Misdaadsite Camilleri's uitslag verkiezing: 'Beste strafrecht-advocaat 2012'

De uitslag van Camilleri's verkiezing van de beste strafrechtadvocaat van 2012 is bekend. Volgens de grootste boeven in Nederland is mr. Sander Janssen de beste strafrechtadvocaat van 2012. Mark Teurlings werd tweede. En Yehudi Moszkowicz derde. In de top 10 eindigde bekende advocaten zoals Nico Meijering, Geert Jan Knoops en Jan Hein Kuijpers. Sander Janssen reageerde zelf ook op de verkiezing als beste strafpleiter van 2012.

                           Mrs. Teurlings, Janssen en Moszkowicz

Mr. Sander Janssen: "Ik ben enorm vereerd met deze uitverkiezing, al zijn er tientallen andere strafadvocaten die het verdiend hebben ook in de lijst te staan waarvan een deel boven mij. Maar hartstikke leuk natuurlijk, en iedereen die op me gestemd heeft heel erg bedankt!"

"Wat een mooie manier om het jaar af te sluiten", aldus de beste strafpleiter van ons land.

Voordat Sander Janssen advocaat werd, was hij werkzaam als docent Strafrecht aan de Universiteit Leiden. Ook de laatste jaren heeft hij als advocaat een groot aantal artikelen in binnen- en buitenlandse vakbladen gepubliceerd. In zogenaamde Postacademische Opleidingen geeft Janssen in
samenwerking met de Universiteit van Amsterdam les aan andere advocaten. De laatste jaren heeft hij met name bekendheid gekregen als advocaat van hoofdverdachte Jesse Remmers in het Amsterdamse liquidatieproces Passage.

Andere bekende zaken waarin hij heeft opgetreden zijn bijvoorbeeld de zaak van Ozgür Oktay (de broer van Okan Oktay welke laatste verantwoordelijk wordt gehouden voor de verdwijning van Marion en Romy van Buuren), de moord op een leraar in Groningen en de kapper op de Albert Cuyp die een klant had gestoken met zijn schaar. Sander Janssen is sinds 2002 advocaat bij Cleerdin & Hamer Advocaten.

De overige topadvocaten uit deze top tien zijn: Nico Meijering, Geert Jan Knoops, Adèle van der Plas, Inez Weski, Jan Hein Kuijpers, Serge Weening en Peter Hermens. Overduidelijk is dat de meer bekende namen uit de strafrechtadvocatuur, op een enkeling na, plaats hebben moeten maken voor een nieuwe garde. Uit de enquête die deze samenstelling tot stand heeft doen komen, blijkt dat grote advocatennamen – door wellicht drukte en beperkte capaciteit – niet altijd het gevoel aan hun clientèle kunnen geven dat deze geen nummer zijn. Een goed persoonlijk edoch zakelijk contact, blijkt voor criminelen een must.

De redactie van Camilleri schrijft:
'Sander Janssen van Cleerdin & Hamer Advocaten, heeft hoge ogen gescoord op onder meer de wijze waarop hij zich met engelengeduld in de Amsterdamse Passage zaak heeft gehandhaafd. In zijn beroepshouding wordt hij meer dan eens vergeleken met wijlen Gerard Hamer, die ongetwijfeld een enorme inspiratiebron voor Sander Janssen is. Inmiddels is alom bekend dat Mark Teurlings de advocaat was van de begin 2012 geliquideerde criminele grootheid Stanley Hillis. De wijze waarop hij op TV (met regelmaat bij RTL4 of SBS6) tegen de nodige heilige justitiële huisjes aan weet te schoppen heeft men veel waardering voor. Als of hij uit het niets is gekomen is daar Yehudi Moszkowicz. Deze telg uit Nederlands meest bekende advocatenfamilie heeft geheel op eigen kracht een aantal topcriminelen als cliënt aan zich weten te binden. Yehudi Moszkowicz heeft deze zomer als eigenlijk onmogelijke prestatie iemand die verdacht wordt van een zeer omvangrijke drugssmokkel na amper een jaar voorarrest geschorst gekregen in afwachting op een veroordeling.

Nico Meijering is voor menig crimineel niet alleen een rots in de branding, maar ook een werkelijke steun en toeverlaat. De geënquêteerden zien Nico Meijering als het boegbeeld van het kantoor 'Meijering, Van Kleef , Ficq & Van der Werf advocaten'. Een kantoor met allemaal toppers, waarbij zeker weten de sportieve Nico Meijering zijn verworven titel Beste Strafrechtadvocaat 2012 mee zal delen.

Geert Jan Knoops, oud marinier en advocaat van destijds onder meer de Iraakse dictator Saddam Hoessein, blijkt ook voor personen die niet direct cliënten zijn altijd een luisterend oor te hebben. Meer dan eens verwijst Geert Jan Knoops criminelen naar collega’s uit deze top tien. De durf die Adèle van der Plas heeft om tegen de hoogste baas van Justitie Joris Demmink voor een Amerikaanse senaatscommissie te getuigen, is met veel respect ontvangen. Adèle van der Plas blijkt een vechtjas in toga.

Duidelijk is dat criminelen vaak meer hebben met mannelijke advocaten dan met hun vrouwelijke collega’s. Of het door haar bijzondere uiterlijk komt of de angst voor het onbekende als columniste in het vrouwenblad Opzij is onbekend; maar Inez Weski staat hoog op de verlanglijstjes van ‘het Gilde’.

Jan Hein Kuijpers was er jaren terug, net als Yehudi Moszkowicz nu, ineens. Sindsdien is hij dan ook overal. Immer professioneel maar wel met een Brabantse flair. Onder de gekscherende noemer dat Jan Hein Kuijpers met zijn filmrol in ‘De Bende van Oss’ helaas geen Oscar heeft gewonnen, heeft iemand flink voor hem onder criminele collega’s campagne gevoerd om hem zeker weten in deze top tien te krijgen.

Serge Weening is dan weliswaar geen familie van de Moszkowicz-clan, maar daar heeft hij wel zijn opleiding genoten. Met eenzelfde telkens overwogen strategie in de stijl van nestor Max Moszkowicz, weet hij keer op keer het openbaar ministerie in een hoek te drijven.

Dan Peter Hermens, kantoorgenoot van Nico Meijering, door een bepaalde familie met Indonesische roots, steevast hun stille kracht genoemd. Peter Hermens is een uiterst slimme en sympathieke strafpleiter, die hoogstwaarschijnlijk in de 2013 editie van Nederlands Beste Strafrechtadvocaat weer te vinden is'. 

Bron: Camilleri

Bij deze feliciteer ik de winnaars en wens iedereen een fijne Kerst en voorspoedig 2013!

Bondtehond

Brute Haagse onderwereld voor het eerst blootgelegd

Crimineel circuit Den Haag bleef - tot nu - altijd voor de buitenwereld gesloten

‘De Haagse penoze is keihard’

                                (klik op afbeelding om te bestellen)

Minder bekend maar minstens zo gewelddadig als de Amsterdamse onderwereld, is het criminele milieu in Den Haag. Maar het grote verschil: in Den Haag zijn de hoofdrolspelers extreem mediaschuw. Geen journalist drong door in dit gesloten bolwerk. Tot nu toe. Journalist Hendrik Jan Korterink schreef een boek over deze onbekende duistere kant van Den Haag. Met opzienbarende en ook gruwelijke verhalen over moorden en verkrachtingen, gijzeling en beroving. Haagse Penoze verschijnt 4 december.

Haagse penoze gaat over ‘de vrije jongens’ in de rosse buurt (Fens en Bartels), in de gokwereld (Scheffer en Bestebreurtje), in de drugshandel (Schneider, Eijk en Pronk), in het vastgoed (Victor ’t Hooft) en over de beruchte familie Denie, bekend van gijzeling en bankroof.

Het boek vertelt ook het verhaal van Nico van Empel, die opgroeide tussen de Haagse penoze en één van hen werd. Hij verleende hand- en spandiensten aan oplichters en moordenaars. Nico legde later ook contact met zijn jeugdvriend, de tot levenslang veroordeelde Haagse nachtportier Koos H. Die vertelt hem alle gruwelijke details over de drie kindermoorden waarvoor hij is veroordeeld, maar ook over zijn betrokkenheid bij veel andere moorden op jonge meisjes. Erger nog dan Dutroux…

[fragmenten]Nico van Empel: ‘(...)Koos heeft mij over de moorden details verteld waar ik nu, als ik ze teruglees, nog van wakker lig.’ Freek Verberk is ervan overtuigd, op basis van de verhalen die Freddy de Bot hem heeft verteld, dat er in totaal minstens achttien kinderen door Koos zijn vermoord. ‘Maar dat heeft de politie niet uitgezocht, ze zeiden: drie is genoeg.’ In een gesprek met Koos vraagt Nico of de behoefte aan kinderporno nog steeds aanwezig is. Koos: ‘Ja, dat wel, alleen zou ik ze nu niet meer vermoorden. (...) Het verlangen naar seks met jonge meisjes gaat nooit weg, het moorden wel. Het was niet persoonlijk, het moest gewoon gebeuren. Ik had mezelf niet vermomd, ze wisten wie ik was dus moest ik ze wel vermoorden.’

Ook frappant: uit het Sinis-dossier blijkt dat lopende dit onderzoek, dat in het geheim werd gestart na een dubbele liquidatie, nog tal van liquidaties en gewelddaden plaatsvonden terwijl de daders onder observatie stonden...

Hendrik Jan Korterink (1955) is freelance journalist voor onder meer Panorama en Nieuwe Revu. Hij heeft een drukbezochte website: www.misdaadjournalist.nl

Boekgegevens:
Paperback,304 pagina’s
ISBN 97890 8975 2239
prijs € 19,95

“Heb gisteren het boek in één adem uitgelezen, moest er echt tijd voor maken. Conclusie: het is een true crime boek van de Buitencategorie, ik vind het eenzaam bovenaan de lijst staan, samen met Stille Willem van Harry Lensink. Zeldzaam goed gedocumenteerd, ook voor mij af en toe heel erg verrassend, mijn mond viel regelmatig open van zaken die ik nog niet wist maar zeer de moeite waard waren. Ik vind het echt helemaal top, ook nog lekker geschreven daarbij, ben er echt razend enthousiast over. Kon alleen de laatste hoofdstukken niet lezen, te confronterend, ben bij Peter R. enorm afgeknapt op kindermoorden, was mijn portefeuille, zat toen echt op het randje van wat ik kon hebben qua beeld en feiten. Maar afgrijselijk en indringend, wat ik heb gelezen.”

Aldus misdaadverslaggever Koen Scharrenberg over ‘Haagse Penoze’.

*

'Mischien wel het beste boek van Korterink tot nu toe. Een regelrechte aanrader voor alle crimewatchers van Nederland!'

Bondtehond

'Het laatste woord van kroongetuige La Serpe'

Mr. Jan Peter van Schaik, de raadsman van Peter La Serpe, had de rechtbank verzocht of hij z'n dupliek als laatste mocht voordragen. Dit om de mogelijkheid te behouden eventueel nog te kunnen reageren op de dupliek van zijn confrères die hem voor zouden gaan. Aansluitend zou kroongetuige Peter La Serpe graag gebruik willen maken van de mogelijkheid tot het richten van het laatste woord tot de rechtbank gaf de raadsman aan. Deze laatste woorden zal ik integraal weergeven onderaan dit rechtbankverslag.

Mr. Van Schaik kwam na de uitspraak van het openbaar ministerie: 'In het riool zwemmen geen witte zwanen', zelf met een afbeelding op zijn dupliek-pleitnota van een schilderij van Jan Asselijn: 'De bedreigde zwaan'. Op het schilderij staat een witte zwaan die bedreigd wordt door een hond. Boven de hond staat: 'Vijand van de Staat'. De zwaan wil zich met alle macht verdedigen tegen de vijand.

Mr. Jan Peter van Schaik: 'Dit deed mij onmiddellijk aan het Passageproces denken. Niet in het laatst door de uitspraak: "In het riool zwemmen geen witte zwanen". De zwaan op dit schilderij, wél een witte, wordt net zoals client bedreigd en deze wil zich met alle macht verdedigen tegen de vijand (van de Staat).

Al in mijn pleidooi heb ik aangegeven dat, anders dan in andere strafzaken, client zich meer moet verdedigen tegen de stellingnames van de medeverdachten en hun advocaten, dan tegen die van het zittings-OM. Daarom zal ik in deze dupliek tevens reageren op een aantal door de verdediging van de medeverdachten aangevoerde stellingen, daar waar het de positie van client betreft.

Voor wat betreft het tenlastegelegde persisteer ik bij wat in eerste instantie is gesteld'.

De raadsman besteedde vervolgens nog zo'n 13 pagina's aan dupliek omdat het, zoals hij zelf zegt, van belang is dat de rechtbank, na de zeer uitvoerige pleidooien en duplieken van de medeverdachten, het één en ander in het juiste perspectief blijft bezien.

(Hier volgen enkele samengevatte passages uit de dupliek van Mr. Van Schaik, gevolgd door het laatste woord van kroongetuige Peter La Serpe):

Mr. Van Schaik: Welke uitkomsten de zaken van de medeverdachten ook zullen hebben, uw rechtbank dient geen zwaardere gevangenisstraf aan client op te leggen, dan de door de officier van justitie geeiste acht jaar gevangenisstraf.

Bij pleidooi heb ik al gesteld dat uit de OM-deal geen resultaatsverbintenis, maar een inspanningsverbintenis voortvloeit. Wat dat betreft wijs ik u op de eerste alinea van de inleiding van het repliek d.d. 16 oktober 2012, genaamd "De Sluitklapper". Hierin wordt namens het zittings-OM gesteld dat: "Zonder zijn beslissing om een deal aan te gaan met het OM en zonder zijn verklaringen, was het nooit zover gekomen dat het pakket aan Passage-zaken aan de rechtbank voorgelegd had kunnen worden. Dan wares de onderzoeken die op het moment van zijn aantreden nog liepen waarschijnlijk op een dood spoor geraakt, in ieder geval waar het betreft de opdrachtgevers en waren andere onderzoeken wellicht voor altijd op de plank blijven liggen".

Op basis van wat van de zijde van het OM bij requisitoir en in de repliek is gesteld en op basis van datgene dat ik namens client bij pleidooi heb aangevoerd, kan geconcludeerd worden dat client zich als getuige voldoende inspanningen heeft getroost en dat er voor uw rechtbank in ieder geval geen gronden zijn om hem zwaarder te straffen, dan geeist. De gang van zaken met betrekking tot de documenten uit de laptop van client rechtvaardigt zelfs een lagere straf, of is op zijn minst genomen een extra argument voor het niet opleggen van een zwaardere straf dan geeist.

De raadsman vindt dat de rechtbank rekening moet houden met het zijns inziens onherstelbare vormverzuim nu gebleken is dat het OM, aldus Van Schaik, wel degelijk stukken uit de laptop van La Serpe heeft bekeken en beoordeeld en dat de beoordeling zonder tussenkomst van de Deken is gemaakt en dat geheimhoudersinformatie afkomstig van de laptop van zijn cliënt is ingebracht in het Passage-proces. Hij verzoekt de rechtbank het voorgaande in het voordeel van zijn cliënt mee te laten wegen en La Serpe een lagere straf op te leggen.

[.....]

Mr. Jan Peter van Schaik: Ik zal, zij het niet uitputtend, ingaan op een aantal beweringen van de zij de van de verdediging van de medeverdachten. Er is onder meer een beeld geschetst van mijn client als kroongetuige die zijn hoofd net boven het moeras kan houden. Terugkomend op de afbeelding van het schilderij aan het begin van deze pleitnota, is het juist de op de bedreigde zwaan afkomende hond, die zijn kop net boven het water kan houden en dat is precies wat hier gaande is.

Gebaseerd op onder meer de stukken uit de laptop van client, komt men met een constatering, dat client als kroongetuige in staat is op geraffineerde wijze te liegen. Dit wordt uit en ten treuren herhaald. Nogmaals en ik herhaal, datgene wat mijn client op de zittingen in september van dit jaar diverse malen heeft aangevoerd. Op de tekst van het stuk, genaamd "De Droomgetuige" na, waren de overige teksten absoluut niet bedoeld om het domein van het contact tussen client en zijn raadslieden te verlaten.

Ik heb al eerder aangegeven, wat de context en de achtergrond was van een groot deel van de betreffende documenten. Die zijn opgesteld om de verschillende verdedigingsstrategieën in de strafzaak van client uiteen te zetten en te bespreken. Het is niet client geweest die de betreffende stukken heeft ingebracht. Het betreffen dus geen mededelingen van client als getuige en er kan dus ook niet worden gesteld dat client als getuige heeft gelogen.

Client staat er voor in dat hij als getuige naar beste vermogen heeft verklaard en daar waar het gaat om de ten laste gelegde feiten, hij als getuige met betrekking tot liquidaties nooit bewust onwaarheden heeft verklaard, of zaken zwaarder heeft aangezet. Waarom zou client hierover liegen? Waarom zou hij, terwijl er geen enkele verdenking tegen hem bestond en hij op eigen initiatief contact heeft gezocht met politie/justitie, over dergelijke ernstige feiten liegen? Hoe zou hij er beter van worden? Hij zou zich onverplicht blootstellen aan strafvervolging, gevangenisstraf moeten ondergaan en levenslang gevaar lopen, wat ook geldt voor zijn familie.

Volgens mij heeft mr. Meijering op enig moment het beeld opgeroepen, dat de officieren van justitie met hun kaplaarzen door het riool waadden op zoek naar de zwaan. Echter, heeft deze zwaan het riool zelf kunnen verlaten en heeft deze zelf de weg kunnen vinden naar de politie, zonder dat men naar hem op zoek was. Het hebben van een eigen belang, om er beter van te worden, speelt juist in het geval van client geen rol.

Het argument, dat de kroongetuige een eigen belang heeft bij het afleggen van onjuiste belastende verklaringen, zou wellicht bestaan, als client reeds verdachte zou zijn geweest en reeds vervolgd zou worden, of dat een vervolging aanstaande was. In dat geval zou een beoogd kroongetuigenschap hem in een voordeliger positie kunnen brengen. Nogmaals, daarvan was geen sprake, omdat zonder de verklaringen van client hij zelf nooit zou zijn vervolgd.

Namens de verdediging van de medeverdachten wordt gesteld, dat uit de documenten uit de laptop blijkt, dat client bereid is politiemensen en mensen van het OM op te offeren. Vervolgens wordt daaruit de conclusie getrokken dat cliënt ook bereid zou zijn om de medeverdachten op te offeren en dat dit daarom een aanwijzing is voor het feit dat client niet de waarheid spreekt.

Zoals hiervoor gezegd, heeft client zijn voormalige vrienden en compagnons opgeofferd door de belastende waarheid over hen op tafel te leggen. Client heeft zichzelf daarmee echter vanuit zijn toenmalig perspectief ook opgeofferd, omdat hij daardoor een strafeis van acht jaar gevangenisstraf over zichzelf heeft afgeroepen. Bovendien is hij daardoor zijn leven lang doelwit voor een belangrijk deel van de Nederlandse onderwereld.

*

Tot zover de dupliek van de raadsman van kroongetuige Peter La Serpe. Je kunt er nog lang en uitgebreid over schrijven, echter het meeste is natuurlijk reeds gezegd. Het is nu zoals voorzitter Mr. Lauwaars afgelopen maandag zei: "Er is eindelijk een einde is gekomen aan de materiële behandeling en de rechtbank zal het nu verder moeten doen zonder de adviezen van zowel het openbaar ministerie als de verdediging, want zo schrijft de wet dat nou eenmaal voor. Er breekt nu een tijd aan waarin de bal geheel bij de rechtbank ligt".

Tot slot van de dupliek droeg kroongetuige Peter La Serpe vanuit zijn gepanserde getuigenhokje zelf zijn laatste woord voor.

Lees hier: Laatste woord kroongetuige Peter La Serpe  

(of scroll naar beneden)
　

*

Wat ik later nog wel zal publiceren, zodra ik die teksten uitgewerkt heb, zijn de laatste woorden van zowel Dino Soerel en Ali Akgün. Tenslotte waren zij de enige twee andere verdachten die ook vrij uitgebreid gebruik maakten van hun recht op het laatste woord.

Bondtehond