'Een Amerikaan zou zeggen: 'Bring them to Justice'

De liquidaties in de Staatsliedenbuurt hebben veel stof doen opwaaien in het Amsterdamse, met name in het Marokkaanse milieu. Vrijdag vond in de Bunker een zogeheten Pro-forma zitting plaats met een van de hoofdverdachten, Anouar Benhadi aka 'Popeye', die volgens het openbaar ministerie in de Audi RS4 zou hebben gezeten en de slachtoffers onder vuur zou hebben genomen, waarbij twee dodelijke slachtoffers vielen. De rechtbankvoorzitter leidde de zitting in door de verdachte mede te delen dat hij niet tot antwoorden verplicht was en wees hem erop dat er nog geen inhoudelijke behandeling plaats zou vinden. De officier las de volgende strafbare feiten voor.

Volgens officier van justitie Mr. Maaike Bienfait wordt Anouar primair verdacht van: (1) primair moord in vereniging op de 21-jarige Saïd el Yazidi en de 28-jarige Youssef Lkhorf en subsidiair de medeplichtigheid aan deze moorden, (2) primair poging tot moord op Benaouf Adaoui aka 'Ben' en een of meer andere personen die in de Range Rover zaten en subsidiair de medeplichtigheid aan de poging tot moord op 'Ben' en een of meer andere personen, (3) primair de poging tot moord op twee motoragenten en subsidiair de medeplichtigheid aan de poging tot moord op twee motoragenten en (4) het voorhanden hebben van een doorgeladen vuurwapen op 19 maart 2013 in Amsterdam.

De de rechtbank besliste als volgt: dat Anouar Benhadi aka 'Popeye' (33) nog maximaal 90 dagen in hechtenis blijft wegens vermeende betrokkenheid bij de liquidaties in de Staatsliedenbuurt op 29 december jl. De rechtbank vond dat er voldoende ernstige bezwaren en gronden bestaan om de verdachten langer vast te houden en stelt dat de rechtsorde zodanig geschokt is dat de rechtbank besloten heeft dat in elk geval in deze fase voortzetting van de voorlopige hechtenis gerechtvaardigd is, onder meer om het OM gelegenheid te bieden het onderzoek af te ronden. Deze beslissing is conform aan de eis van het openbaar ministerie.

De officier verzocht namelijk aanhouding van de zaak omdat het een groot en complex onderzoek betreft dat nog niet is afgerond. Ze verzocht daarom Anouar Benhadi tenminste maximaal 90 dagen in hechtenis te houden. Thans verblijft de verdachte, die in 1980 is geboren, in de EBI te Vught. Officier van justitie Mr. Bienfait las vervolgens gedetailleerd voor waarvan deze verdachte beschuldigd wordt. Ze sprak van 'een grove, uiterst gewelddadige liquidatie', waarbij de daders 'militaire, pantser-doorborende munitie' hebben gebruikt. Er wordt onderzoek gedaan naar meerdere daders. Politie en justitie gaan uit van een dadergroep van 5 tot 7 man. Inmiddels zitten 3 verdachten reeds vast: Adil Adouchbak, die op 24 januari 2013 is gearresteerd, Hamza Belhadj, die afgelopen vrijdag in Marokko is gearresteerd en momenteel wacht op overlevering en de nu aanwezige Anouar Benhadi. Hij zit sedert 21 maart 2013 in voorlopige hechtenis.

Ook zit vermeend doelwit Benaouf Adaoui vast, die zich op de avond van de liquidatie in gezelschap bevond van de beide slachtoffers, en heeft een verklaring afgelegd. Hij verklaarde 'Popeye' te hebben herkend vóór deze zijn bivakmuts opzette in de Audi, vlak voor het schieten met de Kalashnikov's gebeurde. Het OM beschouwt deze verklaring als 'buitengewoon belastend'. Zeker in combinatie met de andere sporen, waaronder DNA en glassplinters, waarvan met stellige zekerheid wordt aangenomen dat dit glas van de Audi is, van waaruit van binnen naar buiten is geschoten. Er is DNA aangetroffen op de hoofdsteunen en voorstoel van de gebruikte Audi. Het gedeeltelijke DNA-profiel matcht met dat van Anouar Benhadi. Verder zijn er tipgevers die tegen de politie hebben gezegd dat Benhadi een van de schutters is geweest.

Daarnaast moeten er ook nog veel verklaringen worden uitgewerkt, onder andere van buurtbewoners en medeverdachten. Gelet op het grote aantal sporen verwacht het OM niet dat het onderzoek binnen afzienbare tijd zal worden afgerond. Het gegeven alibi door Benhadi moet ook nog worden onderzocht. Hij heeft op 25 april voor het eerst een uitgebreide verklaring afgelegd. Die vormt aanleiding om 'vanzelfsprekend' nader onderzoek te doen, aldus de officier van justitie. Er zijn nog stukken die moeten worden uitgewerkt en verspreid. Voor de volledigheid deelde de officier mede dat er sinds 22 maart in belang van het onderzoek nog stukken aan het onderzoek worden onthouden die later zullen worden toegevoegd.

Benhadi's advocaat, Mr. Rutger Lonterman, die ik nog wel kende van het Holleeder-proces waarin hij destijds Richard Geisterfer bijstond, vond dat de aanwijzingen veel te dun waren om zijn cliënt nog langer vast te houden. Het is volgens de raadsman wel goed voor te stellen dat het OM er veel aan is gelegen zo'n ernstige zaak op te lossen en de daders tot lange gevangenisstraffen te veroordelen, een Amerikaan zou zeggen: "Bring them to Justice". Er staat heel veel op het spel. De gebeurtenis van 29 december 2012, Amsterdam - Wild West, de betreurlijke dodelijke slachtoffers, het schieten op de achtervolgende motoragenten, de hele maatschappelijke impact rechtvaardigen een maximale inzet van politie en justitie. Bij een maximale inzet schuilt het grote gevaar dat men daarin doorschiet. Tunnelvisie, het een beetje helpen van de waarheid, de nadruk leggen op belastend materiaal richting verdachte en mogelijk ontlastend materiaal links laten liggen, zijn reële gevaren die op de loer liggen, dat heeft de geschiedenis wel bewezen.

De raadsman ziet daar, nu hij een goede week de zaak heeft overgenomen van zijn voorganger, al tekenen van. Hij ziet dat er stukken ontbreken en dat er maar een rechtstreeks bewijsmiddel is dat zijn cliënt aan de plaats delict koppelt en dat is de verklaring van Adaoui. "Maar ik heb hem niet", aldus Lonterman. "De verdediging krijgt maar mondjesmaat belastende snippers en daar moeten we het dan maar mee doen", beklaagde de raadsman zich. Als hij die verklaring van Adaoui nog niet eens heeft, dan houdt hij zijn hart vast. Wat staat er dan in die verklaring? Hij meent dat zijn cliënt gigantisch wordt beperkt in zijn mogelijkheden zich tegen de kennelijk belastende elementen die zouden voorkomen in de verklaring van Adaoui te verdedigen: "Daarvoor heb je wel het hele plaatje nodig".

Benhadi is op 19 maart aangehouden en ontkent iets met de zaak te maken te hebben. Hij zegt een alibi te hebben. Hij zou ten tijde van de schietpartij, zo verklaart hij op 25 april, in coffeeshop The Challenger hebben gezeten. Volgens Mr. Lonterman heeft justitie nauwelijks moeite gedaan om dit serieus te onderzoeken. De eigenaar zou pas op 11 juni, dus pas 5 a 6 weken later, zijn benaderd om hierover te worden gehoord. "Hoe kun je dan een onderzoek naar een alibi serieus nemen?": vraagt de raadsman zich onder meer af, als je pas zolang naderhand een poging hebt ondernomen de eigenaar en mogelijke andere getuigen te horen of het alibi klopt. En kennelijk heeft men het bij deze ene poging gelaten, weten we nu twee weken later. "Alleen al deze omstandigheid rechtvaardigt dat de rechtbank een einde maakt aan de voorlopige hechtenis", aldus Mr. Lonterman.

Maar al zou de rechtbank anders beslissen dan nog zou Benhadi volgens Mr. Lonterman om andere reden vrijgelaten moeten worden. Zo is het DNA-profiel een onvolledig DNA-profiel. Niet een Jasper S-je, om het maar zo te zeggen, aldus de raadsman. Het betreft een stuk minder hard DNA-spoor. Daarnaast wordt het aangetroffen op een hoofdsteun en niet op een wapen of een huls, dus het levert geen rechtstreekse link op met het schietincident.

Er zijn 36 glassplintertjes aangetroffen onder schoenen in een tuinhuisje van Benhadi dat zich vlakbij de vindplaats van de vuurwapens op een volkstuintjespark bevindt, maar er zijn 4 DNA profielen in die schoenen gevonden, waaronder van broer Ali van Benhadi, met een 2 maten kleinere schoenmaat, en 2 onbekend gebleven personen. En van 29 glassplinters is gebleken dat die niet van de Audi afkomstig zijn. En de verklaring van Adaoui is ook niet zo betrouwbaar, volgens de raadsman, want deze zegt pas een maand na het incident dat hij Popeye heeft gezien en herkend. Als hij dat nou meteen de 29e had gezegd tegen de meldkamer, van "Ik heb Popeye gezien. Hij had zijn bivakmuts niet op", dan had het 'een verklaring met kloten' genoemd kunnen worden, maar daarvan is nu geen sprake, aldus Mr. Lonterman. Het lijkt er volgens de raadsman op alsof hij dat op straat heeft gehoord. Een maand na het incident komt hij daar dan mee aanzetten, dat hij Benhadi ter plaatse zou hebben gezien. Die zou 'even geen bivakmuts op hebben gehad'? Zo zou Adaoui dwars door alle donkerte, door de licht uitstralende koplampen, door de voorruit heen, in alle stress van die gebeurtenis, cliënt in de ogen hebben gekeken.... Lonterman: Ik kan me er niets bij voorstellen...

De conclusie van Lonterman: Hij verzocht de rechtbank bij gebrek aan voldoende ernstige bezwaren de voorlopige hechtenis van zijn cliënt Anouar Benhadi op te heffen en het onderzoek naar het alibi naar de RC te verwijzen, met als reden: "Als politie en justitie geen onderzoek doen naar het alibi van cliënt, dan zal ik dat zelf bij de rechter-commissaris moeten doen... Daar wil ik het in eerste instantie bij laten".

De officier van justitie gaf vervolgens nog een lezing waar het in deze zaak om gaat en persisteerde bij haar verzoek de verdachte voor de duur van maximaal 90 dagen in hechtenis te houden.

De rechtbank besloot daar na een kort beraad dus gevolg aan te even, maar droeg het OM wel op er nog werk van te maken het alibi te onderzoeken.

Bondtehond

Remko van Lent en 'De verzonnen ontmoeting'...

Het strafproces tegen Harry Stoeltie en Donald Groen haalde eind mei even alle media. Remko van Lent verklaarde tijdens dat proces dat hij in 2005 toenmalig officier van Justitie Fred Teeven, Willem Holleeder en Dick Vrij samen met Panorama’s misdaadverslaggever Bas van Hout in Café Danzee in Zandvoort had gezien. Dat zou heel opmerkelijk zijn geweest, omdat Holleeder in 2006 werd opgepakt voor het afpersingsproces, waarin hij werd veroordeeld tot negen jaar celstraf. Teeven was de aanklager in die zaak. Waarom Van Lent dit verklaarde, is nog steeds een groot vraagteken. Was het een slip of the tongue of wilde hij interessant doen? In ieder geval leidde zijn bewering tot een onderzoek van justitie; ook misdaadverslaggever Bas van Hout van Panorama werd gebeld.

Bas van Hout: “Vijf korte vragen,” stelt rechercheur A. van de Nationale Recherche me gerust. Hij heeft opdracht gekregen van de officier van justitie om getuigen te horen. Dat mag telefonisch: “Het gaat over de ontmoeting in Zandvoort.”
“Dat vermoedde ik al,” zeg ik cynisch.
“Volgens de getuigenverklaring van Remko van Lent voor de rechtbank in het Briard-proces zou Teeven in 2005 een ontmoeting hebben gehad met Dick Vrij, Willem Holleeder en u. Dat zou zijn gebeurd in Café Danzee, in Zandvoort. Kent u Café Danzee?”
“Ja.”
“Bent u daar weleens geweest?”
“Ja.”
“Heeft u Fred Teeven daar ooit gezien?”
“Nee.”
“Heeft u Holleeder daar ooit gezien?”
“Ja, twee keer.”
“Dan eigenlijk een overbodige vraag: heeft u Holleeder en Teeven daar ooit samen gezien?”
“Als dit symptomatisch is voor de kwaliteit van kroongetuige Remko van Lent, dan kunt u zijn hele getuigenverklaring in het Briard-proces tegen Hells Angels-topman Harry S. door de plee spoelen.”
De rechercheur lacht schamper.

Het antwoord is inderdaad overbodig. Ik heb Teeven en Holleeder nooit samen gezien. Met de onbegrijpelijke verklaring van Remko lijkt er zand te komen in de motor van het megaproces waar justitie zo hoog op heeft ingezet.

Ook Serge van Lent weet het zeker: “Willem Holleeder heeft nooit een ontmoeting gehad met Fred Teeven in mijn zaak. Dat zou ik hebben geweten. Teeven is weleens in de zaak geweest. Als bezoeker. Hij had zijn hond op het strand uitgelaten of zo, en gewoon iets gedronken.”

Serges verontwaardiging is overtuigend. “Mijn broer Remko is een fantast, een leugenaar.Ik wist alles wat er gebeurde in mijn café. En dan zou ik het weten als Holleeder, Vrij, Teeven en jij hier een ontmoeting hadden gehad. Ik was altijd in de zaak, Remko was er zelden. Nee, als die zaak drijft op de betrouwbaarheid van mijn broer, dan is die strafzaak de Titanic…”

BRON: Panorama  

Bondtehond

'Met TRUST heeft La Serpe nooit meer rust'

Iedereen die het liquidatieproces Passage heeft gevolgd de afgelopen jaren zal zich wellicht wel eens hebben afgevraagd: Hoe zou het tegenwoordig gaan met kroongetuige Peter la Serpe? Het is sinds het einde van het grootste onderwereldproces ooit in Nederland nogal stil rondom de getuige. Waarschijnlijk probeert hij momenteel een nieuw leven op te bouwen met behulp van de lieve som van 1,4 miljoen euro die het paradepaardje van het OM en TGB (Team Getuigen Bescherming) in totaal opstreek voor zijn verradersrol. Verder is er weinig tot niets bekend over het doen en laten van La Serpe en heerst er dus ook mediastilte rondom zijn persoon. Daar is deze week verandering in gekomen.

Aantal weken geleden was ik aanwezig bij een bespreking tussen een bekend persoon uit het Amsterdamse milieu en Nico Meijering, de advocaat van twee hoofdverdachten uit het liquidatieproces te weten Dino Soerel en Ali Akgün. Het zit zo: Kort daarvoor werd ik benaderd door een jongedame die zich voorstelde als de dochter van Hugo Broers, de persoon in kwestie. Of ik als rechtbankverslaggever, onder meer van het liquidatieproces, tijd had om een boek over het bewogen leven haar vader te schrijven nu het proces er eindelijk op zat. Dat klonk wel interessant, aangezien ik Hugo nog wel kende van vroeger. Die man moet ontzettend veel hebben meegemaakt.

Wie in Amsterdam kent Hugo Broers eigenlijk niet? Jarenlang bestierde de markante Amsterdammer, bekend van zijn lijfspreuk 'Oké dan!', security- en incassobedrijf 'Trust' aan de Nieuwendijk. Boven een van de grootste sexshops van Amsterdam hield hij kantoor en verzorgde jarenlang via vele camera's en videoschermen de veiligheid voor vele winkel - en horecabedrijven rondom de Nieuwendijk, Damrak en op de Walletjes. Eerder nog dan de politie van Amsterdam. Je zou kunnen zeggen dat Broers de uitvinder is van de camerabeveiliging in de stad. Vele bedrijven, waaronder McDonalds, vielen destijds onder zijn grote klantenkring. Hugo is ook een harde werker en je kan op hem bouwen.

Tevens verzorgde Hugo Broers de incasso van grote openstaande bedragen voor zowel boven- als onderwereld en fungeerde hij regelmatig als bodyguard. Zo ook op de begrafenis van Sam Klepper, waar hij diens weduwe Sandra Klepper met zijn jas afdekte voor al te opdringerige persfotografen. Het landelijke nieuws haalde Hugo nog even als degene die Thomas van der Bijl een kaakslag verkocht bij diens strandtent Venice Beach in Zandvoort. Overigens heeft Broers altijd ontkent dat dit in opdracht zou zijn geweest van de op een afstandje toekijkende Willem Holleeder, zoals Van der Bijl beweerde. Er waren wel meer mensen die geld tegoed hadden van de caféhouder die kort daarop werd geliquideerd in zijn café 'De Hallen', onder meer dus Hugo Broers zelf.

Thomas van der Bijl beheerde volgens Broers panden in de stad voor oud Heinekenontvoerder Cor van Hout die toen nog leefde. Broers waren twee huurpanden beloofd in de Amsterdamse Jordaan door Thomas van der Bijl die wel wat in de pap te brokkelen had inzake die panden van Cor, aldus Broers. ‘Hij maakt panden schoon en samen met Cees Houtman verbouwde hij sommige panden'. Na de liquidatie van Cor van Hout ging dat afgesproken dealtje met die twee panden waar Broers zelf in wilde gaan wonen na een kort verblijf in Amerika niet door en bleef Broers zitten met een schadepost van rond de 5000 euro. Toen Broers kort daarop over de boulevard aan het strand van Zandvoort liep, kwam hij Thomas van der Bijl “toevallig” tegen.

Broers zegt daarover: ‘Ik zag hem Popi Jopie staan met die lijfwacht van hem, die ‘Flappie’. Toen dacht ik: Die pak ik. Ik had geld tegoed van hem en dacht: Jij bent de mijne. Dat grapje had me 5000 gekost en dat geld wilde ik terug. Plus rente, dat waren als het ware strafpunten. Ik zeg: Hé gap, je kunt me dat geld geven, maar daarna heb ik nog wel een ander puntje. Dat ging over twee koffertjes. Toen Cor van Hout na zijn liquidatie nog koud lag te worden onder een lakentje op de stoep voor dat Chinese restaurant in Amstelveen, kwam Thomas van der Bijl al bij Boxie thuis, dat is de zus van Willem Holleeder, Sonja. Hij kwam de twee koffertjes ophalen met onbekende inhoud. Dat had Van der Bijl niet mogen doen. Er zaten camera’s in huis en daar stond het op. Dat heb ik rechtgetrokken voor Boxie, zo ben ik. Ik kan niet tegen onrecht. In heb er drie maanden voor vastgezeten, maar dat had ik er wel voor over’.

Broers wil overigens niets zeggen over de inhoud van de bewuste koffertjes. Het is niet uitgesloten dat het in opdracht was van Willem Holleeder, maar ook daar wil Hugo niets over zeggen. Via Hugo's dochter had ik een afspraak gemaakt op het nieuwe kantoor van Trust-Incasso en hoorde eerst aan wat Hugo zoal in gedachte had. Al gauw kwamen we tijdens het gesprek uit op andere onderwerpen, zoals mijn website met Passage-rechtbankverslagen en de uiteindelijke afloop met de flinke straffen die sommige verdachten ten deel vielen, waaronder drie keer levenslang.

'Schande!', zei Hugo, 'een regelrechte aanfluiting voor de rechtsstaat als jij weet wat ik nu weet'. Ik vroeg: 'Hoezo dan?' Het hoge woord kwam eruit: In de tijd dat La Serpe nog vrij rondliep, schijnt hij samen met de zoon van een ondernemer een plan te hebben opgevat om een zakelijke onderneming op te starten. Kennelijk een coffeeshop aan de Warmoesstraat. Daarvoor heeft La Serpe het flinke bedrag van 280.000 euro afhandig weten te maken van de goedgelovige zakenman en zijn vrouw die het de vriend van hun zoon in goed vertrouwen hebben uitgeleend tegen 10%. Slot van het liedje is dat zij tot op de dag van vandaag nog geen cent terugbetaald hebben gekregen en hoe het met La Serpe is afgelopen weten we inmiddels. Die is in een beschermd getuigentraject verdwenen, dus onvindbaar, en het geld is eveneens foetsie. Dat deze mensen ten einde raad hebben aangeklopt bij Incasso-bureau 'Trust Incasso' van hun oude bekende Hugo Broers, hun enige hoop, is dus niet zo vreemd.

Kortom: Er loopt dus een flinke incasso-opdracht van een kleine 3 ton op de kroongetuige van niet de eerste de beste incassoman. Over de opdrachtgever van die incasso zwijgt Broers in alle talen, zoals het een zakenman betaamt die discretie hoog in het vaandel heeft. Of ik misschien wist 'waar we daar nu mee heen moesten?' Wist ik toevallig waar La Serpe uithing? 'Oh ja', zei ik tegen Hugo, 'natuurlijk weet ik dat'. 'Oh ja?!' Hugo's ogen schoten vuur. 'Waar dan?', hij keek me ongelovig aan. 'La Serpe? Ergens op een hangmatje tussen twee palmbomen op een tropisch eiland', antwoordde ik “bloedserieus”. Hugo keek me aan, liet het even op zich inwerken, maar tegelijkertijd schoten we in de lach. 'Je hebt me tuk ouwe', krijste Hugo. ‘Oké dan!’ Hij gaf me een high five en vanaf dat moment besloot Hugo met me in zee te gaan: 'Dat boek gaat er straks komen en jij bent de man! Dat staat! Oké dan!'

Maar goed, alle gekheid op een stokje, een eventueel boek staat natuurlijk los van dit verhaal. Een heel schokkend verhaal bovendien als je beseft dat er mensen radeloos rondlopen die bijna al het zuurverdiende spaargeld voor hun oude dag in rook hebben zien opgaan door een vent die naar nu gebleken is tijdens het Passageproces zelf een kille moordenaar bleek te zijn en mogelijk betrokken is geweest bij meerdere levensdelicten. Een killer die door TGB stilletjes is weggeloodst via een achterdeurtje, maar waar moeten deze mensen nu heen? Ze wisten ten einde raad maar een rots in de branding te vinden en dat was de hun bekende en vertrouwde Hugo Broers met zijn Incassobureau. Een man die wel vaker niet voor één gat bleek te vangen als het gaat om incasseren van grote openstaande bedragen in zowel onder- als bovenwereld. Toen deze mensen in januari hoorden dat Hugo Broers als intermediair ‘Trust Incasso’ nieuw leven had ingeblazen, was de beslissing hem in te schakelen snel gemaakt.

De ontwikkelingen volgden elkaar snel op, want dit leek mij persoonlijk eerder een taak voor een goed advocatenkantoor en niet zo zeer voor een incassobureau dat waarschijnlijk toch bot zou vangen bij justitie omdat La Serpe voorgoed onbereikbaar zou zijn. Dat was dan ook het enige advies dat ik Hugo kon geven.

Zo gezegd, zo gedaan. Er werd nog diezelfde dag een afspraak gemaakt bij het bekende advocatenkantoor ‘Meijering, Van Kleef, Ficq en Van der Werf advocaten’ Voor Nieuwe Revu mocht ik aanwezig zijn bij de eerste bespreking. Laatste nieuws is dat de slachtoffers van La Serpe binnenkort in gesprek gaan met advocaat Nico Meijering op zijn kantoor.

Het ziet er vooralsnog naar uit dat er vier getuigen zijn, de vader, de moeder, de zoon en één onafhankelijke, een kennis die bij het betalen van de 280.000 aanwezig is geweest. Verder zal moeten blijken wat er uit de gesprekken gaat voortkomen. Zeker is wel dat er feitelijk reeds een aanbetaling is gedaan op de incasso-opdracht aan Trust Incasso. Bijbehorende stukken zijn door mij ingezien. Mr. Meijering behield nog enige reserves, maar gaat het onderzoek wel aan. Wellicht dat straks in Hoger Beroep een en ander aan de orde komt. De anonieme slachtoffers en mogelijke getuigen zijn op Hugo’s verzoek reeds uitgenodigd voor een inleidend gesprek op het kantoor van Meijering.
Ongetwijfeld gaan we hier dus meer over horen.

In het betalingsbewijs van de incasso opdracht is opgenomen: Uit angst voor dhr. La Serpe, die 1,4 miljoen en bescherming krijgt van de Staat, willen opdrachtgevers hun gegevens zolang mogelijk beschermd houden tot de advocaat Mr. Nico Meijering voldoende bewijzen heeft dat deze mensen niets meer kan overkomen. Hugo sluit zijn in drievoud getekende incasso-contact af met de volgende opmerkelijke zin: ‘Met TRUST heeft La Serpe nooit meer rust… Oké dan!’

Bondtehond