'Met TRUST heeft La Serpe nooit meer rust'

Iedereen die het liquidatieproces Passage heeft gevolgd de afgelopen jaren zal zich wellicht wel eens hebben afgevraagd: Hoe zou het tegenwoordig gaan met kroongetuige Peter la Serpe? Het is sinds het einde van het grootste onderwereldproces ooit in Nederland nogal stil rondom de getuige. Waarschijnlijk probeert hij momenteel een nieuw leven op te bouwen met behulp van de lieve som van 1,4 miljoen euro die het paradepaardje van het OM en TGB (Team Getuigen Bescherming) in totaal opstreek voor zijn verradersrol. Verder is er weinig tot niets bekend over het doen en laten van La Serpe en heerst er dus ook mediastilte rondom zijn persoon. Daar is deze week verandering in gekomen.

Aantal weken geleden was ik aanwezig bij een bespreking tussen een bekend persoon uit het Amsterdamse milieu en Nico Meijering, de advocaat van twee hoofdverdachten uit het liquidatieproces te weten Dino Soerel en Ali Akgün. Het zit zo: Kort daarvoor werd ik benaderd door een jongedame die zich voorstelde als de dochter van Hugo Broers, de persoon in kwestie. Of ik als rechtbankverslaggever, onder meer van het liquidatieproces, tijd had om een boek over het bewogen leven haar vader te schrijven nu het proces er eindelijk op zat. Dat klonk wel interessant, aangezien ik Hugo nog wel kende van vroeger. Die man moet ontzettend veel hebben meegemaakt.

Wie in Amsterdam kent Hugo Broers eigenlijk niet? Jarenlang bestierde de markante Amsterdammer, bekend van zijn lijfspreuk 'Oké dan!', security- en incassobedrijf 'Trust' aan de Nieuwendijk. Boven een van de grootste sexshops van Amsterdam hield hij kantoor en verzorgde jarenlang via vele camera's en videoschermen de veiligheid voor vele winkel - en horecabedrijven rondom de Nieuwendijk, Damrak en op de Walletjes. Eerder nog dan de politie van Amsterdam. Je zou kunnen zeggen dat Broers de uitvinder is van de camerabeveiliging in de stad. Vele bedrijven, waaronder McDonalds, vielen destijds onder zijn grote klantenkring. Hugo is ook een harde werker en je kan op hem bouwen.

Tevens verzorgde Hugo Broers de incasso van grote openstaande bedragen voor zowel boven- als onderwereld en fungeerde hij regelmatig als bodyguard. Zo ook op de begrafenis van Sam Klepper, waar hij diens weduwe Sandra Klepper met zijn jas afdekte voor al te opdringerige persfotografen. Het landelijke nieuws haalde Hugo nog even als degene die Thomas van der Bijl een kaakslag verkocht bij diens strandtent Venice Beach in Zandvoort. Overigens heeft Broers altijd ontkent dat dit in opdracht zou zijn geweest van de op een afstandje toekijkende Willem Holleeder, zoals Van der Bijl beweerde. Er waren wel meer mensen die geld tegoed hadden van de caféhouder die kort daarop werd geliquideerd in zijn café 'De Hallen', onder meer dus Hugo Broers zelf.

Thomas van der Bijl beheerde volgens Broers panden in de stad voor oud Heinekenontvoerder Cor van Hout die toen nog leefde. Broers waren twee huurpanden beloofd in de Amsterdamse Jordaan door Thomas van der Bijl die wel wat in de pap te brokkelen had inzake die panden van Cor, aldus Broers. ‘Hij maakt panden schoon en samen met Cees Houtman verbouwde hij sommige panden'. Na de liquidatie van Cor van Hout ging dat afgesproken dealtje met die twee panden waar Broers zelf in wilde gaan wonen na een kort verblijf in Amerika niet door en bleef Broers zitten met een schadepost van rond de 5000 euro. Toen Broers kort daarop over de boulevard aan het strand van Zandvoort liep, kwam hij Thomas van der Bijl “toevallig” tegen.

Broers zegt daarover: ‘Ik zag hem Popi Jopie staan met die lijfwacht van hem, die ‘Flappie’. Toen dacht ik: Die pak ik. Ik had geld tegoed van hem en dacht: Jij bent de mijne. Dat grapje had me 5000 gekost en dat geld wilde ik terug. Plus rente, dat waren als het ware strafpunten. Ik zeg: Hé gap, je kunt me dat geld geven, maar daarna heb ik nog wel een ander puntje. Dat ging over twee koffertjes. Toen Cor van Hout na zijn liquidatie nog koud lag te worden onder een lakentje op de stoep voor dat Chinese restaurant in Amstelveen, kwam Thomas van der Bijl al bij Boxie thuis, dat is de zus van Willem Holleeder, Sonja. Hij kwam de twee koffertjes ophalen met onbekende inhoud. Dat had Van der Bijl niet mogen doen. Er zaten camera’s in huis en daar stond het op. Dat heb ik rechtgetrokken voor Boxie, zo ben ik. Ik kan niet tegen onrecht. In heb er drie maanden voor vastgezeten, maar dat had ik er wel voor over’.

Broers wil overigens niets zeggen over de inhoud van de bewuste koffertjes. Het is niet uitgesloten dat het in opdracht was van Willem Holleeder, maar ook daar wil Hugo niets over zeggen. Via Hugo's dochter had ik een afspraak gemaakt op het nieuwe kantoor van Trust-Incasso en hoorde eerst aan wat Hugo zoal in gedachte had. Al gauw kwamen we tijdens het gesprek uit op andere onderwerpen, zoals mijn website met Passage-rechtbankverslagen en de uiteindelijke afloop met de flinke straffen die sommige verdachten ten deel vielen, waaronder drie keer levenslang.

'Schande!', zei Hugo, 'een regelrechte aanfluiting voor de rechtsstaat als jij weet wat ik nu weet'. Ik vroeg: 'Hoezo dan?' Het hoge woord kwam eruit: In de tijd dat La Serpe nog vrij rondliep, schijnt hij samen met de zoon van een ondernemer een plan te hebben opgevat om een zakelijke onderneming op te starten. Kennelijk een coffeeshop aan de Warmoesstraat. Daarvoor heeft La Serpe het flinke bedrag van 280.000 euro afhandig weten te maken van de goedgelovige zakenman en zijn vrouw die het de vriend van hun zoon in goed vertrouwen hebben uitgeleend tegen 10%. Slot van het liedje is dat zij tot op de dag van vandaag nog geen cent terugbetaald hebben gekregen en hoe het met La Serpe is afgelopen weten we inmiddels. Die is in een beschermd getuigentraject verdwenen, dus onvindbaar, en het geld is eveneens foetsie. Dat deze mensen ten einde raad hebben aangeklopt bij Incasso-bureau 'Trust Incasso' van hun oude bekende Hugo Broers, hun enige hoop, is dus niet zo vreemd.

Kortom: Er loopt dus een flinke incasso-opdracht van een kleine 3 ton op de kroongetuige van niet de eerste de beste incassoman. Over de opdrachtgever van die incasso zwijgt Broers in alle talen, zoals het een zakenman betaamt die discretie hoog in het vaandel heeft. Of ik misschien wist 'waar we daar nu mee heen moesten?' Wist ik toevallig waar La Serpe uithing? 'Oh ja', zei ik tegen Hugo, 'natuurlijk weet ik dat'. 'Oh ja?!' Hugo's ogen schoten vuur. 'Waar dan?', hij keek me ongelovig aan. 'La Serpe? Ergens op een hangmatje tussen twee palmbomen op een tropisch eiland', antwoordde ik “bloedserieus”. Hugo keek me aan, liet het even op zich inwerken, maar tegelijkertijd schoten we in de lach. 'Je hebt me tuk ouwe', krijste Hugo. ‘Oké dan!’ Hij gaf me een high five en vanaf dat moment besloot Hugo met me in zee te gaan: 'Dat boek gaat er straks komen en jij bent de man! Dat staat! Oké dan!'

Maar goed, alle gekheid op een stokje, een eventueel boek staat natuurlijk los van dit verhaal. Een heel schokkend verhaal bovendien als je beseft dat er mensen radeloos rondlopen die bijna al het zuurverdiende spaargeld voor hun oude dag in rook hebben zien opgaan door een vent die naar nu gebleken is tijdens het Passageproces zelf een kille moordenaar bleek te zijn en mogelijk betrokken is geweest bij meerdere levensdelicten. Een killer die door TGB stilletjes is weggeloodst via een achterdeurtje, maar waar moeten deze mensen nu heen? Ze wisten ten einde raad maar een rots in de branding te vinden en dat was de hun bekende en vertrouwde Hugo Broers met zijn Incassobureau. Een man die wel vaker niet voor één gat bleek te vangen als het gaat om incasseren van grote openstaande bedragen in zowel onder- als bovenwereld. Toen deze mensen in januari hoorden dat Hugo Broers als intermediair ‘Trust Incasso’ nieuw leven had ingeblazen, was de beslissing hem in te schakelen snel gemaakt.

De ontwikkelingen volgden elkaar snel op, want dit leek mij persoonlijk eerder een taak voor een goed advocatenkantoor en niet zo zeer voor een incassobureau dat waarschijnlijk toch bot zou vangen bij justitie omdat La Serpe voorgoed onbereikbaar zou zijn. Dat was dan ook het enige advies dat ik Hugo kon geven.

Zo gezegd, zo gedaan. Er werd nog diezelfde dag een afspraak gemaakt bij het bekende advocatenkantoor ‘Meijering, Van Kleef, Ficq en Van der Werf advocaten’ Voor Nieuwe Revu mocht ik aanwezig zijn bij de eerste bespreking. Laatste nieuws is dat de slachtoffers van La Serpe binnenkort in gesprek gaan met advocaat Nico Meijering op zijn kantoor.

Het ziet er vooralsnog naar uit dat er vier getuigen zijn, de vader, de moeder, de zoon en één onafhankelijke, een kennis die bij het betalen van de 280.000 aanwezig is geweest. Verder zal moeten blijken wat er uit de gesprekken gaat voortkomen. Zeker is wel dat er feitelijk reeds een aanbetaling is gedaan op de incasso-opdracht aan Trust Incasso. Bijbehorende stukken zijn door mij ingezien. Mr. Meijering behield nog enige reserves, maar gaat het onderzoek wel aan. Wellicht dat straks in Hoger Beroep een en ander aan de orde komt. De anonieme slachtoffers en mogelijke getuigen zijn op Hugo’s verzoek reeds uitgenodigd voor een inleidend gesprek op het kantoor van Meijering.
Ongetwijfeld gaan we hier dus meer over horen.

In het betalingsbewijs van de incasso opdracht is opgenomen: Uit angst voor dhr. La Serpe, die 1,4 miljoen en bescherming krijgt van de Staat, willen opdrachtgevers hun gegevens zolang mogelijk beschermd houden tot de advocaat Mr. Nico Meijering voldoende bewijzen heeft dat deze mensen niets meer kan overkomen. Hugo sluit zijn in drievoud getekende incasso-contact af met de volgende opmerkelijke zin: ‘Met TRUST heeft La Serpe nooit meer rust… Oké dan!’

Bondtehond