Greg Remmers: 'Wat begint met een leugen, eindigt met een leugen'

In de rechtbank aan de Parnassusweg in Amsterdam vond Dinsdag 7 September de zitting plaats in de overleveringskamer waarbij vijf verdachten, vermeend drugsbaron Greg Remmers (62), Richard K.(47), Suzette De R.(50), Pasquale P.(45) en Jerry G.(57) terecht stonden inzake een uitleveringsverzoek van de Italiaanse autoriteiten. Italië verdenkt deze vijf personen van internationale drugshandel, althans een poging een cokelijn op te zetten met als oogmerk het importeren en op de markt brengen van grote hoeveelheden cocaïne die vanuit Venezuela via Afrika op de Europese markt zouden worden gebracht. Er is overigens nooit 1 gram cocaïne verplaatst of aangetroffen. Het zou puur gaan om voorbereidingshandelingen. De verdenkingen omtrent de 700 Kg uit 'Operazione Tamanaco' heeft men echter in een eerder stadium reeds laten vallen.

Niet vreemd, als men bedenkt dat Greg Remmers in de periode in 2005, waarin voorbesprekingen zouden hebben plaatsgevonden in Hotel Tamanaco te Caracas - Venezuela tussen drugsbaronnen, nog gedetineerd zat voor een andere zaak, de zaak 'Speed'. De detentie van Remmers duurde namelijk van April 1999 tot Juni 2006. Opvallend is dat Italianen volgens de advocaten 2 EAB's (Europees Aanhoudingsbevel) hebben gestuurd, waarin verschillende omschrijvingen staan van de vermeende strafbare feiten. Daar is nu onduidelijkheid over. Op een EAB staat nu dat Greg Remmers over een eigen vliegtuig zou beschikken waarmee een partij van 500 Kg gesmokkeld zou worden volgens Italiaanse justitie. Het vliegtuig zou bestuurd worden door Richard K. Deze K. ontkende dat met klem, net zoals Greg Remmers zelf, die zegt Richard K. niet eens te kennen.

Dit geldt ook voor verdachte Suzette de R. Ook zij zou een totaal onbekende zijn van Remmers. De R. verdenkt men van een logistieke rol, met als dekmantel een liefdadigheidsinstelling die gesubsidieerde voedselpakketten voor 3e wereldlanden zou verzorgen. Deze zouden dienen als dekladingen. Ook Suzette de R. onkent met klem, en wees deze net als haar familieleden op de tribune smalend lachend van de hand. Greg Remmers wordt door Italië gezien als financier en contactpersoon tussen de leverancier, de in Venezuela woonachtige Italiaan Victor Belgiovane (70) en de in Italië woonachtige contactpersoon Anthony Rea (59).

(helaas was ik tijdens het pleiten niet aanwezig wegens een afspraak maar was wel weer aanwezig toen de verdachten een laatste woord konden richten tot de rechtbank)

De verdenkingen vloeien voort uit een onderzoek waarbij de naam van Greg Remmers gevallen is tijdens een telefoongesprek in Italië, echter de Italiaanse justitie heeft geen enkel bewijs meegestuurd met het EAB. 'Dat is dat voor een EAB ook niet nodig. We worden geacht vertrouwen te hebben wat het overleveringbevel oplevert', aldus de officier van justitie. De schuldvraag zou in Italië pas aan de orde komen.

De advocaten zijn het daar niet mee eens en willen op z'n minst bewijzen zien en vragen inzage in de tapgesprekken. Ze willen deze kunnen toetsen, maar volgens het OM is de vraag of Italië rechtmatig handeld niet terzake omdat er in Nederland geen opsporingsonderzoek heeft plaatsgevonden. Dit wordt sterk betwijfelt aangezien er een foto in het onderzoek is opgedoken van Greg Remmers en Jerry G. bij Hotel Mercure bij Sloten in Amsterdam waarop beiden staan.

Italië heeft zich in het verleden vaker schuldig gemaakt aan schendingen van het EVRM, vandaar dat de verdediging totaal geen vertrouwen heeft in de Italiaanse afwikkeling van de mogelijke overleveringen. Wat staat de verdachten daar te wachten? Worden zij in een maffia-gevangenisregime geplaatst, gezien de vermeende banden met maffia-organisaties en andere arrestanten, eerder omschreven als Camorra- en N'drangheta-leden? Zal Italië het WOTS-verdrag respecteren? Veel vragen dus waarop de verdediging antwoord wil en nog meer gronden waarop zij vinden dat het OM afwijzend zou moeten beslissen op dit overleveringsverzoek van Italië.

Het felste laatste woord kwam van Dhr. Richard K., de vermeende piloot. Hij was zeer geïrriteerd en liet telkens zijn ongenoegen blijken. Hij overhandigde de rechtbank allerlei uitgeprintte printscreens van nieuwsartikelen afkomstig van internet.
Richard K. : Ik word in Italië afgeschilderd als een of andere Al Capone. Ik vind dat niet niet normaal. Ik sta met stip genoteerd, het meest erge wat u maar kunt verzinnen.

Greg Remmers had ook een laatste woord tot de rechtbank. In een epistel van een paar kantjes liet de getergde vader van een groot aantal kinderen, waaronder een 2,5 jaar jong zoontje van zijn huidige Colombiaanse vrouw die hij graag wil zien opgroeien, weten dat dit overleveringsverzoek zwaar onterecht is. Toewijzing zou kunnen betekenen dat hij 3 a 4 jaar, als het niet meer is, in voorarrest zou kunnen komen te zitten, nog voor de rechtszaak zou gaan spelen en dat zou op zijn leeftijd wel eens neer kunnen komen op z'n doodsvonnis.

Greg Remmers: Edelachtbaar college, mevrouw de officier van justitie, mij wordt gevraagd om mijn onschuld aan te tonen, als dat al mogelijk is, als ik papieren kan laten zien waaruit blijkt dat ik van december 2004 tm december 2008 nooit betrokken geweest kan zijn. Toch kan ik voor een deel mijn onschuld wel bewijzen. Ik wil eerst dit even zeggen: 'Wat begint met een leugen, eindigt met een leugen'. Ik vind dat ik onterecht en op valse berichtgeving vanuit Italië, zonder dit eerst te checken, ben aangehouden. Op 22 juni, dinsdag om 04:00 's morgens zei een van de leden van de Nationale recherche me dat er een EAB liep tegen me. Ik wist niet wat dat betekende. Men vertelde me dat het een Europees aanhoudingsbevel was vanuit Italië. Op dat moment toen ik dit hoorde was ik totaal overdonderd, aangeslagen en verbaasd tegelijk. Ik zeg, Italië, voor wat dan? Later op de dag verscheen de Telegraaf met een groot artikel met mijn foto, ik zal u deze zo dadelijk laten zien. Een foto uit Nederland, van een ID-kaart, dus niet eens een foto van mij uit Italië.

Dat vind ik nog steeds vreemd. Ik zou in Hotel Tamanaco in Caracas in Venezuela samen met drugsbaronnen in Augustus 2005 plannen hebben gesmeedt om 700 kg cocaïne te smokkelen samen met leden van de maffia, zo zei mevrouw de officier van justie mevr Tonnenburg, waarop ik zei, mevrouw de officier dat is niet mogelijk. Ik kan nooit in Caracas Venezuela geweest zijn, ik zat toen vast. In de periode April 1999 tm juni 2006. Dat was voor de zaak 'Speed'. Zo heette dit onderzoek. Ik heb niets met harddrugs, dat is niet mijn ding, maar vanaf die tijd wordt mij door justitie altijd harddrugs verweten. Mevrouw de officier was een tikkeltje verbaasd toen mevrouw de officier hoorde dat ik in die tijd vastzat, maar liet mij niet gaan. Er zouden nog wat stukken binnenkomen. Toch word ik direct al neergezet als de grote drugsbaron cq maffialid in de Telegraaf, op internet, etc etc. Altijd met toestemming van het Openbaar Ministerie. Hoe denkt u dan dat men mij in Italië zal behandelen? Zo word ik neergezet, ook in Italië en ook in de pers. Nogmaals, hoe denkt u dat men mij daar zal behandelen?

Op donderdag 1 Juli diende het schorsingsverzoek voor de raadkamer. Officier van justitie was mevrouw Ang. Ze had wat nieuwe stukken binnen-gekregen. Mijn advocaat meneer Mr. Meijering en ik konden lezen dat mevrouw de Officier mevr. Ang zei dat ik niet meer werd beschuldigd van die 700 kg in Italië. Het klopte dat ik in die tijd vastzat, in 2005, en dus niet gelogen had. Met andere woorden dat ik onmogelijk daar aanwezig in Caravas in Hotel Tamanaco in Venezuela had kunnen zijn, dus daar niets mee te maken kon hebben en had. Ik heb niets met harddrugs. Maar sta wel met foto en al als enige in de krant. De Telegraaf wijst met een grote beschuldigende vinger naar mij toe. Ik word als enige genoemd. Dat is me nogal wat. Het is één grote leugen en er volgden er nog meer. Ik snap niet waarom ik daarin altijd alleen sta. Er wordt altijd met een grote vinger naar mij toe gewezen als zijnde de grote drugsbaron. Italië had en heeft nu weer iets anders voor mij bedacht. Ik word nu beschuldigt dat ik Greg Remmers, jaah, een eigen vliegtuig zou hebben, en dat ik zelf de eerste financiëring zou doen. Ja, van partijen van minstens 500 kg per keer. Maar toen dat ook niet doorging werden er transporten gedaan met de boot naar Antwerpen.

Ik weet niet hoe men hier bij komt en loopt te raaskallen en al deze onzin om mij zomaar aan te wijzen en ook hiervan te beschuldigen, met name uit Italië. De officier van justitie heeft het over veel geld verdienen. Ik weet amper hoe ik elke maand moet rondkomen en ook om mijn gezin te kunnen onderhouden. Het zijn allemaal leugens. Overlevering naar Italië, waar ik zomaar drie a vier jaar of langer in voorarrest kan zitten en ook geen contact kan hebben met mijn vrouw, gezin en familie in deze tijd mag hebben. Met mijn leeftijd komt dat vrijwel zeker neer op een doodsvonnis, terwijl ik hier niets mee te maken heb. Nu kan er wel gezegd worden dat ik dit allemaal in Italië maar moet uitzoeken en vertellen, maar gelet op de verdenking dat ik bij de maffia zou horen, wordt daar niemand uit de voorlopige hechtenis gezet, ook al is er geen enkel bewijs voor dit alles. Ik vind dat er wel erg makkelijk wordt omgesprongen met Nederlanders. In die zin, dat ik gehoord heb hoe makkelijk je naar een land, Italië dus, gestuurd kan worden, waar je dus zomaar kunt zitten in de meest sobere en gevaarlijke omstandigheden. Italië is vele malen op de vingers getikt door de Europese Unie en ook door Strassburg wegens het niet nakomen van afspraken en voorwaarden. Dat zou toch beter geregeld moeten worden. Niets komen ze na in Italië. Ze zeggen ja, maar ze doen nee. Voorwaarden worden openlijk in de prullebak gegooit. Men heeft daar in Italië echt maling aan. Er zitten heel wat haken en ogen aan de uitlevering aan Italië.

Zonder dat er één bewijsmiddel hoeft te komen van Italïe. De officieren van justitie durven al te zeggen dat de Italianen de waarheid spreken, zonder dit allemaal te checken. Vooroordeel: Vanaf het begin is men al begonnen met leugens: Italië 700 Kg, vliegtuig 500 Kg cocaïne, een boot in Antwerpen, dan tot 2 keer aan toe aangehouden, dan een foto van mij bij Hotel Mercure, ja niet in Italië, maar hier in Nederland gemaakt. Klopt dit allemaal wel? Het is toch ongehoord vreemd. Zou de rest dan wel kloppen? Dat gelooft u dan toch zelf ook niet meer? Kijkt u eens hoe Italië te werk gaat met Nederland. Italië gaat er toch vanuit, ach Nederland gelooft ons toch wel. Het is daarom dat ik aan u vraag, laat Italië eerst bewijsmiddelen naar Nederland sturen, bijvoorbeeld tapgesprekken. Nee, niet een die men aan elkaar heeft geplakt. dat heb ik ook al meegemaakt in een andere zaak. Ik zou een gesprek hebben gehad, ja over bijvoorbeeld dat vliegtuig en over die 500 Kg cocaïne die ik zelf zou financiëren en die Dhr Kramer zou besturen en dit volgens de Italianen. Ik ken Dhr. Kramer niet.

Op zichzelf is dit toch al een raar verhaal? Het boot-verhaal, naar Antwerpen. Ik kan u nu al zeggen, deze bestaan niet, die gesprekken. Zo'n belangrijke zaak. Dit mag ik u toch wel vragen? Dit moet gecheckt worden. De Nederlandse overheid, justitie en rechters mogen dit, nee moeten dit nu toch ook zien? De waarheid moet uitkomen. Mijn advocaat Dhr Mr. Hermens en ik willen het horen. We weten dat dit nooit kan hebben en heeft plaatsgevonden. Het is wel Italië waar wij het over hebben. Het zijn leugens en nog meer leugens van Italië, al vanaf het begin. Wij zijn wel Nederlandse onderdanen en wonen hier in Nederland. Voor zover ik het nu begrijp is mijn naam genoemd in een gesprek vanuit Italië, waar ik zelf niet bij ben geweest. Één telefoongesprek en ik word daar voor aangehouden. Weet u hoe veel mijn naam genoemd wordt in telefoongesprekken? Op straat, in tijdschriften, in kranten, in huizen van bewaring, voor wat dan ook wat ik niet weet. Ja zelfs in Italië. Ik ben 62 jaar en 5 maanden oud. De laatste jaren word ik zomaar uit het niets beschuldigd van zaken waar ik niets mee te maken heb en niets vanaf weet. Ook nu weer in deze zaak weet ik niets van dit af, Dat zal wel blijken.

(Rechter vraagt: Is dat nu de laatste pagina? Greg Remmers lichtelijk geirriteerd, maar beleefd: Mevrouw de voorzitter, na 3 maanden zitten, mag ik toch wel 5 minuten tijd hebben? De rechter knikt. Greg Remmers: Dank u wel)

Ik heb een lieve vrouw en een goede moeder voor onze zoon Jason. Ze is als een moeder voor mijn andere kinderen. Deze anderen zijn al groot. Behalve Jason van 2,5 jaar oud. Jason heeft mij al moeten missen, een keer 16 maanden, voor de Brazilië-zaak. Deze zaak is geschorst op 19 december. Ook deze zaak zit vol met leugens. Er zijn zelfs spullen neergelegd in mijn huis door de nationale recherche. Valsheid, fraude, ook in de Brazilië-zaak komt de waarheid naar buiten. Als u de overlevering toestaat zie ik mijn zoontje Jason voor zo lange tijd niet opgroeien. Dat heb ik al bij mijn andere kinderen ook niet mogen meemaken. Edelachtbaar college, officier, mevrouw de voorzitter, ik zeg u dat ik totaal onschuldig ben. Ik weet niets van vliegtuigen, partijen van 500 Kg, boten naar Antwerpen en ik heb nooit met die hoofd-beschuldigde gesprekken gehad met Italië. Men moet ook niet vergeten dat wij Nederlandse onderdanen zijn, waar men toch wel voorzichtig mee om moet gaan, en niet zomaar zonder enkel bewijs uileveren aan Italïe, die zich nergens aan houden, alleen volzitten met leugens in deze zaak. Hier kan ik tot slot dit nog vragen, hier heb je nog rechten, in Italië niet meer. Ik dank u.

Op 17 September volgt om 12:30 de uitspraak in de rechtbank aan de Parnassusweg in Amsterdam.

Zal Nederland zijn eigen onderdanen uitleveren? Gaat men voorbij aan de onduidelijkheden in het overleveringsverzoek of zal Italië toch eerst met sterkere argumenten en bewijzen moeten komen? Je zou zeggen van wel. Maar waarom blijft het intussen zo angstvallig stil vanuit Den Haag? Is men daar soms te druk met formeren. Zijn deze verdachten slachtoffers van de maandenlange kabinetsformatie-onderhandelingen? Of streeft men tegenwoordig niet meer naar rechtvaardige rechtspraak? Levert Nederland onderdanen uit aan een land dat op één land in de Europese Unie na, nl Turkije met 2000 keer, het hoogste aantal schendingen van het EVRM kent, nl Italië met 1500 keer. Je houdt je hart vast als je naam valt in een land waar men het dus niet zo nauw neemt met het EVRM....

Bondtehond

Wrakingsverzoek drugsbaron Greg Remmers in Hof Prinsengracht te Amsterdam

Vanmorgen diende in de wrakingskamer van het Hof aan de Prinsengracht te Amsterdam het wrakingsverzoek tegen het Hof in de ontnemings- procedure van veronderstelde drugsbaron Greg Remmers. Mr. Sjoerd van Berge Henegouwen, advocaat gespecialiseerd in ontnemingsprocedures, trad op als raadsman van 'Chester Gregory Remmers'. Mr.Van Berge Henegouwen heeft het verzoek ingediend, nadat een verzoek om een aantal getuigen te kunnen horen door de rechters was afgewezen. Het Openbaar Ministerie stelt dat het verzoek tot het horen van de getuigen niet op tijd is ingeleverd, wat advocaat Sjoerd van Berge Henegouwen bestrijdt. Het hof ging mee met het OM en was ook niet gevoelig voor ‘bewijzen’ van de verdediging waaruit zou blijken dat het verzoek ‘wel’ op tijd was. “Het hof laat zich belazeren”, beweerde de advocaat eerder.

Mr. Van Berge Henegouwen: De vice-president van het hof Mr. J.D.L.Nuits was in de jaren negentig als advocaat-generaal (aanklager) betrokken en speelde een prominente rol bij de bijzondere opsporingsmethodes waarbij burgerinfiltranten waren betrokken(IRT-affaire) bij zaken rond de groepen van onder anderen Willem Holleeder en Greg Remmers. Hij is een van de mensen die achter een aantal mensen die tot dat netwerk zouden behoren aanging. Hij hoort nu een pas op de plaats te maken. Je moet op z'n minst op z'n qui vive zijn waar het betreft waar de heer Nijs betrokken is bij het onderzoek van de Hollandse netwerken.

De zaak draait om het terugbetalen van vijf miljoen euro aan crimineel verkregen geld aan de staat. De vordering betreft een drugszaak uit de jaren negentig. Remmers is in het verleden meerdere keren veroordeeld wegens softdrugszaken.

Mr. Van Berge Henegouwen droeg vervolgens voor uit een pleitnota:
'Cliënt heeft geen vertrouwen meer dat hij in onderhavige ontnemingsprocedure tegenover onpartijdige raadsheren plaats mag nemen. Cliënt stelt dat deze raadsheren minst genomen de schijn van vooringenomenheid op zich hebben geladen. De vrees hiervoor is objectief gerechtvaardigd.'

Lees hier de volledige pleitnota: Wat is er aan de hand? (PDF)

Na dit betoog kon Greg Remmers een reactie geven voor de wrakingskamer. Dat deed hij ook.
Greg Remmers: Ik zal kort zijn. In '99 ben ik veroordeeld in de zaak 'Speed'. Van de 22 zaken ben ik van 18 vrijgesproken. Ik word in de media steeds geassocieerd met harddrugs, terwijl ik daar niets mee van doen heb. We hadden 250 verzoeken tot onderzoek, waarvan er maar 7 zijn toegewezen. Kan daar niet op doorgaan. Snap niet dat het Hof de fabeltjes van het OM wel gelooft en niet de griffier. Daarom geloof ik niet meer in de onpartijdigheid van het Hof.

Vervolgens verdedigde Mr. Nuis, de rechter van het Hof, zich.
(samengevat)
Mr. Nuis: De rechters hebben te beslissen over wraking, griffiers hebben geen beslissingen te nemen. Naar mijn mening hoort het wrakingsverzoek niet te worden ontvangen. De raadsman heeft brieven gestuurd naar de advocaat-generaal van het Hof. Om misverstanden te voorkomen, het Hof is niets gevraagd. De beslissing van het Hof, daar mag de raadsman het niet mee eens zijn, maar men heeft rustig de uitspraak af te wachten en dan staat het rechtsmiddel cassatie ter mogelijkheid.

Tot 1994 was ik advocaat-generaal bij het Hof in Den Haag. Ben nimmer door commissie van Traa betrokken bij enig onderzoek. Heb altijd professionele distantie bewaard. Er is geen enkele aanwijzing dat ik betrokken ben geweest bij het onderzoek naar de Hollandse netwerken. De raadsman maakt een denkfout. Ik werk reeds 11 jaar bij dit Hof. Het betreft opvolgende functies. Er is concreet ook niets gebleken van vooringenomenheid. Het onderzoek en de vervolging van de verdachte viel eerst onder Kennemerland en Den Haag, later is het een Amsterdams onderzoek geworden. Het betrof onderzoek naar XTC-laboratoriums, waarbij men ambitie had met allerlei toeters en bellen dat alles mocht. Betreffende de brief: Wij achten aannemelijk dat de verdediging in 2008 de brief niet op tijd heeft verzonden. De brief van de griffier zit er ook niet bij....   Dank u.

Laatste woord Greg Remmers: In eerste aanleg kom ik in de rechtszaal. Ik zie niemand. Er zat niemand in de zaal. Hoe kan ik dan mijn onschuld bewijzen en dat dit helemaal verkeerd is? Dat kan ik dan niet aantonen. Dit kan ik niet begrijpen....

De wrakingskamer buigt zich aankomende tijd over het wrakingsverzoek. Over 14 dagen, op dinsdag 21 September, doet het Hof uitspraak.

Bondtehond

Waarschijnlijkheidsuitspraken over ontstaan sporen

Vandaag weer een interessant onderwerp in de reeks maandelijkse columns van mijn gastschrijver, forensisch adviseur Ruben Poppelaars van forensisch adviesbureau Poppelaars & De Jongh:

Ruben schrijft: Het forensisch onderzoek bestaat niet alleen uit het veiligstellen en het onderzoeken van biologische, chemische en fysische sporen. Ook de interpretatie van de sporen met behulp van de vindplaats en de onderzoeksresultaten is een erg belangrijk deel van het forensisch onderzoek. Deze interpretatie wordt in de praktijk gemaakt door de juristen. De officier van justitie heeft haar interpretatie, de advocaat de zijne en de rechters beslissen welke interpretatie de juiste is.

De forensisch onderzoekers assisteren bij het interpreteren van de sporen door aan te geven of een interpretatie die door de jurist is gemaakt, mogelijk of onmogelijk is. Als deze mogelijk is kan de forensisch onderzoeker een waarschijnlijkheidsuitspraak doen over deze interpretatie.

Sinds enige tijd gebruiken de forensisch onderzoekers van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) een bepaald statistisch model, het zogenaamde Bayesiaans model, om deze waarschijnlijkheidsuitspraak te kunnen maken. Door middel van het Bayesiaans model berekent de forensisch onderzoeker de kans dat een bepaald voorval zich heeft voorgedaan, gegeven de onderzoeksresultaten. Deze berekening maakt de forensisch onderzoeker twee keer. De ene keer betreft het “bepaald voorval” het scenario van het OM, de andere keer is het bepaalde voorval het scenario van de verdediging.

Deze berekening wordt bijvoorbeeld gedaan als er een DNA-spoor gevonden wordt. De forensisch onderzoeker onderzoekt het DNA-spoor teneinde een DNA-profiel te verkrijgen. Als hij dit heeft verkregen kan hij het profiel vervolgens vergelijken met het DNA-profiel van de verdachte. Als scenario van het OM kan dan genomen worden dat het DNA-spoor afkomstig is van de verdachte, het scenario van de verdediging zal dan zijn dat het DNA-spoor niet afkomstig is van de verdachte. Afhankelijk van hoe “compleet” het DNA-profiel is dat wordt gegenereerd uit het DNA-spoor heeft dit profiel een bepaalde zeldzaamheid. Als een volledig DNA-profiel overeenkomt met het DNA-profiel van de verdachte zal uit de berekening van de forensisch onderzoeker komen dat het scenario van het OM meer dan een miljard keer waarschijnlijker is dan het scenario van de verdediging. Wanneer het DNA-profiel uit het spoor minder compleet is, zal deze waarschijnlijkheid minder groot zijn. Deze berekening is in grote mate objectief. Van een dusdanige berekening kan daarom vanuit gegaan worden dat deze klopt.

Minder objectief wordt het wanneer er bijvoorbeeld een krassporenvergelijking wordt gedaan bij bijvoorbeeld munitieonderzoek. Bij het verschieten van munitie zullen er krassporen op de hulzen ontstaan. Wanneer er twee hulzen worden gevonden kunnen de krassporen op de hulzen vergeleken worden om te achterhalen of deze met hetzelfde of verschillende vuurwapens zijn verschoten. Het resultaat van dit onderzoek wordt bepaald door de kennis en ervaring van de forensisch onderzoeker. Een conclusie zou daardoor kunnen zijn dat het veel waarschijnlijker is dat twee hulzen zijn verschoten met hetzelfde vuurwapen dan dat er twee verschillende vuurwapens zijn gebruikt om de hulzen te verschieten. Ondanks het feit dat deze conclusie een stuk subjectiever is, kan over het algemeen wel van dit resultaat uitgegaan worden en zal men merken dat wanneer verschillende deskundigen het onderzoek uitvoeren zij allen, in vrijwel alle gevallen, dezelfde conclusie trekken.

Nu betwist de advocaat niet altijd dat een biologisch spoor afkomstig is van zijn cliënt of dat twee hulzen verschoten zijn met één wapen. In het zogenoemde Meer en Vaart-verweer betwist de verdediging niet dat een spoor afkomstig is van zijn cliënt, maar wel dat het is veroorzaakt door het plegen van het delict. In dit geval zullen de scenario’s betreffende de afkomst van het spoor van het OM als de verdediging hetzelfde zijn. De scenario’s over het ontstaan daarvan zijn echter verschillend.

De kansverhouding die de forensisch onderzoekers berekenen zoals hierboven is weergegeven heeft daardoor weinig toegevoegde waarde.

Wanneer een Meer en Vaart-verweer wordt gevoerd wordt de forensisch onderzoeker regelmatig gevraagd om een berekening van de kansverhouding te maken tussen het scenario van het OM en de verdediging. Dit wordt dan ook regelmatig door de deskundige gedaan.

Bijvoorbeeld: Op een plaats delict van een schietincident wordt een vuurwapen aangetroffen waarop het DNA van dhr. X wordt gevonden. Het OM heeft het scenario dat dhr. X geschoten heeft en onderbouwt dit met het feit dat zijn DNA op het vuurwapen is aangetroffen. Dhr. X daarentegen zegt dat het vuurwapen van hem was maar dat het een week voor het schietincident gestolen is. Dat er geen DNA van iemand anders op het vuurwapen is gevonden is daarbij heel makkelijk te verklaren doordat de dader handschoenen droeg als hij het vuurwapen vastpakte.

Kan hierbij een waarschijnlijkheidsberekening gemaakt worden van welk scenario waarschijnlijker is?

Ik denk het niet. Welk scenario waarschijnlijker is, is namelijk van een aantal factoren afhankelijk. Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld hoe vaak dhr. X het vuurwapen in zijn handen heeft gehad voordat deze gestolen zou zijn, of dhr. X een persoon is die gemakkelijk zijn DNA achterlaat - doordat hij bijvoorbeeld veel zweet of veel huidschilfers achter laat -, hoe lang dhr. X het vuurwapen al in zijn bezit had, hoe vaak degene die het vuurwapen heeft gestolen dit in zijn handen heeft gehad, waar de dief het vuurwapen heeft bewaard tot het schietincident, of de dief nieuwe handschoenen droeg, of handschoenen die hij al jaren in zijn bezit heeft.

Deze factoren spelen een rol in de waarschijnlijkheid van de scenario’s, maar kunnen niet betrokken worden omdat ze onbekend zijn. Daarom zal er ook geen waarschijnlijkheidsberekening gemaakt kunnen worden. Het is daarom niet aan de forensisch onderzoeker te beoordelen hoe waarschijnlijk de scenario’s zijn, maar aan de rechters.

Dit is een volledig fictief voorbeeld en het is heel goed mogelijk dat het NFI in een zaak als deze aan zal geven dat zij geen kansberekening kunnen maken. Mijn ervaring leert echter dat het niet zeldzaam is dat zij een waarschijnlijkheidsuitspraak doen terwijl belangrijke onbekende factoren niet in deze uitspraak zijn meegewogen.

Het NFI is van plan verder te gaan met hun waarschijnlijkheidsuitspraken door verschillende sporen te combineren bij het doen van waarschijnlijkheidsuitspraken over verschillende scenario’s. Dit brengt echter met zich mee dat ook hier veel factoren een rol zullen spelen die niet bekend zijn. Hier zal ik in mijn volgende column verder op ingaan.

Wat ik met dit betoog duidelijk wil maken is dat waarschijnlijkheidsuitspraken van forensisch onderzoekers lang niet altijd verantwoord zijn. Het is daarom ook zaak dat advocaten die te maken krijgen met dusdanige waarschijnlijkheidsuitspraken hier diep op ingaan. Een dusdanige waarschijnlijkheidsuitspraak kan namelijk veel effect hebben op het vonnis en naar mijn mening de waarheidsvinding ernstig nadelig beïnvloeden.
( Door Ruben Poppelaars )


Bondtehond