'Dit is een nieuw record, binnen 14 minuten heeft ze al hoofdpijn'

Het verhoor van Malika Nassri van afgelopen donderdag werd onderbroken door de rechtbank omdat het haar allemaal wat te veel was geworden. Dit liet ze ook duidelijk merken. De getuige wist zich af en toe geen raad, was vaak geïrriteerd en wilde op een gegeven moment ook echt gaan. Vandaag was het een zelfde laken een pak. Malika sprong telkens uit haar vel, vooral als haar rivaal, Mr. Jan Hein Kuijpers, haar ondervroeg. We hadden donderdag al begrepen dat deze twee elkaar echt niet mochten. De rechters moesten de kemphanen nu ook keer op keer tot rust manen en tot ieders verbazing nam Malika zelfs een keer de benen en daalde hoorbaar scheldend en vloekend het trapje af dat vanuit het getuigenhokje richting de kelder gaat. Daar kon zij even op adem komen. Zo ook iedereen in de rechtszaal en op de tribune. Daarna probeerde Mr. Kuijpers, zo goed als kwaad als het ging, nog wat fatsoenlijks uit Malika te krijgen, echter dit viel dus niet mee.

 

Mischien dat de manier van ondervragen ook bepaalde invloed had, maar in eerste aanleg was het verbazingwekkend hoe snel Malika zich uit de tent liet lokken. Kuijpers was nog maar bij de tweede vraag of Malika brieste al in de microfoon: Ik krijg echt hoofdpijn van die vent! Kan ie niet gewoon zijn vragen stellen, dan kan ik naar huis. Nadat de rechter haar probeerde te kalmeren, wat weinig resultaat had, besloot voorzitter Lauwaars al na een kwartiertje tot een koffiepauze. Eenmaal in de wachtkamer merkte een journalist op: 'Dit is een nieuw record, binnen 14 minuten heeft ze al hoofdpijn'

Na de pauze was ze wel wat gekalmeerd en kon Kuijpers zijn verhoor voortzetten. Hier een klein samengevat stukje van dat verhoor. Na de vraag over de volgorde van het moment waarop Malika vernam dat de Joegoslaven dood waren, voor of na een tv-uitzending, volgens Malika 'Opsporing Verzocht', kwam de discussie pas echt op gang.

Kuijpers: Mevrouw Nassri, kunt u zich herinneren hoe de volgorde zat?
Malika: Ik herinner mij dat Jesse, Moppie en Raymond in de huiskamer waren en het erover hadden.
Kuijpers onderbrak: De vraag was wanneer en hoe u gehoord heeft dat de Joegoslaven weg waren?
Malika: Toen ik dat zag. Ik vroeg het aan Raymond. Pas toen ik Opsporing Verzocht zag, besefte ik pas echt dat ze dood waren.
Kuijpers: Wat vroeg u?
Malika: Weet u wat u een week geleden gegeten heeft? Het is 16 jaar geleden zeg, hoe moet ik dat nu allemaal nog weten?
Kuijpers: Was het voor of na het woonkamergesprek?
Malika: Weet ik niet meer.
Kuijpers: U hoorde dat ze terug waren naar Joegoslavië van de moeder en later van Raymond en Estrella?
Malika: Tjonge jonge, moet elke vraag 4 keer anders gesteld worden? Rechter, kunt u het anders niet voor mijnheer Kuijpers aan me vragen? Dan snap ik de vragen mischien wat beter.
Voorzitter Lauwaars: U schijnt geïrriteerd te zijn. Laat u dat achter zich, dan kunnen we verder.
Kuijpers vervolgens: Kunt u zich herinneren wanneer u Opsporing Verzocht gezien had?
Malika: Dat heeft u net gevraagd.
Kuijpers: Dat was Donderdag...
Malika: Dat was net.
Kuijpers: Donderdag.
Malika: Dat was net!
Kuijpers: Was dat voor of na de mededeling van mevrouw Verbaan?
Malika: Daar heb ik al antwoord op gegeven.
Rechter: Als u gewoon antwoord geeft, is dat voor de rechtbank ook wat makkelijker.
Malika: Ja zeg, ik heb het gewoon gehoord van die drie die avond.
Kuijpers vulde aan: Van Moppie die je niet mocht?
Malika reageerde als door een wesp gestoken: Ik zeg niet dat ik ze niet mag! Dat heb ik nooit gezegd.
Kuijpers: Nee? Je hebt niet gezegd dat je je kinderen kwijt bent door die lui?
Malika opgefokt: Ja, ik ben al mijn kinderen kwijt ja.... tsss... En Moppie, hoe kan Moppie u eigenlijk betalen? Toch niet omdat hij een krantewijk heeft gelopen. pffff Ik ben het gewoon zat !
Lauwaars: Drinkt u even wat Mevrouw Nassri, maar doe nou rustig.
U weet zeker dat u heeft gevraagd, waar zijn de Joegoslaven? De volgorde is nl belangrijk.
Malika: Het is wel 16 jaar geleden...
Rechter: Als u het niet meer weet, zegt u dat dan gewoon. Het is belangrijk dat we u die vragen stellen, probeert u daar dan ook normaal antwoord op te geven. Met de tv-uitzending drong het dus pas echt tot u door.
Kuijpers: U sluit uit dat het gesprek op gang kwam na aanleiding van dat tv-programma?
Malika: Nee, nee, nee, dat is niet zo.
Kujpers: Als ik het goed begrijp, zegt u nu tegen mij dat u het niet meer weet, maar als de rechter het vraagt, weet u wel te antwoorden? Waarom irriteer ik u?
Malika: Omdat ik u niet mag.
De rechter greep in en kondigde weer een korte koffiepauze aan.

Na de pauze zou je zeggen dat de twee verstandiger met elkaar om zouden gaan, echter niets van dat. Kuijpers begon meteen met een plaagstootje als 2e vraag: Mevrouw Nassri, bent u boos op mij omdat u boos bent op Moppie?
Malika: Nee.
Kuijpers: Bent u verliefd op mij dat u zo reageert?
Malika: tssss.... daar kan ik wel wat op zeggen, maar...
Voor Malika wat kon zeggen greep Lauwaars in: Heer Kuijpers, dit vind ik geen niveau hebben. Zou graag willen dat u serieuze vragen stelt.

Zo ging de ochtend voorbij aan het vragenlijstje van Jan Hein Kuijpers en ging er dus veel tijd verloren aan de kibbelpartijtjes tussen de raadsman van Moppie Rasnabe en deze toch wel belangrijke getuige. 'God! God!, wat een irritant ventje is dat zeg! Ik kan van 16 jaar geleden toch niet precies alles meer herinneren! Ik ga naar beneden.'
Zo liep Malika tierend de trap af, de microfoon stond nog aan: 'En dat is advocaat zeg. Wat is die irritant!  Wat een etterbak!'  Zo galmde het door de rechtszaal, maar vooral op de publieke tribune waar het nog eens versterkt binnenkwam deze scheldpartij.

Uiteindelijk sloot Lauwaars de ondervraging af toen Kuijpers door zijn vragen heen was. Het is aan de rechtbank hoe deze de antwoorden van getuige Malika Nassri intrepeteren. Later komen we daar natuurlijk uitgebreid op terug.

De rechtbank kondigde de telecompresentatie aan die het O.M zou houden deze middag. Na de pauze konden we net als in het onderzoek Opa (Tonny van Maurik) de telefoons van verschillende verdachten volgen op een groot scherm. Als toeschouwer kun je de verschillende telefoons behorende bij verschillende verdachten wel volgen, echter zonder enkele suggestie uit de richting van het O.M bleef het raden wat het nou precies betekende dat op bepaalde momenten de verschillende telefoons zich in de buurt van een bepaalde zendmast bevond, of zoals het O.M zei: Soms kan het zijn dat een mast wordt aangestraald terwijl de telefoon dichter in de buurt is van een andere mast, maar door bepaalde omstandigheden, zoals hoge gebouwen en bebossing straalt de telefoon een andere mast aan. Dit maakte het er niet begrijpelijker op. Wat wel opviel dat de telefoon van Moppie in het geheel niet in de buurt van Ouderkerk a/d Amstel voorkwam en wel in Rotterdam, zoals Moppie verklaarde. Dit lijkt ontlastend te zijn, echter blijft dat er een gat is van een uur of 4. Moppie's telefoon werd echter pas de volgende ochtend weer aangestraald in de buurt van Rotterdam. Het O.M. meldde tussendoor ook een keer dat ze niet stellig wilde beweren dat Moppie niet in Rotterdam was. Wat de conclusies zullen zijn die worden getrokken door de rechtbank naar aanleiding van deze telecom-gegevens laat ook nog op zich wachten.

Word vervolgd...

Door Bondtehond

‘Wou je me komen liquideren met al je verdachten of zo?’

Aangezien Moppie Rasnabe in het cellencomplex in de kelder van de Bunker zat en Jesse Remmers sowieso meestal erg zwijgzaam is, hoorden we alleen de getuigenis van Malika Nasri en het laatste woord van de ouders van Salim Hadziselimovic. Wat de rechters, de raadslieden en de Officieren van Justitie aan informatie aan haar probeerden te ontfutselen ging met name over die moord op 31 Maart 1993 waarbij de twee jonge Joegoslaven het leven lieten. Malika Nasri zat in het gepantserde getuigenhokje en beantwoordde de vragen met tegenzin. Tenminste, ze liet keer op keer blijken dat ze bepaald niet blij was met de situatie en zo lang na dato en voor de zoveelste keer nog verhoord moest worden. Het was soms of ze de ernst van de situatie niet helemaal tot zich door had laten dringen en er geen zeer lange gevangenisstraffen op het spel stonden. Dit tot grote irritatie van het advocatenteam, maar ook af en toe van de rechters.

Mr. Jan Hein Kuijpers beet haar soms wat toe, waar Malika dan weer van op de kast raakte. Toen het over de foto ging die Mr. Janssen, de advocaat van Jesse Remmers, met zijn laptop aan haar liet zien om haar te overtuigen dat het toch niet zoveel zin had uit het zicht van de verdachten in het hokje te blijven zitten en Mr. Kuijpers daarnaast opmerkte: 'Tja, en daaronder staat ook je adres in Almere', schreeuwde ze bijna: 'Wat wou je daarmee zeggen dan? Wou je me komen liquideren met al je verdachten of zo?'

De toon was daarmee meteen gezet en dat kwam ook de hele dag niet meer goed, integendeel. Het leek of ze de advocaten tot haar persoonlijke vijanden had gemaakt. Malika hield vol dat ze die ene avond in de huiskamer kwam en hoorde dat Raymond, Moppie en Jesse net de Joegoslaven hadden doodgeschoten. Er werd vooral door Moppie nogal lacherig over gedaan. De jongens hadden ook gedronken. Het leek wel of ze een toneelstukje opvoerden. Estrella, de zus van Raymond en hun moeder waren daarbij aanwezig geweest. Ze had aan de grond genageld gestaan en geloofde eerst niet wat ze hoorde dat die twee aardige jongens er nu niet meer waren. Ze had wel eens samen met ze tv zitten kijken en een boterham met ze gegeten. Raymond Verbaan wilde samen met hen zaken doen. Ze koppelde de gebeurtenissen aan haar zwangerschap van Ishmael, het zoontje van Raymond en haar die nu bij de moeder van Raymond woont in Den Haag. Volgens Malika is ze haar kinderen kwijtgeraakt door valse verklaringen van Willem Peters, haar ex-man waarmee ze 5 kinderen heeft. Deze had tegen Bureau Jeugdzorg verteld dat ze met zware criminelen omging, de hoer speelde en drugs gebruikte. Malika noemde Peters een psychopatische leugenaar die haar meerdere keren had mishandeld. Ook van Raymond had ze klappen gehad en zat ze in een blijf-van-mijn-lijf-huis in Oosterbeek. Daar had ze nu nog een stalen plaat van achter haar tanden, vertelde ze.

Moppie leerde ze kennen als de vriend van Estrella Verbaan. Moppie had lang haar gehad, soms los, soms in een staart. Moppie had een hekel aan Marokkanen omdat hij nogal geslagen was door zijn vader thuis, volgens Malika. Jesse had iets langer haar gehad dan Moppie in die tijd. Er werden haar foto's voorgehouden, waar ze soms om moest lachen. ' Hahaha, dat lijkt Ali B. wel', zei ze over een foto uit die tijd van Moppie. Ze had veel moeite sommige personen te herkennen. Een vaak gehoord excuus was dat het ook al 16 jaar geleden was, bijna tot vervelends aan toe, waarop een van de rechters duidelijk geirriteerd zei dat ze kon ophouden zich steeds te excuseren. Iedereen begreep dat. Malika was op het hart gedrukt niet over het gebeuren te praten omdat ze nu medeplichtig was. Moppie begon eigenlijk meteen te dreigen. Er lagen een zwart en een zwart/bruin pistool op tafel. De gebeurtenissen hadden nogal indruk op haar gemaakt en had er later met Raymond nog over gepraat. Als ze er dan over doorvroeg had Raymond gezegd: 'Ben je van de politie of zo? Je vraagt zoveel.' Sowieso vond ze de familie Verbaan een vreemde familie omdat ze steeds dachten dat er afluisterapparatuur in huis was. Er werd dan vaak gefluisterd. Over de moeder van Raymond had ze geen goed woord over en noemde die een leugenaar als die zegt dat ze van niks weet. 'Ze weet alles', beweerde Malika. 'Gaaaaaaap !', klonk het toen in de microfoon. Malika zei: 'Sorry hoor, ik moest effe gapen'....... Toen het haar op een gegeven moment teveel werd riep ze: 'Dit begint me echt te irriteren, ben moe, krijg nou een beetje hoofdpijn van alles en wil gewoon naar huis. Ik ben geen robot, zeg.'

Op het laatst riep men Estrella Verbaan - de moeder van Raymond Verbaan - van de tribune op verzoek van het advocatenteam en nam plaats voor in de zaal. Mevrouw Verbaan komt uit Djakarta, Indonesië. Ze is een kleine, brildragende dame met zwart-grijs lang haar. Ze had al de hele dag stilletjes op de tribune gezeten en af en toe met haar advocaat buiten een sigaretje gerookt en overleg gepleegd. Na de belofte kon de ondervraging beginnen. Mr Janssen beet het spits af.
Advocaat: U heeft Malika gehoord.
Estrella Verbaan sr: Ja.
Adv: Klopt dit verhaal?
E.V: Nee.
Adv: De setting?
E.V: Nee.
Adv: Was Jesse in huis?
E.V: Nee.
Adv: Zeker?
E.V: Ja.
Adv: Kende u hem?
E.V: Ja, hij kwam mijn dochter Estrella wel eens halen, en Raymond.
Adv: Dat is erg anders dan Nasri verklaard, weet u waarom dat is?
E.V: Nee.
Adv: De Joegoslaven, kende u ze?
E.V: Ja.
Adv: Sliepen ze bij u?
E.V: Nee, mijn man was te ziek.
Adv: 1 nacht?
E.V: Nee, op nr 64, maar niet bij mij.
Adv: Geen vragen meer.

Daarna Mr. J.H. Kuijpers.
Adv: Bent u gebeld?
E.V: Ja.
Adv: Hoe ging dat?
E.V: Ben je blij zeker dat ie vrij is, kun je lekker verzorgen... Raymondje (zoontje van Malika) nam de telefoon over en zei dat ze moest ophouden de familie lastig te vallen.
Adv: Weet u of Moppie Malika heeft gevolgd?
E.V: Nee, weet ik niet.
Adv: Heeft ie gezegd, ik weet dat je de hoer speelt in de Poeldijkstraat?
E.V: Nee, ik weet dat niet. Ze was wel prostitué. Ze waren verslaafd.
Adv: Waren er vaak ruzies?
E.V: Nee, niet dat ik weet. Dat viel wel mee.
Adv: Is er verschil in pand.
E.V: Ja, de ene heeft een tuin, de andere een balkon.
Adv: Waarom kregen ze onderdak bij uw zoon.
E.V: Nee, ik weet van niks.
Adv: Waren er problemen met Estrella?
E.V: Niet dat ik weet.
Adv: Wanneer hoorde u dat ze vermoord waren?
E.V: Met Opsporing Verzocht.
Adv: Heeft u samen met Malika kleding weggegooit met de auto?
E.V: Waarom zou ik überhaupt met haar in de auto zitten?
Adv: En uw opmerking dat ze terug waren naar Joegoslavië
E.V: Dat weet ik niet, dat zal ik toch niet gezegd hebben...

Wordt vervolgd....

Door Bondtehond

‘De belangrijkste vraag is waarom, waarom, waarom?’

Het was vandaag een lange zit in de extra beveiligde rechtbank 'de Bunker' te Osdorp. Niet alleen de bij tijd en wijle zeer weerbarstige getuige Malika Nasri toonde steeds sporen van vermoeidheid, iedereen had daar tegen het einde van de dag wel last van. De dag begon meteen al met een verzoek van deze ex-vriendin van Raymond Verbaan. De getuige Malika Nasri wenste op geen enkele wijze geconfronteerd te worden met de verdachten Moppie Rasnabe en Jesse Remmers. De barbecuemoord heeft welliswaar al 16 jaar geleden plaatsgevonden, en Malika schijnt nogal veranderd te zijn in uiterlijk volgens haarzelf en het O.M, desondanks wilde ze niet oog in oog komen te zitten met degenen die haar zoveel jaar geleden bang hadden gemaakt. Ze wilde absoluut niet herkend worden, mocht ze de verdachten Moppie en Jesse ooit nog tegenkomen. Het O.M leidde met dit verzoek de procesdag in, nadat rechtbankvoorztter Lauwaars eerst iedereen welkom heette, o.a. de ouders van de doodgeschoten Salim Hadziselimovic, die uit Australië waren overgekomen om deze procesdagen bij te wonen en bijgestaan werden door een tolk.

 

Rond 4 uur 's middags kregen zij de gelegenheid voor een laatste woord tot beide verdachten, echter dat verliep anders. Alle raadslieden maakten nl bezwaar tegen het afschermen van de getuige Nasri. Ze wilden haar reacties kunnen waarnemen en vonden dat ook de verdachten recht hadden op een confrontatie met deze dame. Dit werd echter afgewezen, waarop Moppie, waarvan we toch hoge verwachtingen hadden na zijn eerdere aankondiging te zullen bewijzen dat ze loog, de zaal woedend verliet. 'Ik ga weg! Mevrouw Nasri heeft niets van mij te vrezen. Zo krijg ik geen eerlijk proces. Ik laat het verder aan Kuijpers over' zei Moppie en liet zich door twee parketwachten naar zijn cel begeleiden. Daar is ie de rest van de dag ook gebleven. Ondanks de pogingen van de advocaten, die een vrij recente foto op een laptop toonden aan Malika, met daaronder zelfs haar adres, kon haar niet vermurwen. Ze hield voet bij stuk. Er werd gekozen voor een tussenoplossing. Jesse moest een paar plaatsen naar achteren plaatsnemen en de raadslieden juist vooraan, zodat zij Malika wel in de ogen konden zien.

Er hing een duidelijk geïrriteerde sfeer tussen sommige advocaten en de getuige. Het viel op dat Malika om het minste of geringste op de kast sprong en zelfs tegen de rechters tekeer ging. Al na nog geen heel uur was het haar eigenlijk al te veel. Ze zuchtte en steunde en kon de vraagstelling niet waarderen. Dit leidde tot veel pauzes en andere onderbrekingen. Inhoudelijk zal ik ook pas later ingaan op hetgeen is gezegd vandaag. Simpelweg omdat er verschrikkelijk veel is gezegd en toch ook weer niet. Het meeste hebben we al eens gehoord en was een wat gedetailleerdere uiteenzetting van hetgeen eerder is verklaard. Malika was ongewild in de huiskamer terecht gekomen, waar oa Moppie, Jesse en Raymond net de liquidatie op de twee jonge Joegoslaven uit de doeken deden. Er lagen pistolen op tafel en toen Malika in de huiskamer verscheen, nadat ze geluiden had gehoord en was gaan kijken, het verhaal had aangehoord, werd zij min of meer bedreigd door Moppie dat ze haar mond moest houden. Jesse was ook hier de stille in het gezelschap geweest. Hij zei nooit zoveel. Ze vond Jesse wel de aardigste van de drie. Maar, had Raymond later eens tegen haar gezegd, vergis je niet, Jesse lijkt een stille, lieve jongen, maar als je praat schiet ie wel je kop eraf. Dit heeft Malika dus goed in haar oren geknoopt. Of niet, het is maar hoe je het bekijkt.

In ieder geval zag niemand Malika vandaag, echter horen deed iedereen haar goed. Ze kwam over aan de ene kant als een bijdehante tante, die zich niet het kaas van het brood liet eten, aan de andere kant sprong ze wel eens van de hak op de tak, sprak ze zichzelf tegen en kwam ze soms tot verbazingwekkende uitspraken die je meteen doet denken aan het chaotisch gedrag van een drugsgebruikster. Ze kon ook aggressief uit de hoek komen, vooral tegen Jan Hein Kuijpers, met wie ze bij de Rechter-Commissaris al bijna over de grond had liggen rollen, naar het scheen. Nee, die mochten elkaar niet.

De rechters hadden soms moeite haar te kalmeren, zeker aan het einde van de dag toen ze vernam dat de moeder van Raymond Verbaan ook op de publieke tribune zat. Bijna scheeuwend zei ze: 'Zit die hier??? Trut dat je er bent!! Neee! Ik ga naar Den Haag en krijg mijn kind te zien! Ze heeft hier niets te zoeken! Ik hoef u niet te zeggen dat ik dat wijf haat! Mevrouw Verbaan is gewoon een leugenaar!' De rechter maande haar tot kalmte waarna Malika zweeg. Van deze gelegenheid maakten de advocaten gebruik om een verzoek tot horen van mevr Estrella Verbaan sr, de moeder van Raymond Verbaan die dus op de tribune zat, en dit verzoek werd gehonoreerd. Echter eerst diende de beëindiging van verdere vervolging voor Raymond Verbaan wegens zijn progressieve spierziekte, de ziekte van Huntington. Zowel een neuroloog als de psychiater hadden rapporten geschreven waaruit bleek dat Raymond zijn eigen proces niet meer kan begrijpen en dat is wettelijk verplicht. Zo niet, heeft verdere vervolging geen zin. Dat mag zelfs niet volgens het Nederlands wetboek. Dit tot onbegrip en frustratie van de aanwezige ouders van Salim Hadziselimovic. Dit lieten zij duidelijk blijken door middel van het laatste woord. De tolk vertaalde de tekst die de emotionele heer Hadziselimovic oplas. Zij begon met een paar inleidende woorden, o.a. dat mijnheer een Koran tekst op las wat neerkwam op: God is groot.

Daarna stak de heer Hadziselimovic van wal: Eerst wil ik een opmerking maken. We hebben 17 jaar gewacht op dit moment. Ik vind het een schande dat het monster die mijn zoon heeft vermoord niet aanwezig is. Ik zal omschrijven hoe ik me voel. Als je een mens doodt, raak je de hele mensheid. Ons leven stortte in toen we hoorden dat onze zoon vermoord was. Hij zou 37 geweest zijn. Hij is echter maar 20 jaar geworden. Hij zei, ik wil niet schieten op mijn klasgenoten. We leefden met allerlei nationaliteiten. Zowel vanuit Duitsland als Nederland belde Salim ons vaker. Hij wilde naar Amerika. We hielden hem tegen en zeiden, Nederland is goed. Hij was een zeer goede zoon voor ons. Had prachtige cijfers, maar kon niet studeren omdat de oorlog uitbrak. Toen hij belde hebben we hem afgeraden terug te komen omdat het leger meerdere keren aan de deur kwam. Achteraf was alles beter dan hoe het hier is afgelopen. Zijn leven is afgelopen op het moment dat het juist had moeten beginnen. We hebben na een zoektocht over de hele wereld pas in 1997 gehoord hoe het was afgelopen met Salim. Met name ook onze dochter, die van verdriet is gestorven, heeft over de hele wereld gezocht naar haar broer. Ze hadden een goede band. Ze is van verdriet dood gegaan om haar broertje. In '97 kregen we bericht van iemand dat hij dood was. Moeder en vader Verbaan hadden ons telefoonnummer. Ze hadden ons kunnen bellen, maar hebben dat niet gedaan. We hadden zoveel vragen. De belangrijkste vraag is, waarom, waarom, waarom ?


Dat deze verdachten zwijgen is onbegrijpelijk. Ons leven is kapot gegaan. We hebben in Australië een aardig sociaal netwerk, maar we gaan nooit naar verjaardagen of andere bijeenkomsten. We weten niet hoe met het geluk van anderen om te gaan. De wens is om te weten waarom hij dood moest. Waarom moest onze jongen dood. We zouden van deze monsters willen weten waarom? Ik sta erop dat ze het zeggen. Waarom? Deze hele komedie van de rechtbank en mensen die doen alsof er niets gebeurt is. We hebben jarenlang gehoopt dat het niet waar is. De manier waarop hij vermoord is, is niet te bevatten. De indruk is dat ze het niet gedaan hebben om de sporen uit te wissen, maar voor de lol. In onze ogen zijn het monsters. Zelfs beesten! Te min voor beesten. Als ze een straf krijgen is zelfs de zwaarste straf niet genoeg. Zelfs levenslang is niet lang genoeg. Ik kan niet accepteren dat het proces tegen Verbaan beëindigd wordt, ook al is hij ziek. Toen was ie niet ziek. Hij heeft ons leven kapot gemaakt. Daarom kunnen wij niet accepteren dat het proces beëindigd en moet hij net als alle andere monsters veroordeeld worden.Ik wil de rechtbank bedanken voor de gelegenheid te kunnen spreken. Het was een zeer lieve jongen.


Voorzitter Lauwaars sloot af met de mededeling dat zolang de verdachten nog niet veroordeeld zijn, zij onschuldig zijn, hoe moeilijk dit is ook te accepteren voor de ouders.....

Morgen meer, o.a. het verhoor van de moeder van Raymond Verbaan.

Door Bondtehond