowieso nooit over Passage of whatever. Degene voor wie Danny werkte in de zonnebanken had ze wel eens gezien, maar zijn naam kon ze niet herinneren. Ze wist wel dat Kuiters, Vrij en Soerel wel eens gingen stappen in de Baja in Rotterdam. Dan kwam Danny wel vrij laat thuis, maar ze dacht niet dat hij dan reed, ze dacht Dick Vrij. Ze wist verder heel weinig van Kuiters, dus probeerde de voorzitter nog eens te vragen naar wat zij wél wist. Waar praatte ze eigenlijk wél over? Timmers: 'Ja... de kinderen, ik had mijn werk, wat in de krant stond, mijn vader, andere familie, gewoon de dagelijkse dingen van het leven enzo'. Hoe het kwam dat ze zo weinig weet van Danny terwijl ze zo'n 9 jaar met hem ging? Danny schermde zijn leven af en zij ook voor Danny op sommige vlakken, aldus Timmers. En waarom dan? Timmers: 'Omdat ik niet in discussies wilde komen met Danny over wat ik wel of niet deed'. Geef eens een voorbeeld? Timmers: 'Nou Danny vond het bv. niet leuk als ik alleen wegging met mijn vriendinnen'...

Op wat koetjes en kalfjes na was dit het wel zo'n beetje. Het OM, het Hof en de advocaten hadden geen van allen vragen (meer), Fred Ros en zijn raadsman ook niet. Mevrouw Patricia Timmers mocht dus gaan.

*

Hierna kon meteen de volgende getuige binnenkomen: mevrouw Donna van D. (43), een ex-vriendin van Fred Ros. Zij bezocht zoals gezegd vroeger dus regelmatig zittingen in Osdorp, waar ik haar wel eens sprak. Ze kwam binnen en aanvankelijk herkende ik Donna niet omdat ze in de Bunker-jaren lang zwart haar had en nu had ze het opgeschoren aan de zijkanten met een hanekam, maar wel nog steeds zwart. Ze zag er stoer uit op zeer hoge hakken en een skinny spijkerbroek met kort jasje. Ook was ze iets aangekomen in haar gezicht. Later zou blijken waarom.

Het Hof leidde de vragensessie in zoals gewoonlijk en vroeg of mevrouw Van D. verwachtte dat ze opgeroepen zou worden? Ja, dat had ze wel, eigenlijk had ze het al veel eerder verwacht. Ze zag kortgeleden op Bondtehond.nl dat ze zou worden opgeroepen als getuige. Ze volgt het proces niet echt van A tot Z, maar ze leest soms wel eens zittingsverslagen op Bondtehond.nl en kijkt ook wel bepaalde programma's als RTL Boulevard over het verloop van het liquidatieproces en in de krant leest ze er wel eens wat over, maar volgen is een groot woord. Ze is er wel in geïnteresseerd 'om het af te sluiten, zeg maar', aldus Van D. Ze wil graag verder met haar leven. Tot 2010 was ze toch erg gek op Fred Ros, tot ze erachter kwam dat Ros ook contact had met haar beste vriendin. De relatie met Fred Ros is volgens Van D. niet echt uitgelopen op een teleurstelling, ergens was ze er wel een beetje blij om. Ze had Fred Ros leren kennen als een leuke, gezellige, aardige man waar ze op slag verliefd op was vanaf het moment toen ze hem voor het eerst zag en in de periode dat hij getrouwd was, had ze niet echt een relatie buiten (de bajes) gehad, maar was ze wel heel, heel, heel lang verliefd op Ros.

Donna van D. verwachtte dat het Hof haar wel eens zou willen horen over Ros zelf, niet zozeer over de anderen. Van Sjaak Burger, Dino Soerel, Peter La Serpe, Jesse Remmers of andere verdachten weet ze sowieso niets, die kent ze niet. Ze zag Ros ergens in januari 2001 voor het eerst en was eigenlijk meteen verliefd. Toch verloor ze hem een tijd uit het oog, maar later kwam hij als gast op sportschool waar ze werkte in Leidschendam binnen. Toen is het eigenlijk begonnen, voor zover het kon dan, want Fred was ook getrouwd. Dat was voor haar een niet zo leuke situatie. Maar ja, toen vond ze hem nog leuk, nu dus niet meer zo. Het was een ingewikkelde relatie, voor zover je daar van kon spreken, maar Donna vond hem in ieder geval verschrikkelijk leuk, zei ze. Ze ontmoetten elkaar op de sportschool en ook wel bij haar thuis. Tijdens de detentie van Ros in 2003/2004/2005 heeft ze Ros niet gezien, hij heeft haar wel een keer gebeld. Nadat hij vrij kwam begon het contact weer omdat Ros dus weer kwam sporten op de sportschool. Ze draaiden een beetje om elkaar heen, maar Donna was nog steeds verliefd op Ros.

Voordat Ros in 2006 vast kwam te zitten kwam Ros regelmatig bij het benzinestation waar ze destijds werkte om te tanken, koffie te drinken en z'n krantje te lezen en toen merkte ze dat haar liefde voor Ros nog ontzettend groot was. Donna: 'Waarom weet ik zelf ook nog steeds niet, haha, want ik was in die tijd zelf ook getrouwd, dus vond ik het eigenlijk niet eerlijk voor die man waarmee ik getrouwd was omdat mijn hart niet voor hem was maar toch nog steeds voor Fred'. Ros kwam toen vast te zitten in 2006 en pas in 2008 kreeg ze via een vriendin het nummer van Ros en heeft ze iets liefs ingesproken in een voicemail die hij kon beluisteren. Daarna heeft hij weer contact met haar gezocht. Zodoende kwam er weer wat op gang. Donna: 'Fred stuurde me kaartjes en briefjes met ontzettende lieve teksten en liedjes waar je als vrouw wel van eh.. smelt ja, hehe... omdat je helemaal hoteldebotel bent'. Het was met medeweten van Astrid, de ex-vrouw van Ros want Donna ging ook met de kinderen van Ros om. Daar hield ze gewoon van en nu nog eigenlijk wel.

Ros zat toen in Zutphen en later in de Bijlmer Bajes, maar op een gegeven moment ging hij naar 'Landelijke-afzonderingen' in Vught. In die periode, begin 2010, zag ze Ros weinig en heeft ze hem een brief geschreven om er een punt achter te zetten. Donna: 'Het was gewoon stuk toen ik erachter kwam van die vriendin en hem'. Ze was er via Astrid, de ex-vrouw van Ros, achter gekomen dat die vriendin belde en foto's van zichzelf stuurde: 'En dat doe je niet als je vriendin zijnde', aldus Donna. En nu wilde Donna het afsluiten, zei ze eerder, door het proces te volgen, daar kwam het op neer. Ze had op een gegeven moment een schuld van 25.000 euro en raakte haar huis zelfs kwijt. Op de vraag van een raadsheer of dat nu te maken had met Fred Ros antwoordde ze dat Ros er zeker mee te maken had. Ze deed allerlei dingen die Fred Ros leuk vond dat ze zou doen, uit eten gaan, kleding kopen, ze betaalde allerlei dingen als benzine tot zelfs alimentatie die Ros hoorde te betalen aan zijn ex. Ros zei dan: Ga maar even met die kids uit eten, koop wat leuks voor jezelf en/of schiet die alimentatie even voor. Dat deed Donna dan...

Een keer moest ze voor Fred een Rolex van 23.000 euro ophalen bij een juwelier in Eindhoven. Daar had ze geld voor gekregen, een Limited Edition met steentjes. Of als ze kleren moest halen voor Fred dan waren dat geen schoenen bij de Bristol vandaan, nee dat waren dan wel schoenen van een honderdje of drie. Kleding moest wel merkkleding zijn, bv. Iceberg of Hugo Boss. Ze kreeg ook wel eens geld via Siem Wulfse, maar dat was dan voor Fred.

Waar het om leek te gaan vanmiddag, was of Donna van D. ook dingen wist te vertellen over Siem Wulfse. Siem zou op een dodenlijst te zijn gezet en worden bedreigd. Daar zijn tapgesprekken over dat Wulfse het daar met de vrouwen die vandaag getuigen over heeft. De andere vrouw was de volgende getuige: een vriendin van Ros die hij ooit had leren kennen met een dagje Efteling, Nicole Kik. Zij is getrouwd en heeft kinderen en zij kende Siem Wulfse ook van vroeger. Maar op een of andere manier konden beide vrouwen nu juist over deze cruciale informatie zich weinig meer voor de geest halen. Dat was wel opmerkelijk, dat precies op dit punt het geheugen van beide dames hen in de steek leek te laten, terwijl zij zich andere dingen toch behoorlijk goed wisten te herinneren.

Het geld werd toch wel een groot probleem voor Donna. Alles gaf ze uit. De schulden stapelden zo op, dat ze haar huur niet meer kon betalen. Donna: 'Ik kreeg wel eens geld van Fred, maar dat was voor Fred, via Siem Wulfse'. Ze hield over dat geldgebrek dan haar mond tegen Fred. Ze was stapelgek op hem, dus ze dacht dat hij dat niet wilde horen. Er ging ook een paar keer geld naar Astrid, de ex van Fred. De kinderen van Fred woonden praktisch bij haar in die tijd. Of ze wel eens met Siem Wulfse tegelijk bij Ros op bezoek was? Ja, dat was Donna wel. Ze zei: 'Ik zat er altijd maar een beetje bij, een beetje verliefd te staren'... Maar waar Siem Wulfse het geld vandaan haalde wist Donna niet. Raadsheer: Vertelde hij dat niet? Donna: 'Nee niks!' Raadsheer: 'Kende u Siem al?' Donna: 'Ja, van vroeger toen ik portier was in de horeca en van de sportschool'. Sinds wanneer? Donna: 'Sinds januari 2009 denk ik?' Van bezoek? Donna: 'Nee, nee, nee, ik werd opgehaald door Siem'. Weet u dat Siem in 2009 zelf in de problemen kwam? Donna: 'Nee'. Dat er mensen aan z'n deur kwamen? Bedreigingen? Donna: 'Nou nee, daar praatte hij niet over'.

De raadsheren vroegen hier wel op door. Of ze wel zeker wist dat ze zich dit niet kon herinneren, want er zijn toch tapgesprekken, ondere andere één waarin Siem tegen haar zegt: 'Nou mocht het gebeuren dat ze me liquideren, alvast een prettige Kerst'. Maar hoe de raadsheren (en later ook de verdediging) ook probeerden, op dit punt liet haar geheugen haar in de steek. Van D. vertelde dat zij in die periode behoorlijk veel drugs gebruikte, met name speed. Dat klopt op zich wel met de indruk die ik soms kreeg van Donna tijdens de bezoekjes aan de Bunker in 2008/2009. Dat was voor Ros weigerde nog naar zitting te komen uit protest tegen zijn plaatsing in Landelijke-afzonderingen. Buiten dat ik haar gewoon best een heel aardige stoere meid vond in zo'n grote X5 en we in de pauzes leuke gesprekjes hadden, vond ik haar er destijds wel eens magertjes uitzien en soms wat bewegelijk. Of ze maar moeilijk stil kon staan op haar hoge hakken en of ze haar kaken op een bepaalde manier bewoog. Ik vond haar stem ook anders klinken vergeleken bij nu. Maar goed, je gaat ook niet zomaar vragen: 'Heb jij drugs gebruikt'?

Uiteindelijk heeft Donna van D. dus hulp gezocht.
Donna: 'Ik ben 1,5 jaar niet buiten geweest'
Raadsheer: 'Vertelt u daar een over?'
Donna: 'Er was een heel team hulpverleners, psychologen, financiële hulpverleners, die zijn allemaal met me bezig geweest. Was erg van het padje af, zeg maar, dat ik wel professionele hulp nodig had.

Achteraf gezien vind ik haar er nu stukken beter uitzien als toen. Ik mocht echter niet met haar praten in de pauze toen ze met een parketwacht in het rookhok stond waar ik in de pauzes ook altijd even ga roken en nu dus ook weer gedachteloos naar binnen ging. Daar stak de suppoost nu een stokje voor en riep me terug. Het enige wat ik kon doen was Van D. even snel groeten en zeggen dat ze er nu goed uitziet. Ze kende mij natuurlijk ook nog wel en groette vriendelijk terug. Dat was het eigenlijk, want we mochten dus verder niet praten...

Het ging na deze pauze al gauw weer over Ros en de financiën. Donna vertelde over haar leven en het Hof vroeg naar gebeurtenissen en over personen. Hierna was Mr. Nico Meijering aan de beurt om vragen te stellen. Ook in deze vragensessie bleef Van D. volhouden dat ze zich vanwege haar drugsgebruik in die tijd niets meer kon herinneren over hetgeen Siem Wulfse is overkomen.

Kort daarvoor stelde de voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen al vragen over deze vergeetachtigheid. Het gaat er bij het Hof (kennelijk) maar moeilijk in dat Van D. zich niets meer kan herinneren van de bedreigingen met de dood die Siem Wulfse aan zijn adres kreeg in Dordrecht. (adres werd geheim gehouden)
Voorzitter Mr. Veldhuisen: 'Heeft u nog nagedacht in de pauze?'
Donna: 'Ja'.
Voorz.: 'En wat voor gedachte kwam er bij u op?'
Donna: 'Nou sowieso dat ik nooit gedacht had hier zelf te komen zitten, toen ik in 2009 u zag toen ik als publiek op de tribune zat, dat ging er door me heen, zeg maar'...
Voorz: 'Ja... ja... dat was het?'
Donna: 'Ja'...
Voorz.: 'Heeft u niet gedacht: hoe is het nou mogelijk dat ik aan de hand van telefoongesprekken wordt herinnerd aan iets wat uit die gesprekken naar voren komt, nl. dat mijn oude bekende Siem Wulfse voor zijn leven vreest, dat-ie bang is te worden omgelegd, dat Freek Geukens daar een rol in speelt, dat Fred daar misschien een rol in speelt, dat er arrestaties zijn verricht daar dan van Freek, in verband met het serieus genomen worden van de bedreiging die er zou zijn tegen Wulfse... en dat dat geen enkel belletje bij u doet rinkelen?!'
Donna: 'Nee'.
Voorz.: 'Schrikt u daar dan niet van?'
Donna: 'Ja natuurlijk... natuurlijk schrik ik daar van'.
Voorz.: 'Nou dat zou nou een gedachte kunnen zijn die tijdens zo'n onderbreking bij u opkomt'...
Donna: 'Ja nou wat ik zelf ook probeer te zeggen, hoe zeer ik mezelf ook kwijt ben geweest... als persoon'...
Voorz.: 'Ja, zo verklaart u het. Dat is best opmerkelijk hè, dat zoals u hier verklaart, weet u sommige dingen tot op de maand nauwkeurig terug te brengen en als ik nou eens veronderstel dat u regelmatig mensen meemaakt en dat u mensen aan de telefoon heeft die zeggen tegen u bedreigd te worden en te worden geliquideerd en "misschien zien we elkaar niet meer en alvast een prettige Kerst", als je dat niet zo vaak meemaakt, dan is het toch wel fascinerend dat je daar helemaal níks meer van weet'.
Donna: 'Nee'.
Voorz.: 'Echt nul?'
Donna: 'Echt nul'.
Voorz.: 'Ook nu ik het zo weer even doorga, is er geen enkele herinnering?'
Donna: 'Nee echt... wat betreft met Freek en Siem, voor mij waren dat gewoon gezellige gesprekjes... sowieso ook met Freek en zijn vrouw. En met Siem, ik weet inderdaad nog wel dat eh... ja ik ben tot voor zover ik weet tot het einde met Siem Wulfse nog gewoon gezellig op bezoek geweest... en met Freek'...
Voorz.: 'U heeft in de verste verte geen herinneringen aan ook maar een begin van een probleem dat er lag?'
Donna: 'Nee, echt niet'.
Voorz.: 'Nul?'
Donna: 'Nul!... echt niet'.
Voorz.: 'Advocaat-generaal'...  (hierna ging het OM verder)


Ik vond dit wel een heel opmerkelijk moment. Het leek er op z'n minst op dat Van D. toch nog steeds in de ban is van Ros en er niets over durft te zeggen. Dat leek ook nog weer uit het volgende moment: Fred Ros en zijn raadsman Mr. Onno de Jong kregen ook even gelegenheid om vragen te stellen op het einde. Ros hield Van D. vervolgens een reeks bedragen voor die er naar haar gegaan zouden zijn. Bij elkaar meer dan 70.000 euro. (Een lening aan André 15.000, een Rolex van 23.000, een vakantie van 8000 (Van D. + kinderen van Ros), een scooter van 3000, 24.000 van Siem, Freek + André cs., etc) Ros: 'Dan zitten we al op 70.000 euro, zoals ik het nu even snel bekijk'...

Dus allemaal bedragen die Van D. zou hebben ontvangen van Ros, die bij haar zouden zijn gebracht. Ros vroeg (met woorden van gelijke strekking): 'Hoe kan het dan dat je toch in de schulden terecht komt en dat je beweert dat je mede door mij uit je huis bent gezet vanwege een huurschuld omdat je al je geld uit zou hebben gegeven aan mij? Je had toch geld in huis?'

Daar kwam een onduidelijk antwoord op, maar het kwam over of Van D. amper tegengas gaf over wat Ros tegen haar zei. Je zou eerder iets verwachten als: 'Ja hallo Fred, allemaal leuk en wel, die bedragen waren bedoelt voor jou Iceberg- en Hugo Boss-kleding, je dure schoenen van 300 euro, stortingen op je bajes-rekening, je kids die ik in jouw opdracht mee uit eten nam (zo noemde ze het zelf een keer), jouw alimentatie die ik voorschoot en je klokkie van 23.000 etc., maar intussen was ik wel je loopvrouwtje die blind was van verliefdheid en intussen kapot ging aan drugsgebruik. Je gebruikte me, want intussen lag je dus wel gewoon achter mijn rug te flikvlooien met mijn beste vriendin'...

Of iets dergelijks. Dat zou je eerder verwachten van een vrouw die toch jaren alles maar liet welgevallen omdat ze gewoon met haar hoofd in de wolken achter Fred aanhobbelde uit verliefdheid die niet (oprecht) werd beantwoord.  Hoe het Hof hier tegenaan kijkt of de verdediging en het OM zal waarschijnlijk pas veel later in het proces blijken. Maar dit ging er wel even door mij heen...

Een ander opmerkelijk (grappig) voorvalletje was dat het OM tot twee keer toe het Hof mededeelde dat aankomend getuige Martin Kok nu op de voorste rij van de (pers-)tribune zat. De voorzitter merkte op dat het Hof dat ook reeds was opgevallen en zei dit ter kennisgeving aan te nemen. Verder niks. Alleen vroeg de voorzitter terwijl hij omhoog keek: 'Zien we nu iets van een slabbetje bij de heer Kok?'
Mr. Posthumus: Nee, dat is zijn perskaart...

Donderdag verder...

Bondtehond