Nu ik een aantal weken bij het Holleeder-proces heb gezeten, kreeg ik toch een ander beeld van de hoofdverdachte Willem Holleeder. Willem blijkt over een goed gevoel voor humor te beschikken. Ik heb bijna dagelijks zitten lachen om zijn scherpe humor in plat Amsterdams. Ik had de indruk dat Willem af en toe toch moeite deed voor de Rechtbank om in beschaafd Nederlands te praten, zonder de platte Amsterdamse tongval.


Dat kan Willem wel degelijk, maar toch was hij over het algemeen gewoon zichzelf en had er gewoon maling aan. Af en toe had hij er dan ook "geen klote mee te maken".

Ik had ook de indruk dat Rechter Verpalen de top-crimineel niet echt slechtgezind is. Hij heeft geen hekel aan Willem en heeft ook zelf vaak zitten lachen om die droge humor. Tegen Koos Plooy was Willem echter wat minder sympathiek. Dat was de kwaaie pier.

Sakia de Vries iets minder, maar deze liet ook vaak genoeg haar afkeer blijken. Koos Plooy heeft iets schoolmeester-achtigs, vaak met dat belerende en aanvallende toontje in zijn stem. Maar goed, dat is dan ook zijn taak, de verdachten beschuldigen en neer te zetten als nietsontziende misdadigers.

De open manier van vragen stellen van Rechter Rino Verpalen, die overkwam als een deskundige en aardige man, heeft zeker een gunstige invloed gehad op de hoofdverdachte. Soms was er zelfs iets samenzweerderigs te bemerken, wat natuurlijk niet zo was, maar ik had de indruk dat Willem Holleeder de Rechter wel mocht. Ik heb weinig irritatie richting Rechter Rino Verpalen kunnen ontdekken in al die dagen.

En mocht er irritatie voorkomen, dan was dat richting Koos Plooy.
Vooral de Advocaten Jan Hein Kuijpers en Arthur van den Biezen waren vaak erg fel richting Plooy. Af en toe liep het uit op felle discussies, waarbij Koos Plooy soms rood van nijd zag of juist niet opkeek terwijl hij in de papieren leek te lezen.

De Advocaten zag je natuurlijk alleen op de rug, maar het venijn wat soms doorklonk in hun stemmen zei natuurlijk vaak genoeg. Vooral als Mr. Jan Hein Kuijpers ging staan, dan wist je bijna al zeker dat er iets in de lucht zat. Mr. Arthur van den Biezen kwam ook zeer scherp over, en was het felst tegen Plooy. Je zou bijna denken dat het een gezworen vijand is, met een persoonlijke afkeer voor die ander. Andersom trouwens ook.

Willem Holleeder is er in ieder geval in geslaagd sympathie op te wekken bij een groot gedeelte van de mensen op de publieke tribune, maar zelfs bij enkele journalisten, had ik de indruk.

Het was een komen en gaan van journalisten, dagjesmensen, studenten, maar ook vaste bezoekers. Veel van deze vaste bezoekers zochten elkaar vaak op in de pauzes, meestal om buiten voor de Bunker een sigaretje te roken.

Zo zijn er heel wat leuke gesprekken op gang gekomen. Er blijken mensen van diverse pluimage tussen te zitten, van familieleden of vrienden van slachtoffers, maar ook van verdachten, tot leuke Rechtenstudentes en wat oudere bezoekers die vanuit hun verleden ook intresse hebben in dit 'proces van de eeuw'.

Er is zelfs een Rechtenstudente die elk vrij uurtje, die ze heeft bij Justitie waar zij werkt, in de Bunker doorbrengt. Haar scriptie gaat dan ook over georganiseerde criminaliteit.
Zij was ook bij het Hells Angels-proces. De Bunker was toen gesloten.

Tussen de middag liep veel van het publiek en professioneel journalistenvolk naar 'Snackbar Dicke Mick', net om de hoek bij de Bunker. Zo sta je de ene keer naast Lex Runderkamp, zijn lieftallige assistente(s) en andere collega's, zoals bijvoorbeeld Harry Lensink of Paul Vugts, maar een andere keer weer met een vriend van de doodgeschoten Kees Houtman.

Om alles in rechte banen te leiden is er veel politie en parket-politie op de been. Het viel mij op dat dit personeel erg aardig en altijd geduldig is. Het varieert van een vriendelijke begroeting bij de ingangs-post, waar ze globaal even kijken wat je in je zakken hebt, tot de precieze fouillering bij de röntgen-loopband, nadat je eerst via een sluis door detectiepoortjes heen moet lopen en daarna met de hand nog nagekeken wordt. De Dames door een aardige dame, de Heren door de parketpolitieagenten.

Je Identiebewijs wordt gekopieert, en je telefoon ingenomen. Dat laatste is sinds kort omdat er toch weer een debiel foto's zat te maken vanaf de publieke tribune. Ze zijn daar scherp op, en zo werd deze jongen dan ook aan het einde van de zitting uit de rij geplukt en moest deze die genomen foto's wissen voor hij weg mocht. Maar er was niets van kwaadheid of iets dergelijks te bespeuren, tekenend voor de professionaliteit van deze parketpolitie-agenten. Dat mag ook wel es gezegd worden.

Het proces is natuurlijk nog niet afgelopen, en als de gezondheid van Willem het toelaat, zal morgen het requisitor gaan klinken in de Bunker. Naar verwachting gaat dit twee dagen duren. Bondtehond hoorde een journalist tegen de ander zuchten "Ik hoor het al, dit gaat een latertje worden Vrijdagavond", doelende op de mededeling van Plooy dat ie ieder uurtje nodig zal hebben, en liever morgen om 12:00 zou willen beginnen dan om 13:00 wat nu het geval is.

We zullen het wel zien. Het is in ieder geval spannend. Het is wel te hopen dat Willem nog goed opknapt voor die tijd.

Door Bondtehond