Boek-aanrader: DOORGESCHOTEN - De nieuwe generatie onstuitbare criminelen

De nietsontziende, vuurwapengevaarlijke generatie criminelen van nu

Ze trekken om niets hun vuurwapens. De ene liquidatie lokt de andere uit – ook in woonbuurten, ook met automatische wapens. Het tempo waarin ze overvallen plegen, vaak met grof geweld, is beklemmend. De nieuwe generatie criminelen is al jong uitgegroeid van lastpakken tot zware misdadigers. Recherche-teams, aanklagers, rechters, wetenschappers en hulp-verleners zagen ze onder hun ogen doorgroeien, maar konden ze niet stuiten. Dat het overgrote deel van de jonge daders kampt met een gebrekkig ontwikkeld geweten of een laag IQ, of met allebei, maakt het toekomstperspectief extra somber. In Doorgeschoten schetst misdaadverslaggever Paul Vugts aan de hand van een ontluisterende reeks misdrijven hoe het mis ging en komt hij uit bij de grote vraag: Wat nu?

Over De strijd tegen de Amsterdamse onderwereld, schreef de pers o.a.:

‘Een aanrader!’ Elsevier

‘De elf geruchtmakende zaken laten zich stuk voor stuk lezen als thrillers. Vugts schrijft prettig en is als geen ander ingevoerd in de dwarsverbanden.’  nu.nl

‘Prima round up. Boek van Vugts is een goede geheugenopfrisser van de details in die zaken. Ben weer helemaal bij!’ Peter R. de Vries, Twitter

*

'De sympathieke Parool-misdaadverslaggever Paul Vugts, die ik vooral heb leren kennen als één van de die-hard verslaggevers van het liquidatieproces Passage in eerste aanleg en andere spraak-makende strafrechtprocessen, heeft het weer geflikt: Als een van de eerste komt hij deze maand met een boek over de nieuwe generatie criminelen van overwegend Marokkaanse afkomst. Het kan bijna niet anders of Paul Vugts heeft weer een meesterwerkje geschreven. Kan niet wachten tot ik het boek kan lezen. Paul is een van de best geïnformeerde journalisten van dit moment, als het gaat om contacten bij politie en justitie.' 
(Bondtehond)

Halen dus dit boek!

Of bestel hier:

Paul Vugts

Doorgeschoten

224 pagina's

verschenen mei 2014

paperback € 14,95  Bestel

eBook € 7,99

Bondtehond

'Soms moet je rare dingen doen om je eigen leven te redden'

Donderdag en vrijdag waren door het Hof gereserveerd voor het getuigenverhoor van Alex de Boer, de getuige die cruciale bekentenis en getuigenis heeft afgelegd in de moordzaak Thomas van der Bijl. Hij is opgenomen in een getuigenbeschermings-programma en heeft zijn straf er al sinds juni 2009 opzitten. Met grote tegenzin moest hij wederom komen getuigen over de zaak die zijn leven zo drastisch heeft veranderd en niet ten goede, als je de getuige daarover hoort. Hij probeert naar eigen zeggen zijn levensgeluk weer een beetje terug te krijgen, heeft veel moeite gedaan de gebeurtenissen uit zijn geheugen te verbannen en nu werd hij dus weer geconfronteerd met deze bizarre gebeurtenis uit zijn verleden. Daar was De Boer dus niet blij mee. Maar ook hij moest aan zijn plicht voldoen.

Passage in eerste aanleg + zaak Thomas van der Bijl  (Perugia):
Kroongetuige Peter La Serpe heeft verklaard dat hij en Jesse Remmers als eerste de opdracht kregen om Thomas van der Bijl te liquideren, maar nadat ze waren gezien in Zwanenburg door een fietser en later door Thomas van der Bijl zelf, moesten zij de opdracht teruggeven aan Fred Ros, aldus La Serpe. Fred Ros zou toen de dan 28-jarige glazenwasser Alex de Boer en zijn maat Nico Haaker hebben benaderd om de klus te klaren , maar die zouden uit angst hebben teruggetrokken. Niet alleen La Serpe en Jesse Remmers hadden de opdracht dus teruggeven, zou ook blijken uit verklaringen van De Boer. Voor deze weigering had De Boer geboet, aldus kroongetuige La Serpe. 'Fred had gezegd dat Alex de Boer begraven zou zijn. Maar daar klopte niets van. Hij was gewoon aangehouden door de politie'.

Vervolgens ging Fred Ros op zoek naar twee kamikazes: 'Jongens die gewoon naar binnen gaan en schieten'. Dat zou La Serpe van Jesse Remmers hebben gehoord. Op 20 april wordt Van der Bijl vermoord in zijn café De Hallen in Amsterdam. De uiteindelijke moordenaars blijken Dwight Saro en Remy Habes te zijn. De nog jonge mannen werden in oktober 2008 beide veroordeeld tot 14,5 jaar. In Hoger beroep is dat teruggebracht naar 13 jaar voor Saro en 14 jaar voor Habes. (Habes werkte in tegenstelling tot Saro niet mee aan het persoonlijkheidsonderzoek) Zij hebben ook verklaard dat Fred Ros de opdracht voor de liquidatie gaf. Alex de Boer en Nico Haaker werden veroordeeld voor respectievelijk 4,5 jaar en 474 dagen wegens voorbereidingshandelingen. Fred Ros beriep hij zich tijdens per proces in eerste aanleg meestal op zijn zwijgrecht.

Het getuigenverhoor van Alex de Boer was in mijn beleving een beetje een vreemde toestand omdat de getuige met een tolk in het extra beveiligde getuigen-box plaats had genomen, dat met kogelwerend glas is gescheiden van de zittingszaal, maar de aanwezige procespartijen konden de getuige alleen waarnemen op een TV-scherm. Zelf mocht ik vanwege de beveiligingsmaatregelen daarom deze ook niet in de rechtszaal zitten en volgde het verhoor via de perstafeltjes op de publieke tribune. Er werd tevens gebruik gemaakt van een stem-vervormer en de antwoorden werden dus gegeven via de tolk. Het scheen te maken te hebben met een technische storing dat ook de stem van de tolk werd vervormd. Voor mij bleef de vraag: waarom moest die tolk er überhaupt tussen zitten, aangezien De Boer natuurlijk gewoon Nederlands spreekt. Dat was ook wat Mr. Nico Meijering zich afvroeg en of intonaties, stiltes en uh's of eh's wel te horen zouden zijn via de tolk. Voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen wees Meijering erop dat dit (kennelijk) reeds was besproken in een eerder stadium.

Ook met dit verhoor was het volgens de eerste ondervragende raadsheer niet de bedoeling om verklaringen van De Boer allemaal opnieuw te behandelen, maar alleen relevante punten. De vraag naar reden waarom De Boer is gaan praten met de politie over Fred Ros beantwoordde De Boer met: 'soms moet je rare dingen doen om je eigen leven te redden' en 'een kat in het nauw maakt rare sprongen', want hij wist naar eigen zeggen zeker dat Fred Ros hem op een dodenlijst had gezet. Hij heeft altijd het idee gehad dat Ros hem niet zou betalen, maar ter plekke dood zou schieten. Een keer zou hij door het oog van de naald zijn gekropen tijdens een afspraak met Ros achter een McDonalds.

Op navraag van de raadsheer hoe hij dat dan zo zeker wist, antwoordde De Boer: 'Ik hoef geen bewijzen te hebben dat hij mij bij McDonalds wilde doodschieten. Het feit dat ik vertelde dat mijn vriendin Esmeralda wist waar ik was, deed hem een andere beslissing nemen, dan me meteen dood te schieten'. Maar feitelijke wetenschap kon De Boer niet noemen. Door een aantal verschillende situaties was hij er van overtuigd geraakt dat hij op een dodenlijst van Fred Ros terecht was gekomen. De Boer noemde 4 situaties: 1/ met Sakia V.; 2/ voor café 't Zonnetje; 3/ op platteland in Schermer; 4/ bij McDonalds met Fred Ros. Hij zou onder andere mensen hebben gezien voor zijn woning boven Cafe 't Zonnetje. Ook een keer toen hij een tijdje op het platteland was gaan wonen. Z'n vriend Menno D., en zijn (nieuwe) vriendin Saskia V. waren bij hem op bezoek op een een avond toen er een auto aan kwam rijden, z'n lichten doofden, die hij na vijf minuten terug aan deed en meteen weer wegreed. Dat waren twee van de 'situaties' waaraan hij onder meer afleidde dicht bij zijn dood te zijn geweest.

Op de vraag later van Mr. Malewicz waarom De Boer dat dan zo zeker wist dat de inzittende van die auto daar waren om hem te liquideren, antwoordde hij: Ik heb daar een periode gewoond. Er kwamen daar nooit auto's het terrein op, dus ik weet zeker dat die daar niet hoorde en er voor mij was. Ik had mazzel dat mijn vriendin en Menno er waren... Alex de Boer gaf aan dat hij het moeilijk vond om over te praten, maar zei op navraag van een raadsheer hoe hij tot die overtuiging was gekomen: 'Er zijn nooit bewijzen geweest over het feit dat mensen voor mijn huis hebben gestaan, over het feit dat mensen voorbij mijn woning zijn gereden, maar met alle respect, ik hoef geen bewijs te hebben om er 100% zeker van te zijn dat ik ontzettend dicht bij mijn eigen dood ben geweest'.

(De naam Willem Holleeder kwam ook voorbij in het verhoor)
De raadsheer kwam terug op een het moment in 2006 dat Alex de Boer werd gepakt met een hennepkwekerij aan de Heiligeweg in Krommenie. Zijn vriendin Esmeralda S. heeft toen ook verklaringen afgelegd bij de politie. Of Alex de Boer ten opzichte van zijn vriendin helemaal eerlijk was geweest? Nee, zei De Boer, hij had zich wel groter en stoerder voorgedaan.
Raadsheer: Ook in crimineel opzicht?
De Boer: Ja.
Raadsheer: Zegt de naam Holleeder u iets?
De Boer: Nee.
Raadsheer: Esmeralda verklaarde dat u tegen haar zou hebben gezegd dat de opdracht voor de moord op Thomas van der Bijl van Holleeder kwam.
De Boer: Dat kan ze wel gezegd hebben, maar dat was speculatie van mij.
Raadsheer: En de volgende moord zou in Scheveningen zijn.
De Boer: Ik weet niks van Holleeder, net zoals zoveel Nederlanders heb ik De Telegraaf gelezen en heb ik voor mezelf geprobeerd te puzzelstukjes neer te leggen. Ik kan me ook goed herinneren dat ik het dossier aan het lezen was in mijn cel, de verklaringen van La Serpe, toen vielen er puzzelstukjes op zijn plaats.
Raadsheer: Zijn er nog andere puzzelstukjes die Holleeder in verband brengen met de moord op Thomas van der Bijl?
De Boer: Het is al lang geleden. Met als voorbeeld de huurauto, ben ik voor mezelf gaan proberen de puzzel op te lossen, maar ik weet geen concrete dingen.
Raadsheer: Zeg meneer De Boer, op het moment dat u bij Esmeralda de naam Holleeder liet vallen, was er nog geen enkele verklaring van La Serpe...
De Boer: Nee, maar zoals ik al zei, hij was veel in het nieuws...
Raadsheer: Het is ongeveer zo gekomen: Fred sprak bij hem thuis over de commissaris en Willem Holleeder kwam in De Hallen. Conclusie: Willem Holleeder was de opdrachtgever?
De Boer: Het was een foute conclusie van mij, ik had geen bewijs. Het was speculeren.
Raadsheer: Klopt de weergave die ik zojuist geef? Dat op deze twee punten, het woord 'commissaris' en Willem Holleeder in De Hallen, dat u die conclusie toen heeft getrokken?
De Boer: Ik weet het niet. We praten over 9 jaar geleden.
Raadsheer: Zeker.
De Boer verzuchte: Ik heb niets anders gedaan dan het opbouwen... dan het proberen opbouwen van een gelukkig leven. En nu zit ik hier vandaag wéér. En ik heb er geen zin in.
Raadsheer: Maar we hebben het hier over dingen die een diepe indruk hebben gemaakt. Die blokkeer je ook niet zomaar even.
De Boer: Eh... ik vindt het erg vervelend dat ik een deel ben geweest van Fred Ros en zijn groepering. Het heeft me bijna mij leven gekost. Destijds was ik een andere man dan ik nu ben. Mocht ik in dezelfde situatie komen als destijds zal ik veel sterker zijn in mijn verklaringen en het onthouden daarvan, maar ik heb in mijn overtuiging niet gelogen tegen de politie.

De raadsheer wilde het nog even over 'de commissaris' hebben.
De Boer: Dat kan ik mij nog goed herinneren. Ik stond met Fred Ros in zijn tuin achter het huis. Hij vertelde me dat hij 100.000 had gekregen van de commissaris omdat hij het zo goed deed.
Raadsheer: Heeft u gevraagd wie de commissaris was?
De Boer: Ja, ik heb het wel gevraagd, maar Fred zei zoiets als: Dat maakt toch niet uit?

Later confronteert Mr. Meijering De Boer met een verklaring waarin De Boer het met de politie heeft over die gebeurtenis in de tuin bij Ros en probeert de raadsman de tijdslijn wat duidelijker te krijgen, wat overigens amper lukt, omdat De Boer slecht in data is. Wat ik dan opmerkelijk vind is dat De Boer dan opmerkt tegen de politie in de verklaring die Meijering gedeeltelijk voorleest: Ja, dat moet in maart geweest zijn, begin Maart, want in Februari zou ik het allemaal gaan doen (de liquidatie), dat weet ik 100% zeker, Holleeder zat toen al vast, daarom weet ik het allemaal zo zeker. Daarom heb ik nu als ik het nieuws volg met Charles H., weet ik veel wat, heb ik het idee dat dát de commissaris was, of is, maar dat weet ik niet zeker...

Eerder vroeg de raadsheer ook over de commissaris.
Raadsheer: U heeft het ook over mensen die boven Fred zouden staan. Wie was dat?
De Boer: Ik denk de commissaris.
Raadsheer: Wie was dat?
De Boer: De hoogste man.
Raadsheer: Fred kende de commissaris persoonlijk?
De Boer: Ja.

Over Jesse werd gevraagd door de advocaat-generaal Frits Posthumus.
AG: Wij hebben nog één vraag. U was bang voor Jesse, zei u. Waarom nou juist voor Jesse? Waarom de angst dat hij u nou juist dood zou schieten?
De Boer: Ik heb deze vraag nu meerdere keren voorbij  horen komen. Ik neem aan dat dat gebaseerd was op wat Fred mij heeft verteld over Jesse.
AG: Ja, en wat was dat dan wat Fred u heeft verteld over Jesse? Denkt u er rustig over na.
De Boer: Ik denk dat het was...  Het moet geweest zijn dat Fred me dingen heeft verteld voor ik de verklaringen van La Serpe heb gelezen...
Voorzitter: Ja, dat kan. Maar wat was dat nu precies?
De Boer: Het moment weet ik wel, het was in de bajes. Ik weet nog dat ik die papieren aan het lezen was over die anti-criminaliteitstichting van Jesse die Fred me gegeven had en dat ik dacht: Hoe is het is godsnaam mogelijk dat een man als Jesse zo'n stichting opricht? Ik weet nog dat ik heel hard moest lachen. De brutaliteit dat je als iemand met zo'n achtergrond zo'n stichting opricht. Het spijt me, ik kan het niet met zekerheid zeggen.
Raadsheer: Dat blijft toch hangen, meneer De Boer.
De Boer: De reden die ik kan noemen is dat ik informatie heb gekregen van Fred. Ik heb met niemand over Jesse gesproken verder.
Raadsheer: Jawel, maar het is toch lastig te begrijpen. Als je wel lacht over zo'n stichting, dat betekent dat je toch moet weten op wat dat lachwekkende is gebaseerd?
De Boer: Het is nu 8 a 9 jaar geleden. Ik weet het niet. Ik ga niet gissen.
Voorzitter: U begrijpt de vraag toch wel?
De Boer: Ja, ik begrijp het, maar het is 9 jaar geleden...
Voorzitter: De vraag die dan opgeworpen wordt, ligt ook voor de hand. Het blijft nu zo hangen. Maar goed... We gaan pauzeren. U kunt dan even nadenken over de vraag.

Na een pauze kwam de voorzitter terug op de vraag. Maar wat het Hof ook probeerde, er was geen enkele uitspraak aan De Boer te ontlokken waaruit de reputatie van Jesse zou blijken. Waar kon hij nu uit opmaken dat Jesse gevaarlijk zou zijn en waarom had hij nu zo'n angst voor Jesse destijds?
De Boer: Feitelijk kan ik die reputatie niet onderbouwen.
Raadsheer: De vraag is gericht op wat u van anderen heeft gehoord.
De Boer: Dat weet ik niet.

Het was tevens een van de laatste vragen. Het getuigenverhoor werd afgerond. Alex de Boer hoopte er nu voor eens en altijd vanaf te zijn en verder te kunnen met het opbouwen van zijn leven. Een leven wat volgens hem nu nog 'een grote teringzooi' is, merkte hij een keer op. Als hij van te voren allemaal had geweten wat voor invloed dit allemaal gehad zou hebben op het verdere verloopt van zijn leven...

Het Hoger beroep van de Passage-zaak gaat 2 juni verder met een aantal dingen op één dag die zijn uitgesteld (de verhoren van Arjen Kaale sr. en Patrick de Maere) en het voor die dag reeds geplande verhoor van (beperkt) anonieme getuige F3.

Bondtehond

'Ik beroep mij op mijn verschoningsrecht'

Dwight Saro, die onherroepelijk is veroordeeld voor de moord op Thomas van der Bijl, is vanmiddag tijdens de zitting van het liquidatieproces in het JCS op Schiphol door het Hof in gijzeling genomen. Hij en Remy Habes moesten woensdag komen getuigen over de moord in de zaken van de verdachten Fred Ros, Jesse Remmers, Ali Akgün, Sjaak Burger, Dino Soerel en kroongetuige/ verdachte Peter La Serpe. Vanaf het eerste moment werd echter duidelijk dat Saro niet van plan was mee te werken aan het onderzoek ter zitting.

(rechts-boven naar onder: Dwight Saro + Remy Habes)

Hij beriep zich meerdere malen op z'n verschoningsrecht, echter het Hof wees de weerbarstige getuige erop dat hij, na zijn onherroepelijke veroordeling in de zaak Perugia, verplicht is om te getuigen. Dat was tevergeefs. Saro wilde zelfs niet uitleggen waarom hij dacht dat hem verschoningsrecht zou toekomen.
Advocaat-generaal Mr. Posthumus merkte nog op dat gijzeling in het bereik lag en dat het weigeren om mee te werken gevolgen zou kunnen hebben. Saro zit reeds in de de fase van de fasering en weigeren om aan zijn plicht te getuigen te voldoen, zou ook gevolgen kunnen hebben voor zijn VI. (voorwaardelijke invrijheidstelling)

Dwight Saro kreeg gelegenheid om met zijn advocaat te overleggen. Opmerkelijk was dat de vrouwelijke Surinaamse advocaat wel aanwezig was in de zaal, echter niet in toga was gehuld, achterin de zaal plaatsnam en niets zei om haar cliënt bij te staan, om wat voor reden dan ook. Het Hof moest haar zelfs een keer naar voren roepen om een reactie te geven. Omdat ze niet in de microfoon sprak was zij niet te verstaan.

Na deze onderbreking, waarna Saro nog niet wilde meewerken, en een daarop volgende korte beraad besloot het Hof de getuige daarom voor 30 dagen in gijzeling te nemen. Op 2 juni gaat het Hof polsen bij Saro hoe het er dan voor staat met hem. Het verhoor zal dan mogelijk op een latere dag worden hervat. Dwight Saro werd afgevoerd en zit nu dus weer in de cel, terwijl hij eigenlijk reeds met een enkelband buiten de gevangenis bezig was aan zijn re-integratie traject...

Even een kleine reminder. Het ging vandaag dus om de:
Liquidatie van Thomas van der Bijl (onderzoek Perugia)
In zijn café ‘de Hallen’ in Amsterdam‐West wordt Thomas van der Bijl op donderdagochtend 20 april 2006 neergeschoten. Hij wordt door vijf kogels geraakt en overlijdt ter plaatse. Getuigen hebben de daders zien vluchten in een Audi A4. Eén van de daders gooit een vuurwapen in de gracht. De politie treft op het vuurwapen dat zij uit de gracht hebben gevist DNA‐sporen aan van Alex de B., die in juli 2006 wordt aangehouden.

De B. verklaart bij de politie dat Fred R. de opdrachtgever zou zijn voor de moord op Thomas van der Bijl. Samen met Nico H. zou De B. Van der Bijl doden, maar beiden zien van de opdracht af. In het najaar van 2006 worden Dwight S. en Remy H. aangehouden voor de moord op Thomas van der Bijl. Zij zouden de schutters zijn. De rechtbank veroordeelt beiden in oktober 2008 tot 14,5 jaar gevangenisstraf. Alex de B. krijgt 4,5 jaar voor zijn aandeel in de moord en Nico H. wordt veroordeeld tot 474 dagen. De kroongetuige verklaart in 2007 dat hij en Jesse R. als eersten waren aangezocht om de liquidatie uit te voeren. De opdrachtgever zou Fred R. zijn. De wapens zouden zijn geleverd door Sjaak B. La S. en R. zien echter van de liquidatie af. ( Officieren van Justitie: Hans Oppe en Michiel van IJzendoorn )

Het Hof begon de zitting vandaag eerst met het verhoor van Remy Habes, de tweede dader, die nog ruim 17 maanden moet uitzitten van zijn straf. Dit was mede op verzoek van Jesse Remmers, omdat zijn raadsman Mr. Sander Janssen wat later zou komen en het volgens Jesse handiger zou zijn als zijn raadsman aanwezig zou zijn bij het verhoor van getuige Dwight Saro. De twee andere aanwezige verdachten waren Fred Ros en Dino Soerel met hun raadslieden, respectievelijk Mrs. Peter Plasman en Nico Meijering, die vandaag assistentie had van Mr. Bart Krämer. Namens Peter La Serpe was aanwezig Mr. Francine den Hertog.

Remy Habes had geen bijstand van een advocaat en werkte wel mee aan het onderzoek ter zitting. Hij heeft nog een redelijk tijdje voor de boeg, maar is ook reeds begonnen aan de fasering binnen PI Krimpen aan de IJsel. Binnenkort gaat hij naar een half-open kamp. Als beroep gaf hij op dat hij fotomodel wil worden zodra hij vrij is. Hij is van mening dat hij onschuldig is veroordeeld voor de moord op Thomas van der Bijl. De verklaringen die Dwight Saro over hem heeft afgelegd, zouden aantoonbaar leugenachtig zijn, stelde Habes.

De raadsheer merkte op dat Habes een aantal kernpunten anders heeft verteld dan Saro. Het was niet de bedoeling om nu weer de hele zaak Van der Bijl te herhalen, maar enkele relevante punten wilde het Hof hem nu over horen. Habes blijft bij zijn verklaringen dat hij niets heeft gedaan om een moord voor te bereiden en/of geweten heeft dat Thomas van der Bijl vermoord moest worden, ondanks het feit dat hij en Dwight Saro verschillende ontmoetingen hadden gehad met Fred Ros, dat er wapens waren getoond in een auto en er kleine bedragjes waren betaald aan Saro en Habes. Bij één van de ontmoetingen was een Indisch ogende man aanwezig verklaarde hij destijds, maar nu hij achterom keek in de rechtszaal op verzoek van het Hof herkende hij Jesse Remmers daar niet in.

Saro merkte op: 'Als ik eerlijk ben, lijkt hij er niet op'. De man die destijds bij Fred Ros was in een auto bij de sportvelden in Abcoude had volgens hem een heel 'andere kwaliteit' haar. Hij bedoelde daarmee dat de man krullen had. Nee, Jesse zoals hij hem hier zag zitten en even aankeek, kon hij er niet in herkennen. Het Hof confronteerde hem daarop met zijn opmerkingen van destijds bij de politie toen hij zei: "Moet je kijken met wat voor mensen hij omgaat. Hij is echt gevaarlijk. Moet je kijken hoe gevaarlijk hij eruit ziet". Dat was toen hij een foto een foto van Jesse voor hem kreeg. Maar dat was vanwege de bedreigingen door Dwight Saro, maar bij nader inzien was die angst allemaal niet nodig geweest, zei Habes nu. In de bajes heeft hij wel eens signalen gekregen van een mede-gedetineerde dat hij moest uitkijken met zijn proceshouding. Maar dat kwam door een stuk in de Panorama, zegt hij nu.

Ook dat ze destijds hadden staan posten op verschillende plekken deed hem niet meteen vermoeden dat dit was om Thomas van der Bijl later te liquideren. Geen moment week hij af van zijn verklaringen die hij heeft afgelegd tijdens het proces in eerste aanleg, ondanks zijn onherroepelijke veroordeling tot de Hoge raad aan toe dat Saro en Habes wel degelijk schuldig zijn aan de liquidatie op Thomas van der Bijl in Café De Hallen die dag in april 2006. Toen Saro naar binnen ging en hij ineens knallen hoorde, zou hij er pas achter zijn gekomen dat er iemand van het leven werd beroofd. En wel door Dwight Saro die naar buiten kwam met zijn hand op zijn zak. Ze liepen weg en onderweg zag hij de vorm van een pistool onder de kleding van Saro. Hij greep het wapen en gooide het in de gracht. Een raadsheer merkte op dat er volgens Saro van te voren zou zijn afgesproken dat het wapen in het water gegooid moest worden, dat Habes dat dan deed, is dan wel heel toevallig...

Sommige vragen gingen over de bedreiging door Dwight Saro, dat indien Habes zou praten, hem of zijn moeder dan 'eraan zouden gaan'. Hij zei erbij dat hij echter nooit was bedreigd door de mensen die nu achter hem zaten in de rechtszaal. Achteraf bekeken was zijn angst allemaal ongegrond geweest. Er is niets gebeurd tijdens zijn detentie, ondanks die signalen die er waren via een medegedetineerde.

Fred Ros stelde daar zelf ook wat vragen over aan Remy Habes. (samengevat)

Ros: Mijn zoon zit ook vast. Zou het mijn zoon geweest zijn die je bedreigd heeft?
Habes: Nee.
Ros: Heb je met de vader van Jesse Remmers vastgezeten?
Habes: Wie?
Ros: Greg Remmers, de vader van Jesse?
Habes: Nee.
Ros: Je hebt nooit met de heer Greg Remmers of met mijn zoon vastgezeten?
Habes: Nee.
Ros: En die dreigbrief die je kreeg, wat stond daar in?
Habes: Dat weet ik niet meer precies.
Ros: Wat heb je ermee gedaan?
Habes: Ik heb toen mijn advocaat gebeld en die adviseerde me er mee naar de BSD (Bureau Sociale Dienstverlening) in de gevangenis te gaan. Dat heb ik toen gedaan. Ik wilde toen overplaatsing vragen, maar dat was niet nodig zeiden ze.
Ros: Maar nu ga ik je een hele gekke vraag stellen. Als je een dreigbrief krijgt, en ik bel mijn advocaat, dan neemt die dat serieus of niet, maar je gaat niet naar de BSD? Volgens mij ga je dan naar de politie? De post wordt trouwens gecontroleerd, dus sowieso komt er dan een kopie van die brief terecht bij justitie. Ik zal het je sterker vertellen. In het begin van mijn detentie kreeg ik ook zo'n brief en die was ondertekend. De politie is toen naar de broer van Thomas van der Bijl gegaan omdat hij met die naam ondertekend was. Mijn vraag is: Wie had die brief ondertekend en wat stond er in die brief? Ik bedoel, ik weet nog letterlijk wat er 7 jaar geleden in die brief stond.
Habes stotterend: Ik eh, ik eh, die brief, die brief, die brief, die eh, ik eh, ik eh wou toen overplaatsing aanvragen, maar eh...ik eh...
Voorzitter: De vraag is kort en goed: Wat stond er in die brief en wie had hem ondertekend?
Habes: Ehm, hij was door meerdere gedetineerden geschreven, maar er stond in dat iemand mij een prikje onder de douche zou geven, of zo, voor een bepaald bedrag, en dat meneer Ros daar achter zou zitten.
Voorzitter: Heeft u die brief nog?
Habes: Nee, maar misschien dat ze een kopie daarvan gemaakt hebben?
Voorzitter: Vast wel hè?
Habes: Ik wilde me toen over laten plaatsten, maar ik ging naar de BSD en die zeiden dat dat niet nodig was.
Voorzitter: U heeft er niet op aangedrongen dat er onderzoek zou worden gedaan?
Habes: Eh, nee.
Ros: Die medegedetineerde, wie was dat?
Habes: Dat weet ik niet meer precies, die naam.
Ros: Je bent slecht in namen...
Habes: Ja.
Raadsheer: Eerder zei u dat u het niet wilde zeggen: "Ik wil de naam niet noemen"...
Habes: Dat waren andere signalen.
Raadsheer: Andere signalen?
Habes: Ja.
AG De Jong: Waar zat u toen op dat moment?
Habes: Toen zat ik in voorarrest, in Lelystad.

Er waren op navraag van de voorzitter verder geen vragen meer. Opmerkingen ook niet, alleen van Fred Ros een heel korte.
Voorzitter: Wat vond u van het verhoor meneer Ros?
Fred Ros: Apart...

De advocaten-generaal wilden het nog wel open houden of Habes later nog gehoord zou worden na het verhoor van Saro, dus Habes werd wel afgevoerd, maar hij moest nog wel beschikbaar blijven. Naar aanleiding van het verhoor van Saro zou het OM zich nog beraden over het mogelijk meinedige karakter van het verhoor van Habes omdat er veel antwoorden afweken van hetgeen Saro eerder heeft verklaard.

Maar goed, zover kwam het vandaag dus niet, gezien de proceshouding van Dwight Saro die na enkele vragen reeds uitstraalde dat hij totaal niet mee wilde werken aan welke inhoudelijke vraag dan ook. Dit verhaal krijgt dus ongetwijfeld nog een staartje. Op 2 juni kijkt het Hof 'hoe de vlag er dan voor hangt', om het maar even in woorden te zeggen die de voorzitter wel eens gebruikte tijdens een eerdere zitting.

Die opmerking van het OM, dat men zich nog gaat beraden over het meinedige karakter, was op zich wel begrijpelijk want al met al kwam Habes op momenten niet erg consistent en geloofwaardig verklarend over, enkele keren draaide hij om dingen heen en het lijkt vooral erg sterk dat je niet weet dat er iemand vermoord ging worden door Saro, zoals hij bij hoog en laag vol blijft houden, als je voor de deur van z'n café staat te posten en wapens te zien kreeg van te voren. Hij beweert dat juist Saro leugenachtig was/is en vermoedelijk zijn eigen straatje schoon probeert te vegen door hém extra te belasten. Gezien het toegeven van het schieten door Saro, zo merkte Mr. Frits Posthumus op, is dat niet zo aannemelijk volgens de advocaat-generaal.

Wordt in ieder geval vervolgd....

Morgen komt eerst Alex de Boer getuigen. Voor zijn getuigenis is twee dagen gereserveerd. Alex de Boer zit in een beschermd getuigen-programma, als ik het goed begrepen heb.

Bondtehond

Nu in Panorama: 'Gangsterstel in Oorlog'

Deze week in weekblad Panorama een interessant cover-verhaal over Gwan Ong, aka 'De Chinees', toenmalig bodyguard van Klaas Bruinsma, en de vermeende vermissing van diens vrouw Pascale Stoelie in oktober 2013. Pascale Stoeltie is de zus van de beruchte voormalig vice-president van de Hells Angels Harry Stoeltie. Het artikel is ontstaan uit een samenwerkingverband tussen  'De misdaadjournalist'  Hendrik Jan Korterink en mezelf.

'Bonje bij boeven'

Eind oktober vorig jaar verschenen er berichten op de politie-site en in navolging daarvan in enkele kranten en op diverse nieuws- en misdaadsites over de vermissing van Pascale Stoeltie. Over de huwelijkscrisis die daar aan ten grondslag ligt leest u deze week meer in Panorama. Normaalgesproken zou alleen zo'n huwelijkscrisis niet echt interessant zijn voor Panorama-lezers, ware het niet dat de hoofdpersonen beide tot de verbeelding sprekende personen zijn uit het milieu waar reeds veel over is gespeculeerd op de diverse misdaadsites. Niet in de minste plaats vanwege Pascale's afkomst en Gwan's roerige criminele verleden uit de tijd van Klaas Bruinsma. Tijd om sommige van die speculaties te ontrafelen.

Eind november/begin december zocht ik Gwan Ong tweemaal op bij hem thuis in de buurt van Purmerend. Daar vertelde hij zijn kant van het verhaal. Niet bij iedereen zal de naam Gwan Ong meteen een belletje doen rinkelen, maar insiders uit het milieu weten wel beter. Gwan staat vooral bekend als oud-bodyguard van maffiabaas Klaas Bruinsma en kreeg de laatste jaren wat meer landelijke bekendheid vanwege een spectaculair en spraakmakend filmpje in het tv-programma 'Blik op de weg' waarbij de gangster z'n Porsche GTS3 na een wilde achtervolging in puin reed tegen de vangrail. Gwan's vermeende betrokkenheid bij de granaataanslag in Café Familia door Rick Holshuijsen, die daarna werd doodgeschoten, komt ook even aan de orde in het verhaal: 'Gangsterstel in oorlog'.

Ook vond er een ontmoeting plaats in Amsterdam waarbij Korterink en ik Pascale Stoeltie spraken, die samen met een vriend haar kant van het verhaal kwamen vertellen. Zij vertelde hoe volgens haar de vork in de steel zit, maar ze weigerde verdere medewerking aan dit artikel. Van beide hoofdpersonen staan een aantal exclusieve foto's in Panorama. Nooit eerder kwam Gwan Ong met zijn gezicht in de media. Op zich al wonderlijk te noemen, daar is wel enige moeite voor gedaan afgelopen twee decennia, en dan druk ik het netjes uit, maar voor dit Panorama-verhaal stelde Gwan toch enkele foto's aan mij ter beschikking.

Geurt Roos, die andere voormalige bodyguard van Klaas Bruisma, die wel wat meer landelijke bekendheid geniet, sprak ik in februari overigens aan over Gwan tijdens het liquidatieproces Passage in het JCS, waar hij kwam getuigen. Ik vertelde Roos bezig te zijn met een verhaal over Gwan Ong, waarna hij beaamde dat Gwan en hij vroeger goede collega's waren. Roos: 'Ik mocht die Chinees wel !'... Gwan zit momenteel een straf uit in de Koepel van Haarlem. Wie, wat, waar, welke, hoe en waarom leest u verder in het artikel.

Halen dus die Panorama!


Bondtehond

'Dat is er echt één die uit de serie komt van Bassie en Adriaan'

Het getuigenverhoor van getuige Johannes Cornelis 'Harry' W. in de Bunker duurde bij elkaar niet zo lang als de eerdere verhoren, een uitloopdag is niet nodig. Het verhoor vond op deze andere locatie plaats omdat het TGB dat had verzocht. Technische voorzieningen die wel in de Bunker zouden zijn en niet in het JCS waren de reden voor dat verzoek. Er staan nog meer getuigen-verhoren op de rol, zoals die van Peter La Serpe, F1 en F2, welke ook in een extra beveiligde omgeving dienen plaats te vinden of in een omgeving die de anonimiteit waarborgen, maar vooralsnog wil het Hof die verhoren gewoon in het JCS plaats laten vinden.

Henk Rommy - Jesse Remmers - Moppie Rasnabe - Gilbert Rommy

Harry W. heeft in het liquidatieproces Passage in eerste aanleg 5 keer op zitting getuigd. Hij is via een andere zaak in beeld gekomen als iemand die zegt wetenschap te dragen over liquidaties, met name de '93-zaken in Passage. Hij werd verdacht van het beschieten van een huis aan de Groenlandsekade in Vinkeveen op 25 januari 1995. Het huis behoorde toe aan Henk de Vries, de eigenaar van coffeeshopketen 'The Bull Dog' in Amsterdam. Toen Harry W. in januari 2011 aanvankelijk werd opgehaald thuis om te worden gehoord over de smokkel van 4050 kilo coke met zeesleper 'Otton', de zaak waarin Marco Proper en Thom Bergsma hoofdverdachten zijn, kwam deze raketbeschieting ook aan de orde. Hij beriep zich toen op zijn zwijgrecht. De zaak is niet geseponeerd, bleek op navraag van de voorzitter. 'Mogelijk wil de politie W. daar nog eens over horen', aldus advocaat-generaal Mr. Frits Posthumus.

Toen er tijdens het 2e of 3e verhoor ook vragen over levensdelicten werden gesteld, zou Harry W. uit zichzelf zijn begonnen over Henk Rommy. Over hem wist Harry W. wel een en ander te vertellen, maar hij gaf aan dat het gevaarlijk was om over mensen in het milieu te praten. De politie vroeg toen door, kwam uit op Moppie Rasnabe in Passage en uit zichzelf begon W. toen ondanks zijn angst toch te praten over de '93-liquidaties en mensen die voor Henk Rommy zouden werken. Die liquidatiezaken zouden hem dwars hebben gezeten naarmate hij ouder werd, beweert Harry W. en hij vond dat moment het geschikte moment 'daar wat aan te doen'. Hij zei daarover eerder op zitting: "Weet je, mijn geweten speelt ook een rol. Mensen doodschieten is natuurlijk uit den boze. Daarom heb ik besloten toch te getuigen."

In eerdere verhoren, o.a. op 20 oktober 2011, op 24 oktober 2011 en op 17 februari 2012 is dit allemaal uitgebreid aan de orde gekomen.

De bedoeling van het Hof was niet om alle vragen die in eerste aanleg zijn gesteld opnieuw te behandelen. Daar was het Hof op momenten duidelijk in tegen de aanwezige raadslieden van Jesse Remmers, Moppie Rasnabe, Alex de B., Freek S. en Siegfried Saez. Overigens ook niet mijn bedoeling. Wel werden er ambtshalve opnieuw vragen gesteld over de gang van zaken rondom het tot stand komen van het optreden van Harry W. als getuige in het liquidatieproces Passage. Bijvoorbeeld of Harry W., op het moment dat hij begon te verklaren over de Passage-zaken, wist dat er een groot proces speelde, gingen diverse vragen over. De verdediging is ervan overtuigd dat Harry W. moet hebben geweten dat er een groot proces bezig was, zo niet het grootste strafrechtproces ooit, naar Nederlandse maatstaven. Het vorige 'proces van de eeuw', het Holleeder-proces, is al ruimschoots overtroffen kwa grootte, het aantal verdachten en de enorme tijdsduur van vele jaren. Het lijkt de raadslieden onmogelijk dat Harry W. daar niets van mee heeft gekregen als hij wel eens op Crimesite heeft gekeken en/of gegoogleld heeft op oude bekenden uit het milieu waar W. vroeger in verkeerde. Zijn ontkenning ook maar iets van dit proces te hebben meegekregen wordt dan ook met een flinke korrel zout genomen. Anders gezegd: De advocaten geloven er niets van.

Opvallend is in ieder geval wel dat Harry W. weinig verklaart dat al niet eens op internet heeft gestaan, onder meer op Crimesite, waar ik voor 2010 tweede redacteur was en waar in de eerste jaren van Passage reeds verslagen publiceerde. De vraag door Mr. Fébe Schoolderman, de voor Mrs. Jan Hein Kuijpers en Mark Nillesen invallende advocaat, of Harry W. de site 'Bondtehond' kent, werd al meteen ontkennend door hem beantwoord. 'Nee, ik vind Crimesite al erg genoeg', aldus W. (Waarmee hij min of meer impliceerde toch wel het verschil te kennen.) Dat gegeven is opmerkelijk in combinatie met de overtuiging van de verdediging dat W. er een belang bij had om mensen aan te wijzen die reeds verdacht zijn in Passage, zoals drugsbaron Henk Rommy als mogelijke opdrachtgever en Jesse Remmers, Moppie Ranabe en Siegfried 'Oompje' Saez als vermeende uitvoerders van Rommy. In een gesprek met Mr. Sander de Haas, zo memoreerde Mr. Stijn Franken, gaf De Haas aan dat W. wel een en ander in de media zou hebben gevolgd. 'Dus dat klopt niet, wat de officier zegt?', vroeg Franken. 'Nou ik denk dat hij zich vergist', antwoordde de getuige.

Dat wil er bij de raadslieden dus niet in. Het belang is volgens de verdediging simpel: Harry W. werd aangehouden en in de gesprekken met de politie liet hij doorschemeren wel over dingen te kunnen verklaren die hij wist, maar alleen op voorwaarde dat hij dan niet in voorlopige hechtenis zou worden genomen voor die raketaanslag. Als reden noemde Harry W.: omdat hij afhankelijk is van een uitkering waarvan hij zijn gezin moet onderhouden en die zou hij dan mogelijk kwijt kunnen raken. Hoe het ook zij, er was een belang. Er stond dus iets tegenover het verklaren over de Passage-verdachten, aldus de verdediging reeds in eerste aanleg. Die mogelijkheid kwam dus ook wel weer terug in de vragen van maandag.

Wat ook opmerkelijk was maandag: De heer Greg Remmers, de vader van Jesse Remmers, was naar de zitting gekomen en zat samen met twee jonge dochters van hem op de voorste rij vlak achter me op de publieke tribune. Er werd even gezwaaid en gelachen naar Jesse voor de zitting begon en tijdens het verhoor werd er goed door hem door geluisterd naar hetgeen Harry W. allemaal te vertellen had. Dat deed Harry W. vanuit de vertrouwde gepantserde getuigencabine links vooraan in de Bunker-rechtszaal, waar hij naast z'n advocaat zat. In het proces in eerste aanleg, waarschijnlijk op een moment dat de heer Greg Remmers zelf nog gedetineerd zat in PI Dordrecht, heeft Harry W. verteld dat hij naast Rommy ook Greg Remmers zou hebben ontmoet. Toen dit gegeven weer ter sprake kwam boog Greg Remmers zich even naar voren en zei met enige overtuiging in zijn stem tegen me: 'En ik ken die hele vent niet! Heb hem zeker nooit ontmoet. Hij liegt gewoon dat-ie barst!'. Zo ook een poosje later toen het weer even ging over de liquidatie van Ton de Bruin in 1992 ging, die volgens Harry W. door Jesse gepleegd zou zijn. Jesse zou volgens W. in vrouwenkleding hebben aangebeld en De Bruin aan zijn voordeur hebben geliquideerd.

Uit het verslag van 20 oktober 2011:
De getuige zegt namelijk begin jaren negentig met onder meer Henk Rommy en Greg Remmers, de vader van Jesse Remmers, te zijn omgegaan en zou een tijdje samen met Moppie Rasnabe op de boot van Gilbert Rommy, de zoon van Henk Rommy, hebben gewoond. Henk Rommy is de peetvader van Jesse Remmers, echter Jesse Remmers zelf had de getuige nooit ontmoet. Wel wist de getuige tussen neus en lippen door te vertellen dat Jesse verantwoordelijk zou zijn voor de liquidatie van drugshandelaar Ton de Bruin op 10 januari 1992. Jesse zou in vrouwenkleding hebben aangebeld en Ton de Bruin hebben geliquideerd. Opmerkelijk detail in W's verhaal: Jesse zou zo cool zijn dat hij op weg naar deze liquidatie in de Donald Duck zou hebben zitten lezen. Althans, dat had W. een keer van anderen gehoord. Henk Rommy werd door de politie een tijdlang verdacht van het opdracht geven tot deze niet opgeloste moord".

Greg Remmers merkte later in een pauze lichtelijk geïrriteerd klinkend op: 'Die vent spoort echt niet, dit verhaal is echt heel anders gegaan. Mijn zoon Jesse heeft daar echt he-le-maal niets mee te maken gehad. Hoe komt die fantast erbij?!'

Over het hoe en waarom Harry W. die dingen vertelde, kun je lang en breed over discussiëren, wat ook gedaan is in eerste aanleg en ook nu kwam uit de vraagstelling van de verdediging wel naar voren dat er aan het verhaal van getuige Harry W. sterk getwijfeld wordt, beter gezegd: Dat men hem ziet als gelegenheids-getuige die er vooral enig voordeel bij heeft gehad onwaarheden te verklaren die naadloos aansluiten op hetgeen reeds uitgebreid tot in details was besproken tijdens zittingen voor Harry W. in 2011 ineens onverwacht opdook als mogelijke nieuwe kroongetuige.

En dat komt alleen niet uit de mond van advocaten, verdachten of mensen met een directe familieband, of andere mogelijke belanghebbenden, maar ook uit de mond van mensen die zich onbespied waanden. Zo wees voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen getuige Harry W. op een tapgesprek waarin Gilbert Rommy over de lijn komt en zegt: "Die Harry die ze nu hebben, die bij mijn vader heeft gelopen altijd, die ouwe, die Harry W. die nieuwe (getuige) die ken ik heel goed. Vriend als jij weet wat voor een idioot dat is. Dat ze die serieus nemen... Dat is er echt één die uit de serie komt van Bassie en Adriaan".  
Voorzitter: Dat is niet helemaal... eh... dat getuigt niet van veel respect, zal ik maar zeggen...
Harry W.: Nou ja, daar ben ik op mijn leeftijd ook helemaal niet meer op uit.
Voorzitter: Nee, dat begrijp ik, maar ik probeer even te begrijpen waarom ze zo over u spreken?
Harry W.: Nou ja, ik denk dat ik dat wel weet. Ik verklaar natuurlijk van alles over die mensen. Dat was natuurlijk eh.. dat zeggen ze natuurlijk naar mensen toe die eh... ik weet niet tegen wie ze zo over me gesproken hebben, maar die mensen ken ik waarschijnlijk helemaal niet.
Voorzitter: Nee, dat kan een reden zijn, maar dit is dus een reden die u verondersteld?
Harry W zweeg.

De voorzitter begon hierover omdat Moppie Rasnabe Harry W. ook al eens een 'dorpsgek' had genoemd.
Voorzitter: Het is niet eerbiedig, maar het wordt toch maar gezegd.

Wat ook opvalt is dat Harry W. in 2009 uit zichzelf naar de politie was gegaan omdat hem ter ore was gekomen dat mensen uit het milieu het voornemen hadden een liquidatie te plegen. Hij wilde dat naar eigen zeggen voorkomen en is toen naar de politie gestapt. De voorzitter vroeg waarom W. toen dan niet over de '93-zaken is begonnen, nu hij beweert dat hem die wetenschap die hij zegt te hebben over die '93-zaken naar eigen zeggen al zo'n lange tijd dwars zat? Daar zit natuurlijk wel wat in. De logica ontbreekt. Het is in ieder geval een goede vraag: Waarom in 2011 wel over die zaken beginnen en relatief kort daarvoor in 2009, toen je ook al ging vertellen over een op handen zijnde liquidatie bij de politie en het je ook al dwars gezeten moet hebben, verzweeg W. dat toen nog...

Ik stelde me zo voor dat een goede vervolg-vraag geweest had kunnen zijn: Was dat niet omdat u intussen veel informatie had gelezen op internet over de '93-zaken? En dan gesteld door de verdediging. Maar goed, wat ik al zei, het Hof was niet van plan alle vragen die reeds in eerste aanleg aan de orde zijn gekomen opnieuw gesteld zouden worden door de verdediging. Hoe de raadsheren van het Hof hier nu zelf over denken is mij niet duidelijk. Ik kreeg door de kritische vraagstelling soms wel de indruk dat het Hof ook moeite had bepaalde dingen aan te nemen die Harry W. beweerde. Nu slikken de raadsheren sowieso niet dingen voor zoete koek, is me opgevallen de laatste maanden, maar we zullen het pas zien in de toekomst.

De eerstvolgende openbare zitting is in ieder geval op 12 mei in de zaken van Jesse Remmers, Moppie Rasnabe, Siegfried Saez, Ali Akgün, Sjaak Burger, Dino Soerel en Fred Ros. Gehoord zullen worden Patrick de M. en Arjen Kaale sr. in het JCS.

Bondtehond