'Als dit het kookpunt is, dan valt het nog wel mee'

Kerngetuige Remko van Lent verscheen vanaf dinsdag eindelijk voor het eerst in de Bunker om te getuigen over de vermeende afpersing door onder andere Donald Groen en Harrie Stoeltie. Zijn vrouw Jessica was niet met hem meegekomen. Indien nodig zou zij vrijdag via een videoverbinding vragen kunnen beantwoorden, zei voorzitter Mr. Jacco Janssen voor het verhoor van Van Lent door de advocaten van de verdachten zou beginnen. Zo was de planning van de rechtbank: eerst de advocaten van Groen en Stoeltie die vragen konden stellen, daarna één voor één de andere advocaten. De rechters hielden intussen 'de vinger aan de pols'.

Fotobron: Marian Husken/Harry Lensink - VN

Vier dagen verhoor dacht de rechtbank nodig te hebben. De advocaten spraken daar wel hun zorg over uit. Mr. Nico Meijering stelde dat Van Lent dagen lang(er) door de recherche was gehoord, dus hij maakte zich wel zorgen gezien de belangen van z'n cliënt. Ook Mr. Els van Nieuwenhuizen wilde wel weten hoe het opgelost ging worden indien zou blijken dat die 4 dagen onvoldoende zijn. Mr. Nienke Hoogervorst, die de verdediging van Stoeltie kortgeleden overnam van ex-advocaat Bram Moszkowicz, stelde voor anders maar 's avonds door te gaan. Ze dacht met name aan het schorsingsverzoek dat er lag namens cliënt Harrie Stoeltie, nog niet wetende dat getuige Van Lent een verrasing voor haar cliënt in petto had, waar hij later mee zou komen.


Voordat Van Lent eenmaal in de zaal zat, was de zitting alweer een uur verder. De verdediging wilde de getuigen liefst buiten het gepantserde getuigenhokje verhoren. Men wilde de bodylanguage van Remko van Lent graag kunnen waarnemen. Het OM verzette zich daar echter tegen. Mr. Van Nieuwenhuizen, de advocate van Michel Groen, vroeg: Waarom dan? Immers Van Lent was reeds met foto's en al in de media verschenen. Maar er zouden ook andere belangen spelen, aldus de officier van justitie. Hij doelde op de tribune en de aanwezige pers, die dan de uiterlijke kenmerken zouden kunnen waarnemen. Mr. Mark Teurlings merkte terecht op: Mag ik u erop wijzen dat hij zelf contact heeft gezocht met de pers? De rechtbank wilde zich hier eerst over beraden en besloot na de pauze toch dat Van Lent in de getuigen-box zou plaatsnemen. Voorzitter Mr. Janssen grapte tot slot van zijn beslissing: 'Van Lent ziet er zo uit als hij eruit ziet'. (gelach in de zaal)

Het verhoor van alleen Remko heeft intussen vier dagen in beslag genomen. Zijn vrouw Jessica, zo bleek later, kon vrijdag niet naar de locatie gaan waar de camera stond omdat een van de kinderen ziek was. Remko nam dus de hele week alleen plaats in de cabine, ook zonder zijn advocaat. Die was wel ergens in het gebouw aanwezig, aldus Van Lent. De kerngetuige praat zeer rustig en bedachtzaam. Op vragen wordt door hem behoorlijk gedetailleerd geantwoord. Die rust in zijn manier van praten en z'n bijna monotoon klinkende stemgeluid waarmee hij langdradig uitleg geeft, leek de verdediging op momenten zelfs te irriteren.

Donderdag was er ook weer zo'n moment. Het ging over een keer dat Donald Groen Van Lent meenam op een wandeling in een laantje bij de woonboerderij van Groen in Nieuw-Buinen. Van Lent sprak met Groen, in bijzijn van verdachte Pim K. en Remko's broer Serge die achter hen aan liepen. Eigenlijk was dit moment de eerste keer dat het feitelijk over de dreiging ging die zou uitgaan van Donald Groen. Zo zou hij volgens Van Lent hebben gezegd dat hij met een oplossing moest komen voor de problemen die hij zou hebben veroorzaakt. Hij kreeg vervolgens tot het einde van het laantje om met die oplossing te komen. Daarover straks meer.

Groot gedeelte van de 4 dagen ging het eerst over het financiële plaatje, de bedrijven van Van Lent en de bedragen die hij steeds aan zijn afpersers moest betalen, volgens hem. De verdediging trachtte in ieder geval beter inzicht te krijgen of Van Lent niet één groot spel speelt om onder bescherming van het TGB-OM van zijn enorme schuldenlast af te komen. Dat is wel wat de verdachten en hun advocaten wel vermoeden. Bijvoorbeeld: Het miljoen dat kerngetuige Van Lent had geïnvesteerd in een vastgoedproject in de VS was toch gewoon geld dat zijn broer Serge voor Kris Jagernath had geparkeerd op een rekening? En dat Jagernath boos werd toen die z'n geld terug wilde zien en het geld toen vast bleek te zitten in dat vastgoedproject was toch ook niet zo heel vreemd?

Hoe dan ook, er is dus veel tijd besteed aan het helderder krijgen van de hele financiële wirwar, de vele bedrijven waar het over gaat in het dossier Briard, waaronder talloze BV's met allerlei klinkende namen en de vraag of Remko werkelijk wel zo'n genie is met cijfers en geld verdienen. Dat dit erg moeizaam ging op momenten lag niet zozeer alleen aan de vraagstelling van verdediging als wel die zeer kalme, bijna trage monotone wijze van praten door de kerngetuige en het vermogen om over bijna iedere vraag een discussie aan te gaan met de verdediging over de kleinste details.

De rechtbank wees de verdediging er een aantal keren op dat het nu maar eens gewoon over de feiten moest gaan. 'Anders zouden de rechters mogelijk zelf vragen gaan stellen', waarschuwde voorzitter Mr. Jacco Janssen zelfs een keer. Elkaar afwisselend stelden de vele raadslieden vragen aan de getuige, elkaar soms aanvullend, dan weer nam de ene advocaat het even over van de ander. Iedere advocaat met eigen (cliënten-)belangen, maar hetzelfde doel: de (on)geloofwaardigheid van Van Lent proberen aan te tonen en de waarheid voor hun cliënten boven tafel zien te krijgen.

Terug naar het laantje. Mr. Nico Meijering begon over het incident op het bewuste laantje in Nieuw-Buinen.

(samengevat)
Meijering: Ik maak even een sprongetje. U liep bij dat laantje bij de woonboerderij in Nieuw-Buinen.
Donald Groen: Waar meneer Van Lent over zegt dat er toen recherche in de greppel lag.
Rechter: Dat er observatie was.
Groen: Ja.

De rechters lazen een stukje voor uit de verklaring van Van Lent over dat incident. Van Lent zou zijn ontboden bij Donald Groen te komen en was met zijn broer Serge naar Nieuw-Buinen gegaan. Daar is een wandeling geweest in een laantje van zo'n 2,5 km vlakbij de woonboerderij van Groen. Van Lent zou daar zijn bedreigd door Groen. Er zou o.a. gezegd zijn door Groen dat hij Van Lent naakt naar huis zou sturen als hij niet met een oplossing voor schulden kwam. Met name deze laatste bedreiging zou Van Lent getriggerd hebben om met de politie te gaan praten, naar eigen zeggen omdat de vernedering zo groot was dat hij op dat moment brak. Zijn broer Serge die ook op dat laantje aanwezig was, heeft dat nog net gehoord, maar zwaardere bedreigingen niet. De verdediging van Groen vroeg aan Van Lent of hij kon verklaren hoe het nou toch kan dat zijn broer Serge in een veel mildere vorm verklaart over die wandeling en hetgeen daar gezegd zou zijn door Donald Groen dan Remko daar zelf over verklaart?

Rechter: Verbalisanten hielden Serge voor wat Donald tegen Remko gezegd zou hebben op dat laantje. Hij kon zich er zelf niet veel meer over herinneren, maar Serge zei: "Wat ik nog weet, is dat we bij de boerderij een heel stuk over de weg hebben gelopen. Donald liep samen met Remko en ik liep samen met Pim, ongeveer een meter of 10 achter Remko aan. Ik kon niet precies horen wat Donald tegen Remko zei. Wat ik nog wel weet is dat Donald aangaf dat Remko voor het einde van de weg een oplossing moest hebben voor het terugbetalen van het geld aan Donald". En dan zegt de verbalisant: "Remko heeft over deze ontmoeting gezegd dat Donald aldaar bedreigingen heeft geuit in de vorm van: "Ik ga vandaag beslissen of ik jou ga begraven. Ik ga vandaag beslissen of ik jullie met z'n tweeën ga begraven. Als je niet met een oplossing komt steek ik je lek, ik prik je lek, ga me tevreden stellen want anders neem ik afscheid van je en ga je naakt naar huis". En dan wordt er gevraagd: "Wat is jouw reactie daarop?" En dan zegt Serge: "Ik kan me wel herinneren dat Donald het inderdaad had over 'naakt teruglopen naar huis', dat heb ik wel kunnen opvangen toen Donald dat riep toen we daar aan het lopen waren".

Donald Groen merkt op: Dit is waar ik op doelde, maar ik wou nou juist Remko laten vertellen of hij dat nog wist. Misschien kunnen we vragen waarom er anders verklaard wordt in soortgelijke situatie waarover wordt verklaard door zowel Remko als Serge van Lent, maar wat Serge dus niet beaamt.
Voorzitter Janssen: Ja, dat kunnen we doen. Meneer Van Lent, er wordt terecht geconstateerd door meneer Groen, maar ook door meneer Meijering, dat Serge over dit incident in mildere vorm verklaart dan u. Uw eigen broer, over een situatie die niet mis is zoals u het beschrijft.
RvL: Ja volgens mij, nogmaals, volgens mij heeft u een situatie beschreven dat hij 10 meter daarachter liep, dat hij niet alles gehoord heeft en dat hij wel gehoord heeft van 'naakt naar huis'. Dus het is ook niet zo dat Serge gezegd heeft dat het niet gezegd is. Kijk, als u wilt weten wat er wel gezegd is dan kan ik dat wel herhalen...
Voorzitter: Nou ja, vertelt u maar. Want dat hebben wij nog niet voorgehouden. U eh...wat wilt u daarover zeggen?

RvL: Donald heeft dingen gezegd: 'Ik weet niet wat ik met jou moet doen'. En eh...'Ik ga naar de Forbo en koop ik een bijl' en: 'In het bijzijn van je kinderen sla ik die in je hoofd' en uh, hij heeft ook geroepen: 'Anders begraaf ik je levend', of : 'jullie, met je broer'. Uhm... dat zijn de uitspraken die hij op dat moment gedaan heeft. Uhm, mij staat nu niet bij dat hij gezegd heeft dat hij me lek zou steken, hij heeft paar weken hiervoor gezegd dat hij me in stukken zou laten snijden.
Meijering: En nu even, ehm... ik heb daar ook allemaal vragen over hè, maar wat voor persoon is Donald? Is-ie net.. zo.. rustig.. als.. u.. bent.. of kan hij ook heel opgewonden zijn?
RvL: Donald is op heel veel momenten heel rustig, en op latere momenten en dat was met name in de laatste fase, was-ie uh... agressief en zeer intimiderend.
Meijering: En u? (met zeer rustige stem) U bent altijd rustig of kunt u ook agressief en intimiderend zijn? Of bent u eigenlijk altijd zo. Ik vind het wel opmerkelijk hoor. Ik heb nog nooit zo'n getuige meegemaakt... maar bent u altijd zo rustig of heeft u medicijnen ook, of zo, dat u zo rustig bent?
RvL: Nee, ik heb geen medicijnen.
Meijering: Nee, maar bent u dan altijd zo rustig, of ?
RvL: Uh... ik ben over het algemeen rustig.
Meijering: Ja.

RvL: Als ik boos wordt of confrontaties heb, was dat over het algemeen in een relatie met mijn broer. En eh... ik heb geloof ik in augustus/september 2009 een confrontatie gehad met Michel Groen.
Meijering: Hij was op het laatst agressiever hè Donald, zegt u?
RvL: Tijdens de eerste betalingen die te laat waren was het altijd Donald die met Michel sprak, want ik had geen rechtstreeks contact en dan hoorde je op de achtergrond geschreeuw en dan moest Michel de boodschap overbrengen dat-ie boos was en naar mijn huis zou komen en in een latere fase, met name, en ik heb nooit goed begrepen waarom dat gebeurd is, want eerst in oktober 2009 bood hij aan dat ik het kon afkopen en er was nog een bedrag nodig van 32.000 euro om het af te kopen en plotseling, twee maanden later, wordt dat bedrag ongeveer 360.000 euro en toen werd Donald steeds bozer, van: 'Je moet komen, we halen je op' en 'Serge moet komen', en dat soort dingen.
Meijering: Was het ook wel een schreeuwen aan de telefoon? Door Donald?
RvL: Nou eh, het was wel eens zo dat als je de telefoon niet opnam of je reageerde niet op een sms, dan kwam er vrij snel een sms achteraan van: 'Ik ben het'. Met andere woorden, je moet reageren. En uhm... er was voor mij geen keuze om niet te reageren.
Meijering: Het gaat mij even om de toonzetting, van eh... meneer Groen. Dus nu weer even bij het laantje. (citeert): "Ik weet niet meer wat ik moet doen. Een bijl. Anders begraaf ik je levend. Naakt teruglopen". Nou, die hoorde ik net niet trouwens in dat rijtje, maar dat zal ook wel schreeuwend zijn gegaan, of niet?
RvL: Dat is op de manier waarop Donald praat en dat is niet altijd schreeuwend, want Donald is in veel gevallen ook voorzichtig...
Meijering: Hoe ging het toen?
RvL: Hoe ging het... ja eh, dat gi.. uh, dat kan ik-uh.. bijna niet nadoen hoe-die dat deed.
Meijering: Nee, maar dat is ook een antwoord. Probeer het maar hoor...
RvL (plots harde stem): Nou heel, heel, heel, eh heel, eigenlijk in eerste instantie koel, beredeneerd uitleggen waarom ik een heel groot probleem heb, daaraan gevolgen verbinden en de actie die hij daarop gaat ondernemen, de straf die hij gaat opleggen en wat-ie eventueel met mij of mijn broer gaat doen.
Meijering: Maar u loopt op dat laantje en nou willen we eigenlijk heel graag dat u dat gaat nadoen. Of loopt hij naast u en zegt hij dan eh: (Meijering praat weer heel rustig) 'Nou ja Remko, dan zal ik toch wel een bijl in uw hoofd moeten zetten'. Of gaat dat met veel agitatie en boosheid, van: 'En dat niet! en 'Wat is dat?' en 'Die praatjes van je altijd!', hoe ging dat?
RvL: Zo uh uh...
Meijering: Hoe ging dat?
RvL: Zo ging dat niet, uh...
Meijering: Zeg het maar, hoe?
RvL: Donald is heel, heel berekend en weet precies wat hij zegt en welke boodschap hij wil overbrengen en op welke manier hij duidelijk wil maken dat er een eh... dat doet-ie op een bepaalde manier met z'n handen, hij legt het uit op een manier alsof het voor jou een heel groot probleem is en hij dwingt op die manier af, hij dwingt af dat je voelt dat je geen andere keus hebt dan te betalen.
Meijering: U wilt het niet zeggen hè? U wilt het niet voordoen hoe-ie dat nou zei? En we hebben het nu over een bijl, we hebben het over... ik kijk nu ook even naar de griffier... dan hadden we de bijl, levend begraven, wat hadden we nog meer? 'Ik weet niet meer wat ik met je aan moet', 'Naakt naar huis', 'Bijl in je hoofd zetten', ja eh, we kunnen hier bij wijze van spreken wel even door de zaal lopen, dat we even samen lopen en dat u het nadoet. Dan ben ik Donald Groen en dat u gewoon... sorry, ik ben dan u en dat u even nadoet wat Donald Groen doet en hoe hij dat dan gezegd heeft. Hoe zei die dat nou?
Groen: Mag ik dat voorzetje even maken?
Rechter: Dat moet u aan uw advocaat vragen.
Meijering: Ja hoor.
Groen: Dat laantje begint bijna bij mijn huis. Als je van mij af bij de rotonde aankomt, sta je meteen op het laantje, dat laantje gaat rechtsaf, dat laantje eindigt ergens...
Voorzitter: Bij een hek?
Groen: Nee, dat eindigt bij een bosje, niet bij een hek. Bij een soort bosstruik. Ik schat dat dat laantje is: 2 a 2,5 kilometer. Het moment dat we dat laantje oplopen, daar heb je geen stoep. Je hebt gras of meteen de weg. Daar rijden auto's en die auto's moeten er zachter rijden omdat ze niet makkelijk tegenover mekaar kunnen eh... ze moeten bijna in het gras omdat, het is er allemaal smal. Waarom eh... wat ik ermee wil zeggen, je kunt er niet met z'n vieren op de weg lopen, want dan loop je op het gras en dat loopt een beetje ongemakkelijk. Voorop liepen Remko en ik, achterop liepen Pim en Serge. Remko zegt dat er 10 meter tussen zat....
RvL: Nee, dat verklaart Serge.
Groen: Dat verklaart Serge?
RvL: Dat werd net voorgelezen.
Groen: En wat verklaart...
Meijering: Nee, maak maar even af.

Groen: Dus hij verklaart dat daar 10 meter tussen zou zitten. Ze zijn achter ons gaan lopen omdat het verkeer er anders niet langs kan en dan moet je alsnog achter gaan lopen. Tussen ons in zal niet meer dan een meter zijn geweest. Zou jij kunnen vertellen wat er vanaf het begin tot het bosje aan het einde van de weg kunnen herhalen wat er dan gezegd is? En hoe ik dan gereageerd heb en wat voor gebaren, met handen of met mij voeten of wat dan ook gemaakt heb? En wat ik dan gezegd zou hebben? Zou je dat nog alsjeblieft kunnen herhalen?
RvL: Ik herhaal. Ik zal nog één stapje terugdoen. Serge en ik parkeerden de auto, en uh... we kregen meteen te horen de opmerking dat we de mobiele telefoons achter moesten laten. En we liepen eh...eh... wij liepen voor, Serge en Pim liepen achter en de opmerkingen die ik beschreven heb werden gedurende die wandeling gemaakt, waarbij je ook gezegd heb dat ik langdurig stil ben geweest, waarbij jij voornamelijk aan het woord bent geweest, dingen geuit hebt, dingen geroepen hebt, gezegd hebt, in de trant van: "Ik weet niet wat ik met je aan moet, ik ben boos, ik wil uh.. ik ga naar de Forbo en dan koop ik een bijl en sla hem ik je hoofd", je hebt gezegd tijdens die wandeling: "Ik laat je levend begraven met je broer", dat soort gedachtes kwamen er allemaal bij je op en ik kreeg tot wat ik noem het hekje, maar dat was misschien een bosje wat misschien lijkt op een hekje omdat het een bosje als hekje is, uh... kreeg ik de tijd om met een oplossing te komen voor de betalingen die ik allemaal nog moest doen. Tijdens die wandeling heb je ook gezegd dat ik een schulden heb aan vrienden van jou en dat je daar ook een oplossing voor uh... wilde.

Groen: Was dat op de heenweg of op de terugweg?
RvL: Uh... ook op de heenweg en op de terugweg is er, omdat we dichter bij het hekje kwamen, door mij met een oplossing genoemd en die heb je op dat moment geaccepteerd. Het heeft heel lang geduurd voor ik wat gezegd heb omdat ik niet wist wat ik moest zeggen op dat moment.
Groen: Maar... waar blijven die uitingen van mij en die handgebaren van mij?
RvL: Die zijn gemaakt op de heenweg en wat mij bijstaat is dat op de helft die uitspraken kwamen, dus je was eerst heel berekend en heel koel en we kregen vooraf heel duidelijk de instructie om de mobiele telefoon achter te laten en gedurende de wandeling ging je over tot uitingen en dit soort dreigingen, waarbij je wel, en dat doe je altijd, de indruk wekt dat er oplossingen moeten komen en dat je me daar dan ook wel weer bij zou willen helpen. Uiteindelijk leidt dat dan weer tot nieuwe verplichtingen en nieuwe betalingen.
Meijering: En hoe zit het met die stemverheffingen? (nu met fluister-stem): Ik ga een bijl kopen, die sla ik in je hoofd? Hoe ging dat?
RvL: Het ging op dezelfde manier waarop Donald nu praat, waarbij hij ook zijn handen gebruikte, waarbij hij op momenten waarop hij dit soort ingrijpende opmerkingen maakte iets verhoogd sprak, maar niet schreeuwend of iets dergelijks.
Meijering: Maar hoe heeft u er nu een verklaring voor dat uw broer voor zover we kunnen overzien bij de rechter-commissaris het alleen over 'naakt naar huislopen' heeft gehad?
RvL: Volgens mij heb ik gehoord dat mijn broer gezegd heeft dat-ie dat wel gehoord heeft en dat andere niet gehoord heeft.
Meijering: Ja, u zegt dus: Dat is het enige dat ie gehoord heeft, over dat naakt naar huis lopen en dat andere heeft hij dus niet gehoord? Zo moet het zijn geweest?
RvL: Dat is wat hij gezegd heeft.
Meijering: Nee maar, heeft u er een verklaring voor? Wat waarom hoort ie nu wel het ene en waarom nou niet het andere?
RvL: Nee, maar ik heb er wel een persoonlijke mening over.
Meijering: En dan gaan we weer terug naar dat-ie bang is?
RvL: Inderdaad.
Meijering: Hèhè... ok. Dank u.

Rechter: Dat was het incident F33 in Nieuw-Buinen?
.....
Donald Groen: Ok, dan zijn we op de heenweg en jij zegt dat ik heb lopen dreigen en zelfs een oplossing aan het zoeken ben, dus alle twee, het goede en het slechte, toch?

Rechter tegen getuige: Is dat de manier waarop meneer Groen sprak toen, op die eh...?
RvL: Op dat moment is dat de manier waarop Donald uh.. uh.. een gesprek aangaat. Het is uh... aan de ene kant een probleem en de andere kant een oplossing.
Voorzitter: Ja ik stel deze vraag niet uit het niks, meneer Groen, hoor. Want we hebben ook in het dossier een moment van eh... ja, ik zal er niet veel over uitweiden, maar soms heeft u dat wat u nu ook heeft, dat toontje heeft u dan. Dus vandaar dat ik de vraag stel. Iets wat er op lijkt. U begint iets harder te praten, niet veel harder, maar wel een eh... op z'n minst een eh...
Groen: Gaat het nu over mijn toontje?
Voorzitter: Ja..ja... nee, ik heb er geen mening over. Ik heb geen mening over uw toontje, maar ik constateer soms wanneer u gaat praten....dat eh...
Michel Groen merkte kennelijk op (microfoon stond nog uit): Dat-ie aandacht wil?
Voorzitter: Nou, wat uw broer zegt: ik wil even de aandacht. En dat is hier natuurlijk ook, want u wilt nu ook de aandacht, maar daarom stel ik de vraag nu: Was dat toen ook, een beetje dezelfde toon?
RvL: De manier waarop Donald zeg maar nu praat, dat is de indruk die ik heb en die me altijd bijbleef. Op het moment dat het indringender wordt, gaat het licht omhoog en er zijn momenten dat-ie bozer is, maar daarvan weet ik niet of dat echt of gespeeld is.
Voorzitter: Mag ik daar nog iets over zeggen? Misschien een hele gekke opmerking, maar u moet me niet verkeerd begrijpen. Je zou ook kunnen denken, als u zo praat, komt dat op een bepaalde manier ook binnen. Daar kunt u niets aan doen, misschien? Maar u heeft ook meteen die aandacht.... Ja, dat is een waarneming van de rechter.

Groen: Maar eh, kom ik dan bij u eh... raar over of is dat alleen eh...
Voorzitter: Nee, het is niet altijd. Als u gewoon hier bent is dat niet, maar er zijn momenten en dat was net, dat je dan eh... ik eh... dat je dan schrikt wel. Ja schrikken, niet schrikken in de zin van bang of zo hoor, maar wel van: Meneer Groen is aan eh... eh... (het woord?)
Groen: En dat had u net niet toen meneer ineens zijn stem verhoogde?
Voorzitter: Jawel toen hoorde ik...
Groen: Dat ging nog effe een toontje hoger.
Voorzitter: Ja zeker, het zit hem dus niet in de... Ja, daar schrok ik ook van.
Meijering: Maar zou dat ook kunnen zijn, en ik werp het maar op hoor, dat zo'n beeld wordt neergezet van iemand, variërend van het beeld wat in het dossier terechtkomt tot ook nog aan de zijlijn een beeld (media?), een beeld dat niet altijd even gunstig is, dat je dan dat beeld vervolgens...
Voorzitter: Combineert...?
Meijering: ...dat je vervolgens dat beeld neemt en als iemand praat, dat je dan 'oeps!' denkt?
Voorzitter: Ja, ik zeg het maar hoor, omdat...
Meijering: Ik bedoel, ik kan mijn stem ook verheffen, ook naar de getuige toe en als je dan net zo'n beeld dan dat u eh... dan ben je al lang de zaal uit geknikkerd.
Voorzitter: Jazeker maar ik eh...
Er volgde wat geroezemoes in de zaal onder de advocaten en verdachten over een 'wel heel persoonlijke mening van de voorzitter' .... (er volgde nog net geen wrakingsverzoek (grapje)

Donald Groen doorbrak het geroezemoes: Nou, daar wil ik dan we even wat op zeggen. Want als u dat zo ervaart en als een ander dat misschien ook zo ervaart en Remko zegt: Dat laantje was zo'n beetje de laatste fase, dan zou je dat dus als het kookpunt kunnen zien?
Voorzitter: Ja...
Donald Groen: Dus als dit het kookpunt is...
De voorzitter vulde Donald aan: Dan valt het nog wel mee...
Donald Groen: ...dan valt het nog wel mee. Zo kun je het dan ook zien! (hard gelach in de zaal én op de tribune)

Later kreeg Donald Groen nog een keer gelegenheid van de rechtbank om gerichte vragen te stellen aan kerngetuige Van Lent over die voornoemde wandeling in het laantje naast zijn boerderij. Het is dan ook een belangrijke gebeurtenis: Na die ontmoeting, die als een soort ijkpunt wordt gezien omdat Van Lent naar eigen zeggen toen 'brak' na een mededeling dat hij 'naakt naar huis kon' als hij niet met een oplossing voor zijn schulden zou komen. Remko liet vervolgens in een telefoongesprek met zijn broer Serge ineens allerlei strafrechtelijk relevante termen vallen over een telefoonlijn die al getapt werd, zoals: bedreiging, intimidatie, afpersing, mishandeling, en ontvoering.

In elk geval hebben Donald Groen en zijn verdediging de overtuiging dat er reeds contact met de recherche moet zijn geweest en dat Remko van Lent die termen toen bewust is gaan gebruiken, terwijl hij voorheen die termen nooit gebruikte. Op deze wijze zou hij zijn vermeende afpersers incrimineren en mogelijk daardoor worden gearresteerd, om vervolgens zelf in een TGB-traject (getuigenbeschermings-programma) te kunnen verdwijnen samen met zijn gezin om op deze wijze van zijn miljoenenschuld(en) af te komen. Deze laatste theorie is overigens door de verdediging van Groen naar voren gebracht tijdens een eerdere zitting in april.

(samengevat)
Donald Groen: Meneer van Lent, kunt u zich herinneren na de wandeling op het bewuste laantje, hoe wij afscheid van elkaar hebben genomen? ........ Het moment dat we uit elkaar gingen. Kun je dat herinneren?... of, kunt u zich dat herinneren?
Remko van Lent: Ik was eh... opgelucht. Volgens mij stonden we eerst op dat rotondetje bij de boerderij en mij staat ook bij, maar dat weet ik op dit moment eh... nog dat wij naar binnen zijn gelopen en jij me vroeg of ik dat moment wilde tekenen. Dat is wat mij op dit moment bijstaat. Ik zeg daarbij dat ik opgelucht was.
Groen: Meneer de voorzitter, mag ik daarover vragen waarom meneer opgelucht was? (voorzitter knikt) En waarom was je opgelucht? Uhm... meneer van Lent waarom was u opgelucht?
RvL: Omdat het een heel zwaar en ingrijpend gesprek.... in ieder geval wat ik voor het hekje, of bosje, moest oplossen... uhm bij het hekje opgelost leek te zijn.
Groen: Kwam dat door u of kwam dat door mij?
RvL: Kunt u dat toelichten?
Meijering ongeduldig: Nou, misschien maar een andere vraag: Wat was de oplossing?
RvL: De oplossing was dat eh... dat ik eh... verder zou betalen. Dat er een bedrag terug zou komen van onder andere de BTW die ik nog terugverwachtte en dat dat bedrag opgenomen zou worden en dat dat eh... betaald zou worden en dat ik door een eh... eh... mogelijk valutabedrijf dat een bepaalde waarde in mijn ogen vertegenwoordigde de mogelijkheid had om ook andere schulden, aan o.a. Eric B. en derden te betalen.
Meijering: Hoe lang duurde ook weer die hele sessie bij dat laantje?
RvL: Ja, wat mij bijgebleven is, ben ik de heenweg heel stil en geconcentreerd geweest en wist ik niet precies wat ik moest doen en terug is eenzelfde afstand, dus als iemand gelopen heeft twee kilometer dan denk ik ja... dat het bij elkaar een uur geduurd heeft. Heen en terug. We hebben niet gerend, we hebben niet een andere mogelijkheid, dus we hebben gelopen in een rustig tempo.
Meijering: U heeft dus aangegeven, schat ik zo in, maar verbeter mij als dat onjuist is, dat u op de terugweg met die BTW-oplossing bent gekomen?
RvL: Nee, dat was één van de mogelijkheden die ik op dat moment had en die besproken is en eh... daarover is dan ook nog een vervolgafspraak gemaakt dat dat op een bepaalde dag betaald moest worden. Dat is de bewuste dag die ook later in de SMS naar voren is gekomen, waarbij Donald zei: 'Ik zie je dinsdag' en ik reageerde: 'Nee, het was vrijdag'...
Meijering: En u was opgelucht? Het was één van de oplossingen die was gegeven... Had u het zo gebracht dat dat een oplossing was, of was het een mogelijke oplossing?
RvL: Nou dat met die BTW dat was de eerste forse betaling en ik moest komen met een oplossing voor schulden die ik had bij vrienden van Donald en daarbij heb ik het valutabedrijf als optie genoemd en de mogelijke waarde daarvan en op dat moment waren we bij dat hekje en is Donald daarmee akkoord gegaan.
Meijering: Dan krijg je twee dingen, valutabedrijf en BTW?
RvL: Ja.

Meijering: En u kwam daar zelf mee of opperde Donald dat?
RvL: Ik had de hele weg tot aan dat hekje om met een oplossing te komen en ik ben zoals ik het mij herinner de hele weg heel stil geweest, omdat ik zoekend in mijn hoofd was naar een oplossing, daarbij werd ook gezegd dat Donald zich het recht kon toe-eigenen dat mensen die hij kende in mijn huis konden gaan wonen, of in het huis van mijn ouders, en dat ik dat dan maar moest accepteren voor de problemen die ik veroorzaakt had... Dus als ik heenloop en eigenlijk niet precies weet wat ik moet doen en je loopt dan terug en Donald zegt: 'Er is een oplossing', dan ben je opgelucht.
Donald Groen: Ja maar, sorry meneer de voorzitter, als ik eh... mijn stem verhef, want nu beginnen er wel een beetje emoties te komen, want ik vind het echt verschrikkelijk, want nu laat meneer Van Lent blijken dat ik dus één of andere kracht zou hebben om maar te beslissen zijn ouders die ik nog nooit van mijn leven gezien heb, ik weet niet eens waar zijn ouders wonen, om die zomaar uit huis te zetten en om maar te zeggen: Nou, ik krijg nog van meneer Van Lent huppelepup en ík heb maar besloten dat jij dat huis krijgt en u gaat er onmiddellijk uit... Je kunt echt alles van me zeggen en denken of wat dan ook... maar... dat zit er echt niet in bij mij hoor. Ik heb nog wel een stukje menselijkheid in me dat ik me met dat soort dingen echt niet eh... kan verenigen. Maar goed...
Voorzitter Janssen: Het is goed dat u dat zegt, maar eh...
Donald Groen: Maar ik wil terug naar wat ik wou zeggen, dat is eh... ik wou weten hoe er afscheid is genomen en ik wou zeggen, er is eh... en daarom waren we over de observatie begonnen, er is dus waarschijnlijk een observatie geweest. Daar is althans een verslag van. En die zouden natuurlijk kunnen zeggen of ik met mijn benen zwaaide en of ik met een bijl de lucht in ging of met stemverheffingen eh...
Voorzitter: Dat staat daar niet in.
Groen: Nee, maar die zouden dat dus kunnen beamen, van in het verslag kun je inderdaad zien dat meneer Groen met zijn benen zwaaide, en...
Voorzitter: Maar u weet ook dat er een tapverslag is hè, een korte, waarin eh... ik praat nu even uit mijn hoofd.
Groen: Maar misschien is dat later?
Meijering: Hebben jullie elkaar de hand geschud? Schouderklop gegeven, of iets in die zin?
RvL; Ik heb zijn hand geschud, of op een andere dag, dat weet ik niet, het zou goed kunnen. Dat weet ik niet.
Voorzitter: Ja, ik zou u willen vragen, maar dat vraag ik niet hoor. Nou ja, ik stel u wel de vraag, maar ik wil geen antwoord van u, want die stel ik graag op een ander moment, want ik ben wel heel erg nieuwsgierig wat er wél is besproken daar. Want ja, we weten ook dat dat loopje...
Groen: Dat wil ik wel vertellen hoor, als u dat wilt.
Voorzitter: Nee maar dat is voor nu eh... ja...
Groen: Maar het is niet zo groot hoor, het is misschien een klein lijntje met een grote betekenis.
Voorzitter: Nou ja... eh, ik ben wel heel erg geïnteresseerd, dat we daar...
Groen: Maar het is wel heel belangrijk.
Voorzitter: Maar ja, dat is daarna. Ja, ik heb het steeds over dat de verklaringen van meneer Van Lent 90% van het dossier vormt en dat er maar weinig ondersteuning is op andere manieren. Op sommige punten wel, maar hier is wel ondersteuning...
Groen: Ja...
Voorzitter: Ja... (stilte)

Groen: Wat daar besproken is, meneer de voorzitter, geachte leden van de rechtbank, is het feit dat, en daar gaan we het later nog over hebben... Ja, ik krijg geld van Remko. Ik heb dat geld teruggebracht, en ik kan niet exact het bedrag zeggen, niet precies, maar het is 300 en nog wat. Dat heb ik teruggebracht...
Voorzitter: 300.000?
Groen: Ja, 300.000 en nog wat. Of het nou 300 en 20 is en nog wat dat weet ik niet meer, maar dat heb ik teruggebracht naar 2 keer 50.000 euro. Ik werd er zo gek van dat ik er vanaf wou en ik had die laatste 100.000 nodig om derden terug te betalen. En ik wou zelfs afscheid nemen en wou het zelfs met andere mensen gaan regelen, want ik had hier geen zin meer in om na 80 afspraken en etc. etc. om verder mijn leven verder te laten beïnvloeden... Daar hebben we het over gehad. Ik heb aan meneer voorgesteld, ja ik wou ook graag een keer een oplossing hebben in dit verhaal en het tot een einde brengen. Meneer komt al naar mij toe en dat is 2, 3 uur rijden vanaf Zandvoort vandaan. Dan heb je al genoeg tijd om na te denken. Want hij weet er zullen vandaag wel vragen komen. Van één, hoe gaan we het nu doen?
Ik ben niet een persoon geweest van: nu gaan we het zo doen, zo gebeurt het en zo gebeurt het, ik heb de vragen altijd open gelaten van luister, want ik ga al van 300 naar 100, wat is dan de mogelijkheid om dat dan eventueel wel te kunnen gaan betalen en wat kun je concreet zeggen zodat ik tegen derden kan zeggen van luister: Ik heb je al zo vaak gevraagd om te komen dat ik nu een concrete afspraak wil maken. Dit is ook waarom we omhelzend uit elkaar zijn gegaan en ik hoop ook dat de observatie dat heeft gezien. Ik ben eruit gekomen met meneer Van Lent, en dat weten ook Serge van Lent en Pim K. We zijn handenschuddend... bijna, maar nog net niet kussend is hij bij me vandaan gegaan, omdat meneer Van Lent opgelucht was, dat er toch nog een oplossing was en dat ik eh... ja, hoe moet je dat zeggen, van 300 naar eh...
Voorzitter: Waarom deed u dat eigenlijk?
Groen: Ik wilde er vanaf. Ik wilde er echt vanaf. En ik kan u later vertellen, morgen al, als u mij toestaat, waarom het uh uh... mij niet altijd om het geld gaat. Maar ik zou u nou alleen vertellen wat er besproken is...
Voorzitter: Ja.
Groen: Dan is dit besproken.
Voorzitter: Ja, maar daarna stoppen we ermee hoor, maar kijk, u bent verdacht van afpersing hè...
Groen: Ja.
Voorzitter: Waar we het zeker nog veel over gaan hebben, denk ik, is de juridische duiding van de feiten. Ja dat is een moeilijk woord voor eh... ja, is nou als je geld van iemand krijgt, ook al is dat terecht en simpel hè, ook al is dat terecht, dan kan dat nog... dan nog kun je dat afpersen.
Groen: Ja.
Voorzitter: Dat is ook nog wel eens de vraag geweest hoor, maar...
Groen: Ja eh hehe... maar ik heb nooit van mijn leven dreigend mijn geld teruggevraagd, of van derden teruggevraagd. Ik ben altijd, ten alle tijde voor een oplossing eh... heb ik meegedacht, of heb meegedacht om een oplossing te creëren om derden weer terug te kunnen betalen.
Voorzitter: Ja, ik vind het goed dat we in gesprek zijn hoor. We hebben 1,5 jaar eh.... En dat is ook de reden dat we alles op een rijtje willen zetten. Het is niet voor niets dat we die 33 gedachten-streepjes die we met bloed, zweet en tranen in het dossier gemarkeerd en bij de bedragen, die willen wij door
exerceren, met u doornemen, van hoe zat het nou met dat geld. En ook met de getuige hè, dat proberen we dan nu. En om dat dan naast elkaar te leggen, en om dat dan naast elkaar te leggen van nou, hoe zit dat dan precies?
Groen: Ik heb zelf wel mijn eigen gedachte, ik wou dat voorstellen maar ik heb dat niet gedaan, maar om eigenlijk met een groot bord dan te gaan zitten, om al die bedragen van meneer Van Lent, van waar dat dan allemaal naartoe gegaan zou moeten zijn en wie dat dan allemaal gehad zou moeten hebben, want als ik het dossier lees... ja dan begrijp ik zelf allemaal niet wat er nou bedoeld wordt en waar eh... ja, bijna wou ik zeggen waar het vandaan komt allemaal, maar...
Voorzitter: Ja, weet u wat natuurlijk ook wel is en daarna stoppen we echt. Kijk, meneer Van Lent vertelt het verhaal, maar dat doet hij in 800 pagina's en wij zijn nu aan het kijken van hoe zit het nou met dat verhaal hè, en dat merkt u vandaag ook, Serge zegt iets anders en daar proberen we de getuige op te laten antwoorden, alleen maar om erachter te komen: hoe is het nou gegaan? En dat doen we straks ook met name met meneer Groen, de beginfase, de heer Stoeltie ergens in het midden en jammer genoeg met meneer K. kunnen we dat eh.... niet.
Groen: Ja, dat is belangrijk.
Voorzitter: Goed. We gaan afsluiten voor vandaag.

Mr. Nienke Hoogervorst droeg vrijdag een aanvulling voor op het opheffingsverzoek voorlopige hechtenis in de zaak van Harrie Stoeltie dat Bram Moszkowicz nog had gedaan. Daarbij kwam ze ook terug op het feit dat Remko van Lent donderdag iets zei dat ontlastend was voor Stoeltie. Het kwam er in het kort op neer dat Van Lent zei over een ontmoeting bij een Chinees restaurant, waar Kris Jagernath en Donald Groen ook bij aanwezig waren, niet met zekerheid te kunnen zeggen of Harrie Stoeltie wel op de hoogte was van een gesprek dat de avond daarvoor had plaatsgevonden waar volgens Van Lent bedreigingen zouden hebben plaatsgevonden.

De voorzitter complimenteerde Mr. Nienke Hoogervorst met de wijze waarop zij had gepleit, de rechtbank ging vervolgens 20 minuten in beraad en honoreerde het verzoek. Harrie Stoeltie mocht naar huis. Hij kreeg geen schorsing voor onbepaalde tijd, maar tot aan de volgende zitting. Na afloop kuste Stoeltie zijn advocaat en werd hij gefeliciteerd door de andere verdachten. Voor Donald Groen was de rechtbank tot zijn teleurstelling nog niet aan toe aan een schorsing van zijn voorlopige hechtenis, zei voorzitter Mr. Jacco Janssen tot slot. Er moeten nog meer verhoren plaatsvinden in Briard.

Wanneer de volgende zitting is, hangt af van de beschikbaarheid van de kerngetuigen Remko van Lent en Jessica van Boven.

TERUG naar Camilleri.nl

Bondtehond