Deze week in Panorama (nr. 33) een exclusief interview met Jessy Remmers van mijn hand. Eigenlijk "onze" hand, omdat het interview (overigens zonder dat Jessy enige vorm van voorwaarde stelde) tot stand is gekomen in samenwerking. Ik heb Jessy Remmers via-via (schriftelijk) eindelijk vragen kunnen stellen die me al jaren op de lippen lagen, maar nooit heb kunnen stellen vanwege het gebrek aan contact. Ook in de rechtszaal, hoewel je slechts enige meters van elkaar verwijderd bent, is het onmogelijk contact te hebben. Die keren dat ik even met bv. Moppie Rasnabe sprak, omdat Moppie maar 1,5 meter voor me zat, werd ik op de vingers getikt door de zaalwachten van het JCS in dienst van de Koninklijke Marechaussee. Nu had ik doorgaans een vrij goed contact met die jongens, die hun taak zeer serieus nemen, maar deze zijn onverbiddelijk. Vooral de chef van dienst, zo zal ik hem maar noemen, hoefde maar 'Eric!' te zeggen, me een beetje streng aan te kijken, zijn hoofd te schudden en het gesprek was alweer ten einde. Je moet er dan ook geen potje van maken, ik was al blij dat ik in staat was zo dicht bij het vuur te zitten.
Jessy te spreken krijgen leek dan ook een onmogelijke opgave. Toch is het gelukt. Het is meer geluk dan wijsheid, maar goed, ik moet zeggen: de reden dat Jessy mij uitkoos om voor het eerst in 10 jaar met de media te praten, daar herkende ik mezelf wel in. Zoals in het verhaal geschreven werd ik eerst nog benaderd door een vriendin van Jessy, of ik wat aandacht zou willen besteden aan zijn tijdens detentie geschreven boeken 'Beyond The Truth of Life' deel I & deel II. Van het eerste boek had Jessy in de rechtszaal enkele getekende exemplaren uit laten delen aan de raadsheren, advocaten-generaal, de advocaten en enkele trouwe journalisten die over Passage schreven. Paar dagen daarna kreeg ik het verzoek via Facebook.
Later bleek dat die "vriendin" Jessy zelf was. Destijds, zo is tijdens het proces ook gebleken toen de voorzitter als antwoord op Jessy die net had verteld dat hij zelf wat informatie gegoogled had, droog opmerkte: 'Met de Passage-dongel?' Kort daarvoor was hij nl. betrapt op z'n cel en werd een naar binnen gesmokkelde internet-dongel aangetroffen op z'n cel en in beslag genomen. Helaas viel daarmee ook ons contact definitief weg. De maanden dat we nog wel contact hadden, heb ik kans gezien veel vragen te stellen.
Ik had bij bepaalde mensen, o.a. bij zijn vader Greg Remmers, al eens door laten schemeren graag een boek te willen schrijven over Jessy en zaken die tijdens het proces maar summier aan de orde zijn geweest. Of de deuren werden gesloten, of Jessy beriep zich op zijn zwijgrecht, maar zeker ook het geheim gehouden document 'Exposé', een geschrift van Jessy's hand dat hij op verzoek van zijn advocaten schreef tijdens detentie in zijn Marokkaanse cel, waren redenen om te veronderstellen dat het grote publiek lang niet van alle ins en outs op de hoogte waren. Om daar überhaupt over te kunnen schrijven moet je wel toestemming hebben van de auteur, aangezien Jessy documenten heeft laten registreren als heus boek onder ISBN-nummer, waar nu dus volledig copyright op rust.
Toen ik ergens tweede helft van 2016 een persoonlijk e-mailtje ontving van Jessy dat hij wel zou willen meewerken aan mijn boek met de tekst: ''Er hoeft voor mij helemaal niet zo zeer geschreven te worden dat ik een zeer moreel correcte persoon ben, maar liever wel de waarheid dan al die verschrikkelijke (vaak aantoonbare) leugens (zonder enige vorm van deugdelijk bewijs) zoals veel verslaggevers het in de media introduceren. En vanaf nog niet zo lang geleden volg ik hetgeen waarvan jij verslag geeft. Daar aangaande ben ik het eens met mijn vader dat jij verreweg dé aangewezen persoon bent om een objectief boek te schrijven over Passage', gaf voor mij de doorslag. Ik besloot de tijd zoveel mogelijk te benutten en Jessy vragen te stellen over tijdens het proces besproken zaken, maar juist ook over de NIET -tijdens openbare zittingen- besproken zaken.
Ik moet zeggen dat het contact niet lang duurde en ook nooit meer is hersteld, echter we zagen in de tijd die we wel hadden toch kans om voldoende informatie uit te wisselen om een spraakmakend boek op te baseren. De vragen uit dit Panorama artikel zijn schriftelijk gesteld, vandaar dat, zoals misdaadjournalist Korterink al stelt: 'Het nogal duidelijk is dat de citaten nogal letterlijk uit de mond of pen van Remmers komen'... De passage daarna, dat Jessy nogal bekend zou staan om een 'lichte vorm van mierenneukerigheid' zou ik zelf niet zo willen formuleren, aangezien het hele Passage-proces ging over puntjes op de i en er hele zittingen werden besteed aan kleine ogenschijnlijk onbelangrijke details, die achteraf mogelijk het verschil tussen vrijspraak of levenslang opgesloten zijn zouden kunnen betekenen. Je kunt dat zeer zeker niet op conto van Jessy Remmers alleen schrijven. Mijn ervaring is dat Jessy eigenlijk juist het minste met kleine details bezig was.
Persoonlijk heb ik hetgeen Korterink beweert, dat Remmers nogal eens als psychopaat zou zijn betiteld, iemand zonder geweten en emotie, ook eigenlijk amper gehoord. Ik zou Jessy zeker niet als gevoelloos persoon kwalificeren. Duidelijk moge zijn dat Jessy heeft ingestemd met een psychologisch onderzoek, toen het Hof daar om vroeg. La Serpe durfde dat juist niet en heeft meer dan eens op verzoek geweigerd mee te werken aan een psychologisch onderzoek. Jessy vreesde niet voor de eventuele psychodiagnostische resultaten en heeft toegezegd overal aan mee te werken. De conclusie van de psycholoog was echter dat hij het onnodig achtte na enige tijd met Jessy te hebben gecommuniceerd.
Over die puntje op de i nog het volgende voorbeeld: neem nu het woord 'Haaiensnaaier' in geval van Dino Soerel. Uit taps bleek dat Danny Kuiters en Dick Vrij Willem Holleeder ook wel 'die Haaiensnaaier' noemden (uit de tekenfilmserie Shark Tales') en toen er in een safehouse in een schrift met aantekeningen van Soerel het woord 'Haaiensnaaier' werd aangetroffen, nam het OM maar meteen aan dat daar ook Holleeder mee werd bedoeld. Om dat te ontkrachten, want Soerel ontkende pertinent dat hij Holleeder daarmee bedoelde, is bijna een hele ochtend op zitting besteed. De bedoelde Haaiensnaaier bleek namelijk een geldwisselaar, niet Holleeder. Destijds gebruikten Soerel, Kuiters en Vrij het woord Haaiensnaaier wel vaker om verschillende, vooral inhalige, personen mee aan te duiden. Niet alleen Holleeder...
Maar goed, ik heb over het vermeende 'wollige taalgebruik' dan ook maar een vraag gesteld. Als je het OM dat hoort zeggen in haar requisitoir en je kent de betekenis, zou ik ook deze formulering anders hebben gesteld. Het hele Passage-proces volgen, heeft mij doen inzien dat Jessy nu eenmaal is wie hij is: een zeer intelligent persoon, die niet alledaagse woorden gebruikt. Dat journalisten vervolgens schrijven dat hij met moeilijke termen in onnavolgbare volzinnen spreekt, zou je eerder kunnen wijten aan minder studie en zeker ook mindere geletterdheid van betreffende journalist(en) dan het taalgebruik van Remmers meteen weg te zetten als onnavolgbaar gebrabbel.
Jessy heeft onder andere aan de universiteit praktische filosofie afgerond, de studie die aan de basis ligt van elke rechtskundige materie. En als Jessy dan vanuit die kennis tot het Hof sprak was dat natuurlijk grotendeels onnavolgbaar voor veel verslaggevers, maar dus niet voor degenen tot wie hij het woord richtte, anders zou het Hof dat toen wel hebben laten weten en dat is geen van die momenten het geval geweest.
Wat mij ten eerste opviel dat de gesprekken zeer zeker niet saai, wollig of voorzichtig geformuleerd waren. Ik durf te stellen dat Jessy het achterste van zijn tong heeft laten zien en eerlijk antwoorden heeft gegeven op zeer confronterende vragen. Ten tweede dat Jessy over een ongelooflijke dosis humor beschikt. Technieken die Jessy zichzelf heeft aangeleerd, of zoals hij dat zegt: 'de wijze waarop ik mijn persoonlijkheid heb afgesteld', ben ik steeds beter gaan begrijpen. Ik kan me ook wel voorstellen, mede door ervaringen uit mijn eigen leven met psychologie en instanties waar het ook over mindset ging en hoe daar mee om te gaan in het dagelijkse leven, dat je in de situatie waarin Jessy zich bevindt er bewust voor kiest om niet droefgeestig te zijn. De strijd is wat Jessy betreft nog niet gestreden. Vandaar ook nog steeds vermeend Hitman nr. 1 van de Nederlandse Onderwereld. Niet als voorwaarde, maar met oog op de nog komende (reeds ingestelde) cassatieprocedure. Jessy blijft er nl. bij: ik heb mij niet schuldig gemaakt aan enig levensdelict.
Bondtehond
Later bleek dat die "vriendin" Jessy zelf was. Destijds, zo is tijdens het proces ook gebleken toen de voorzitter als antwoord op Jessy die net had verteld dat hij zelf wat informatie gegoogled had, droog opmerkte: 'Met de Passage-dongel?' Kort daarvoor was hij nl. betrapt op z'n cel en werd een naar binnen gesmokkelde internet-dongel aangetroffen op z'n cel en in beslag genomen. Helaas viel daarmee ook ons contact definitief weg. De maanden dat we nog wel contact hadden, heb ik kans gezien veel vragen te stellen.
Toen ik ergens tweede helft van 2016 een persoonlijk e-mailtje ontving van Jessy dat hij wel zou willen meewerken aan mijn boek met de tekst: ''Er hoeft voor mij helemaal niet zo zeer geschreven te worden dat ik een zeer moreel correcte persoon ben, maar liever wel de waarheid dan al die verschrikkelijke (vaak aantoonbare) leugens (zonder enige vorm van deugdelijk bewijs) zoals veel verslaggevers het in de media introduceren. En vanaf nog niet zo lang geleden volg ik hetgeen waarvan jij verslag geeft. Daar aangaande ben ik het eens met mijn vader dat jij verreweg dé aangewezen persoon bent om een objectief boek te schrijven over Passage', gaf voor mij de doorslag. Ik besloot de tijd zoveel mogelijk te benutten en Jessy vragen te stellen over tijdens het proces besproken zaken, maar juist ook over de NIET -tijdens openbare zittingen- besproken zaken.
Ik moet zeggen dat het contact niet lang duurde en ook nooit meer is hersteld, echter we zagen in de tijd die we wel hadden toch kans om voldoende informatie uit te wisselen om een spraakmakend boek op te baseren. De vragen uit dit Panorama artikel zijn schriftelijk gesteld, vandaar dat, zoals misdaadjournalist Korterink al stelt: 'Het nogal duidelijk is dat de citaten nogal letterlijk uit de mond of pen van Remmers komen'... De passage daarna, dat Jessy nogal bekend zou staan om een 'lichte vorm van mierenneukerigheid' zou ik zelf niet zo willen formuleren, aangezien het hele Passage-proces ging over puntjes op de i en er hele zittingen werden besteed aan kleine ogenschijnlijk onbelangrijke details, die achteraf mogelijk het verschil tussen vrijspraak of levenslang opgesloten zijn zouden kunnen betekenen. Je kunt dat zeer zeker niet op conto van Jessy Remmers alleen schrijven. Mijn ervaring is dat Jessy eigenlijk juist het minste met kleine details bezig was.
Persoonlijk heb ik hetgeen Korterink beweert, dat Remmers nogal eens als psychopaat zou zijn betiteld, iemand zonder geweten en emotie, ook eigenlijk amper gehoord. Ik zou Jessy zeker niet als gevoelloos persoon kwalificeren. Duidelijk moge zijn dat Jessy heeft ingestemd met een psychologisch onderzoek, toen het Hof daar om vroeg. La Serpe durfde dat juist niet en heeft meer dan eens op verzoek geweigerd mee te werken aan een psychologisch onderzoek. Jessy vreesde niet voor de eventuele psychodiagnostische resultaten en heeft toegezegd overal aan mee te werken. De conclusie van de psycholoog was echter dat hij het onnodig achtte na enige tijd met Jessy te hebben gecommuniceerd.
Over die puntje op de i nog het volgende voorbeeld: neem nu het woord 'Haaiensnaaier' in geval van Dino Soerel. Uit taps bleek dat Danny Kuiters en Dick Vrij Willem Holleeder ook wel 'die Haaiensnaaier' noemden (uit de tekenfilmserie Shark Tales') en toen er in een safehouse in een schrift met aantekeningen van Soerel het woord 'Haaiensnaaier' werd aangetroffen, nam het OM maar meteen aan dat daar ook Holleeder mee werd bedoeld. Om dat te ontkrachten, want Soerel ontkende pertinent dat hij Holleeder daarmee bedoelde, is bijna een hele ochtend op zitting besteed. De bedoelde Haaiensnaaier bleek namelijk een geldwisselaar, niet Holleeder. Destijds gebruikten Soerel, Kuiters en Vrij het woord Haaiensnaaier wel vaker om verschillende, vooral inhalige, personen mee aan te duiden. Niet alleen Holleeder...
Maar goed, ik heb over het vermeende 'wollige taalgebruik' dan ook maar een vraag gesteld. Als je het OM dat hoort zeggen in haar requisitoir en je kent de betekenis, zou ik ook deze formulering anders hebben gesteld. Het hele Passage-proces volgen, heeft mij doen inzien dat Jessy nu eenmaal is wie hij is: een zeer intelligent persoon, die niet alledaagse woorden gebruikt. Dat journalisten vervolgens schrijven dat hij met moeilijke termen in onnavolgbare volzinnen spreekt, zou je eerder kunnen wijten aan minder studie en zeker ook mindere geletterdheid van betreffende journalist(en) dan het taalgebruik van Remmers meteen weg te zetten als onnavolgbaar gebrabbel.
Jessy heeft onder andere aan de universiteit praktische filosofie afgerond, de studie die aan de basis ligt van elke rechtskundige materie. En als Jessy dan vanuit die kennis tot het Hof sprak was dat natuurlijk grotendeels onnavolgbaar voor veel verslaggevers, maar dus niet voor degenen tot wie hij het woord richtte, anders zou het Hof dat toen wel hebben laten weten en dat is geen van die momenten het geval geweest.
Wat mij ten eerste opviel dat de gesprekken zeer zeker niet saai, wollig of voorzichtig geformuleerd waren. Ik durf te stellen dat Jessy het achterste van zijn tong heeft laten zien en eerlijk antwoorden heeft gegeven op zeer confronterende vragen. Ten tweede dat Jessy over een ongelooflijke dosis humor beschikt. Technieken die Jessy zichzelf heeft aangeleerd, of zoals hij dat zegt: 'de wijze waarop ik mijn persoonlijkheid heb afgesteld', ben ik steeds beter gaan begrijpen. Ik kan me ook wel voorstellen, mede door ervaringen uit mijn eigen leven met psychologie en instanties waar het ook over mindset ging en hoe daar mee om te gaan in het dagelijkse leven, dat je in de situatie waarin Jessy zich bevindt er bewust voor kiest om niet droefgeestig te zijn. De strijd is wat Jessy betreft nog niet gestreden. Vandaar ook nog steeds vermeend Hitman nr. 1 van de Nederlandse Onderwereld. Niet als voorwaarde, maar met oog op de nog komende (reeds ingestelde) cassatieprocedure. Jessy blijft er nl. bij: ik heb mij niet schuldig gemaakt aan enig levensdelict.
