Operatie laat niets in leven: Het bizarre leven van oorlogsmisdadiger Guus Kouwenhoven

Je hebt van die dagen dat je jezelf achteraf wel voor je hersens kunt slaan. Bijvoorbeeld dat je op het moment dat je Nederlands bekendste oorlogsverslaggever een hand had kunnen schudden, puur omdat hij mijn gesprekspartner, oud-advocaat van Willem Holleeder, Jan Hein Kuijpers, even de hand kwam schudden, en jij je hand niet uitsteekt. Dat was vlak voor aanvang van de presentatie in Koninklijk Theater Carré van alweer de 7e editie van het glossy magazine 'Amsterdam XXXL' van society-advocaat Mark Teurlings. Misschien was ik te hard aan het prakkiseren, 'wat komt die man me bekend voor?', dat ik vergat mijn hand uit te steken. Achteraf schaamde ik me wel een beetje en dacht ik: 'dat heb ik weer'...

Dat ik later in zo'n zelfde situatie per toeval wél Quote-journalist Henk Willem Smits ontmoette en sprak, die samen met Arnold Karskens het boek 'Operatie Laat Niets In Leven' schreef, een spannend verhaal over het bizarre leven van oorlosmisdadiger Guus Kouwenhoven, maakte weer veel goed. We kwamen er van elkaar achter dat we niet zo heel lang geleden eventjes contact hadden. Hij stuurde mij deze week een exemplaar, mede omdat ik dus bijna een kleine bijdrage had geleverd in de vorm van wat informatie over een bepaald persoon. Dat bleek achteraf niet nodig, maar het is altijd leuk om onverwacht iemand te ontmoeten waarmee je tot dan toe alleen wat e-mails had gewisseld. Ik ben meteen een aantal hoofdstukken gaan lezen en kan niet anders zeggen dat de eerste hoofdstukken mij meteen aangrepen. Schrijven kunnen deze heren. Een aanrader dus dit boek!

<<0>>

President Charles (l) Taylor en Guus Kouwenhoven (r)

Rotterdammer Guus Kouwenhoven begon zijn carrière als zakenman en sjacheraar, om te eindigen als de grootste Nederlandse oorlogsmisdadiger van de laatste decennia. Op 21 april 2017 werd "Mr Gus' tot 19 jaar cel veroordeeld voor medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden en wapensmokkel voor de Liberiaanse leider Charles Taylor tijdens een oorlog waarin naar schatting 100 000 doden vielen.

Arnold Karskens en Henk Willem Smits beschrijven hoe Kouwenhoven in zijn jonge jaren in contact stond met grote Nederlandse criminelen en in Liberia schatrijk werd met houtkap. Ook vertellen ze hoe hij werd gepakt en vanuit zijn cel nog getuigen onder druk zette. Het boek is het spannende en kleurrijke verhaal van iemand die zich meermaals aan de verkeerde kant van de wet begaf en daarbij niks en niemand ontzag. Beide auteurs publiceerden al eerder artikelen over Kouwenhoven.

<<0>>

Arnold Karskens is Nederlands bekendste oorlogverslaggever. Hij is medewerker voor De Nieuwe Pers, is medewerker van diverse radio-en tv-programma's en schreef een zevental boeken, waaronder Pleisters op de ogen, pleister op de mond en Onze man in Bagdad. Op bol.com vind je alle boeken van Arnold Karskens, waaronder het nieuwste boek van Arnold Karskens.

Henk Willem Smits is onderzoeksjournalist voor Quote, eerder onder andere voor Nieuwe Revu, Dagblad De Pers en Het Parool. Hij is medeauteur van de bestsellers Het belastingparadijs en De zaak Kooistra. Smits had samen met Joost van Kleef het laatste interview met Kooistra voor diens dood. In 2011 verscheen van de hand van Van Kleef en Smits de bestseller over wijlen Sjoerd Kooistra. In 2013 volgde een tweede bestseller, Het Belastingparadijs. Waarom niemand hier belasting betaalt, behalve u, geschreven samen met Van Kleef en Van Geest. Nu dus: Operatie Laat Niets In Leven

                                                  (bestel hier)

Bondtehond

Jessy Remmers voltooit trilogie 'Beyond The Truth of Life' + De onwaarheid van La Serpe

In de week dat tijdens het Vandros-proces met Willem Holleeder zijn naam weer regelmatig opduikt tijdens de bespreking van zaaksdossier Viool, oftewel de moord op Cor van Hout en doodslag op Robert ter Haak, wordt deze week Jessy Remmers zijn boek Beyond The Truth of Life III op Amazon te koop aangeboden. Het boek is het derde in een reeks van drie waar hij hard aan heeft gewerkt tijdens zijn reeds 12 jaar durende detentie:

Vanaf het begin van het nieuwe millennium heeft Jessy het idee ontwikkeld om een roman te schrijven gebaseerd op zijn ervaringen en kennis waarin hij fictie met werkelijkheid verstrengelt om de lezer middels een avontuur tot een dieper inzicht over het bestaan te kunnen laten komen. Die roman is er uiteindelijk van gekomen in de vorm van een trilogie. Het betreft één enorm avontuur waarbij de drie delen elkaar trapsgewijs opvolgen, de opvolgende diepzinniger dan de vorige. Momenteel worden de boeken internationaal verkocht, waarvan de opbrengst automatisch naar een goed doel gaat waar Jessy zich al zo’n twee decennia mee bezig houdt. De boeken zijn echter enkel in het Engels verkrijgbaar. Dat kan een minpuntje zijn voor degenen die de Engelse taal niet voldoende beheersen, ook nog eens omdat sommige onderdelen vrij pittig kunnen zijn. Lezers uit verschillende landen spreken vooral over de uniekheid van het verhaal, het is zover zij weten met geen enkel ander boekwerk te vergelijken. Als je de uitdaging wil aangaan dan zijn de boeken verkrijgbaar via: www.beyondthetruthoflife.com   (website tijdelijk offline)

<<0>>

Afgelopen week bereikte mij via via ook een ander nieuwsfeitje, namelijk dat Jessy ergens in Juli zal worden gelicht om te worden gehoord over deeldossier Viool. Je kunt er niet omheen dat Passage sterkt verstrengeld is met Vandros en dat besproken strafbare feiten en nog veel andere gebeurtenissen wederom de revue zullen passeren. Neem nu afgelopen dinsdag. In de reactie van het OM op het verzoek opheffing voorlopige hechtenis van Holleeder door zijn advocaten Sander Janssen en Robert Malewicz kwam dit voor mij zeer bekend klinkende detail voorbij:

'Kort nadat Jesse R. was ontsnapt uit detentie was er volgens kroongetuige Peter la Serpe een ontmoeting met onder anderen Willem Holleeder en Peter R. de Vries in restaurant Het Arsenaal in het Gooi. Het zou de bedoeling zijn geweest dat La Serpe op televisie kwaad zou spreken over de Criminele Inlichtingeneenheid – wat niet zou zijn doorgegaan omdat la Serpe niet wilde.'

Kon mijn ogen bijna niet geloven, maar het stond toch echt in het verslag van Paul Vugts van Het Parool, die zoals gewoonlijk, net als Saskia Belleman en Hendrik Jan Korterink, zeer accuraat verslag doet en zowat realtime zit mee te tikken wat er in de rechtszaal allemaal wordt gezegd. Het moet ook hem en andere journalisten die destijds ook bij Passage aanwezig waren bekend in de oren hebben geklonken. Het is namelijk nogal een heet hangijzer: de vermeende Arsenaal-ontmoeting in Naarden Vesting, waar Holleeder al dan niet bij aanwezig zou zijn geweest...

Er zijn vele aanwijzingen dat het Hof van Passage, door zoals zij zelf zeiden in hun uitspraak "boven de zaken uit te stijgen en met een zogenoemde 'helikopter-view' naar de liquidatiezaken en de samenhang van diverse zaken te kijken", leugens en onwaarheden die door de duur betaalde kroongetuigen zijn geïntroduceerd keihard heeft genegeerd. Door Willem Holleeder in Passage al schuldig te bevinden, heeft hij in mijn ogen weinig eerlijke kans dat rechters nog met een onbevangen blik naar de nu te behandelen liquidatiezaken zullen kijken en nog te kunnen worden vrijgesproken. Dit Vandros-proces lijkt daarom een groot schijnproces te worden in mijn ogen. De einduitslag lijkt namelijk bijna al zo goed als vast te staan.

Zo nu en dan duikt er zoals nu weer iets op dat aantoont dat de kroongetuigen in Passage hoe dan ook overeind moesten blijven, ook al moet je daar een bekende, zo niet de bekendste misdaadjournalist van Nederland, althans diens integriteit en geloofwaardigheid, voor opofferen. Alleen jammer voor het OM dat deze misdaadjournalist tegelijkertijd de objectiviteit zelve lijkt, door onbewust aan te tonen dat hij op er op geen enkele wijze belang bij had Holleeder destijds de hand boven het hoofd te willen houden door hem bewust buiten de Arsenaal-bespreking in Naarden-Vesting te houden, omdat hij bijna gelijktijdig dat hij moest getuigen in Passage reeds met de zussen Holleeder blijkt samen te werken om bewijs tegen Holleeder te vergaren. Dus inderdaad dient zich de vraag aan: Wat is het nou? Loog Peter la Serpe over deze cruciale gebeurtenis om Willem Holleeder, Dino Soerel en Jessy Remmers er gezamenlijk in te leggen, of loog Peter R. de Vries om wat voor reden dan ook en pleegde hij bewust meineed voor het Hof? Het is namelijk zo dat Peter la Serpe als kroongetuige onder ede beweerde dat Jessy Remmers aan tafel met Holleeder gevraagd zou hebben 'of Holleeder nog klussen voor hem had'. 'Met klussen bedoel ik liquidatie-klussen', vulde La Serpe aan. Waarop Holleeder volgens La Serpe zou hebben geantwoord: 'Ga maar naar Dino, die heeft er nog genoeg'...

Hierdoor koppelde La Serpe ten eerste: Jessy Remmers aan Holleeder, ten tweede: Holleeder aan Soerel en ten derde: Jessy Remmers tevens aan Soerel. Nogal belastend voor de betrokkenen. La Serpe besefte echter dat hij hier op vast zou kunnen lopen als Peter R. de Vries over deze ontmoeting, waar Holleeder dus helemaal niet bij aanwezig was aldus De Vries, gehoord zou worden en zie hier: de zogeheten 'Holleeder-weglatingen' werden geboren. Hij beweerde dat hij zo bang was voor Holleeder dat die zijn familie iets zou aandoen, dat hij niets over Holleeder wilde verklaren. Sterker nog: hij stelde het als een keiharde voorwaarde. De Holleeder-passages werden daarop met toestemming van de top van het OM zwart gemaakt in zijn kluisverklaringen voor die aan de verdediging werden verstrekt en toegevoegd aan het Passage-dossier. Het heeft al met al nog jaren geduurd voor de verdediging de zwart gemaakte alinea's uit zijn verklaringen, dus de zogenoemde 'Holleeder-weglatingen', eindelijk alsnog kreeg te lezen.

Advocaat Nico Meijering bleef keer op keer hameren op die vreemde zwarte passages en dat de verdachte een eerlijk proces werd ontnomen als er teksten bewust aan het zicht van de verdachten en hun advocaten zouden blijven worden onttrokken. De advocaat van Soerel wilde absoluut weten wat daar stond. Uiteindelijk werden de zwarte passages 'ont-zwart', dus leesbaar gemaakt, en aan het Passage-dossier toegevoegd. Waaruit zonneklaar blijkt dat er ook goede reden was voor La Serpe om bang te zijn, echter niet voor de toorn van Holleeder, maar voor het feit dat hij keihard door de mand zou vallen dat hij de aanwezigheid van Holleeder bij deze ontmoeting (en de hieronder omschreven andere cruciale ontmoeting) geheel uit zijn dikke duim heeft gezogen. Meijering zei: 'Het OM is La Serpe toe gaan staan de waarheid geweld aan te doen'.

Net als, volgens de Passage-verdediging, de ontmoeting op de parkeerplaats voor winkelcentrum Gelderlandplein waarbij hij Holleeder tegen Jessy Remmers zou hebben horen zeggen: 'Osdorp eerst!', waarvan het OM beweert dat met de woorden 'Osdorp eerst!' bedoeld zou zijn dat de liquidatie van Kees Houtman in Osdorp prioriteit had voor Holleeder vóór de liquidatie van Thomas van der Bijl. Die toevallige ontmoeting en het daarop volgende gesprek tussen Holleeder en Jessy waarbij Jessy Remmers La Serpe zou hebben voorgesteld aan Holleeder, is ontkend door zowel Holleeder, Jessy Remmers als Sjaak Burger die volgens La Serpe hier ook bij aanwezig zou zijn geweest en op de achterbank van de auto waarmee het drietal reed, zou hebben zitten telefoneren. Die locatie ligt pal tegenover het politiebureau aan de Van Leijenberghlaan, maar een observatie, videobeelden of enig ander bewijs van deze ontmoeting is er naar mijn weten niet. Deze gebeurtenis is dus ook puur gebaseerd op de verklaring van kroongetuige La Serpe die aantoonbaar heeft gelogen over een andere ontmoeting, namelijk de voornoemde ontmoeting in Het Arsenaal te Naarden-Vesting...

En Peter R. de Vries zou hier dus meineed hebben moeten plegen. Of nu juist de kroongetuige... Iets anders kun je er echt niet van maken. Men zegt dat bij het OM wel niet met zoveel woorden, maar de conclusie die hier volgens mij zonneklaar uit getrokken kan worden is dat het OM in een vreemde spagaat is geraakt en dat het Hof hierin is meegegaan en/of dit simpelweg moet hebben genegeerd.

Hoe dan ook, het is in mijn ogen allemaal zeer opmerkelijk...

Bondtehond

Onder de Pet - Het ware verhaal volgens de vermeende politiemol Sjaak Kist

Jarenlang is Sjaak Kist een politieman voor wie de grens tussen goed en fout duidelijk is. Als rechercheur staat hij altijd aan de goede kant van de streep. De criminelen, die hij desnoods achtervolgt tot de poorten van de hel, zijn de vijand. Tot op een dag de rollen compleet worden omgedraaid.

Sjaak's collega's verdenken hem van verraad. Hij zou informatie van de politie hebben gelekt naar naar niemand minder dan topcrimineel crimineel Willem Holleeder. De Nationale Recherche doet er alles aan om hun eigen collega – type goudeerlijke Amsterdammer, hart op de tong – achter de tralies te krijgen. Maar Sjaak is een vechter. Rechtszaak na rechtszaak voert hij tegen het onrecht, om uiteindelijk te zegevieren.

In Onder de Pet vertelt Sjaak openhartig zijn verhaal: over een politieman die tegen het systeem moet vechten waar hij zelf deel van uitmaakt, welke sporen dit nalaat, hoe hij zijn leven weer oppakt en wat er daadwerkelijk is gebeurd.

En wie het lek wél is? Sjaak heeft zijn vermoedens...

<<0>>

Jarenlang was Sjaak ook een van de trouwe bezoekers die ik heb ontmoet tijdens het liquidatieproces Passage en ook regelmatig sprak tijdens de vele pauzes. Sjaak was een gezellige prater en wist veel over het systeem waar we dagelijks getuige van waren in de rechtszaal van de Bunker in Osdorp. Dat hij jarenlang heeft gewerkt in datzelfde systeem en daar op een gegeven moment ten onrechte hard mee in aanraking is gekomen, zat Sjaak merkbaar dwars. Ooit merkte ik een keer op tegen Sjaak Kist: 'Je zou denk wel een boek kunnen schrijven over wat jij allemaal wel niet hebt meegemaakt bij de politie'... 'Nou', zei hij, 'wie weet? Ik loop er wel eens over te denken'...

Daarna was het een poosje stil rond Sjaak. Ik zag hem nog wel eens een enkele keer op de tribune van het JCS (Justitieel Complex Schiphol), waar de Officieren van Justitie het keer op keer nodig vonden de raadsheren van het Hof opmerkzaam te maken op Sjaak's aanwezigheid, net zoals zij vaak deden bij aanwezigheid van Martin Kok en/of Greg Remmers. In geval van Martin Kok kon je je daar nog wat bij voorstellen, want Martin Kok was zelf getuige. Maar in geval van Greg Remmers, die als vader de zaak van zijn zoon Jessy Remmers als belangstellende volgde of simpelweg even zijn neus liet zien om zijn zoon een hart onder de riem te steken, leek dat meer op een pesterijtje.

Laat staan dat het noodzakelijk was voor het OM om het Hof op de aanwezigheid van oud politieman Sjaak Kist te wijzen, die soms alleen aanwezig was omdat hij wist dat mr. Nico Meijering daar aanwezig was van kantoor Ficq & Partners, en zonodig eventjes kon spreken in de pauze. Mr. Leon van Kleef van dat kantoor stond Sjaak namelijk bij. Momenteel vecht Sjaak nog voor herziening van zijn zaak met mr. Stijn Franken, aangezien hij toch nog 6 maandjes kreeg, terwijl hij er al 9 maanden in voorarrest zat, en zo tot nu toe kon fluiten naar enige schadevergoeding.

We keken elkaar wel eens aan op zo'n moment dat de officieren expliciet zeiden: 'We willen voor de griffier even opmerken dat de heer Sjaak Kist aanwezig is op de publieke tribune', terwijl zij met een verbeten blik omhoog keken richting Sjaak die zich van de prins geen kwaad wist. Met andere woorden bedoelden zij: 'Maak daar maar even een aantekening van, meneer de griffier'. We konden ons lachen soms niet houden en dan zei ik: 'Nou Sjaak, ze motte jou weer hebben hoor!', waarop we toch de lol er wel weer van in konden zien. Of was het eigenlijk om te huilen? (de man is notabene grotendeels vrijgesproken) Nou ja, Sjaak lijkt mij daar nou ook weer geen type voor en ik was dus blij verrast te constateren dat hij niet alleen over een boek is blijven lopen denken en hij tijd heeft gevonden zijn verhaal ook daadwerkelijk aan het papier toe te vertrouwen. Mogelijk had hij tijd te over nadat bleek dat zijn aanwezigheid op de publieke tribune niet zo gewenst was door het OM van Passage, dat hem daar naar wat ik hoorde kennelijk heeft willen weren.

Hoe het ook zij, er is in mijn ogen maar één persoon die kan vertellen hoe de vork nu echt in de steel zat en dat is de Sjaak Kist himself. Het ware verhaal volgens de vermeende politiemol is nu te lezen in het boek: 'Onder de Pet'! Een aanrader dus!

(klik hier:)

Bondtehond

'Stilzitten als je geschoren wordt'

Het liquidatieproces Passage is al geruime tijd voorbij, de uitspraak van de diverse vonnissen vond plaats op 29 juni 2017 in het JCS (Justitieel Complex Schiphol). Ruim tien jaar heeft de enorme strafzaak geduurd en het moet dan ook een grote opluchting geweest zijn voor kapervisser Freek Stevens, dat hij -als enige- vrijspraak kreeg van het Hof. Van de andere verdachten hebben de meeste cassatie aangetekend tegen hun veroordeling. Daar horen we ongetwijfeld nog van de aankomende jaren. De advocaat van Freek Stevens, mr. Pelle Tuinenburg (foto) was natuurlijk dolblij zijn cliënt te hebben kunnen behoeden voor de vrijheidsstraf van 5,5 jaar waartoe hun cliënt was veroordeeld in eerste aanleg, ondanks dat het OM vrijspraak vroeg. Samen met collega mr. Max Blanken hadden zij er in hun pleidooi in Hoger beroep groot vertrouwen in dat het Hof wél tot een vrijspraak zou komen. Zo geschiedde ook. Ik vraag me wel eens af hoe het nu met de verdachten en advocaten gaat en wat hen zoal bezig houdt. Het lijkt me leuk om daar af en toe eens op terug te komen op dit blog. Deze week begin ik met een stuk van mr. Pelle Tuinenburg.

van: JSTW Advocaten

Naar aanleiding van een uitspraak van de Hoge Raad van vorige week heeft mr. Tuinenburg een stuk geschreven over een onderwerp wat hem al een tijdje bezig houdt: Het nemen van foto's en vingerafdrukken van iedere verdachte op het bureau. Dat is volgens de advocaat in strijd met de wet en schreef daar het volgende over:

Stilzitten als je geschoren wordt

De wasstraat: Het nemen van foto’s en vingerafdrukken op het politiebureau om te identificeren of te registreren?

De politie wil van iedereen die als verdachte op het politiebureau komt foto’s maken en vingerafdrukken nemen onder het motto de identiteit van de verdachte vast te stellen -ook als die verdachte niet wordt aangehouden. Deze wijze van vaststellen van de identiteit wordt ook wel ‘progrissen’ genoemd - naar het (oude) systeem waarmee voorheen een identiteit werd vastgesteld - of populairder: ‘door de wasstraat halen’. Hiertoe staan inmiddels zo’n 300 Identiteitszuilen (Progris-zuilen) op verschillende politiebureaus. Tot voor kort bestond er discussie over de vraag of de verdachte mee zou moeten werken aan deze wijze van het vaststellen van zijn identiteit of dat hij zich hier tegen zou mogen verzetten. Het antwoord op deze vraag heeft de Hoge Raad afgelopen week gegeven en luidt simpel gezegd: geen van tweeën[1]. 

De bevoegdheid om de identiteit van een verdachte vast te stellen middels de Identiteitszuil is gebaseerd op artikel 55 c Wetboek van Strafvordering (WvSv). Deze bevoegdheid wordt steevast voorgedaan als een verplichting, waarbij de politie zich beroept op de wet, op interne richtlijnen of op de stelling dat men niet door kan als u niet meewerkt en u dus langer op het bureau moet blijven. Allemaal niet waar.

In Nederland bent u verplicht zich te kunnen legitimeren. Op grond van artikel 1 van de Wet op de Identificatieplicht kan dat met een geldig paspoort, rijbewijs, ID-kaart, of andere in dat artikel genoemde documenten. Indien u als verdachte wordt aangemerkt, geldt hetzelfde, maar is de wijze van identificeren uitgebreid met het afnemen van vingerafdrukken. Artikel 55 c WvSv is het artikel waarop de politie zich baseert als zij gelaatsfoto’s en vingerafdrukken wil afnemen. Het artikel ziet op het ‘vaststellen van de identiteit’ van een verdachte. Voor een verdachte van lichtere vergrijpen volstaat legitimatie aan de hand van een ID-kaart, rijbewijs, paspoort e.d.. Bent u daarentegen verdachte van een ‘zwaarder’ vergrijp, dan komt u in aanmerking voor de ‘wasstraat’, ook al wordt u alleen verhoord zonder dat u wordt aangehouden. Van een ‘zwaarder’ vergrijp is overigens al heel snel sprake (bijvoorbeeld mishandeling, winkeldiefstal, etc).

Op grond van artikel 447 e van het Wetboek van Strafrecht (WvSr) is strafbaar ‘het niet voldoen aan de verplichting om een identiteitsbewijs ter inzage aan te bieden of medewerking te verlenen aan het nemen van een of meer vingerafdrukken, hem opgelegd krachtens de Wet op de identificatieplicht, het Wetboek van Strafvordering (etc)’. Als u dit leest, denkt u (en de politie ook) dat u wel mee moét werken aan het afnemen van vingerafdrukken. Dat is dus op grond van de uitspraak van de Hoge Raad niet het geval.

Die uitspraak komt in grote lijnen op het volgende neer: Een verdachte mag niet worden gedwongen om aan zijn eigen veroordeling mee te werken (het ‘nemo-tenetur’ beginsel). Daarop bestaan uitzonderingen, maar voor die uitzonderingen gelden strikte voorwaarden. Eén van die voorwaarden is dat de wet uitdrukkelijk zegt dat de verplichting om mee te werken wél bestaat. Deze verplichting dus niet op eigen initiatief door het OM of de politie worden geschapen (dit zou in strijd zijn met het zgn. ‘lex certa-beginsel’). De Hoge Raad stelt nu, in navolging van het Gerechtshof ’s Hertogenbosch, dat artikel 55c WvSv de verplichting om mee te werken aan het afnemen van vingerafdrukken niet bevat. Daarom kan artikel 447 e WvSr niet worden overtreden, aangezien daar alleen strafbaar is gesteld om niet te voldoen aan de verplichting om zich te legitimeren. Artikel 55 c WvSv schept een bevoegdheid voor de politie, maar geen verplichting voor en verdachte.

Het niet meewerken aan het nemen van vingerafdrukken is dan ook niet strafbaar, als de bevoegdheid op artikel 55c WvSv wordt gebaseerd. Laat dit dan ook niet zomaar gebeuren.

De politie kan u wel trachten te bewegen tot medewerking en de Hoge Raad zegt dat u de ‘feitelijke toepassing’ zult moeten dulden, en daar wordt het spannend. Want als u zich hiertegen met geweld verzet (en dat zal snel het geval zijn) maakt u zich schuldig aan wederspannigheid (artikel 180 WvSr). Het advies is dan ook: geen geweld gebruiken, niet duwen of trekken, maar de handen gevouwen houden en gewoon stilzitten als men u wil ‘wassen’. Dan doet u niets verkeerd en de onnodige en vernederende gang door de wasstraat wordt u bespaard.

Waarschuwing: Rekent u zichzelf niet rijk. Op grond van artikel 29 c lid 2 WvSv kunt u namelijk wél worden verplicht mee te werken indien een rechterlijk ambtenaar u beveelt mee te werken aan het nemen van vingerafdrukken. Een officier van justitie is, ondanks alles, ook een rechterlijk ambtenaar. Hieraan niet meewerken is dus wél strafbaar.

Over het maken van foto’s spreekt de wet overigens alleen in artikel 55c WvSv en dat betekent dat u dit in geen geval hoeft te accepteren, ook niet als de officier van justitie dit zou bevelen.

Tot slot: De politie zal zich in de uitoefening van haar taak moeten houden aan de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. Dit houdt in dat de politie zich steeds moet afvragen of 1) datgene wat zij doet in verhouding staat tot de inbreuk die wordt gemaakt  op de persoon om wie het gaat, en 2) het beoogde doel niet op een andere manier kan worden bereikt. Gaat het om vaststellen van de identiteit[2], dan zou dit dus moeten plaatsvinden op de wijze die de Wet op de Identificatieplicht voorschrijft: gewoon een ID-kaart, paspoort of rijbewijs opvragen. Al het overige zal al snel neerkomen op registratie in plaats van identificatie. Daar is artikel 55 c WvSv niet voor bedoeld.

---

[1] ECLI:NL:HR:2018:612

[2] Dit is in de meeste gevallen een evident onjuiste beschrijving van het doel. Immers, vingerafdrukken kunnen alleen leiden tot vaststelling van een identiteit, als die kunnen worden vergeleken met eerder afgenomen vingerafdrukken die in het systeem staan onder de naam van die verdachte. Voor verdachten die voor het eerst vingerafdrukken moeten afstaan gaat het hier dus om registratie en niet om identificatie.

<<0>>

Duidelijk. Mr. Pelle Tuinenburg dacht dat het wellicht wat te juridisch was voor een blogtekst, echter ik weet dat onder mijn lezers veel advocaten en op andere wijze bij rechtspraak betrokken personen zijn, dus ik heb besloten het voor de volledigheid zo te laten.

Bondtehond

Greg Remmers ontkent iedere betrokkenheid bij liquidatie Jaïr Wessels

Er zijn van die dagen dat je met je neus in de boter valt. Zo ook vanmorgen weer eens. Tijdens een gesprek met Greg Remmers, de vader van Jessy Remmers, in een lunchroom in Amstelveen, bleek dat hij vanmorgen prominent werd genoemd in een aantal nieuws-artikelen. Onder meer Het Parool schrijft: 'Greg R. verdacht van betrokkenheid liquidatie Jaïr Wessels'.  Er kwam nog net geen stoom uit zijn oren, maar het moge duidelijk zijn dat Greg Remmers zeer onaangenaam getroffen was. Enkele weken geleden hoorde ik reeds van Remmers zelf dat hij 12 december om 06:10 's morgens thuis was aangehouden en na twee dagen al weer in vrijheid was gesteld. Er waren verdenkingen gerezen dat hij mogelijk betrokken zou zijn bij een moord cq. liquidatie.

Greg Remmers

In het daaropvolgende gesprek werd me duidelijk hoe de vork echt in de steel zit. Het is namelijk zo dat Greg Remmers in dezelfde straat woont waar ook een chapter van de nog vrij jonge MC Caloh Wagoh is gevestigd.  Dat is geen geheim en dat hij enkele Nationals van de MC goed kent evenmin.  De enige reden dat Remmers volgens hem werd aangehouden, zo bleek op het politiebureau, waar hij is verhoord in bijzijn van zijn advocaat Nico Meijering, is dat hij voorkomt in een groepsgesprek op WhatsApp met enkele Nationals van de club. Niet zoals in het AD staat in een afgeluisterd telefoongesprek. De aangehouden verdachten van de moord op Jaïr Wessels, de Rotterdamse Arubaan Howard K. (43) en Schiedammer Tony de G. (33), zouden ook banden met de club hebben. In Utrecht vond vandaag een pro-formazitting plaats in de zaak Jaïr Wessels waar dat ook uit bleek.

Remmers heeft verteld hoe de vork in de steel zit en kon vervolgens gaan. Advocaat Nico Meijering van Greg Remmers zegt daarover in Het Parool:

"Hij is twee dagen in mijn bijzijn verhoord. Hij heeft alleen over de verdenkingen gesproken en niet over anderen. Hij heeft iedere verdenking gemotiveerd van de hand gewezen. Vervolgens is hij vrijgelaten, waarbij ik het er voor houd dat het Openbaar Ministerie te weinig bewijs heeft gezien om hem langer vast te houden."

Volgens Remmers is dat ook de enige reden dat men hem in verband brengt met de moord op Wessels, wat natuurlijk veel te dun is om hem meteen van betrokkenheid te verdenken. Dat hij contact heeft met enkele Nationals, wil in het geheel niet zeggen dat hij alle leden kent, laat staan dat hij weet heeft van strafbare feiten die mogelijk gepleegd zouden zijn door leden van die MC. Maar ja, voorlopig werd Remmers dus wel weer in alle vroegte van zijn bed gelicht door een mannetje of 30 politie, in bijzijn van zijn jongste zoontje. En dat hij meegenomen computers en telefoons, waaronder ook een iPad en erger nog, de laptop van zijn zoontje die hij hard nodig heeft voor school, nu nog niet terug heeft, vindt hij op z'n zachtst gezegd heel erg vervelend. Alle nummers die hij heeft, staan opgeslagen in zijn in beslag genomen telefoons en dat is vooral zeer lastig.

Bondtehond