Gangsterzussen en ex-liefje Holleeder getuigen ontlastend voor Soerel

Dinsdag was weer een boeiende zitting in het Passage-proces, de getuigenverhoren van Sonja Holleeder en Sandra den Hartog. Met het verhoor van Astrid Holleeder maandag nog vers in geheugen zit je onwillekeurig toch dingen te vergelijken en mij viel meteen op dat de drie dames regelmatig gelijksoortige antwoorden gaven. Je zou bijna denken alsof ze elkaars verklaringen uit hun hoofd kennen. Een beetje advocaat weet natuurlijk dat je op z'n minst een aantal overeenstem-mende verklaringen nodig hebt om een zaak sterker te maken. Maar als je dan tijdens alledrie de getuigenissen de bijna exact dezelfde woorden terughoort: 'Eerst palmt hij je in, daarna zuigt hij je uit en dan gooit-ie je weg', geeft dat wel te denken. Het uit eigen ervaring of wetenschap verklaren is essentieel om de bewijsconstructie van het OM tegen Holleeder te laten slagen. Getuigen die (mogelijk) verklaringen op elkaar afstemmen omdat zij zusters en/of vriendinnen zijn en intensief contact hebben met elkaar, is in zo'n geval best wel tricky te noemen in een strafrechtproces als dit en het latere Vandros.

Maandag had ik wat pech met mijn auto, dus het was al kunst en vliegwerk om überhaupt deze zittingen te kunnen bijwonen. Met dank aan misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink, die mij heeft opgehaald bij de garage en gisteren thuisbracht vanaf Schiphol, heb ik gelukkig niets van de zittingen hoeven missen. Als je dan aan het einde van de procesdag in de auto zo'n zitting na-bespreekt en constateert dat hem ook was opgevallen dat bepaalde uitspraken van de dames wel heel erg overeenkwamen, dan wil ik dat hier toch ook niet onvermeld laten. Welke verklaring / uitleg je daarvoor kunt bedenken, zal ongetwijfeld later nog wel aan de orde komen. Ik neem aan dat de advocaat van Willem Holleeder, Mr. Stijn Franken, de grote afwezige overigens tijdens beide procesdagen, hier wel een puntje mee zou kunnen / willen scoren. Uitsluiten dat de dames elkaar een handje hebben geholpen om gelijkluidende verklaringen af te kunnen leggen, kun je natuurlijk niet. Maar goed, ik wil niet te ver vooruitlopen op eventuele verdedigings-strategie van Mr. Stijn Franken in de Vandros-zaak.

Wat in mijn ogen sowieso een beetje een ondergesneeuwd kindje bleek in de media afgelopen dagen, was het feit dat deze getuigenverhoren natuurlijk plaatsvonden in het grote Passage-proces en niet in de Vandros-zaak. De dames Holleeder en Den Hartog waren immers in dit Hoger beroep opgeroepen door de verdediging van Dino Soerel en Jesse Remmers. Dat hier alvast een belangrijk voorzetje wordt gegeven op het komende Vandros-proces waarin Willem Holleeder de hoofdverdachte zal zijn, is eigenlijk bijkomende zaak. Aan de andere kant is het begrijpelijk dat de media in grote getale aanwezig waren om de dames getuigen voor het eerst in het openbaar te kunnen horen getuigen.

Voor de verdediging van Soerel is vooral van belang dat de dames volgens de advocaten Mrs. Nico Meijering en Christian Flokstra hetgeen tot nu toe bekend zou zijn over vermeend opdrachtgeven door Dino Soerel in een ander daglicht komt te staan. Soerel had in 2011 zelf al eens een verklaring aflegd op zitting waarin hij liet weten dat hij denkt dat Holleeder zijn naam had misbruikt. De strategie van het kantoor Meijering strekt zelfs zover dat Holleeder zijn ongenoegen had laten blijken bij zus Astrid Holleeder dat hij boos was op Soerel en diens advocaat Mr. Nico Meijering. Soerel had destijds via zijn verdediging, in dit geval Mr. Bénédicte Ficq van het kantoor van Meijering, aan de advocaat van Holleeder laten weten dat hij Holleeder ook wilde oproepen als getuige. Nu Mr. Ficq Mr. Franken op kantoor liet weten dat Dino Soerel Holleeder wilde gaan oproepen als getuige ivm het naamsmisbruik, viel dat niet in goede aarde bij Holleeder en kennelijk ook niet bij Mr. Stijn Franken. En kennelijk heeft dit toen tot een conflict geleid, volgens Astrid Holleeder. Het was wel een collegiaal verzoek, maar zo is het niet opgevat. Hierover zou Holleeder boos zijn geworden op Soerel en zijn raadsman Mr. Meijering en zou Soerel vanaf toen als verrader zijn gaan neerzetten in het milieu.

Mr. Nico Meijering wees op zitting tijdens z'n verhoor van Astrid Holleeder de getuige erop dat het wat anders is of je zegt: 'We willen dat Holleeder een ontlastende verklaring voor Soerel af komt leggen op zitting in Passage' of dat je in een collegiaal bedoeld gesprek laat weten van: 'Jongens dit is wat er gaat gebeuren, dat jullie daar niet van schrikken in de media', om je collega en zijn cliënt in te lichten. Daarop antwoordde Astrid Holleeder dat ze het zo ook niet formuleerde. Ze begrijpt goed dat die dingen zo gaan bij advocaten, dat is niet meer dan normaal in haar ogen. Maar Wim, zoals zij haar broer Willem telkens noemt, zou dat conflict dan hebben aangegrepen om dat in zijn eigen voordeel te gebruiken om zo helemaal niet te hoeven verklaren.

De advocaat van Soerel haalt ook een ander incident aan in ditzelfde verband.

Mr. Meijering: Nou wil ik u ook nog het volgende voorhouden: Ik ben een keer benaderd door iemand bij mij op mijn kantoor en die heeft tegen mij gezegd dat meneer Holleeder mij wat wilde aandoen. Dat hij heel erg boos op mij was. Even los van het waarheidsgehalte daarvan. Dat is voor mij een reden geweest om contact te zoeken met meneer Stijn Franken. Ehm, is dit voor u bekend? Zegt u dit iets?
Astrid Holleeder: Nou, laat ik het zo zeggen, dat ik weet dat hij niet erg fan van jou was.
Voorzitter: Nu vat u uw verhaal samen?
Astrid: Ja, ik kan op z'n, op z'n... eh ja, Wim had een hekel aan Meijering. Ik denk dat ik dat ook wel tot uitdrukking heb gebracht. Omdat hij daar best wel gevaar in zag. Want die Meijering vond hij een groter probleem dan Ros.
Mr. Meijering: Ehm... waarom vond hij dat?
Astrid: Meijering, ik ken jou als advocaat. Ik snap wel wat hij bedoelt. Haha... Maar dat heeft puur met jou als advocaat te maken. Je voert een goede verdediging. Ja en eh... dat zinde hem niet.
Mr. Meijering: Maar had het, had het... ja, het zinde hem niet, maar hoe heeft hij dat verder tot uitdrukking gebracht?
Astrid: Nee, hij is gewoon op dat spelletje blijven steken, zeg maar, dat van: 'Ik moet verklaren, ik moet... omdat hij gewoon op de één of andere manier een gevaar in zag dat hij, als hij zou bekennen dat hij iets met die afpersingen te maken zou hebben gehad, dat-ie dan ook licht in die liquidatie van Endstra zou worden getrokken. Dus dat spelletje hield-ie gewoon vol. Dat hield hij vol. Dat bleef een conflict ook. Dan hoef je ook niet met elkaar te praten.
Mr. Meijering: Maar heeft u ook iets verder nog concreet meegekregen van wat ik u net eventjes kort heb samengevat? Dat ik contact heb gezocht vanwege die mededeling die ik op kantoor kreeg? Contact heb gezocht met Stijn Franken en dat er ook een gesprek is geweest met Stijn Franken, een kortgesprek op kantoor heb gehad?
Astrid: Er staat me iets van bij, maar ik kan me concreet niets herinneren.
Mr. Meijering: Ik ga nog ietsje verder: en toen ik het kantoor verliet toen eh... nou toen hoorde ik het gepruttel van een scootertje...
Astrid: Ja?
Mr. Meijering: ...en ehm, toen heb ik voor het eerst van mijn leven, dat mag je best weten, toen heb ik hem nog eventjes de hand geschud. Ik had hem nog nooit de hand geschud. En toen ben ik weggegaan. Zegt u dit iets?
Astrid: Nee, maar er is heel veel gebeurd.
Mr. Meijering: Nee, dat snap ik, het is ook niet verplicht dat u iets weet, maar ik vraag het gewoon even.
Astrid: Nou... eh nee, ik moet daar echt... dit is weer een heel ander traject waar ik mijn geheugen op moet frissen. Dat kan ik zo niet eh...
Mr. Meijering: Ok nou, misschien komt dat straks nog even. Ik rond dit punt dan even af. Er is een gesprek opgenomen, dan heeft u een gesprek met hem, en dan citeer ik het volgende. Dat lijkt dan over de Ros-verklaringen te gaan. Even kijken, dan zegt u: 'Het OM rechercheert het onderzoek, dat is wat anders dan dat ze wat hebben hè'. 'Want mogelijk gaat-ie ook...', zegt Willem dan, en dan is het even niet te verstaan en dan zegt u: 'Hij geldt nog steeds als verdachte, dat staat in De Telegraaf'. 'Ja', zegt Willem dan. Dan zegt u: 'Crimesite effe zien?' Dan zegt Willem: 'OM?' Dan zegt u: 'Oh ja'. Willem zegt dan: 'Die Meijering heeft het weer allemaal herhaald over mijn hè, van: je moet hem hebben, je moet hem hebben, hè...
Astrid: Ja, dat is altijd de strekking van jouw verdediging, volgens hem.
Mr. Meijering: Dat is de strekking van zijn verdediging?
Astrid: Van uw verdediging
Voorzitter: Van uw verdediging. Wat is de vindplaats, meneer Meijering?
Mr. Meijering: Dat is een bandopname hè. Vindplaats is 1419, één, vier, één, negen.  Ehm... maar zo ziet hij dat?
Astrid: Ja, maar dat is nou precies waar je... eh, waar het probleem zat.
Mr. Meijering: Ik blader even door mijn aantekeningen hoor...  Ja, toch nog eventjes die brief. Nog even over die kwestie rondom het getuigen. Wat nog niet helemaal duidelijk is...
Astrid: Nou, niet in het kader van het verschoningsrecht...
Mr. Meijering: Ja, dat bedoel ik.
Astrid: ... om over collega's te spreken.
Mr. Meijering: Nog even, weet u überhaupt of die brief nog bestaat? Of wilt u dat niet zeggen in verband met die eh...?
Astrid: Wat ik wist, dat op het laatste moment dat ik daar met hem over gesproken heb en daarna, voor dat-ie wist dat ik deze stap had gezet, zal-ie ongetwijfeld nog hebben bestaan. Maar niet bij mij. Want dat was de reden dat ik hem vroeg of ik hem niet ergens in een kopiëerapparaat moest laten vallen, want ik dacht: dan heb ik een kopie van die brief.
Mr. Meijering: Ja.. ok.
Astrid: Dus ik eh... ja, er is er maar een die dat weet, maar dat kun je zelf ook bedenken.
Mr. Meijering: Ja, nou dan komen we daar ongetwijfeld wel op een andere manier achter.

Over die brief:
Na de mededeling van Soerel en z'n verdediging aan Holleeder dat Soerel hem wilde oproepen als getuige was hij woedend, maar zei tegen z'n zus: 'Soerel is te groot zijn om zomaar in de stront te laten zakken' en bedacht toen het plan dat hij een brief zou schrijven met een strekking van: 'Ik zal komen getuigen omdat hij (Soerel) dat wil, maar ook: 'ze willen me dingen laten zeggen, maar ik heb het niet gedaan'... Hij liet de brief aan Astrid lezen. De brief moest vervolgens (opzettelijk "per ongeluk") bij de politie terechtkomen. Hij wilde de brief laten vinden tijdens een inval die hij zelf zou arrangeren. Volgens Astrid hoorde dit allemaal bij zijn schaakspel en zei hij ook met opzet over een afgeluisterde lijn vanuit de bajes dat Dino Soerel hem bedreigde om te moeten komen verklaren. Het Hof vroeg nu dus naar de brief.

Astrid: Maar we wilden geen inval meer. Mijn moeder is bijna 80 hè. Dus we zeiden dat. Ik zei: Er is wel een andere manier. Ik kan hem wel laten vinden op een kopiëerapparaat.

De brief, maar bijna alles wat er gebeurde, was onderdeel van een groot stategisch spel. Haar broer Willem denkt tien zetten vooruit in het spel dat hij speelde. Hij doet dat via Justitie, het criminele circuit, maar ook via de media. 'En dat is ontzettend knap' meent Astrid. Dat doen niet veel mensen hem na.

Astrid: Misschien moet ik u schetsen hoe wij communiceren?
Voorzitter: Alles wat bijdraagt tot een goed begrip moedig ik aan.
Astrid: We spreken niet eens een naam uit. Dat is al een no-go. We praten nooit binnen. We praten altijd buiten. We praten nooit in een auto, nooit in een publieke ruimte, we praten altijd lopend, zodat een richtmicrofoon ons niet kan opnemen. Als het nodig is praten we nog met een hand voor onze mond omdat we weten dat er wel liplezers worden ingezet. Als we dan buiten lopen, dan nog fluisteren we als het ergens over gaat. Dus als het iets belastends is dan fluisteren we. Er worden eigenlijk nooit namen genoemd, dus de keren dat dat wél is gebeurd, is echt een heel uitzonderlijk geval. Dat-ie een keer de naam Cor zegt en dat hij Endstra noemt, dat is echt een unicum eigenlijk, want dat doen we niet. Ehm... iedereen heeft wel een bijnaam, je weet waarover het gaat. We praten in gebaren, we hoeven niet te zeggen 'geliquideerd', want dat is dit: (maakt gebaar met haar hand) We hebben een heel andere manier van communiceren en dat wordt bepaald door hem, want als we ook maar iets verkeerds zeggen, dan is er woede en dan verlies ik hem ook, zal ik maar zeggen. Dan zou hij mij niet meer vertrouwen.
Voorzitter: En dat gebaar wat u maakte was een pistool-gebaar?
Astrid: Ja.

Over de dodenlijst van Holleeder, onder meer als onderdeel van het spel waarin het altijd om hemzelf draaide, om buiten bereik van politie/ justitie te blijven: Iedereen waar Holleeder gevaar in zag, die hem in de weg liep of bij hem in onmin was gevallen op wat voor manier dan ook werd opgeruimd, daar kwam het relaas van zijn zus Astrid op neer. Dicky Vrij en Danny Kuiters stonden zeker op z'n lijstje, maar ook Harry Stoeltie van de Hells Angels werd genoemd, evenals de familie van Dino Soerel. Dino stond al vrij vroeg op Holleeder z'n zijn lijstje, vlak na zijn vrijlating in 2012 al, en later, na het bekend worden van de Ros-verklaringen, hoorde Astrid in Bussum van hem dat daar de familie van Dino bij was gekomen. Ze zou toen gezegd hebben: 'Wat heeft dat nou allemaal voor zin? Het houdt nooit op zo'. En waarom deze mensen op z'n lijstje waren gekomen, wilde hij niet zeggen. Je kon dat ook nooit vragen. Aan de andere kant, er was ook niet zo heel veel voor nodig om in onmin te vallen bij Holleeder. Astrid weet het niet met hem, zegt ze, maar ze weet wel dat hij het wil. (ze bedoelde mensen op het lijstje liquideren - red.)

Dino Soerel zei daar in zijn reactie op de zitting van maandag het volgende over.

Dino Soerel: Ik heb wel een opmerking. Het is dat zij het zegt, want ik kon het me zelf niet meer herinneren, maar dat ik haar heb ontmoet en een hand heb gegeven in de Scheldestraat, dat staat me wel bij. Ik zou haar ook niet meer herkennen van gezicht, want dat is de enige keer dat ik haar gezien heb. En helemaal in tijd plaatsen kan ik ook niet. Het zou kunnen zoals zij het zegt, zo in 2002/2003 kan dat wel zijn geweest. De AG haalde mijn detentiepereiode even aan, maar in die tijd was ik in elk geval vrij als je kijkt naar die periode. Ik weet niet meer of het ervoor of erna was.
Ja kijk die verklaringen, een heleboel dingen die gezegd zijn door mevrouw Holleeder tegen... die zij dus meegekregen of gehoord heeft van haar broer, met name over mij of over anderen, maar met name over zichzelf, ja daar zit ik natuurlijk al een tijdje mee. Vooral toen ik die verklaringen kreeg. En eh... het is inderdaad zo als je als verrader wordt neergezet... ik vroeg het zelfs aan meneer Meijering: wat heb ik verraden dan? Wie dan ook? Wanneer dan ook? Maar als je dat plant, al die leugens en die onzin, in het milieu of bij de CIE of wat dan ook, ja dan wordt je daar niet vrolijk van, dan wordt je... ja, dan wordt je boos natuurlijk. En dat verraad, dat hoorde ik uit de mond van mevrouw Holleeder, dat verraad zou zijn omdat ik gevraagd aan hem heb of gesteld heb dat hij moest verklaren. Dat is verraad.

Nou, of die man heeft een spin in zijn hoofd, ik weet het niet. A/ ik heb hem helemaal niet gevraagd om te verklaren, B/ ik heb alleen maar medegedeeld dat dat onderwerp besproken zou worden. En eh...het zal misschien wel dat hier de waarheid over verklaard is, maar dat hoefde niet eens, dat waren andere mensen die dat geroepen hebben... maar dat je dan zegt, of dat je dan de wereld ingooit, dat je vraagt, ik heb het hem niet gevraagd, ik heb het hem alleen medegedeeld, collegiaal of confrationeel, of hoe je dat ook noemt, als je dan bij het minste bij vrienden neer gaat leggen: 'hij is een verrader' en dan voor jezelf weet... ja omdat hij moest verklaren... ik bedoel: zeg dan wat ik heb verraden, want ik heb helemaal niks of niemand verraden of wat dan ook, of wanneer dan ook. Ja...  ik weet nog wel dat dit als laatste komt, de opmerkingen, maar ik denk voor mezelf: ik merk helemaal niets op, omdat eh... ja, ik ben echt boos! Maar ik bedoel dat verraden, en alles en iedereen is er, en natuurlijk wil je zo'n stempel niet hebben omdat het ook klinkklare onzin is, hè dat... En als je dan helemaal ziet hoe hij dat dan benoemt, een verrader is iemand die aan hem zou vragen eh... of stellen dat hij moet verklaren... Hij hoeft van mij helemaal niks. Hij hoeft helemaal niks voor mij en dat is hem ook nooit gevraagd, dat noemt hij dan verraad. Ja, daar kan ik met mijn kop niet bij. En dat je dan zo zwart gemaakt wordt bij je eigen vrienden... ja, toen wist ik het niet van Danny en Dicky, dan had ik het ook aan hun gevraagd. Maar ik kan me niet voorstellen dat hun het geloven.

Voorzitter: Zijn dat die vrienden waar u op doelt?
Dino Soerel: Dick en Danny zijn vrienden ja en ik merk van mevrouw Holleeder dat hij mijn vrienden opstookt tegen mij, om mij te laten doen, mijn eigen vrienden... als verrader. En dan legt hij kennelijk niet uit wat er verraden is, maar het is dan omdat we hem zouden hebben gevraagd om te verklaren, maar dat is niet zo...  En verder moet ik het nog eh... nog allemaal even laten bezinken en bespreken met meneer Meijering. Ik denk dat ik er ongetwijfeld nog op terugkom bij uw goedvinden. Dank u wel.

Al met al een zeer interessante procesdag, waarop ik zo 1,2,3 geen belastende woorden over Soerel kon ontdekken. En als het niet belastend is wat de juridisch onderlegde zus van Willem Holleeder, de in het dagelijkse leven als advocaat werkende Astrid Holleeder, verklaart... tja... moet je dat dan niet ontlastend noemen?

Hierna sloot de voorzitter de zitting af met wat laatste mededelingen.

***

Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink heeft een bijna letterlijk uittreksel gemaakt. Om dubbeling te voorkomen en omdat ik vandaag nog behoorlijk druk was om mijn auto weer rijdende te krijgen, verwijs ik vandaag liever naar zijn verslagen.

Zitting met: Astrid Holleeder:

Haar verhaal Deel 1

Het verhoor Deel 2

Wellicht kom ik nog terug op de zitting met Sonja Holleeder en Sandra den Hartog op een later moment.

Bondtehond

Gangster Gwan Ong vecht terug in Hoger beroep

In september dient het Hoger beroep in de zaak van voormalig zware jongen en oud lijfwacht van Klaas Bruinsma Gwan Ong, die momenteel in de Koepel te Haarlem een straf uitzit van 15 maanden wegens verboden wapenbezit en enkele andere strafbare feiten. Dit omdat zijn vrouw Pascale Stoeltie, de zus van de beruchte voormalig vice-president van de Hells Angels Harry Stoeltie, eind vorig jaar geheel onverwacht aangifte deed van huiselijk geweld tegen haar (toen nog) echtgenoot. Dit deed Pascale kort nadat zij als vermist was opgegeven door haar familie en er op de site van de politie een vermissingsbericht verscheen, gevolgd door diverse media. Korte tijd later werd het bericht plots weer ingetrokken. Daarop volgde enkele bizarre gebeurtenissen.

© Gwan Ong ©

Het hele verhaal was destijds te lezen in een exclusief artikel van misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink en mezelf in april-nummer 17 van weekblad Panorama. Gwan Ong was tot dan toe als (ex-)crimineel voornamelijk bekend bij insiders in het milieu en bij het grotere publiek vooral vanwege het met hoge snelheid wegvluchten voor de politie met een Porsche GTS3 tijdens een spectaculaire aflevering van 'Blik op de weg'. Jarenlang bleef de zware jongen, die het naar eigen zeggen de laatste jaren veel rustiger aan doet na de geboorte van zijn dochtertje, onder de radar. Gwan is erg gek met zijn kind, in de goede zin van het woord, en is amper meer met justitie in aanraking geweest. Maar zoals wel vaker met voormalig ABCers die voor een andere levensstijl hebben gekozen, wil dat nog niet meteen zeggen dat de opsporingsdiensten je met rust laten. Zo voelt Gwan zich ook in deze zaak wederom harder aangepakt dan personen die terecht-staan in vergelijkbare zaken.

Mede daardoor is Gwan kort na de uitspraak van 15 maanden tegen dit vonnis in appèl gegaan, maar ook omdat feiten volgens hem extreem zijn aangedikt door zijn inmiddels ex-vrouw en/of zelfs feitelijk helemaal niet kloppen, aldus Ong. De bedoeling van Pascale met de aangifte en twee aanvullende aangiften, mede gedaan door twee huisvrienden van het toenmalige echtpaar, is volgens de getergde ex-crimineel om zeggenschap te krijgen over hun beider dochtertje Mei Ying. Juist dit laatste en het opkloppen van de gebeurtenissen door enkele onwaarheden in de aangiften te vermelden, ook door deze twee voormalige huisvrienden, deden Gwan Ong besluiten nogmaals zijn verhaal te doen. Vorige maand ging ik daarom bij Gwan op bezoek in de Haarlemse Koepel en sprak Gwan tijdens het bezoekuur waarbij ook twee getuigen aanwezig waren die zijn kant van het verhaal konden bevestigen.

© Vermissingsbericht destijds op Facebook ©

Voor het eerste verhaal in Panorama spraken Hendrik Jan Korterink en ik kort na de "vermissing" op een avond af met Pascale Stoeltie en "huisvriend" Torsten Wieman, bij wie Pascale op dat moment reeds verbleef, volgens Gwan. De twee verschenen in een café in Amsterdam-Oost en deden hun verhaal. Volgens Pascale haar verklaringen zou ze onder dwang zijn getrouwd, zou Gwan haar tijdens het 14 jaar durende huwelijk stelselmatig hebben mishandeld en zelfs hebben verkracht. Zij schroomt er dus niet voor om heftige beschuldigingen te uiten richting haar (op dat moment nog) man. Zo zou zij onder meer met een mes in haar been zijn gesneden, een keer beschoten zijn en haar gebit zou een keer beschadigd zijn door een klap op haar mond. Aangiftes heeft zij daar destijds nooit van gedaan, tot afgelopen november dus. Echter van de vrienden, kennissen en familieleden die werden benaderd door de politie met de vraag of zij een en ander konden bevestigen weigerden dit stuk voor stuk en zouden vooral verbijsterd zijn over de leugens van Pascale.

Toen ik Pascale Stoeltie confronteerde met het feit dat vrienden en familieleden, zelfs haar eigen moeder, dus de schoonmoeder van Gwan Ong met wie hij een behoorlijk warme band onderhoudt, haar beweringen naar het rijk der fabelen verwijzen, merkte ze op dat Gwan mij kennelijk al had weten te overtuigen dat zij zou liegen. Ze merkte cynisch op "Oh, hij heeft jou dus ook al in z'n zak zitten?" Nu was dit gesprek enkel bedoeld om Pascale en Torsten Wieman in het kader van hoor en wederhoor hun woord te laten doen, maar ze wilden verder niet met een uit hun mond opgetekende verklaring in het artikel komen dat we voornemens waren te schrijven over de huwelijkscrisis van het stel. Ik zal dit respecteren door niet verder uit dat gesprek te citeren, behalve dan bovenstaande quote die mij aangaat en waarvan ik kan zeggen dat dit niet op feiten is gebaseerd omdat ik natuurlijk niet alleen Gwan Ong sprak, maar een hele reeks personen uit de vrienden-, kennissen-, en familie-kring van Gwan en Pascale. Meestal onafhankelijk van elkaar.

De eerste keer dat ik Gwan bij hem thuis opzocht, had Gwan nog alle hoop dat het allemaal wel goed zou komen en dat het weer een van die buien was waar Pascale voorheen ook last van scheen te hebben. Ze was immers meerdere keren behandeld voor psychische problemen en is daardoor een paar keer opgenomen geweest in psychiatrische instellingen in Bloemendaal en Bosch en Duin. Omdat ze in de war en depressief was en suïcidale neigingen had. Dat Pascale daardoor rare dingen aan de hand heeft gehaald is iedereen wel bekend. Het litteken op het been van Pascale dat ze aan de politie toonde en waarvan zij in haar aangifte zegt dat Gwan haar met een mes heeft gesneden, is afkomstig van een heel andere gebeurtenis vertellen meerdere betrokkenen. Bekenden verzuchten: "Is het weer zover met haar?"... Wat is er aan de hand?

Gwan zelf vertelde letterlijk: "Het zijn periodes... periodes van ruzie zoeken die ze dagen in stand houdt. Ik zei: 'Als ze het weer doet, ga ik gewoon weg'. Op een gegeven moment ben ik 3 dagen weggeweest. Keertje was het weer zover en besloot ik maar weer weg te gaan.
Ik zei tegen haar moeder die er was: 'Mams, ik ga weg'.
Haar moeder ging ook weg. Toen trapte ze uit woede een ruit eruit van een deur. Ze trok toen haar been terug. Ze kreeg daardoor een slagaderlijke bloeding. Ze moest met spoed naar het ziekenhuis. Ze had nog mazzel ook, want ik had mijn sleutels boven laten liggen. Dus ik loop terug naar huis en zag overal bloed liggen. Vanaf de deur tot aan de slaapkamer waar ze op bed lag. Het hele matras zat vol bloed. Ze had geluk dat ik haar vond, want ze kon niks meer. Meteen naar het ziekenhuis in Purmerend gebracht en ze is later in het VU geopereerd. Dat litteken op haar been waar ze het over heeft in haar verklaring is daar van. Niet van mishandeling door mij".

Kort na mijn eerste bezoek aan Gwan Ong werd ik gebeld door een vriendin van Gwan die me meldt dat Gwan opnieuw is aangehou-den. Na de eerste aangifte van zijn vrouw werd Gwan nog gewoon ontboden om op het bureau te komen, maar de politie hechtte te weinig waarde aan haar verklaringen en Gwan kon weer gaan. Nu echter waren er aanvullende aangiftes gedaan door Pascale, maar ook door "huisvrienden" Torsen Wieman en Rick Hartog. Torsten heeft samen met zijn vader een Mercedes-garage in Amsterdam Noord en Rick Hartog werkt al heel lang in vaste dienst bij die garage. Gwan liet zijn Mercedes regelmatig bij Torsten repareren en zowel Torsten als Rick kwamen privé ook over de vloer bij het stel Gwan en Pascale. Gevolgen bleven niet uit. Gwan: 'Ja, en toen sprong er meteen weer een AT naar binnen bij me".

Vanzelfsprekend ervaart Gwan Ong dit verraad van zijn voormalige huisvrienden als een dolk in zijn rug, temeer omdat beide mannen moeten hebben geweten dat Pascale psychische problemen heeft, daar ook voor is opgenomen geweest en medicatie heeft. Logisch dat Gwan zich boos maakt omdat beide mannen Pascale hielpen onderduiken, terwijl ze juist door hem als vermist was opgegeven. Niets is er gedaan om Gwan en de rest van de familie gerust te stellen, integendeel. De familie heeft geruime tijd in onzekerheid geleefd over wat er met Pascale gebeurd zou zijn. Torsten Wieman is zelfs verklaringen komen lezen bij Gwan thuis en deed of hij van niets wist, terwijl Pascale reeds bij hem thuis ondergedoken zat...

Gwan Ong in betere tijden...

De aanvullende verklaringen van Torsten Wieman en Rick Hartog, naast de tweede en zelfs derde aangifte door zijn ex-vrouw Pascale Stoeltie, bevatten aantoonbare onjuistheden, volgens Gwan. En mede door die leugenachtige aanvullende verklaringen is Gwan in december vast gezet door de politie en is hij dus onder meer veroordeeld tot 15 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf, na een eis van 28 (!)maanden. Een extreem hoge straf voor hetgeen men bewezen acht: bezit van een verboden wapen en wat 9 mm patronen. De handgranaat waarover Pascale verklaarde bleek een aansteker, 18 peperdure horloges bleken imitatie voor de handel en een stroomstootwapen, een oudje die destijds nog mocht, dacht Gwan. Een ander zou eraf komen met 3 - 7 maanden. Waarom wordt hij zo hard aangepakt? Gwan heeft echter wel een vermoeden waar de schoen wringt. Jaren heeft men nl. op Gwan lopen jagen en er zit gerust nog oud zeer uit het verleden. Natuurlijk weet Gwan dat hij geen lieverdje is geweest, hij is vroeger wel veroordeeld, maar juist nu hij sinds de geboorte van zijn dochtertje al geruime tijd rustig aan doet en niet met justitie in aanraking komt, pakt men hem op volle sterkte. Is dat terecht? Moet men ex-criminelen veroordelen op hun verleden? Gwan denkt daar zo het zijne over.

Momenteel verblijft Ong in de Koepel te Haarlem en wacht rustig af tot zijn zaak in Hoger beroep voor het Hof dient op 2 september a.s., waar hij dit keer waarschijnlijk samen met zijn raadsman Mr. Geertjan van Oosten zal verschijnen. De eerste keer werd hij in rechtbank Alkmaar bijgestaan door Mr. Bas Jansen, ook van kantoor Van Oosten Advocaten. Gwan was zelf niet aanwezig op die eerste zitting, maar is wel van plan de naderende zitting zelf te verschijnen. Hij wil de leugens zelf ook kunnen aantonen. Want dat er aantoonbare onwaarheden zijn verteld, staat voor hem als een paal boven water. Overigens bestaan de belasterende verklaringen voor een groot deel uit 'de auditu verklaringen' (van horen zeggen, in ieder geval zijn "feiten" niet door de getuigen zelf gezien of meegemaakt).

Zo verklaarde Rick Hartog onder meer dat Gwan een lawinepijl in een auto zou hebben gegooid omdat een arrestatieteam een inval bij hem had gedaan en hij de eigenaar van de auto daarvoor verantwoordelijk hield. Dat zou Gwan of Pascale hem verteld hebben. Gwan zou hem ook verteld hebben dat vroeger in de Bruinsma-tijd er wel eens mensen verdwenen in een zuurbad van een fabriek die in de Colijnstraat stond: "Je zag dan alleen nog maar wat schuim boven drijven en daarmee was de persoon dan weg". Wel zou Rick Hartog zelf betrokken zijn naar eigen zeggen bij een brandstichting in een stacaravan op een camping in Barneveld. Gwan was volgens Rick van de camping afgezet en daarom wilde hij volgens Hartog de campingeigenaar terugpakken. Ze reden met een motor naar Barneveld, aldus Hartog, waarna hij met een ruitenhamertje de ruit insloeg, vanuit een fles benzine naar binnen gooide en er vervolgens een lawinepijl naar binnen schoot. Dit alles terwijl Gwan zou hebben gewacht op de motor buiten het hek, omdat Rick harder kon rennen.

Gwan verwijst dit zuurbad-verhaal sowieso lachend naar het rijk der fabelen omdat aan de Colijnstraat een verchromerij stond vroeger en de zuurbaden die daar gebruikt werden waren natuurlijk niet gevuld met zuur waarin een lijk zou oplossen. Een zuurbad in een verchomerij bevat namelijk alleen sterk verdunde zuuroplossingen. Ook met die camping is bullshit, aldus Gwan. Maar ja, al met al is het kwaad geschied en verklaart Rick Hartog heel veel van horen zeggen door Pascale Stoeltie en wat Pascale zegt, daar klopt niets van. Dat bevestigen meerdere mensen uit de kring rondom Ong. Wat opvalt in de verklaring van Rick is dat hij steeds herhaalt: "Ik deed het voor Pascal". De indruk die Gwan echter heeft, is vooral die van twee mannen die bij hem over de vloer kwamen en om wat voor reden dan ook zijn ex-vrouw helpen om hem alleen maar zwarter af te kunnen schilderen. En volgens Gwan hoopt Pascale steun te vinden middels hun valse verklaringen om zo zeggenschap te krijgen over hun dochtertje Mei Ying. Vooralsnog ziet het er echter niet naar uit dat de toestand is verbeterd, eerder verslechterd. Het doel van Pascale lijkt in elk geval verder dan ooit...

© Gwan Ong ©

Gwan Ong, die dan wel berucht is bij insiders, met name vanwege zijn verleden als lijfwacht/chauffeur van toenmalig drugsbaron en onderwereld kopstuk Klaas Bruinsma, is bij velen een geliefd persoon bemerkte ik sinds onze eerste ontmoeting. Klein voorbeeldje: Geurt Roos, de andere beruchte lijfwacht van Bruinsma die iets meer landelijke bekendheid geniet dan Gwan, sprak ik tijdens een zitting van Passage in het JCS. Met Roos had ik het in een pauze even over Gwan. Of hij Ong kende? "Jazeker", zei Roos, "Ik mocht die Chinees' wel", merkte hij op. En ook vrienden en familieleden die ik sprak zijn het er over eens dat Gwan dit niet verdiend. Pascale speelde erg hoog spel, maar lijkt echter zelf nu ook aan het kortste eind te trekken, want het laatste nieuws is dat dochtertje Mei Ying sinds kort onder toezicht van jeugdzorg is gesteld. Het meisje verbleef al niet meer thuis, maar is in goede handen bij een vriendin van Pascale's moeder die voor het kind zorgt omdat het meisje aan suikerziekte lijdt en vanwege (ook medische) toestanden met Pascale al een tijd niet meer thuis woonde. Maar of het nu allemaal beter op geworden is, gezien de laatste ontwikkelingen?...

Nee, zoals het er nu uitziet zal Gwan zich 2 september met hand en tand moeten verdedigen voor het Hof en zal hij met zijn advocaat Mr. Geertjan van Oosten tot het uiterste moeten gaan om een (veel) lagere straf te bewerkstelligen. Aantoonbare leugens of de-auditu verklaringen die gebaseerd zijn op kwaadsprekerij met een doel zullen moeten worden ontkracht. Zijn ex-vrouw die hij eens heel hoog had zitten, de vrouw waar hij alles voor over had en die alles kon krijgen wat haar hartje begeerde, daar is hij nu wel klaar mee. Wat ze heeft "bereikt" in korte tijd, zal hen waarschijnlijk lange tijd achtervolgen. Van jeugdzorg ben je namelijk meestal niet zomaar af. En was dit nu eigenlijk allemaal nodig geweest? Was dit het waard? Gwan denkt van niet.

Ik hou de zaak '11cary' in de gaten.

Bondtehond

TERUG NAAR:

(klik)

Nu in Panorama: 'Gangsterstel in Oorlog'

Deze week in weekblad Panorama een interessant cover-verhaal over Gwan Ong, aka 'De Chinees', toenmalig bodyguard van Klaas Bruinsma, en de vermeende vermissing van diens vrouw Pascale Stoelie in oktober 2013. Pascale Stoeltie is de zus van de beruchte voormalig vice-president van de Hells Angels Harry Stoeltie. Het artikel is ontstaan uit een samenwerkingverband tussen  'De misdaadjournalist'  Hendrik Jan Korterink en mezelf.

'Bonje bij boeven'

Eind oktober vorig jaar verschenen er berichten op de politie-site en in navolging daarvan in enkele kranten en op diverse nieuws- en misdaadsites over de vermissing van Pascale Stoeltie. Over de huwelijkscrisis die daar aan ten grondslag ligt leest u deze week meer in Panorama. Normaalgesproken zou alleen zo'n huwelijkscrisis niet echt interessant zijn voor Panorama-lezers, ware het niet dat de hoofdpersonen beide tot de verbeelding sprekende personen zijn uit het milieu waar reeds veel over is gespeculeerd op de diverse misdaadsites. Niet in de minste plaats vanwege Pascale's afkomst en Gwan's roerige criminele verleden uit de tijd van Klaas Bruinsma. Tijd om sommige van die speculaties te ontrafelen.

Eind november/begin december zocht ik Gwan Ong tweemaal op bij hem thuis in de buurt van Purmerend. Daar vertelde hij zijn kant van het verhaal. Niet bij iedereen zal de naam Gwan Ong meteen een belletje doen rinkelen, maar insiders uit het milieu weten wel beter. Gwan staat vooral bekend als oud-bodyguard van maffiabaas Klaas Bruinsma en kreeg de laatste jaren wat meer landelijke bekendheid vanwege een spectaculair en spraakmakend filmpje in het tv-programma 'Blik op de weg' waarbij de gangster z'n Porsche GTS3 na een wilde achtervolging in puin reed tegen de vangrail. Gwan's vermeende betrokkenheid bij de granaataanslag in Café Familia door Rick Holshuijsen, die daarna werd doodgeschoten, komt ook even aan de orde in het verhaal: 'Gangsterstel in oorlog'.

Ook vond er een ontmoeting plaats in Amsterdam waarbij Korterink en ik Pascale Stoeltie spraken, die samen met een vriend haar kant van het verhaal kwamen vertellen. Zij vertelde hoe volgens haar de vork in de steel zit, maar ze weigerde verdere medewerking aan dit artikel. Van beide hoofdpersonen staan een aantal exclusieve foto's in Panorama. Nooit eerder kwam Gwan Ong met zijn gezicht in de media. Op zich al wonderlijk te noemen, daar is wel enige moeite voor gedaan afgelopen twee decennia, en dan druk ik het netjes uit, maar voor dit Panorama-verhaal stelde Gwan toch enkele foto's aan mij ter beschikking.

Geurt Roos, die andere voormalige bodyguard van Klaas Bruisma, die wel wat meer landelijke bekendheid geniet, sprak ik in februari overigens aan over Gwan tijdens het liquidatieproces Passage in het JCS, waar hij kwam getuigen. Ik vertelde Roos bezig te zijn met een verhaal over Gwan Ong, waarna hij beaamde dat Gwan en hij vroeger goede collega's waren. Roos: 'Ik mocht die Chinees wel !'... Gwan zit momenteel een straf uit in de Koepel van Haarlem. Wie, wat, waar, welke, hoe en waarom leest u verder in het artikel.

Halen dus die Panorama!


Bondtehond

Remko van Lent en 'De verzonnen ontmoeting'...

Het strafproces tegen Harry Stoeltie en Donald Groen haalde eind mei even alle media. Remko van Lent verklaarde tijdens dat proces dat hij in 2005 toenmalig officier van Justitie Fred Teeven, Willem Holleeder en Dick Vrij samen met Panorama’s misdaadverslaggever Bas van Hout in Café Danzee in Zandvoort had gezien. Dat zou heel opmerkelijk zijn geweest, omdat Holleeder in 2006 werd opgepakt voor het afpersingsproces, waarin hij werd veroordeeld tot negen jaar celstraf. Teeven was de aanklager in die zaak. Waarom Van Lent dit verklaarde, is nog steeds een groot vraagteken. Was het een slip of the tongue of wilde hij interessant doen? In ieder geval leidde zijn bewering tot een onderzoek van justitie; ook misdaadverslaggever Bas van Hout van Panorama werd gebeld.

Bas van Hout: “Vijf korte vragen,” stelt rechercheur A. van de Nationale Recherche me gerust. Hij heeft opdracht gekregen van de officier van justitie om getuigen te horen. Dat mag telefonisch: “Het gaat over de ontmoeting in Zandvoort.”
“Dat vermoedde ik al,” zeg ik cynisch.
“Volgens de getuigenverklaring van Remko van Lent voor de rechtbank in het Briard-proces zou Teeven in 2005 een ontmoeting hebben gehad met Dick Vrij, Willem Holleeder en u. Dat zou zijn gebeurd in Café Danzee, in Zandvoort. Kent u Café Danzee?”
“Ja.”
“Bent u daar weleens geweest?”
“Ja.”
“Heeft u Fred Teeven daar ooit gezien?”
“Nee.”
“Heeft u Holleeder daar ooit gezien?”
“Ja, twee keer.”
“Dan eigenlijk een overbodige vraag: heeft u Holleeder en Teeven daar ooit samen gezien?”
“Als dit symptomatisch is voor de kwaliteit van kroongetuige Remko van Lent, dan kunt u zijn hele getuigenverklaring in het Briard-proces tegen Hells Angels-topman Harry S. door de plee spoelen.”
De rechercheur lacht schamper.

Het antwoord is inderdaad overbodig. Ik heb Teeven en Holleeder nooit samen gezien. Met de onbegrijpelijke verklaring van Remko lijkt er zand te komen in de motor van het megaproces waar justitie zo hoog op heeft ingezet.

Ook Serge van Lent weet het zeker: “Willem Holleeder heeft nooit een ontmoeting gehad met Fred Teeven in mijn zaak. Dat zou ik hebben geweten. Teeven is weleens in de zaak geweest. Als bezoeker. Hij had zijn hond op het strand uitgelaten of zo, en gewoon iets gedronken.”

Serges verontwaardiging is overtuigend. “Mijn broer Remko is een fantast, een leugenaar.Ik wist alles wat er gebeurde in mijn café. En dan zou ik het weten als Holleeder, Vrij, Teeven en jij hier een ontmoeting hadden gehad. Ik was altijd in de zaak, Remko was er zelden. Nee, als die zaak drijft op de betrouwbaarheid van mijn broer, dan is die strafzaak de Titanic…”

BRON: Panorama  

Bondtehond

'Als dit het kookpunt is, dan valt het nog wel mee'

Kerngetuige Remko van Lent verscheen vanaf dinsdag eindelijk voor het eerst in de Bunker om te getuigen over de vermeende afpersing door onder andere Donald Groen en Harrie Stoeltie. Zijn vrouw Jessica was niet met hem meegekomen. Indien nodig zou zij vrijdag via een videoverbinding vragen kunnen beantwoorden, zei voorzitter Mr. Jacco Janssen voor het verhoor van Van Lent door de advocaten van de verdachten zou beginnen. Zo was de planning van de rechtbank: eerst de advocaten van Groen en Stoeltie die vragen konden stellen, daarna één voor één de andere advocaten. De rechters hielden intussen 'de vinger aan de pols'.

Fotobron: Marian Husken/Harry Lensink - VN

Vier dagen verhoor dacht de rechtbank nodig te hebben. De advocaten spraken daar wel hun zorg over uit. Mr. Nico Meijering stelde dat Van Lent dagen lang(er) door de recherche was gehoord, dus hij maakte zich wel zorgen gezien de belangen van z'n cliënt. Ook Mr. Els van Nieuwenhuizen wilde wel weten hoe het opgelost ging worden indien zou blijken dat die 4 dagen onvoldoende zijn. Mr. Nienke Hoogervorst, die de verdediging van Stoeltie kortgeleden overnam van ex-advocaat Bram Moszkowicz, stelde voor anders maar 's avonds door te gaan. Ze dacht met name aan het schorsingsverzoek dat er lag namens cliënt Harrie Stoeltie, nog niet wetende dat getuige Van Lent een verrasing voor haar cliënt in petto had, waar hij later mee zou komen.


Voordat Van Lent eenmaal in de zaal zat, was de zitting alweer een uur verder. De verdediging wilde de getuigen liefst buiten het gepantserde getuigenhokje verhoren. Men wilde de bodylanguage van Remko van Lent graag kunnen waarnemen. Het OM verzette zich daar echter tegen. Mr. Van Nieuwenhuizen, de advocate van Michel Groen, vroeg: Waarom dan? Immers Van Lent was reeds met foto's en al in de media verschenen. Maar er zouden ook andere belangen spelen, aldus de officier van justitie. Hij doelde op de tribune en de aanwezige pers, die dan de uiterlijke kenmerken zouden kunnen waarnemen. Mr. Mark Teurlings merkte terecht op: Mag ik u erop wijzen dat hij zelf contact heeft gezocht met de pers? De rechtbank wilde zich hier eerst over beraden en besloot na de pauze toch dat Van Lent in de getuigen-box zou plaatsnemen. Voorzitter Mr. Janssen grapte tot slot van zijn beslissing: 'Van Lent ziet er zo uit als hij eruit ziet'. (gelach in de zaal)

Het verhoor van alleen Remko heeft intussen vier dagen in beslag genomen. Zijn vrouw Jessica, zo bleek later, kon vrijdag niet naar de locatie gaan waar de camera stond omdat een van de kinderen ziek was. Remko nam dus de hele week alleen plaats in de cabine, ook zonder zijn advocaat. Die was wel ergens in het gebouw aanwezig, aldus Van Lent. De kerngetuige praat zeer rustig en bedachtzaam. Op vragen wordt door hem behoorlijk gedetailleerd geantwoord. Die rust in zijn manier van praten en z'n bijna monotoon klinkende stemgeluid waarmee hij langdradig uitleg geeft, leek de verdediging op momenten zelfs te irriteren.

Donderdag was er ook weer zo'n moment. Het ging over een keer dat Donald Groen Van Lent meenam op een wandeling in een laantje bij de woonboerderij van Groen in Nieuw-Buinen. Van Lent sprak met Groen, in bijzijn van verdachte Pim K. en Remko's broer Serge die achter hen aan liepen. Eigenlijk was dit moment de eerste keer dat het feitelijk over de dreiging ging die zou uitgaan van Donald Groen. Zo zou hij volgens Van Lent hebben gezegd dat hij met een oplossing moest komen voor de problemen die hij zou hebben veroorzaakt. Hij kreeg vervolgens tot het einde van het laantje om met die oplossing te komen. Daarover straks meer.

Groot gedeelte van de 4 dagen ging het eerst over het financiële plaatje, de bedrijven van Van Lent en de bedragen die hij steeds aan zijn afpersers moest betalen, volgens hem. De verdediging trachtte in ieder geval beter inzicht te krijgen of Van Lent niet één groot spel speelt om onder bescherming van het TGB-OM van zijn enorme schuldenlast af te komen. Dat is wel wat de verdachten en hun advocaten wel vermoeden. Bijvoorbeeld: Het miljoen dat kerngetuige Van Lent had geïnvesteerd in een vastgoedproject in de VS was toch gewoon geld dat zijn broer Serge voor Kris Jagernath had geparkeerd op een rekening? En dat Jagernath boos werd toen die z'n geld terug wilde zien en het geld toen vast bleek te zitten in dat vastgoedproject was toch ook niet zo heel vreemd?

Hoe dan ook, er is dus veel tijd besteed aan het helderder krijgen van de hele financiële wirwar, de vele bedrijven waar het over gaat in het dossier Briard, waaronder talloze BV's met allerlei klinkende namen en de vraag of Remko werkelijk wel zo'n genie is met cijfers en geld verdienen. Dat dit erg moeizaam ging op momenten lag niet zozeer alleen aan de vraagstelling van verdediging als wel die zeer kalme, bijna trage monotone wijze van praten door de kerngetuige en het vermogen om over bijna iedere vraag een discussie aan te gaan met de verdediging over de kleinste details.

De rechtbank wees de verdediging er een aantal keren op dat het nu maar eens gewoon over de feiten moest gaan. 'Anders zouden de rechters mogelijk zelf vragen gaan stellen', waarschuwde voorzitter Mr. Jacco Janssen zelfs een keer. Elkaar afwisselend stelden de vele raadslieden vragen aan de getuige, elkaar soms aanvullend, dan weer nam de ene advocaat het even over van de ander. Iedere advocaat met eigen (cliënten-)belangen, maar hetzelfde doel: de (on)geloofwaardigheid van Van Lent proberen aan te tonen en de waarheid voor hun cliënten boven tafel zien te krijgen.

Terug naar het laantje. Mr. Nico Meijering begon over het incident op het bewuste laantje in Nieuw-Buinen.

(samengevat)
Meijering: Ik maak even een sprongetje. U liep bij dat laantje bij de woonboerderij in Nieuw-Buinen.
Donald Groen: Waar meneer Van Lent over zegt dat er toen recherche in de greppel lag.
Rechter: Dat er observatie was.
Groen: Ja.

De rechters lazen een stukje voor uit de verklaring van Van Lent over dat incident. Van Lent zou zijn ontboden bij Donald Groen te komen en was met zijn broer Serge naar Nieuw-Buinen gegaan. Daar is een wandeling geweest in een laantje van zo'n 2,5 km vlakbij de woonboerderij van Groen. Van Lent zou daar zijn bedreigd door Groen. Er zou o.a. gezegd zijn door Groen dat hij Van Lent naakt naar huis zou sturen als hij niet met een oplossing voor schulden kwam. Met name deze laatste bedreiging zou Van Lent getriggerd hebben om met de politie te gaan praten, naar eigen zeggen omdat de vernedering zo groot was dat hij op dat moment brak. Zijn broer Serge die ook op dat laantje aanwezig was, heeft dat nog net gehoord, maar zwaardere bedreigingen niet. De verdediging van Groen vroeg aan Van Lent of hij kon verklaren hoe het nou toch kan dat zijn broer Serge in een veel mildere vorm verklaart over die wandeling en hetgeen daar gezegd zou zijn door Donald Groen dan Remko daar zelf over verklaart?

Rechter: Verbalisanten hielden Serge voor wat Donald tegen Remko gezegd zou hebben op dat laantje. Hij kon zich er zelf niet veel meer over herinneren, maar Serge zei: "Wat ik nog weet, is dat we bij de boerderij een heel stuk over de weg hebben gelopen. Donald liep samen met Remko en ik liep samen met Pim, ongeveer een meter of 10 achter Remko aan. Ik kon niet precies horen wat Donald tegen Remko zei. Wat ik nog wel weet is dat Donald aangaf dat Remko voor het einde van de weg een oplossing moest hebben voor het terugbetalen van het geld aan Donald". En dan zegt de verbalisant: "Remko heeft over deze ontmoeting gezegd dat Donald aldaar bedreigingen heeft geuit in de vorm van: "Ik ga vandaag beslissen of ik jou ga begraven. Ik ga vandaag beslissen of ik jullie met z'n tweeën ga begraven. Als je niet met een oplossing komt steek ik je lek, ik prik je lek, ga me tevreden stellen want anders neem ik afscheid van je en ga je naakt naar huis". En dan wordt er gevraagd: "Wat is jouw reactie daarop?" En dan zegt Serge: "Ik kan me wel herinneren dat Donald het inderdaad had over 'naakt teruglopen naar huis', dat heb ik wel kunnen opvangen toen Donald dat riep toen we daar aan het lopen waren".

Donald Groen merkt op: Dit is waar ik op doelde, maar ik wou nou juist Remko laten vertellen of hij dat nog wist. Misschien kunnen we vragen waarom er anders verklaard wordt in soortgelijke situatie waarover wordt verklaard door zowel Remko als Serge van Lent, maar wat Serge dus niet beaamt.
Voorzitter Janssen: Ja, dat kunnen we doen. Meneer Van Lent, er wordt terecht geconstateerd door meneer Groen, maar ook door meneer Meijering, dat Serge over dit incident in mildere vorm verklaart dan u. Uw eigen broer, over een situatie die niet mis is zoals u het beschrijft.
RvL: Ja volgens mij, nogmaals, volgens mij heeft u een situatie beschreven dat hij 10 meter daarachter liep, dat hij niet alles gehoord heeft en dat hij wel gehoord heeft van 'naakt naar huis'. Dus het is ook niet zo dat Serge gezegd heeft dat het niet gezegd is. Kijk, als u wilt weten wat er wel gezegd is dan kan ik dat wel herhalen...
Voorzitter: Nou ja, vertelt u maar. Want dat hebben wij nog niet voorgehouden. U eh...wat wilt u daarover zeggen?

RvL: Donald heeft dingen gezegd: 'Ik weet niet wat ik met jou moet doen'. En eh...'Ik ga naar de Forbo en koop ik een bijl' en: 'In het bijzijn van je kinderen sla ik die in je hoofd' en uh, hij heeft ook geroepen: 'Anders begraaf ik je levend', of : 'jullie, met je broer'. Uhm... dat zijn de uitspraken die hij op dat moment gedaan heeft. Uhm, mij staat nu niet bij dat hij gezegd heeft dat hij me lek zou steken, hij heeft paar weken hiervoor gezegd dat hij me in stukken zou laten snijden.
Meijering: En nu even, ehm... ik heb daar ook allemaal vragen over hè, maar wat voor persoon is Donald? Is-ie net.. zo.. rustig.. als.. u.. bent.. of kan hij ook heel opgewonden zijn?
RvL: Donald is op heel veel momenten heel rustig, en op latere momenten en dat was met name in de laatste fase, was-ie uh... agressief en zeer intimiderend.
Meijering: En u? (met zeer rustige stem) U bent altijd rustig of kunt u ook agressief en intimiderend zijn? Of bent u eigenlijk altijd zo. Ik vind het wel opmerkelijk hoor. Ik heb nog nooit zo'n getuige meegemaakt... maar bent u altijd zo rustig of heeft u medicijnen ook, of zo, dat u zo rustig bent?
RvL: Nee, ik heb geen medicijnen.
Meijering: Nee, maar bent u dan altijd zo rustig, of ?
RvL: Uh... ik ben over het algemeen rustig.
Meijering: Ja.

RvL: Als ik boos wordt of confrontaties heb, was dat over het algemeen in een relatie met mijn broer. En eh... ik heb geloof ik in augustus/september 2009 een confrontatie gehad met Michel Groen.
Meijering: Hij was op het laatst agressiever hè Donald, zegt u?
RvL: Tijdens de eerste betalingen die te laat waren was het altijd Donald die met Michel sprak, want ik had geen rechtstreeks contact en dan hoorde je op de achtergrond geschreeuw en dan moest Michel de boodschap overbrengen dat-ie boos was en naar mijn huis zou komen en in een latere fase, met name, en ik heb nooit goed begrepen waarom dat gebeurd is, want eerst in oktober 2009 bood hij aan dat ik het kon afkopen en er was nog een bedrag nodig van 32.000 euro om het af te kopen en plotseling, twee maanden later, wordt dat bedrag ongeveer 360.000 euro en toen werd Donald steeds bozer, van: 'Je moet komen, we halen je op' en 'Serge moet komen', en dat soort dingen.
Meijering: Was het ook wel een schreeuwen aan de telefoon? Door Donald?
RvL: Nou eh, het was wel eens zo dat als je de telefoon niet opnam of je reageerde niet op een sms, dan kwam er vrij snel een sms achteraan van: 'Ik ben het'. Met andere woorden, je moet reageren. En uhm... er was voor mij geen keuze om niet te reageren.
Meijering: Het gaat mij even om de toonzetting, van eh... meneer Groen. Dus nu weer even bij het laantje. (citeert): "Ik weet niet meer wat ik moet doen. Een bijl. Anders begraaf ik je levend. Naakt teruglopen". Nou, die hoorde ik net niet trouwens in dat rijtje, maar dat zal ook wel schreeuwend zijn gegaan, of niet?
RvL: Dat is op de manier waarop Donald praat en dat is niet altijd schreeuwend, want Donald is in veel gevallen ook voorzichtig...
Meijering: Hoe ging het toen?
RvL: Hoe ging het... ja eh, dat gi.. uh, dat kan ik-uh.. bijna niet nadoen hoe-die dat deed.
Meijering: Nee, maar dat is ook een antwoord. Probeer het maar hoor...
RvL (plots harde stem): Nou heel, heel, heel, eh heel, eigenlijk in eerste instantie koel, beredeneerd uitleggen waarom ik een heel groot probleem heb, daaraan gevolgen verbinden en de actie die hij daarop gaat ondernemen, de straf die hij gaat opleggen en wat-ie eventueel met mij of mijn broer gaat doen.
Meijering: Maar u loopt op dat laantje en nou willen we eigenlijk heel graag dat u dat gaat nadoen. Of loopt hij naast u en zegt hij dan eh: (Meijering praat weer heel rustig) 'Nou ja Remko, dan zal ik toch wel een bijl in uw hoofd moeten zetten'. Of gaat dat met veel agitatie en boosheid, van: 'En dat niet! en 'Wat is dat?' en 'Die praatjes van je altijd!', hoe ging dat?
RvL: Zo uh uh...
Meijering: Hoe ging dat?
RvL: Zo ging dat niet, uh...
Meijering: Zeg het maar, hoe?
RvL: Donald is heel, heel berekend en weet precies wat hij zegt en welke boodschap hij wil overbrengen en op welke manier hij duidelijk wil maken dat er een eh... dat doet-ie op een bepaalde manier met z'n handen, hij legt het uit op een manier alsof het voor jou een heel groot probleem is en hij dwingt op die manier af, hij dwingt af dat je voelt dat je geen andere keus hebt dan te betalen.
Meijering: U wilt het niet zeggen hè? U wilt het niet voordoen hoe-ie dat nou zei? En we hebben het nu over een bijl, we hebben het over... ik kijk nu ook even naar de griffier... dan hadden we de bijl, levend begraven, wat hadden we nog meer? 'Ik weet niet meer wat ik met je aan moet', 'Naakt naar huis', 'Bijl in je hoofd zetten', ja eh, we kunnen hier bij wijze van spreken wel even door de zaal lopen, dat we even samen lopen en dat u het nadoet. Dan ben ik Donald Groen en dat u gewoon... sorry, ik ben dan u en dat u even nadoet wat Donald Groen doet en hoe hij dat dan gezegd heeft. Hoe zei die dat nou?
Groen: Mag ik dat voorzetje even maken?
Rechter: Dat moet u aan uw advocaat vragen.
Meijering: Ja hoor.
Groen: Dat laantje begint bijna bij mijn huis. Als je van mij af bij de rotonde aankomt, sta je meteen op het laantje, dat laantje gaat rechtsaf, dat laantje eindigt ergens...
Voorzitter: Bij een hek?
Groen: Nee, dat eindigt bij een bosje, niet bij een hek. Bij een soort bosstruik. Ik schat dat dat laantje is: 2 a 2,5 kilometer. Het moment dat we dat laantje oplopen, daar heb je geen stoep. Je hebt gras of meteen de weg. Daar rijden auto's en die auto's moeten er zachter rijden omdat ze niet makkelijk tegenover mekaar kunnen eh... ze moeten bijna in het gras omdat, het is er allemaal smal. Waarom eh... wat ik ermee wil zeggen, je kunt er niet met z'n vieren op de weg lopen, want dan loop je op het gras en dat loopt een beetje ongemakkelijk. Voorop liepen Remko en ik, achterop liepen Pim en Serge. Remko zegt dat er 10 meter tussen zat....
RvL: Nee, dat verklaart Serge.
Groen: Dat verklaart Serge?
RvL: Dat werd net voorgelezen.
Groen: En wat verklaart...
Meijering: Nee, maak maar even af.

Groen: Dus hij verklaart dat daar 10 meter tussen zou zitten. Ze zijn achter ons gaan lopen omdat het verkeer er anders niet langs kan en dan moet je alsnog achter gaan lopen. Tussen ons in zal niet meer dan een meter zijn geweest. Zou jij kunnen vertellen wat er vanaf het begin tot het bosje aan het einde van de weg kunnen herhalen wat er dan gezegd is? En hoe ik dan gereageerd heb en wat voor gebaren, met handen of met mij voeten of wat dan ook gemaakt heb? En wat ik dan gezegd zou hebben? Zou je dat nog alsjeblieft kunnen herhalen?
RvL: Ik herhaal. Ik zal nog één stapje terugdoen. Serge en ik parkeerden de auto, en uh... we kregen meteen te horen de opmerking dat we de mobiele telefoons achter moesten laten. En we liepen eh...eh... wij liepen voor, Serge en Pim liepen achter en de opmerkingen die ik beschreven heb werden gedurende die wandeling gemaakt, waarbij je ook gezegd heb dat ik langdurig stil ben geweest, waarbij jij voornamelijk aan het woord bent geweest, dingen geuit hebt, dingen geroepen hebt, gezegd hebt, in de trant van: "Ik weet niet wat ik met je aan moet, ik ben boos, ik wil uh.. ik ga naar de Forbo en dan koop ik een bijl en sla hem ik je hoofd", je hebt gezegd tijdens die wandeling: "Ik laat je levend begraven met je broer", dat soort gedachtes kwamen er allemaal bij je op en ik kreeg tot wat ik noem het hekje, maar dat was misschien een bosje wat misschien lijkt op een hekje omdat het een bosje als hekje is, uh... kreeg ik de tijd om met een oplossing te komen voor de betalingen die ik allemaal nog moest doen. Tijdens die wandeling heb je ook gezegd dat ik een schulden heb aan vrienden van jou en dat je daar ook een oplossing voor uh... wilde.

Groen: Was dat op de heenweg of op de terugweg?
RvL: Uh... ook op de heenweg en op de terugweg is er, omdat we dichter bij het hekje kwamen, door mij met een oplossing genoemd en die heb je op dat moment geaccepteerd. Het heeft heel lang geduurd voor ik wat gezegd heb omdat ik niet wist wat ik moest zeggen op dat moment.
Groen: Maar... waar blijven die uitingen van mij en die handgebaren van mij?
RvL: Die zijn gemaakt op de heenweg en wat mij bijstaat is dat op de helft die uitspraken kwamen, dus je was eerst heel berekend en heel koel en we kregen vooraf heel duidelijk de instructie om de mobiele telefoon achter te laten en gedurende de wandeling ging je over tot uitingen en dit soort dreigingen, waarbij je wel, en dat doe je altijd, de indruk wekt dat er oplossingen moeten komen en dat je me daar dan ook wel weer bij zou willen helpen. Uiteindelijk leidt dat dan weer tot nieuwe verplichtingen en nieuwe betalingen.
Meijering: En hoe zit het met die stemverheffingen? (nu met fluister-stem): Ik ga een bijl kopen, die sla ik in je hoofd? Hoe ging dat?
RvL: Het ging op dezelfde manier waarop Donald nu praat, waarbij hij ook zijn handen gebruikte, waarbij hij op momenten waarop hij dit soort ingrijpende opmerkingen maakte iets verhoogd sprak, maar niet schreeuwend of iets dergelijks.
Meijering: Maar hoe heeft u er nu een verklaring voor dat uw broer voor zover we kunnen overzien bij de rechter-commissaris het alleen over 'naakt naar huislopen' heeft gehad?
RvL: Volgens mij heb ik gehoord dat mijn broer gezegd heeft dat-ie dat wel gehoord heeft en dat andere niet gehoord heeft.
Meijering: Ja, u zegt dus: Dat is het enige dat ie gehoord heeft, over dat naakt naar huis lopen en dat andere heeft hij dus niet gehoord? Zo moet het zijn geweest?
RvL: Dat is wat hij gezegd heeft.
Meijering: Nee maar, heeft u er een verklaring voor? Wat waarom hoort ie nu wel het ene en waarom nou niet het andere?
RvL: Nee, maar ik heb er wel een persoonlijke mening over.
Meijering: En dan gaan we weer terug naar dat-ie bang is?
RvL: Inderdaad.
Meijering: Hèhè... ok. Dank u.

Rechter: Dat was het incident F33 in Nieuw-Buinen?
.....
Donald Groen: Ok, dan zijn we op de heenweg en jij zegt dat ik heb lopen dreigen en zelfs een oplossing aan het zoeken ben, dus alle twee, het goede en het slechte, toch?

Rechter tegen getuige: Is dat de manier waarop meneer Groen sprak toen, op die eh...?
RvL: Op dat moment is dat de manier waarop Donald uh.. uh.. een gesprek aangaat. Het is uh... aan de ene kant een probleem en de andere kant een oplossing.
Voorzitter: Ja ik stel deze vraag niet uit het niks, meneer Groen, hoor. Want we hebben ook in het dossier een moment van eh... ja, ik zal er niet veel over uitweiden, maar soms heeft u dat wat u nu ook heeft, dat toontje heeft u dan. Dus vandaar dat ik de vraag stel. Iets wat er op lijkt. U begint iets harder te praten, niet veel harder, maar wel een eh... op z'n minst een eh...
Groen: Gaat het nu over mijn toontje?
Voorzitter: Ja..ja... nee, ik heb er geen mening over. Ik heb geen mening over uw toontje, maar ik constateer soms wanneer u gaat praten....dat eh...
Michel Groen merkte kennelijk op (microfoon stond nog uit): Dat-ie aandacht wil?
Voorzitter: Nou, wat uw broer zegt: ik wil even de aandacht. En dat is hier natuurlijk ook, want u wilt nu ook de aandacht, maar daarom stel ik de vraag nu: Was dat toen ook, een beetje dezelfde toon?
RvL: De manier waarop Donald zeg maar nu praat, dat is de indruk die ik heb en die me altijd bijbleef. Op het moment dat het indringender wordt, gaat het licht omhoog en er zijn momenten dat-ie bozer is, maar daarvan weet ik niet of dat echt of gespeeld is.
Voorzitter: Mag ik daar nog iets over zeggen? Misschien een hele gekke opmerking, maar u moet me niet verkeerd begrijpen. Je zou ook kunnen denken, als u zo praat, komt dat op een bepaalde manier ook binnen. Daar kunt u niets aan doen, misschien? Maar u heeft ook meteen die aandacht.... Ja, dat is een waarneming van de rechter.

Groen: Maar eh, kom ik dan bij u eh... raar over of is dat alleen eh...
Voorzitter: Nee, het is niet altijd. Als u gewoon hier bent is dat niet, maar er zijn momenten en dat was net, dat je dan eh... ik eh... dat je dan schrikt wel. Ja schrikken, niet schrikken in de zin van bang of zo hoor, maar wel van: Meneer Groen is aan eh... eh... (het woord?)
Groen: En dat had u net niet toen meneer ineens zijn stem verhoogde?
Voorzitter: Jawel toen hoorde ik...
Groen: Dat ging nog effe een toontje hoger.
Voorzitter: Ja zeker, het zit hem dus niet in de... Ja, daar schrok ik ook van.
Meijering: Maar zou dat ook kunnen zijn, en ik werp het maar op hoor, dat zo'n beeld wordt neergezet van iemand, variërend van het beeld wat in het dossier terechtkomt tot ook nog aan de zijlijn een beeld (media?), een beeld dat niet altijd even gunstig is, dat je dan dat beeld vervolgens...
Voorzitter: Combineert...?
Meijering: ...dat je vervolgens dat beeld neemt en als iemand praat, dat je dan 'oeps!' denkt?
Voorzitter: Ja, ik zeg het maar hoor, omdat...
Meijering: Ik bedoel, ik kan mijn stem ook verheffen, ook naar de getuige toe en als je dan net zo'n beeld dan dat u eh... dan ben je al lang de zaal uit geknikkerd.
Voorzitter: Jazeker maar ik eh...
Er volgde wat geroezemoes in de zaal onder de advocaten en verdachten over een 'wel heel persoonlijke mening van de voorzitter' .... (er volgde nog net geen wrakingsverzoek (grapje)

Donald Groen doorbrak het geroezemoes: Nou, daar wil ik dan we even wat op zeggen. Want als u dat zo ervaart en als een ander dat misschien ook zo ervaart en Remko zegt: Dat laantje was zo'n beetje de laatste fase, dan zou je dat dus als het kookpunt kunnen zien?
Voorzitter: Ja...
Donald Groen: Dus als dit het kookpunt is...
De voorzitter vulde Donald aan: Dan valt het nog wel mee...
Donald Groen: ...dan valt het nog wel mee. Zo kun je het dan ook zien! (hard gelach in de zaal én op de tribune)

Later kreeg Donald Groen nog een keer gelegenheid van de rechtbank om gerichte vragen te stellen aan kerngetuige Van Lent over die voornoemde wandeling in het laantje naast zijn boerderij. Het is dan ook een belangrijke gebeurtenis: Na die ontmoeting, die als een soort ijkpunt wordt gezien omdat Van Lent naar eigen zeggen toen 'brak' na een mededeling dat hij 'naakt naar huis kon' als hij niet met een oplossing voor zijn schulden zou komen. Remko liet vervolgens in een telefoongesprek met zijn broer Serge ineens allerlei strafrechtelijk relevante termen vallen over een telefoonlijn die al getapt werd, zoals: bedreiging, intimidatie, afpersing, mishandeling, en ontvoering.

In elk geval hebben Donald Groen en zijn verdediging de overtuiging dat er reeds contact met de recherche moet zijn geweest en dat Remko van Lent die termen toen bewust is gaan gebruiken, terwijl hij voorheen die termen nooit gebruikte. Op deze wijze zou hij zijn vermeende afpersers incrimineren en mogelijk daardoor worden gearresteerd, om vervolgens zelf in een TGB-traject (getuigenbeschermings-programma) te kunnen verdwijnen samen met zijn gezin om op deze wijze van zijn miljoenenschuld(en) af te komen. Deze laatste theorie is overigens door de verdediging van Groen naar voren gebracht tijdens een eerdere zitting in april.

(samengevat)
Donald Groen: Meneer van Lent, kunt u zich herinneren na de wandeling op het bewuste laantje, hoe wij afscheid van elkaar hebben genomen? ........ Het moment dat we uit elkaar gingen. Kun je dat herinneren?... of, kunt u zich dat herinneren?
Remko van Lent: Ik was eh... opgelucht. Volgens mij stonden we eerst op dat rotondetje bij de boerderij en mij staat ook bij, maar dat weet ik op dit moment eh... nog dat wij naar binnen zijn gelopen en jij me vroeg of ik dat moment wilde tekenen. Dat is wat mij op dit moment bijstaat. Ik zeg daarbij dat ik opgelucht was.
Groen: Meneer de voorzitter, mag ik daarover vragen waarom meneer opgelucht was? (voorzitter knikt) En waarom was je opgelucht? Uhm... meneer van Lent waarom was u opgelucht?
RvL: Omdat het een heel zwaar en ingrijpend gesprek.... in ieder geval wat ik voor het hekje, of bosje, moest oplossen... uhm bij het hekje opgelost leek te zijn.
Groen: Kwam dat door u of kwam dat door mij?
RvL: Kunt u dat toelichten?
Meijering ongeduldig: Nou, misschien maar een andere vraag: Wat was de oplossing?
RvL: De oplossing was dat eh... dat ik eh... verder zou betalen. Dat er een bedrag terug zou komen van onder andere de BTW die ik nog terugverwachtte en dat dat bedrag opgenomen zou worden en dat dat eh... betaald zou worden en dat ik door een eh... eh... mogelijk valutabedrijf dat een bepaalde waarde in mijn ogen vertegenwoordigde de mogelijkheid had om ook andere schulden, aan o.a. Eric B. en derden te betalen.
Meijering: Hoe lang duurde ook weer die hele sessie bij dat laantje?
RvL: Ja, wat mij bijgebleven is, ben ik de heenweg heel stil en geconcentreerd geweest en wist ik niet precies wat ik moest doen en terug is eenzelfde afstand, dus als iemand gelopen heeft twee kilometer dan denk ik ja... dat het bij elkaar een uur geduurd heeft. Heen en terug. We hebben niet gerend, we hebben niet een andere mogelijkheid, dus we hebben gelopen in een rustig tempo.
Meijering: U heeft dus aangegeven, schat ik zo in, maar verbeter mij als dat onjuist is, dat u op de terugweg met die BTW-oplossing bent gekomen?
RvL: Nee, dat was één van de mogelijkheden die ik op dat moment had en die besproken is en eh... daarover is dan ook nog een vervolgafspraak gemaakt dat dat op een bepaalde dag betaald moest worden. Dat is de bewuste dag die ook later in de SMS naar voren is gekomen, waarbij Donald zei: 'Ik zie je dinsdag' en ik reageerde: 'Nee, het was vrijdag'...
Meijering: En u was opgelucht? Het was één van de oplossingen die was gegeven... Had u het zo gebracht dat dat een oplossing was, of was het een mogelijke oplossing?
RvL: Nou dat met die BTW dat was de eerste forse betaling en ik moest komen met een oplossing voor schulden die ik had bij vrienden van Donald en daarbij heb ik het valutabedrijf als optie genoemd en de mogelijke waarde daarvan en op dat moment waren we bij dat hekje en is Donald daarmee akkoord gegaan.
Meijering: Dan krijg je twee dingen, valutabedrijf en BTW?
RvL: Ja.

Meijering: En u kwam daar zelf mee of opperde Donald dat?
RvL: Ik had de hele weg tot aan dat hekje om met een oplossing te komen en ik ben zoals ik het mij herinner de hele weg heel stil geweest, omdat ik zoekend in mijn hoofd was naar een oplossing, daarbij werd ook gezegd dat Donald zich het recht kon toe-eigenen dat mensen die hij kende in mijn huis konden gaan wonen, of in het huis van mijn ouders, en dat ik dat dan maar moest accepteren voor de problemen die ik veroorzaakt had... Dus als ik heenloop en eigenlijk niet precies weet wat ik moet doen en je loopt dan terug en Donald zegt: 'Er is een oplossing', dan ben je opgelucht.
Donald Groen: Ja maar, sorry meneer de voorzitter, als ik eh... mijn stem verhef, want nu beginnen er wel een beetje emoties te komen, want ik vind het echt verschrikkelijk, want nu laat meneer Van Lent blijken dat ik dus één of andere kracht zou hebben om maar te beslissen zijn ouders die ik nog nooit van mijn leven gezien heb, ik weet niet eens waar zijn ouders wonen, om die zomaar uit huis te zetten en om maar te zeggen: Nou, ik krijg nog van meneer Van Lent huppelepup en ík heb maar besloten dat jij dat huis krijgt en u gaat er onmiddellijk uit... Je kunt echt alles van me zeggen en denken of wat dan ook... maar... dat zit er echt niet in bij mij hoor. Ik heb nog wel een stukje menselijkheid in me dat ik me met dat soort dingen echt niet eh... kan verenigen. Maar goed...
Voorzitter Janssen: Het is goed dat u dat zegt, maar eh...
Donald Groen: Maar ik wil terug naar wat ik wou zeggen, dat is eh... ik wou weten hoe er afscheid is genomen en ik wou zeggen, er is eh... en daarom waren we over de observatie begonnen, er is dus waarschijnlijk een observatie geweest. Daar is althans een verslag van. En die zouden natuurlijk kunnen zeggen of ik met mijn benen zwaaide en of ik met een bijl de lucht in ging of met stemverheffingen eh...
Voorzitter: Dat staat daar niet in.
Groen: Nee, maar die zouden dat dus kunnen beamen, van in het verslag kun je inderdaad zien dat meneer Groen met zijn benen zwaaide, en...
Voorzitter: Maar u weet ook dat er een tapverslag is hè, een korte, waarin eh... ik praat nu even uit mijn hoofd.
Groen: Maar misschien is dat later?
Meijering: Hebben jullie elkaar de hand geschud? Schouderklop gegeven, of iets in die zin?
RvL; Ik heb zijn hand geschud, of op een andere dag, dat weet ik niet, het zou goed kunnen. Dat weet ik niet.
Voorzitter: Ja, ik zou u willen vragen, maar dat vraag ik niet hoor. Nou ja, ik stel u wel de vraag, maar ik wil geen antwoord van u, want die stel ik graag op een ander moment, want ik ben wel heel erg nieuwsgierig wat er wél is besproken daar. Want ja, we weten ook dat dat loopje...
Groen: Dat wil ik wel vertellen hoor, als u dat wilt.
Voorzitter: Nee maar dat is voor nu eh... ja...
Groen: Maar het is niet zo groot hoor, het is misschien een klein lijntje met een grote betekenis.
Voorzitter: Nou ja... eh, ik ben wel heel erg geïnteresseerd, dat we daar...
Groen: Maar het is wel heel belangrijk.
Voorzitter: Maar ja, dat is daarna. Ja, ik heb het steeds over dat de verklaringen van meneer Van Lent 90% van het dossier vormt en dat er maar weinig ondersteuning is op andere manieren. Op sommige punten wel, maar hier is wel ondersteuning...
Groen: Ja...
Voorzitter: Ja... (stilte)

Groen: Wat daar besproken is, meneer de voorzitter, geachte leden van de rechtbank, is het feit dat, en daar gaan we het later nog over hebben... Ja, ik krijg geld van Remko. Ik heb dat geld teruggebracht, en ik kan niet exact het bedrag zeggen, niet precies, maar het is 300 en nog wat. Dat heb ik teruggebracht...
Voorzitter: 300.000?
Groen: Ja, 300.000 en nog wat. Of het nou 300 en 20 is en nog wat dat weet ik niet meer, maar dat heb ik teruggebracht naar 2 keer 50.000 euro. Ik werd er zo gek van dat ik er vanaf wou en ik had die laatste 100.000 nodig om derden terug te betalen. En ik wou zelfs afscheid nemen en wou het zelfs met andere mensen gaan regelen, want ik had hier geen zin meer in om na 80 afspraken en etc. etc. om verder mijn leven verder te laten beïnvloeden... Daar hebben we het over gehad. Ik heb aan meneer voorgesteld, ja ik wou ook graag een keer een oplossing hebben in dit verhaal en het tot een einde brengen. Meneer komt al naar mij toe en dat is 2, 3 uur rijden vanaf Zandvoort vandaan. Dan heb je al genoeg tijd om na te denken. Want hij weet er zullen vandaag wel vragen komen. Van één, hoe gaan we het nu doen?
Ik ben niet een persoon geweest van: nu gaan we het zo doen, zo gebeurt het en zo gebeurt het, ik heb de vragen altijd open gelaten van luister, want ik ga al van 300 naar 100, wat is dan de mogelijkheid om dat dan eventueel wel te kunnen gaan betalen en wat kun je concreet zeggen zodat ik tegen derden kan zeggen van luister: Ik heb je al zo vaak gevraagd om te komen dat ik nu een concrete afspraak wil maken. Dit is ook waarom we omhelzend uit elkaar zijn gegaan en ik hoop ook dat de observatie dat heeft gezien. Ik ben eruit gekomen met meneer Van Lent, en dat weten ook Serge van Lent en Pim K. We zijn handenschuddend... bijna, maar nog net niet kussend is hij bij me vandaan gegaan, omdat meneer Van Lent opgelucht was, dat er toch nog een oplossing was en dat ik eh... ja, hoe moet je dat zeggen, van 300 naar eh...
Voorzitter: Waarom deed u dat eigenlijk?
Groen: Ik wilde er vanaf. Ik wilde er echt vanaf. En ik kan u later vertellen, morgen al, als u mij toestaat, waarom het uh uh... mij niet altijd om het geld gaat. Maar ik zou u nou alleen vertellen wat er besproken is...
Voorzitter: Ja.
Groen: Dan is dit besproken.
Voorzitter: Ja, maar daarna stoppen we ermee hoor, maar kijk, u bent verdacht van afpersing hè...
Groen: Ja.
Voorzitter: Waar we het zeker nog veel over gaan hebben, denk ik, is de juridische duiding van de feiten. Ja dat is een moeilijk woord voor eh... ja, is nou als je geld van iemand krijgt, ook al is dat terecht en simpel hè, ook al is dat terecht, dan kan dat nog... dan nog kun je dat afpersen.
Groen: Ja.
Voorzitter: Dat is ook nog wel eens de vraag geweest hoor, maar...
Groen: Ja eh hehe... maar ik heb nooit van mijn leven dreigend mijn geld teruggevraagd, of van derden teruggevraagd. Ik ben altijd, ten alle tijde voor een oplossing eh... heb ik meegedacht, of heb meegedacht om een oplossing te creëren om derden weer terug te kunnen betalen.
Voorzitter: Ja, ik vind het goed dat we in gesprek zijn hoor. We hebben 1,5 jaar eh.... En dat is ook de reden dat we alles op een rijtje willen zetten. Het is niet voor niets dat we die 33 gedachten-streepjes die we met bloed, zweet en tranen in het dossier gemarkeerd en bij de bedragen, die willen wij door
exerceren, met u doornemen, van hoe zat het nou met dat geld. En ook met de getuige hè, dat proberen we dan nu. En om dat dan naast elkaar te leggen, en om dat dan naast elkaar te leggen van nou, hoe zit dat dan precies?
Groen: Ik heb zelf wel mijn eigen gedachte, ik wou dat voorstellen maar ik heb dat niet gedaan, maar om eigenlijk met een groot bord dan te gaan zitten, om al die bedragen van meneer Van Lent, van waar dat dan allemaal naartoe gegaan zou moeten zijn en wie dat dan allemaal gehad zou moeten hebben, want als ik het dossier lees... ja dan begrijp ik zelf allemaal niet wat er nou bedoeld wordt en waar eh... ja, bijna wou ik zeggen waar het vandaan komt allemaal, maar...
Voorzitter: Ja, weet u wat natuurlijk ook wel is en daarna stoppen we echt. Kijk, meneer Van Lent vertelt het verhaal, maar dat doet hij in 800 pagina's en wij zijn nu aan het kijken van hoe zit het nou met dat verhaal hè, en dat merkt u vandaag ook, Serge zegt iets anders en daar proberen we de getuige op te laten antwoorden, alleen maar om erachter te komen: hoe is het nou gegaan? En dat doen we straks ook met name met meneer Groen, de beginfase, de heer Stoeltie ergens in het midden en jammer genoeg met meneer K. kunnen we dat eh.... niet.
Groen: Ja, dat is belangrijk.
Voorzitter: Goed. We gaan afsluiten voor vandaag.

Mr. Nienke Hoogervorst droeg vrijdag een aanvulling voor op het opheffingsverzoek voorlopige hechtenis in de zaak van Harrie Stoeltie dat Bram Moszkowicz nog had gedaan. Daarbij kwam ze ook terug op het feit dat Remko van Lent donderdag iets zei dat ontlastend was voor Stoeltie. Het kwam er in het kort op neer dat Van Lent zei over een ontmoeting bij een Chinees restaurant, waar Kris Jagernath en Donald Groen ook bij aanwezig waren, niet met zekerheid te kunnen zeggen of Harrie Stoeltie wel op de hoogte was van een gesprek dat de avond daarvoor had plaatsgevonden waar volgens Van Lent bedreigingen zouden hebben plaatsgevonden.

De voorzitter complimenteerde Mr. Nienke Hoogervorst met de wijze waarop zij had gepleit, de rechtbank ging vervolgens 20 minuten in beraad en honoreerde het verzoek. Harrie Stoeltie mocht naar huis. Hij kreeg geen schorsing voor onbepaalde tijd, maar tot aan de volgende zitting. Na afloop kuste Stoeltie zijn advocaat en werd hij gefeliciteerd door de andere verdachten. Voor Donald Groen was de rechtbank tot zijn teleurstelling nog niet aan toe aan een schorsing van zijn voorlopige hechtenis, zei voorzitter Mr. Jacco Janssen tot slot. Er moeten nog meer verhoren plaatsvinden in Briard.

Wanneer de volgende zitting is, hangt af van de beschikbaarheid van de kerngetuigen Remko van Lent en Jessica van Boven.

TERUG naar Camilleri.nl

Bondtehond

'Maar... ze hebben dus op een bankje moeten slapen'

Proces Briard ligt voorlopig weer even stil. Woensdag bleek dat getuige Remko van Lent maandag 8 april naar de verkeerde rechtbank was gegaan. Het was de rechtbank opgevallen dat op de oproeping niets vermeld stond over de locatie waar de zittingen zouden plaatsvinden: nl. de Bunker in Osdorp. En dus niet de beveiligde rechtbank in Rotterdam, zoals voorzitter Mr. Jacco Janssen al zag afgelopen week. Volgens de officier wist men ten tijde van de oproep nog niet dat de zittingen verplaatst zouden worden. En hoe moet de getuige dan begrijpen dat hij in Amsterdam moest verschijnen?, wilde de voorzitter weten. Kennelijk dachten het zaaks-OM, dan wel het TGB-OM, dat de getuige toch niet zou komen.

Tijdens de zitting las Mr. Mark Teurlings, de advocaat van de vrouw van Donald Groen, enkele Tweets voor in de rechtszaal die net op Twitter waren gezet door Vrij Nederland-misdaadverslaggever Harry Lensink:

Mr. Teurlings: Ik geef het u mee!
(hard gelach op de tribune)

De soap rondom de zg. 'kerngetuigen' Remko van Lent en zijn vrouw Jessica bleek dus weer een nieuwe wending te krijgen. De voorzitter merkte op: Ik ben toch heel modern, maar dit is voor het eerst dat ik via een Twitter... eh sorry, via een Tweet feiten en omstandigheden tot mij krijg.
(weer gelach op de tribune)

De rechtbank ging erover in beraad. Ook over een binnengekomen PV van de CRC (coördinerend rechter-commissaris) over het contact van voormalig rechter-commissaris Stemker Köster die nu nog als enige contact onderhoudt via email met de getuigen. (buiten misdaad - verslaggever Harry Lensink dan, maar Lensink is geen officieel contactpersoon van de rechtbank)

Die emailwisseling riep vragen op bij de verdediging. Men verzocht eerder of deze als stukken zouden kunnen worden gevoegd, maar dat mocht niet van de CRC de heer Mul. Niemand mag de emails lezen vanwege het veelgebruikte argument dat er informatie in zou staan die de veiligheid van Van Lent en Van Boven zou raken. Er stond zelfs in het PV dat mogelijk de veiligheid van de RC in gevaar zou kunnen komen als de emails gevoegd zouden worden.

Voorzitter Mr. Janssen: We zijn toen naar het kabinet van de CRC, de heer Mul, gegaan en die zei dat we de email niet zouden krijgen.

Mr. Els van Nieuwenhuizen las in de PV dat de voormalig RC gewoon door is gegaan met onderhandelen en dat hij een cursus zou hebben gevolgd om zijn eigen veiligheid te waarborgen. 'En nu neemt hij besluiten, terwijl deze rechtbank de leiding heeft in het onderzoek Briard?', aldus Mr. Van Nieuwenhuizen. Ze vond het maar een vreemd idee dat een niet meer in functie zijnde RC onderhandelingen kan doen (lees: zo'n beslissing kan nemen over wel/niet laten lezen van emails) in een zaak waar deze rechtbank de leiding heeft.

Mr. Van Nieuwenhuizen: Het is toch niet mogelijk dat een RC die niet meer in functie is, dat die doorgaat met onderhandelingen terwijl het uw zaak is, waar u de leiding heeft? Het is toch gek dat hij doorgaat met handelingen waar niet om gevraagd wordt? Het kan toch niet zo zijn dat een niet meer functionerende RC dan doorgaat?

Voorzitter Mr. Janssen: Dat denk ik niet. Wat ik wel denk is dat mevrouw Van der Kolk (huidige zaaks-RC) contact op zal moeten nemen met de gewezen zaaks-RC om het lijntje op te pakken.
Mr. Nieuwenhuizen: Om het lijntje over te nemen!
Mr. Janssen: Ja, zo bedoel ik het...

De kerngetuigen Remko van Lent en Jessica van Boven hadden via de RC waarmee ze corresponderen via email laten weten wel bereid te zijn via een video-verbinding te willen getuigen. De mitsen en maaren kwam de getuigen echter op kritiek van de verdediging te staan aan het adres van de rechtbank. Van Lent stelde kennelijk voorwaarden over wie en wat er gefilmd zou mogen worden en vanuit welke hoek de camera zou moeten komen te staan. Dat schoot enkele raadslieden in het verkeerde keelgat. Het laatste woord is hier nog niet over gesproken. Wordt dus vervolgd...

Intussen waren er nog enkele Tweets binnengekomen van Harry Lensink en ook deze werden door Mr. Teurlings voorgelezen aan de rechtbank.

Mr. Teurlings: Staat u mij toe. Overigens niet om bommetjes te leggen, de bommetjes komen van buiten, maar het geeft aan hoe zeer de heer Van Lent er buiten mee bezig is.
Voorzitter Janssen: U bent inmiddels ook aan het Twitteren geslagen?
Mr. Teurlings: Ik heb er één geretweet.
Mr. Meijering: Doe nog even die van dat bankje. Dat is wel heel erg als je dat hoort.
Mr. Janssen: Nou ja, doe maar wel...

Het waren de volgende Tweets:

Mr. Teurlings: Dat is dus wat Harry Lensink heeft getweet.

Mr. Meijering: Maar... ze hebben dus op een bankje moeten slapen...

Voorzitter Mr. Janssen: Er staan wel bankjes op de Postemalaan...

Mr. Teurlings: En dan niet doorrijden naar Amsterdam. Dat heb ik nog wel aan Harry Lensink gevraagd: 'Hoe zit dat, waarom reden ze dan niet door?'

Mr. Meijering: En als ik even mag reageren. Als ik dan het PV zie van de CRC... Zie hier het voorland van de "beschermde kroongetuige", voor zover we daar niet al lang en breed in beland zijn hoor, maar we worden natuurlijk al lang en breed geterroriseerd door dit soort getuigen en vooral alle beschermingsmaatregelen die zo ongelooflijk noodzakelijk zouden moeten zijn, want wat mijn cliënt betreft is er geen enkele rede om hier te beveiligen en dat allemaal zo te regelen. Maar ja, dat gaat allemaal langs ons heen en dat betekent uiteindelijk als het openbaar ministerie zegt: 'Oei oei oei, het is allemaal zo... het moet allemaal beschermd worden'. U wordt daar ook helemaal door verlamd, de CRC wordt daar ook weer door verlamd, en wat is dan de conclusie? Het is dat 'het proces' geterroriseerd wordt door dit soort praktijken en dit soort "vrienden"-verhoren. De getuigen houden ons allen in gijzeling.

Nog heel even. Als je dit nou ziet. Dit is een rechter-commissaris (leest voor): 'Ondergetekende voegt eraan toe, en dat is geheel op eigen titel, dat de modaliteit van een poging tot aanvullend verhoor bepaalde integriteits-, veiligheid- en/of andere risico's met zich mee kunnen brengen waarvoor de rechtbank als organisatie en werkgever van de zaaks-RC niet wenst in te staan'.

Mr. Meijering: Dit is toch... Hoe leg je dit uit? Aan wie, aan wie leg je dit uit? De integriteit... de modaliteit... waar gaat dit over? Er moet gewoon een getuige komen en dan ben je in dit soort situaties terecht gekomen. Ik vind het ook inmiddels... te dol.

Voorzitter Mr. Janssen: U koppelt hieraan 'dol' en uw confrère koppelt daaraan: we willen dat gewoon hebben dat PV, nou ja PV... die email, eh...maar de kern van dit verbaal is: U krijgt het nog niet. Ehm... het punt is een beetje, we kunnen niet verstrekken wat er niet is.

De verdediging bleef echter bij het standpunt dat de email(s) gevoegd moeten worden. Desnoods moet die tekst dan maar zwart, of van hun part oranje, gemaakt worden. De vraag aan de rechtbank was nu dus om toch nog een verzoek uit te vaardigen die email te voegen.

De rechtbank gaf tot slot aan aan dat het belangrijk is de lijntjes zo kort mogelijk te houden de aankomende dagen omdat er steeds meer vragen rijzen bij de verdediging, niemand nog weet hoe dingen zich zullen ontwikkelen en dat ontwikkelingen nogal snel kunnen gaan in deze zaak. De voorzitter zou de griffier laten vragen om een aanspreekpunt te vragen, ook telefonisch, waar partijen, met name de verdediging, is te bereiken in voorkomend geval er ontwikkelingen zijn.

*

's Middags deed Mr. Bram Moszkowicz een opheffingsverzoek-voorlopige hechtenis aan de rechtbank voor zijn cliënt Harrie Stoeltie. De raadsman hield een vlammend pleidooi van een kleine drie kwartier en vroeg primair schorsing van de voorlopige hechtenis voor onbepaalde tijd.

Officier van Justitie Mr. Greetje Bos vond in haar reactie dat het verzoek moest worden afgewezen omdat er nog forse verdenkingen liggen tegen de heer Stoeltie.

Mr. Moszkowicz zei daarop: Mevrouw de officier zegt, en dat was te voorzien, er liggen nog forse verdenkingen. Dat klopt. Er is alleen geen fors bewijs. Er is flinterdun bewijs. Dus: Ja, forse verdenkingen. Nee, bewijs!

De raadsman had ook nog een voorstel aan de rechtbank voor deze in beraad ging: Als u het nou koppelt aan de komst van de heer Van Lent, dan kan ik daar goed mee leven.

En zo geschiedde.

De beslissing van de rechtbank was nl. als volgt (samengevat):
Voorzitter Mr. Janssen: Van Lent en Van Boven komen op zitting. Althans dat bevelen wij en dat is uiterlijk 1 juni. Bij de veiligheidsmaatregelen is RC Van der Kolk betrokken. Zij gaat over de reis hier naartoe en de vergoeding. Indien de getuigen niet voor 1 juni worden gehoord, zal de rechtbank overgaan tot schorsing van de heer Stoeltie.

Richting Harrie Stoeltie: Simpel: Per is juni zal u worden geschorst als Van Lent niet komt opdagen.

Na afloop omhelste Harrie Stoeltie zijn raadsman Bram Moszkowicz vanwege deze bescheiden zege en zwaaide even met een grijns richting wat vrienden/kennissen op de publieke tribune.

Voor Mr. Moszkowicz was dit misschien wel (voorlopig?) zijn laatste optreden in de rechtszaal, mocht de uitspraak in Hoger Beroep maandag as. leiden tot schorsing of schrapping van het tableau.

Bij deze wens ik hem veel geluk en sterkte toe de komende dagen!

Wanneer het proces Briard precies verdergaat is nog niet bekend. Daarover volgt later bericht. Mogelijk pas na verlof van de rechtbank dat gepland staat voor begin mei.

Bondtehond