dinsdag 6 november 2007

'Het is zoals het is'

Donderdag 13:00 uur begint het requisitor van de Officieren van Justitie Koos Plooy en Saskia de Vries. Maandag is het onderzoek afgerond. Dat gebeurde met het behandelen van de persoonlijke omstandigheden van de verdachten Maike Dijkhuis, Marcel Kaatee en natuurlijk Willem Holleeder. In deze volgorde hier het verslag van die laatste woorden.


Maike Dijkhuis
Rechter Verpalen: Geen enkel strafbaar feit.
Wat doet u zoal?
Maike Dijkhuis: Moeder zijn.
Verpalen: Heeft u daar een dagtaak aan?
Maike:Ja....over het algemeen wordt ik onderhouden door mijn vader.
Verpalen: Ambieert u niets? Heeft u geleerd?
Maike: Ik heb VWO gestudeerd.
Rechter leest samenvatting voor:
Er was een tap op uw telefoon. U belt Willem Holleeder.
Holleeder vraagt of zijn kind een beetje vrolijk is. U zegt, die ligt te slapen. Willem vraagt, zullen we afspreken? U zegt, is goed....waar? Holleeder: Bij het pannekoekenhuis.
Verpalen: Is dat de zoon van Dhr Holleeder ?
Maike: Ik antwoord niets over mijn zoontje.
Verpalen: De indruk bestaat dat het uw gezamelijke zoontje is.
Maike: Ik wil er niet over praten.
Verpalen: Is uw kind erkent?
Maike: Nee.
Verpalen: Dus het heet Dijkhuis?
Maike: Ja.
Verpalen: U vond het hinderlijk dat u familie besproken werd i.v.m Endstra.
Maike: Ja, ik ben daardoor wel in onmin geraakt met familieleden.
Verpalen: Ik vraag het omdat u zei, ik probeer al 5 jaar los te komen van die man.
Maike: zo heb ik het niet bedoeld, het is puur en alleen omdat de politie steeds kwam. Dat vond ik vervelend, en daarom zei ik dat, ik wou daar wel eens van verlost worden. We zijn tot op de dag van vandaag goed bevriend.

Marcel Kaatee
Verpalen: De Stafbare feiten: Mijnheer Kaatee, u heeft te hard gereden.
Kaatee: Dat klopt.
Verpalen: U speelt gitaar, bij...uhh, hoe heet die band? Next to the Funk?
Kaatee: Ja.
Verpalen: U was student, dat is vlak bij de Wallen, zodoende kom je er?
Kaatee: Ja, dat klopt.
Verpalen: Er was een gesprek met uw ouders. Uw vader zei, Marcel is geen lieverdje.
Kaatee: Dat moet u in de juiste context plaatsen. Hij zei, het enige ben ik niet blij mee dat hij op de wallen is gaan werken. Dat verhaal ging ook over een stinkbommetje. Mijn vader werkt zijn hele leven bij Unilever. Hij zag voor mij ook een carrière bij Unilever.
Verpalen: Hij zei ook na de arrestatie, Marcel zal niemand belasten.
Kaatee: Er is al heel veel gepubliceert. En dan de arrestaties. Daar was hij ook bij aanwezig. Dat had natuurlijk een enorme impact. Hij is ook verhoord. Zo moet je het zien. Niet meteen dat hij er wat mee bedoeld. Ik zat ook in beperkingen.
Verpalen: Maar goed, hij ziet dat u een bedrijf heeft nu.
U stond aan de deur bij Casa Rosso toendertijd?
Kaatee: Ja, daar was een verkooppunt. Het was eigenlijk de garage van Zwarte Joop, er stonden dure sportauto's in. Dat is de huidige locatie van Casa Rosso.
Verpalen: U verkocht dus kaartjes ten bate van Casa Rosso. En zo bent u doorgegroeit en heeft u nu meerdere panden.
Kaatee: Ja, dat klopt. Het Kantoor zit boven de Gokhal.

Willem Holleeder
Verpalen: Nu u Mijnheer Holleeder. De strafbare feiten.
Die van u is net zo dik als die van de heer Zeegers, 3 pagina's.
Holleeder: Hahaha !
Verpalen: U bent van '58 ?
Holleeder: Ja.
Verpalen: U kreeg 1 maand, voor openlijke geweldpleging en huisvredebreuk.
Holleeder: He ?!.....Oh ja, dat was met dat kraakpand, dat moesten we ontruimen.
Verpalen: U kreeg voorwaardelijk met een proeftijd tot '87.
Toen kwam de ontvoering, u kreeg 11 jaar.
Iets met een wapen. Dan Heroïne en Cocaïne.
Holleeder: Heroïne ??! Ik heb niks met drugs van doen gehad.
Verpalen: Ja, wacht even, het is ook geseponeert.
Dan wapenbezit op 1 juli '99, geseponeert in 2003.
Dan de Nachtwachtlaan.
Holleeder: Oh ja, daar is ook drugs gevonden, nou weet ik het weer.
Verpalen: U heeft te hard gereden.
Holleeder: Ja dat klopt.
Verpalen: Nu uw persoonlijke omstandigheden.
U was koppelbaas?
Holleeder: Ja.

Verpalen: Na de ontvoering, probeerde u toen een eerzaam burger te zijn?
Holleeder: Eerzaam burger?! Nou, dat zal ik niet gezegd hebben.
Verpalen: U probeerde op het rechte pad te blijven. Hoe kon het dan toch zo komen?
Holleeder: Het begon met de poging tot liquidatie in de Deurloosstraat van Cor van Hout. Dat was in Augustus '96.
Toen kreeg ik contact met Endstra en zo kwam ik er toch weer in.
Verpalen: Ik zie de logica niet.
Holleeder: Ik kwam de mensen weer tegen bij Endstra, waar ik eigenlijk niet mee om wilde gaan.
Ik wil me nu niet tegen Wim afzetten, want ik heb het leuk gehad. En Prettig. Het is jammer dat het zo gelopen is.
Verpalen: U had aardig wat te besteden. Reisjes, bij Oger een paar duizend uitgeven per maand.
Holleeder: Nou, dat valt wel mee hoor. Wat u nu aanhaalt, herken ik niet.
Verpalen: Over dat telefoontje. Bent u nu de vader van het kind? Het is pure intresse hoor.
Holleeder: Ik verwijs u naar het antwoord van mevrouw Dijkuis.
Verpalen: Is het erkent?
Holleeder: Ze wil niet dat ik het erover heb, dus laat ik er maar over ophouden.
Verpalen: Het schijnt wel wat licht over uw persoonlijkheid.
Holleeder: Maike zit hier en ik respecteer wat zij wil, dus niet praten over haar kind. En anders krijg ik mischien wel klappies......hahaha.

Verpalen: Hoe keek u nou tegen de zaak aan?
Holleeder: Ik moet u zeggen, ik ben nog nooit zo open geweest. Ik kom soms warrig over, maar ik heb gewoon eerlijk geantwoord. Ik ben geen open boek, maar het heeft me erg opgelucht. Ik voel me er erg goed bij.
Ik heb wel een hele operatie achter de rug.
Plooy: We willen er dan toch over praten, nu u er zelf over begint. Hoe ging dat ?
Holleeder: Ik stortte in elkaar op 7 April in de EBI. Ze hebben me 2 dagen laten liggen. Toen ben ik naar het Pen(itentiair)-Ziekenhuis gebracht en daarna naar Leiden. De Dokter was er en die gaf me op toen. Mijn familie werd gebeld dat ik opgegeven was. Twee dagen later zat ik recht overeind in bed Pizza te eten. Ik heb er niks van meegekregen, geen pijn, ik heb niks gevoeld. Ik werd wakker en zag allemaal bivakmutsen om me heen. Ik dacht dat ik ontvoerd was en zei tegen de verpleegster "Ga de Politie bellen." Maar ja, het was de politie zelf.....hahaha
Verpalen: Hoe kijkt u er nou tegaan, uw gezondheid.
Holleeder: Ach ja, iedereen gaat dood.....
Verpalen: De berichten klonken somberder dan wij meemaakten met u.
Holleeder: Mijn hart is heel erg slecht. Het werkt nog maar voor 20%.
Met het minste geringste zit ik weer op de Intensive Care. (!) Maar dat ik mijn hart heb kunnen luchten doet me wel goed......hahaha
Verpalen: En een second opinion?
Holleeder: Ze verwachten niet dat er verbetering in komt. Het is een wonder wat ik allemaal ken. Het lijkt wel of ik geen hart nodig heb.....hahaha. Ik zit al in de blessuretijd.
Je veranderd er niets aan. Het hart is slecht, maar wat doe je eraan?
Je kunt nog 10 jaar leven, maar je moet realistisch zijn, met 35% heb je statistieken, met 20% zijn er eigenlijk geen statistieken. Niemand veranderd het. Als het anders was zou ik het zeggen.
Maar ik heb het prima naar mijn zin gehad hier.....echt.
Verpalen: Heeft u er last van gehad, omdat u wel es tot 22:00 uur hier heeft moeten zitten?
Holleeder: Nee, ik heb er geen enkele moeite mee gehad. Ik vond het niet echt erg. Ik heb mijn zegje kunnen doen.

Verpalen: U was een montere verdachte, die op alle vragen goed antwoord gaf.
Tja, wat moet ik verder nog vragen?
Wilt u zelf nog wat vragen?
Holleeder: Nee, niet echt. 'Het is zoals het is.'
Verpalen: Ja, dat is zo......

Door Bondtehond