'Wij hebben uw rechtbank dan ook meer dan ooit nodig'

Vanmorgen begon de zitting met een voortzetting van de behandeling van het verzoek tot opheffing voorlopige hechtenis van Sjaak Burger door zijn raadsman Mr. Marnix van der Werf. Hiervoor was dinsdag reeds een voorzetje gegeven, aangezien de termijn die daar voor stond op die dag afliep. Met deze kunstgreep kon de rechtbank wat speling houden met deze termijnduur. Mr. van der Werf was dinsdag nl. verplicht te verschijnen op het congres voor omgangsvormen in de rechtszaal. Sjaak Burger was vandaag zelf aanwezig. Ondanks de argumenten die zijn raadsman aanvoerde, o.a. dat de strafduur in geval Burger veroordeeld zou worden inmiddels na 45 maanden ruimschoots bereikt is, besloot de rechtbank na een beraad van een half uur het verzoek toch af te wijzen. Bij monde van rechtbankvoorzitter Lauwaars merkte de rechtbank hierbij nog op 'dat overwogen is dat de ene criminele organisatie niet de andere is.' In de zaak waar Burger voor vastzit, de wapenvondst in Vinkeveen en de artikel 140 - aanklacht (deelneming criminele organisatie) vond het OM dat er nog voldoende ernstige bezwaren onverkort aanwezig zijn om de voorlopige hechtenis te continuëren. Deze had dus ook gevraagd het verzoek af te wijzen. De rechtbank volgde dit verzoek dus.

Sjaak Burger nam ondanks de beslissing met een lach afscheid van zijn vader die op de publieke tribune zat. Ergens hadden zowel Sjaak zelf, zijn vader en ook Mr. van der Werf deze beslissing wel verwacht, aangezien de inhoudelijke behandeling niet lang meer op zich laat wachten. Deze zal in november en december plaatsvinden. Men is meestal niet geneigt een verdachte kort voor de inhoudelijke behandeling vrij te laten. Aan de andere kant heeft Sjaak zich wel twee keer keurig teruggemeld bij het Huis van Bewaring, na de schorsingen die hij destijds kreeg om zijn zieke vader bij te staan. Er zat dus wel degelijk een kansje in dat de rechtbank hiermee rekening zou houden omdat van vluchtgevaar niet echt sprake is. Het mocht echter niet zo zijn

's Middags sprak Mr. Nico Meijering namens zijn cliënt Ali Akgün. De raadsman deed enkele verzoeken tot nader onderzoek. Deze verzoeken kwamen aan bod in een 75 pagina's tellende verbaal waar Meijering uit voorlas tijdens een betoog wat zo'n 2,5 uur duurde. Voorzitter Lauwaars complimenteerde Mr. Meijering aan het einde met: ' Ik ben onder de indruk van de degelijkheid van uw verbaal.' De toelichtingen klonken ook aannemelijk en waren goed onderbouwd. Allereerst meldde Mr. Meijering dat zijn cliënt in grote vertwijfeling is achtergelaten nadat het tussenvonnis van 8 September was uitgesproken. Dit had mede te maken met het ontbreken van een toelichting op de enstige bezwaren die volgens het OM nog aanwezig zijn. En dit ondanks dat het eindvonnis nog 9 maanden op zich laat wachten, de zaak reeds twee en een half jaar speelt, de zaak Nicht inhoudelijk is afgerond en naar aanleiding van eerdere verzoeken de beslissingen steeds betrekkelijk uitgebreid nader werden toegelicht. De rechtbank lichtte deze beslissing 8 september nl. alleen toe met te zeggen: 'Een nadere toelichting zou ten onrechte als een voorschot op de toekomst uitgelegd kunnen worden.' Tegen de achtergrond van de uitgebreidde pleidooien was het veel bevrediger geweest indien de rechtbank deze toelichting wel had gegeven, volgens Mr. Meijering.

Hierover is ook de eerste grote vertwijfeling onstaan bij Meijering's cliënt Ali Akgün. Waarom mag hij niet weten wat de toelichting is op deze beslissing? De verdediging en cliënt weten nu niet waar ze het moeten zoeken, immers de zaak Nicht is afgerond , afgezien van een staart in de zaak Agenda. Ook de samenstelling van het dossier roept vragen op. Het niet tijdig verstrekken van relevante stukken, het achterhouden van stukken en bevindingen in de zaken Bosporus en Son Nokta worden gezien als absoluut dieptepunt in dit tweeënhalf jaar voortslepende strafproces. De rechtbank had hier zelf ook uitspraken over gedaan en sprak van 'informatieachterstand', onderstreepte de noodzaak om bepaalde stukken te verstrekken, oude relevante stukken hadden moeten worden toegevoegd, de rechtbank wilde een totaaloverzicht van het dossier en sprak van 'onaanvaardbaar', aldus de raadsman. Zelfs werd gesproken van 'enkele missers' in de zaak Agenda, waarbij werd overwogen dat indien dergelijke missers een adequate verdediging in de zaak Nicht in de weg zou staan, dit van invloed zou zijn op de beoordeling van de voortduring van de voorlopige hechtenis in de zaak Nicht. Daardoor vertrouwde cliënt Akgün erop dat in de lijn van deze uitspraken de schroeven door de rechtbank nog krachtiger zouden worden aangedraaid als het gaat om het samenstellen van het dossier. Daardoor is de tweede grote vertwijfeling onstaan.

De rechtbank heeft nog niets inhoudelijks overwogen, anders dan de overweging dat hetgeen door de verdediging ter zake was aangevoerd de rechtbank niet tot een ander oordeel omtrent de voorlopige hechtenis van cliënt heeft gebracht, aldus advocaat Meijering. Want wat betekent deze overweging voor alle eerdere krachtige uitspraken ivm de samenstelling van het dossier? Wat betekent dit voor de ruimte die het OM zich telkens veroorloofd inzake de samenstelling van het dossier? Wat betekent dit voor de onjuiste en ontwijkende uitlatingen door het OM gedaan betreffende de volledigheid van het dossier? Dit zijn volgens Meijering vragen die 'nopen' om eens te meer eerdere gedane uitspraken door het OM op ztting, de politie en OM bij Rechter Commissais mbt het sporenonderzoek nog eens goed onder de loep te nemen, nu het debat nog gaande is. Al het voorgaande heeft de verdediging ertoe gebracht eenkele verzoeken te formuleren. Zonder deze in detail uit te pluizen komen deze op het volgende neer:
Het verzoek tot direct vragen stellen aan Peter La Serpe. Eerder is beslist door de rechtbank dat enkel nog schriftelijke vragen gesteld mogen worden aan La Serpe. Daarmee wil de verdediging niet akkoord gaan. Immers het OM kan wel vragen stellen aan de kroongetuige. Dit is dus in strijd met het beginsel der gelijkheid van wapenen, aldus Meijering.

Het verzoek tot bijvoegen van bepaalde stukken en horen van getuigen. Dit gezien de overvloedige hoeveelheid tegenstrijdige verklaringen en wisselende uitlatingen van La Serpe. Het is ook van essentieel belang te kunnen vaststellen of La serpe gestuurd is tijdens verhoren, althans informatie heeft gekregen van de politie in plaats van andersom. Hiertoe gaf Mr. Meijering een aantal voorbeelden uit getuigenverhoren met La Serpe in de hoofdrol.

Onder de te horen getuigen bevinden zich rechercheurs die La serpe hebben verhoord. Meijering onderbouwde zijn verzoeken door passages voor te lezen uit processen verbaal van getuigenverhoren. Hij liet zien dat in bepaalde gevallen La Serpe wel degelijk is gestuurd en noemde dit onacceptabel. Ook weggelaten passages of gevallen waarbij La Serpe werd gecorrigeerd door verbalisanten noopt tot ingrijpen van de rechtbank als nooit tevoren, omdat dit tot zijns inziens als een schaduw over het strafproces heen hangt. Een verhoorder van de tactische recherche merkt zelfs een keer op 'dat alle verhoren vrij gestuurd waren, een kant op'. Dit schreeuwt volgens Meijering om uitleg. Zeker terwijl de onderzoeksleider zegt nooit iets van te hebben gemerkt of van gehoord heeft dat La Serpe tijdens CIE-verhoren werd gestuurd.

Dan is er nog het verzoek tot bijvoegen ontbrekende en nog niet ingebrachte versies van zes tactische verhoren van La serpe. En het aan de rechter-commissaris beschikbaar laten komen van de totaal 'verbatim' uitgewerkte kluisverhoren en de opdracht aan de RC om te bezien in hoeverre inderdaad in de eerste twee kluisverhoren passages voorkomen die alleen toezien op de veiligheid en onderhandelingsfase. Deze passages mogen dan verwijderd/witgelakt worden, zolang het overige van de twee kluisverklaringen maar aan het dossier worden toegevoegd. Dat de verhoren minder leesbaar zijn, durft de verdediging wel aan, aldus Meijering.

En nog het verzoek het OM de opdracht te geven de tactische verhoren van La Serpe te beluisteren. In het Kolbak-onderzoek heeft het Hof opgedragen de verdediging de gelegenheid te bieden alle verhoren integraal te beluisteren. Er werden onthutsende ontdekkingen gedaan die gingen om het buiten het dossier houden van essentiële passages uit de verhoren. Het Hof sprak van 'zeer ernstig'. De verdediging wil dus kunnen toetsen of alles daadwerkelijk is opgenomen in het proces verbaal. Pauzes, aarzelingen, maar ook onverstaanbare passages wil de verdediging zelf nog kunnen beluisteren of zij deze alsnog kunnen verstaan.

Tot slot het verhoren van officier van justitie Mr Wind m.b.t. de bespreking die heeft plaatsgevonden met La Serpe rondom 16 Juni 2007. Dit zou een uitzondering betekenen aangezien zaakofficieren normaalgesproken niet gehoord worden over getuigen, uitzondering daargelaten, waarbij de officier min of meer bij de opsporing zelf betrokken is geraakt. Dat is volgens Meijering het geval gezien hetgeen Mr. Wind heeft gezegd over het bewuste contact dat zij heeft gehad met La Serpe. Daarover is tot op heden nog geen proces-verbaal opgemaakt.

Volgens Mr. Nico Meijering wordt het grote passage-proces gekenmerkt door vele incidenten die de kwaliteit van het proces onder grote druk zet. De te laat of helemaal niet ingebrachte stukken hebben de verdediging op een onaanvaardbare achterstand gezet. Vooral de wijze waarop het OM de blootgelegde problemen heeft willen bagatalliseren, heeft het vertrouwen met zijn onmetelijke belangen voor cliënten telkens meer onder druk gezet..

Meijering: Met al hetgeen hij hiervoor heeft betoogd omtrent
- de kennelijke sturing die aan La Serpe is gegeven,
- de wijze waarop het OM dit altijd heeft tegengesproken en de pas heeft afgesneden ter zake nader onderzoek te doen,
- de achtergehouden totale versies van de tactische verhoren,
doet het vertrouwen van de verdediging verder weg zijn dan ooit.
Tot slot: Wij hebben uw rechtbank dan ook meer dan ooit nodig......

Door Bondtehond

'Dit is een nieuw record, binnen 14 minuten heeft ze al hoofdpijn'

Het verhoor van Malika Nassri van afgelopen donderdag werd onderbroken door de rechtbank omdat het haar allemaal wat te veel was geworden. Dit liet ze ook duidelijk merken. De getuige wist zich af en toe geen raad, was vaak geïrriteerd en wilde op een gegeven moment ook echt gaan. Vandaag was het een zelfde laken een pak. Malika sprong telkens uit haar vel, vooral als haar rivaal, Mr. Jan Hein Kuijpers, haar ondervroeg. We hadden donderdag al begrepen dat deze twee elkaar echt niet mochten. De rechters moesten de kemphanen nu ook keer op keer tot rust manen en tot ieders verbazing nam Malika zelfs een keer de benen en daalde hoorbaar scheldend en vloekend het trapje af dat vanuit het getuigenhokje richting de kelder gaat. Daar kon zij even op adem komen. Zo ook iedereen in de rechtszaal en op de tribune. Daarna probeerde Mr. Kuijpers, zo goed als kwaad als het ging, nog wat fatsoenlijks uit Malika te krijgen, echter dit viel dus niet mee.

 

Mischien dat de manier van ondervragen ook bepaalde invloed had, maar in eerste aanleg was het verbazingwekkend hoe snel Malika zich uit de tent liet lokken. Kuijpers was nog maar bij de tweede vraag of Malika brieste al in de microfoon: Ik krijg echt hoofdpijn van die vent! Kan ie niet gewoon zijn vragen stellen, dan kan ik naar huis. Nadat de rechter haar probeerde te kalmeren, wat weinig resultaat had, besloot voorzitter Lauwaars al na een kwartiertje tot een koffiepauze. Eenmaal in de wachtkamer merkte een journalist op: 'Dit is een nieuw record, binnen 14 minuten heeft ze al hoofdpijn'

Na de pauze was ze wel wat gekalmeerd en kon Kuijpers zijn verhoor voortzetten. Hier een klein samengevat stukje van dat verhoor. Na de vraag over de volgorde van het moment waarop Malika vernam dat de Joegoslaven dood waren, voor of na een tv-uitzending, volgens Malika 'Opsporing Verzocht', kwam de discussie pas echt op gang.

Kuijpers: Mevrouw Nassri, kunt u zich herinneren hoe de volgorde zat?
Malika: Ik herinner mij dat Jesse, Moppie en Raymond in de huiskamer waren en het erover hadden.
Kuijpers onderbrak: De vraag was wanneer en hoe u gehoord heeft dat de Joegoslaven weg waren?
Malika: Toen ik dat zag. Ik vroeg het aan Raymond. Pas toen ik Opsporing Verzocht zag, besefte ik pas echt dat ze dood waren.
Kuijpers: Wat vroeg u?
Malika: Weet u wat u een week geleden gegeten heeft? Het is 16 jaar geleden zeg, hoe moet ik dat nu allemaal nog weten?
Kuijpers: Was het voor of na het woonkamergesprek?
Malika: Weet ik niet meer.
Kuijpers: U hoorde dat ze terug waren naar Joegoslavië van de moeder en later van Raymond en Estrella?
Malika: Tjonge jonge, moet elke vraag 4 keer anders gesteld worden? Rechter, kunt u het anders niet voor mijnheer Kuijpers aan me vragen? Dan snap ik de vragen mischien wat beter.
Voorzitter Lauwaars: U schijnt geïrriteerd te zijn. Laat u dat achter zich, dan kunnen we verder.
Kuijpers vervolgens: Kunt u zich herinneren wanneer u Opsporing Verzocht gezien had?
Malika: Dat heeft u net gevraagd.
Kuijpers: Dat was Donderdag...
Malika: Dat was net.
Kuijpers: Donderdag.
Malika: Dat was net!
Kuijpers: Was dat voor of na de mededeling van mevrouw Verbaan?
Malika: Daar heb ik al antwoord op gegeven.
Rechter: Als u gewoon antwoord geeft, is dat voor de rechtbank ook wat makkelijker.
Malika: Ja zeg, ik heb het gewoon gehoord van die drie die avond.
Kuijpers vulde aan: Van Moppie die je niet mocht?
Malika reageerde als door een wesp gestoken: Ik zeg niet dat ik ze niet mag! Dat heb ik nooit gezegd.
Kuijpers: Nee? Je hebt niet gezegd dat je je kinderen kwijt bent door die lui?
Malika opgefokt: Ja, ik ben al mijn kinderen kwijt ja.... tsss... En Moppie, hoe kan Moppie u eigenlijk betalen? Toch niet omdat hij een krantewijk heeft gelopen. pffff Ik ben het gewoon zat !
Lauwaars: Drinkt u even wat Mevrouw Nassri, maar doe nou rustig.
U weet zeker dat u heeft gevraagd, waar zijn de Joegoslaven? De volgorde is nl belangrijk.
Malika: Het is wel 16 jaar geleden...
Rechter: Als u het niet meer weet, zegt u dat dan gewoon. Het is belangrijk dat we u die vragen stellen, probeert u daar dan ook normaal antwoord op te geven. Met de tv-uitzending drong het dus pas echt tot u door.
Kuijpers: U sluit uit dat het gesprek op gang kwam na aanleiding van dat tv-programma?
Malika: Nee, nee, nee, dat is niet zo.
Kujpers: Als ik het goed begrijp, zegt u nu tegen mij dat u het niet meer weet, maar als de rechter het vraagt, weet u wel te antwoorden? Waarom irriteer ik u?
Malika: Omdat ik u niet mag.
De rechter greep in en kondigde weer een korte koffiepauze aan.

Na de pauze zou je zeggen dat de twee verstandiger met elkaar om zouden gaan, echter niets van dat. Kuijpers begon meteen met een plaagstootje als 2e vraag: Mevrouw Nassri, bent u boos op mij omdat u boos bent op Moppie?
Malika: Nee.
Kuijpers: Bent u verliefd op mij dat u zo reageert?
Malika: tssss.... daar kan ik wel wat op zeggen, maar...
Voor Malika wat kon zeggen greep Lauwaars in: Heer Kuijpers, dit vind ik geen niveau hebben. Zou graag willen dat u serieuze vragen stelt.

Zo ging de ochtend voorbij aan het vragenlijstje van Jan Hein Kuijpers en ging er dus veel tijd verloren aan de kibbelpartijtjes tussen de raadsman van Moppie Rasnabe en deze toch wel belangrijke getuige. 'God! God!, wat een irritant ventje is dat zeg! Ik kan van 16 jaar geleden toch niet precies alles meer herinneren! Ik ga naar beneden.'
Zo liep Malika tierend de trap af, de microfoon stond nog aan: 'En dat is advocaat zeg. Wat is die irritant!  Wat een etterbak!'  Zo galmde het door de rechtszaal, maar vooral op de publieke tribune waar het nog eens versterkt binnenkwam deze scheldpartij.

Uiteindelijk sloot Lauwaars de ondervraging af toen Kuijpers door zijn vragen heen was. Het is aan de rechtbank hoe deze de antwoorden van getuige Malika Nassri intrepeteren. Later komen we daar natuurlijk uitgebreid op terug.

De rechtbank kondigde de telecompresentatie aan die het O.M zou houden deze middag. Na de pauze konden we net als in het onderzoek Opa (Tonny van Maurik) de telefoons van verschillende verdachten volgen op een groot scherm. Als toeschouwer kun je de verschillende telefoons behorende bij verschillende verdachten wel volgen, echter zonder enkele suggestie uit de richting van het O.M bleef het raden wat het nou precies betekende dat op bepaalde momenten de verschillende telefoons zich in de buurt van een bepaalde zendmast bevond, of zoals het O.M zei: Soms kan het zijn dat een mast wordt aangestraald terwijl de telefoon dichter in de buurt is van een andere mast, maar door bepaalde omstandigheden, zoals hoge gebouwen en bebossing straalt de telefoon een andere mast aan. Dit maakte het er niet begrijpelijker op. Wat wel opviel dat de telefoon van Moppie in het geheel niet in de buurt van Ouderkerk a/d Amstel voorkwam en wel in Rotterdam, zoals Moppie verklaarde. Dit lijkt ontlastend te zijn, echter blijft dat er een gat is van een uur of 4. Moppie's telefoon werd echter pas de volgende ochtend weer aangestraald in de buurt van Rotterdam. Het O.M. meldde tussendoor ook een keer dat ze niet stellig wilde beweren dat Moppie niet in Rotterdam was. Wat de conclusies zullen zijn die worden getrokken door de rechtbank naar aanleiding van deze telecom-gegevens laat ook nog op zich wachten.

Word vervolgd...

Door Bondtehond

‘Wou je me komen liquideren met al je verdachten of zo?’

Aangezien Moppie Rasnabe in het cellencomplex in de kelder van de Bunker zat en Jesse Remmers sowieso meestal erg zwijgzaam is, hoorden we alleen de getuigenis van Malika Nasri en het laatste woord van de ouders van Salim Hadziselimovic. Wat de rechters, de raadslieden en de Officieren van Justitie aan informatie aan haar probeerden te ontfutselen ging met name over die moord op 31 Maart 1993 waarbij de twee jonge Joegoslaven het leven lieten. Malika Nasri zat in het gepantserde getuigenhokje en beantwoordde de vragen met tegenzin. Tenminste, ze liet keer op keer blijken dat ze bepaald niet blij was met de situatie en zo lang na dato en voor de zoveelste keer nog verhoord moest worden. Het was soms of ze de ernst van de situatie niet helemaal tot zich door had laten dringen en er geen zeer lange gevangenisstraffen op het spel stonden. Dit tot grote irritatie van het advocatenteam, maar ook af en toe van de rechters.

Mr. Jan Hein Kuijpers beet haar soms wat toe, waar Malika dan weer van op de kast raakte. Toen het over de foto ging die Mr. Janssen, de advocaat van Jesse Remmers, met zijn laptop aan haar liet zien om haar te overtuigen dat het toch niet zoveel zin had uit het zicht van de verdachten in het hokje te blijven zitten en Mr. Kuijpers daarnaast opmerkte: 'Tja, en daaronder staat ook je adres in Almere', schreeuwde ze bijna: 'Wat wou je daarmee zeggen dan? Wou je me komen liquideren met al je verdachten of zo?'

De toon was daarmee meteen gezet en dat kwam ook de hele dag niet meer goed, integendeel. Het leek of ze de advocaten tot haar persoonlijke vijanden had gemaakt. Malika hield vol dat ze die ene avond in de huiskamer kwam en hoorde dat Raymond, Moppie en Jesse net de Joegoslaven hadden doodgeschoten. Er werd vooral door Moppie nogal lacherig over gedaan. De jongens hadden ook gedronken. Het leek wel of ze een toneelstukje opvoerden. Estrella, de zus van Raymond en hun moeder waren daarbij aanwezig geweest. Ze had aan de grond genageld gestaan en geloofde eerst niet wat ze hoorde dat die twee aardige jongens er nu niet meer waren. Ze had wel eens samen met ze tv zitten kijken en een boterham met ze gegeten. Raymond Verbaan wilde samen met hen zaken doen. Ze koppelde de gebeurtenissen aan haar zwangerschap van Ishmael, het zoontje van Raymond en haar die nu bij de moeder van Raymond woont in Den Haag. Volgens Malika is ze haar kinderen kwijtgeraakt door valse verklaringen van Willem Peters, haar ex-man waarmee ze 5 kinderen heeft. Deze had tegen Bureau Jeugdzorg verteld dat ze met zware criminelen omging, de hoer speelde en drugs gebruikte. Malika noemde Peters een psychopatische leugenaar die haar meerdere keren had mishandeld. Ook van Raymond had ze klappen gehad en zat ze in een blijf-van-mijn-lijf-huis in Oosterbeek. Daar had ze nu nog een stalen plaat van achter haar tanden, vertelde ze.

Moppie leerde ze kennen als de vriend van Estrella Verbaan. Moppie had lang haar gehad, soms los, soms in een staart. Moppie had een hekel aan Marokkanen omdat hij nogal geslagen was door zijn vader thuis, volgens Malika. Jesse had iets langer haar gehad dan Moppie in die tijd. Er werden haar foto's voorgehouden, waar ze soms om moest lachen. ' Hahaha, dat lijkt Ali B. wel', zei ze over een foto uit die tijd van Moppie. Ze had veel moeite sommige personen te herkennen. Een vaak gehoord excuus was dat het ook al 16 jaar geleden was, bijna tot vervelends aan toe, waarop een van de rechters duidelijk geirriteerd zei dat ze kon ophouden zich steeds te excuseren. Iedereen begreep dat. Malika was op het hart gedrukt niet over het gebeuren te praten omdat ze nu medeplichtig was. Moppie begon eigenlijk meteen te dreigen. Er lagen een zwart en een zwart/bruin pistool op tafel. De gebeurtenissen hadden nogal indruk op haar gemaakt en had er later met Raymond nog over gepraat. Als ze er dan over doorvroeg had Raymond gezegd: 'Ben je van de politie of zo? Je vraagt zoveel.' Sowieso vond ze de familie Verbaan een vreemde familie omdat ze steeds dachten dat er afluisterapparatuur in huis was. Er werd dan vaak gefluisterd. Over de moeder van Raymond had ze geen goed woord over en noemde die een leugenaar als die zegt dat ze van niks weet. 'Ze weet alles', beweerde Malika. 'Gaaaaaaap !', klonk het toen in de microfoon. Malika zei: 'Sorry hoor, ik moest effe gapen'....... Toen het haar op een gegeven moment teveel werd riep ze: 'Dit begint me echt te irriteren, ben moe, krijg nou een beetje hoofdpijn van alles en wil gewoon naar huis. Ik ben geen robot, zeg.'

Op het laatst riep men Estrella Verbaan - de moeder van Raymond Verbaan - van de tribune op verzoek van het advocatenteam en nam plaats voor in de zaal. Mevrouw Verbaan komt uit Djakarta, Indonesië. Ze is een kleine, brildragende dame met zwart-grijs lang haar. Ze had al de hele dag stilletjes op de tribune gezeten en af en toe met haar advocaat buiten een sigaretje gerookt en overleg gepleegd. Na de belofte kon de ondervraging beginnen. Mr Janssen beet het spits af.
Advocaat: U heeft Malika gehoord.
Estrella Verbaan sr: Ja.
Adv: Klopt dit verhaal?
E.V: Nee.
Adv: De setting?
E.V: Nee.
Adv: Was Jesse in huis?
E.V: Nee.
Adv: Zeker?
E.V: Ja.
Adv: Kende u hem?
E.V: Ja, hij kwam mijn dochter Estrella wel eens halen, en Raymond.
Adv: Dat is erg anders dan Nasri verklaard, weet u waarom dat is?
E.V: Nee.
Adv: De Joegoslaven, kende u ze?
E.V: Ja.
Adv: Sliepen ze bij u?
E.V: Nee, mijn man was te ziek.
Adv: 1 nacht?
E.V: Nee, op nr 64, maar niet bij mij.
Adv: Geen vragen meer.

Daarna Mr. J.H. Kuijpers.
Adv: Bent u gebeld?
E.V: Ja.
Adv: Hoe ging dat?
E.V: Ben je blij zeker dat ie vrij is, kun je lekker verzorgen... Raymondje (zoontje van Malika) nam de telefoon over en zei dat ze moest ophouden de familie lastig te vallen.
Adv: Weet u of Moppie Malika heeft gevolgd?
E.V: Nee, weet ik niet.
Adv: Heeft ie gezegd, ik weet dat je de hoer speelt in de Poeldijkstraat?
E.V: Nee, ik weet dat niet. Ze was wel prostitué. Ze waren verslaafd.
Adv: Waren er vaak ruzies?
E.V: Nee, niet dat ik weet. Dat viel wel mee.
Adv: Is er verschil in pand.
E.V: Ja, de ene heeft een tuin, de andere een balkon.
Adv: Waarom kregen ze onderdak bij uw zoon.
E.V: Nee, ik weet van niks.
Adv: Waren er problemen met Estrella?
E.V: Niet dat ik weet.
Adv: Wanneer hoorde u dat ze vermoord waren?
E.V: Met Opsporing Verzocht.
Adv: Heeft u samen met Malika kleding weggegooit met de auto?
E.V: Waarom zou ik überhaupt met haar in de auto zitten?
Adv: En uw opmerking dat ze terug waren naar Joegoslavië
E.V: Dat weet ik niet, dat zal ik toch niet gezegd hebben...

Wordt vervolgd....

Door Bondtehond