'Ik sla wel graag iemand in de poeier als het moet, maar ik ben geen moordenaar'

De getuigenverhoren door het Hof in het liquidatieproces Passage zetten zich gestaag voort. De een na de andere getuige maakt zijn/haar opwachting in het Justitieel Complex Schiphol i.v.m met het onderzoek naar de (on)betrouwbaarheid van kroongetuige Fred Ros. Voormalige vrienden, ex-vriendinnen, kennissen, zakenpartners, slachtoffers, je kunt het zo gek niet bedenken. Het gebeurt in zo'n hoog tempo dat ik het niet meer bij kan benen, althans niet gedetailleerd. Daarom sla ik even een aantal getuigenverhoren over, die ik op een later moment probeer in te halen, en geef ik even een getuigenverhoor voorrang dat ikzelf opmerkelijk vond: het verhoor van (zelfverklaard) crimineel George van Dijk, aka 'Sjors', die op een dodenlijst van Ros zou hebben gestaan.

George was samen met vriendin naar de extra beveiligde rechtbank gekomen en vanaf minuut één apart gehouden in een getuigenkamertje. Daar was het wachten voor hem tot het Hof hem zou binnenroepen. Contact met journalisten, ook al spreek ik George wel eens, zoals laatst tijdens een zitting die hij kwam bezoeken, is verboden door de marechaussees die voor het ordelijk verloop van iedere zitting zorgen. Veel vragen gingen vandaag ook over contact dat George van Dijk zou hebben gehad met mensen, waaronder dus journalisten. De suggestie klonk daar wel een beetje in door dat George zich mogelijk kon laten beïnvloeden door derden. Maar dat zijn bijna standaard vragen geworden tijdens ieder getuigenverhoor. Het verhaal van George is sinds hij zijn slachtofferverklaring in de Bunker te Osdorp voordroeg niet veranderd. Destijds was hij echter nog geen getuige, nu wel en kwamen er veel meer details naar buiten.

Samenvatting van verhoor:
George van Dijk had voorin de zaal plaatsgenomen en de voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen startte het verhoor met de normale plichtplegingen.

Voorzitter: Ik zie meneer met een grote glimlach voor me zitten.
George: Mooie dag vandaag toch?

Voorz: Ja, dat zou zomaar kunnen, ik weet niet hoe de dag zich gaat ontwikkelen, maar de voortekenen zijn gunstig. U bent Van Dijk?
George Nog steeds.
Voorz: Heeft u legitimatie?
George; Ja, anders kwam ik hier niet binnen.
Voorz: U bent George van Dijk uit Hilversum, geboren in 1965. Woont u ook in Hilversum?
George: Ja.
Voorz: Heeft u een beroep?
George: Niks. Ik...
Voorz: Wat zegt u? Kunt u dichter bij de microfoon gaan zitten, dan kunnen we u beter verstaan.
George: ...Ik sta aangeschreven als crimineel, dus geen beroep.
Voozitter: U lacht?
George: Ja, ik mag lachen toch?

George legt vervolgens de belofte af zegt op vragen van de voorzitter dat hij iedereen wel kent in het liquidatieproces, zoals iedereen hem wel kent die de kranten, bladen en internetsites een beetje volgt, maar niet iedereen persoonlijk. Dino Soerel, Sjakie Burger kende hij ook. Uit de media bedoelde George, Jesse Remmers is echter een vriend van hem en Fred Ros kent hij natuurlijk ook, want dat was zo'n beetje zijn grootste plaaggeest de afgelopen jaren. Daar gaat het vandaag dan ook over.

De voorzitter wees Van Dijk er maar wel even op dat hij uit de verklaringen wel valt op te maken dat George beslist geen vriend is van Fred Ros. Het zou daarom voor Van Dijk wellicht moeilijker zijn om bij de feiten te blijven. Want ja, als je iemand een 'paashaas met grootmoed' noemt, dan zijn de voortekenen niet zo gunstig. Daarom verzocht de voorzitter Van Dijk om wel bij de feiten te blijven en het er niet mooier of slechter op te maken voor iemand, in dit geval meneer Fred Ros.

Voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen: Heeft u zich voorbereid?
George: Nee. ik laat het maar over me heenkomen. Ik heb het niet voorbereid, alles staat op internet. Ik heb wel een boek gelezen, een spannend boek.
Raadsheer: U zegt: die namen ken ik allemaal wel, Soerel, Burger, het staat allenmaal in de media, in kranten, op websites, heeft u het proces intensief gevolgd de afgelopen jaren?
George: Nou dat niet, ik heb veel in detentie gezeten, dan kun je niks volgen.
Raadsheer: Wat heeft u zoal bekeken? U noemde sites, u noemde kranten... een boek noemde u.
George: Ja, ik lees die flauwekul van die Ros wel eens.
Rh: Die flauwekul van die Ros... en andere dingen?
George: Nou daar ben ik niet zo in geïntereseerd.
Rh: Ik had begrepen dat u zelf ook boeken heeft geschreven.
George: Ja, dat klopt. Boeken over mijn leven.
Rh: En boeken van anderen over dit proces heeft u niet gelezen?
George: Nee, niet gelezen.
Rh: En websites?
George: Ja, die volg af en toe.
Rh: Welke websites leest u?
George: Crimesite, Vlinderscrime...
Rh: Bondtehond?
George: Misdaad, Bondtehond ook ja.
Rh: Vanaf wanneer doet u dat, vanaf het begin?
George: Nou, dat doe ik niet continu hoor, dat doe ik heel af en toe.
Rh: Maar vanaf dat de zaak bij de rechtbank speelt?
George; Nou, zal maar zeggen, heel af en toe als ik hoor dat er wat over mezelf geschreven wordt, dan kijk ik wel eens. Daar waar ik eigenlijk wil dat ik door het OM ingelicht wordt met bepaalde stukken, en als dat niet gedaan wordt, ga ik ergens anders heen om het te halen.
Rh: Heeft u de afgelopen jaren over deze zaak contact gehad met anderen?
George: Nee.

Van Dijk had niemand van de verdachten gesproken, alleen Jesse een keer gegroet tijdens de zitting waar hij bij was. Hij heeft ook Greg Remmers wel eens gesproken tijdens de zitting waar een tekening van gemaakt is door rechtbanktekenaar Aloys Oosterwijk. En Martin Kok ook wel eens.

Het verhoor ging verder, nu meer over de inhoud.
Raadsheer: Als ik het goed begrepen heb, heeft u een uitgebreide verklaring afgelegd bij de politie? Dat is al langer geleden, in juni 2004, een uitgebreide verklaring afgelegd, toen bij de politie, en u heeft twee keer een verklaring afgelegd bij de rechter-commissaris, in 2005 en in 2009. Kunt u zich die verhoren nog voor de geest halen?
George: Ja, gedeeltelijk.
Rh: Weet u nog waar dat toen over ging?
George: Gedeeltelijk.
Rh: Heeft u in die verklaringen destijds volledig, open en naar waarheid verklaard?
George: Naar mijn weten wel.
Rh: Geen dingen achtergehouden, omdat u toen dacht: nou, dat laat ik nog maar even buiten beschouwing?
George: Nou nee.
Rh: Nee? Ehm, hebt u afschriften van deze verklaringen?
George: Nee, want ik heb nooit wat in handen gekregen.
Rh: Nou, daar kom ik zometeen nog wel op, volgens mij heeft u wel sommige stukken in handen gekregen...
George: Nou dan weet u meer dan mij, want ik heb helemaal niks in handen gekregen, dus. En ook mijn advocaat niet, dus ik weet ook niet.
Rh: Daar komen we straks nog wel even op terug, maar over PV's van dit verhoor daar beschikt u niet over?
George: Nee niet gezien.
Rh: U heeft ze dus ook niet kunnen nalezen?
George: Ik heb ze niet kunnen nalezen, nee.
Rh: Laten we maar eens beginnen bij dat eerste verhoor, bij de politie, 2004, toen bent u uit uzelf naar de politie gekomen hè?
George: Nee! Ik ben niet uit mezelf naar de politie gegaan. Het zijn mijn vrienden niet, dus ik zou er niet uit mezelf naar toegaan.
Rh: Nee? De indruk uit het PV bestaat namelijk dat u dat wel uit uzelf heeft gedaan.
George: Nou, ik ken me nog goed herinneren, dat er in 2003 of 2004 een politieteam bij mij aan de deur kwam, dat ik op een dodenlijst stond...
Voorzitter: De eerste zin, meneer Van Dijk, van dat proces-verbaal, als het gaat om uw verklaring is: 'Ik heb jullie inderdaad gebeld om hier te komen'...
George: Nou. dat is voorafgaande dat hun bij mij kwamen met de mededeling dat ik op een dodenlijst stond.
Voorzitter: Dat staat er.
George: Nou, dat weet ik 100% zeker. Dus ik heb hun niet uit me eigen gebeld. Ik zou niet weten waarom, als ik geen angst heb of reden om voor iemand bang te moeten zijn, zou ik niet weten waarom ik moet bellen. Dus hun zijn als eerste bij mij aan de deur geweest om me te zeggen dat ik op een dodenlijst stond.
Voorzitter: En toen heeft u gebeld.
George: Enige tijd later, nadat ze nog een paar keer waren geweest.
Rh: En toen dacht u: ik ga nu naar de politie dingen vertellen?
George: Ja, als mensen mij het leven proberen af te nemen, om wat voor reden dan ook, dan heb ik het recht om mij daar tegen te beschermen.
Rh: Dat was de reden, om u daarzelf tegen te beschermen?
George: Ja, je zou zeggen dat je jezelf daar tegen kán beschermen, maar dat is tegenwoordig niet zo, want elke verklaring wordt juist tegen je gebruikt. Aan twee kanten...
Rh: En wat was dan uw idee erachter dat ze u zouden beschermen? Hoe zag u dat voor u?
George: Van Justitie hoeft je niks te verwachten, die beschermen je niet.
Rh: Nee, maar kennelijk was dat een reden voor u om dingen te gaan vertellen.
George: Ja, dat was wel een reden om dingen te gaan vertellen ja. Als mensen jacht op mij maken, dan heb ik wel reden om mij daartegen te beschermen.
Rh: Ja, daarom mijn vraag: hoe had u dan gedacht dat de politie n.a.v uw verklaring zou kunnen helpen? Het idee daarachter?
George: Nou, hun hoeven mij niet te beschermen, dat ken ik zelf wel. Dat heb ik ook nooit verwacht van ze.

Rh: Dat snap ik niet helemaal, want u zegt eerst: 'ik praat niet met de politie, maar dit keer wel, want ik dacht ze kunnen me beschermen omdat ik word bedreigd', en nu zegt u: 'ze kunnen me niet beschermen'...
George: Nou, ik leg het nu nog één keer uit: toen is de politie bij me geweest door te zeggen dat ik op een dodenlijst stond, mijn naam is genoemd en meneer Ros is genoemd, dat hij mij ook graag dood wilde hebben en toen ben ik maar gaan verklaren over meneer.
Rh: Maar was dat omdat u boos op hem was of bang voor hem was?
George: Ik ben niet bang. Nooit in mijn hele leven.
Rh: Of omdat u boos op hem was, dat u ging vertellen wat u weet?
George: Nee, ik ben niet boos, dan zou ik dit toch uit rancune doen?
Rh: Maar dan probeer ik nog steeds te achterhalen wat dan de reden is. U kreeg een melding, er zijn bedreigingen uit de richting van Ros, zegt u, 'dat is me door de politie verteld, toen ben ik naar de politie gegaan om een boekje over Ros open te doen'. Moet ik het zo begrijpen?
George: Nou, laat ik het zo zeggen: De CIE-Amsterdam kwam toen bij mij aan de deur dat ik op een dodenlijst stond, toen hebben ze aan me gevraagd of ik enig idee had wie dat zou kunnen zijn? Toen zei ik: 'waarom zeggen jullie dat zelf niet als jullie die informatie hebben? Jullie weten toch wie het zijn? Dat ik op die dodenlijst sta en dat jullie hebben telefoons getapt van bepaalde mensen, dan weten jullie ook wie er achter mij aan jagen, dus ik hoef die naam niet te noemen. Toen is er een spelletje met me gespeeld, of ik een paar namen kon noemen die mogelijk daarachter zouden kunnen zitten en toen is de naam Fred Ros genoemd, de rechercheur heeft toen met zijn hoofd geknikt, dus ik wist toen dat hij het was. Ja, toen heb ik een verklaring tegen hem afgelegd.
Rh: Dat was mijn vraag: Waarom heeft u toen een verklaring tegen hem afgelegd?
George: Mocht dat niet dan?!
Rh: Maar mijn vraag is: Waarom heeft u dat toen gedaan? U was niet boos, niet uit rancune, waarom dan wel?
George: Ik heb een verklaring afgelegd, ik heb drie kleine kinderen, inmiddels zijn ze al wat groter, ik dacht als ik dan toch doodgeschoten moet worden, dan weten ze in elk geval met welke betrekking dat te maken heb en waarom, informatie die je misschien maar kunt hebben van één persoon, dus... dat is mijn antwoord.
Rh: Toen er geknikt werd, wist u toen al zeker dat het Ros was, of waren er meer mensen waavan u dacht: het zou wel eens uit die hoek kunnen komen?
George: Ja...ben geen lieve jongen geweest, het kon uit alle hoeken komen, maar Ros was toch wel nummer 1.

Rh: U heeft in die verklaring ook een aantal redenen genoemd waarom Ros u dan wel dood wilde hebben.
George: Ja.
Rh: Kunt u dat nog even kort noemen, die dingen waar dat mee te maken zou kunnen hebben?
George: Ja, die kan ik wel even kort noemen ja.
Rh: Gaat uw gang.
George: U kunt ze ook even voorlezen.
Rh: Nee, ik vraag het nu aan u.
George: Dat had te maken met de Katja Schuurman-zaak, de wapenvondst in de villa.
Rh: Nog andere dingen?
George: Ja, dat had te maken met de liquidatie-opdracht die ik van hem gekregen heb.
Rh: Welke liquidatie-opdracht?
George: Piet Schneider. En nog iemand anders.
Rh: Laten we beginnen met de wapens in de villa, wat weet u daarvan?
George: Nou, daar wist ik eigenlijk niks van, maar ik ben door Fred Ros gevraagd om iemand die u net genoemd heeft en pas door zijn hoofd is geschoten in Panama, het is daarom moeilijk om over die jongen te praten hier, want hij is er niet bij, maar eh... meneer Ros heeft toen aan mij gevraagd of ik ene Sjaak in Amsterdam, die jongen kon ik toen nog helemaal niet, de schuld wilde geven van die wapenvondst en hem weg wilde tippen bij de CIE. Toen heb ik gezegd dat ik daar nooit van me leven contact mee heb gehad en ook dat ik dat niet zou willen doen, ook niet voor een geldbedrag of wat dan ook en vervolgens heeft hij gevraagd of ik de schuld dan op me zou willen nemen, maar ik had net een celstraf van 17 jaar achter de rug, dus ik was blij dat ik me kinderen weer effe onder ogen was gekomen dus ik had geen trek om nog eens een tijd te gaan zitten voor meneer Ros z'n wapens.
Rh: Even terug, u zegt: 'meneer Ros heeft dat aan mij gevraagd'. In welke situatie was dat? Was meneer Ros gedetineerd? Was u gedetineerd? Hoe was dat?
George: Nou... ik weet niet meer precies hoe dat zat, maar ik heb een paar gesprekken gehad met hem op bepaalde locaties...
Rh: U weet niet meer waar?
George: Nou ja, ik weet het wel ongeveer, ik ben in de Powerzone met hem geweest, ik ben een paar keer op bezoek geweest bij hem.. dus ja.
Rh: Kende u Ros toen hij dat vroeg... kende u hem toen al.
George: Ja, ik ken Ros al een tijd.
Rh: U kwam ook uit Hilversum hè?
George: Ik ken hem al vanaf zijn jeugd.

Tot zover het verhoor, het ging hierna te snel om letterlijk te noteren. In het begin kun je het nog wel bijhouden. Het getuigenverhoor ging ook de hele dag verder, dus sowieso kwam er teveel aan bod. George van Dijk is in mijn ogen één van de duidelijkste getuigen, in vergelijking tot sommige in de reeks die reeds voorbij kwam in het JCS. Een aantal getuigen kwam nogal terughoudend over en/of hielden op cruciale punten de boot vaak af. George van Dijk, die juist van zijn hart geen moordkuil maakte en vrijuit sprak, is kennelijk niet het type mens waar de Raadsheren en/of Advocaten-generaal meteen begrip voor leken te hebben, gezien sommige vragen die zij stelden of hoe zij reageerden op antwoorden van George. De gewoontes in het milieu zijn dan ook geen dagelijkse kost voor hen en hoe George aan bepaalde wetenschap zou komen, dus de feitelijke wetenschap, daar leken zij op momenten ook nogal moeite mee te hebben om aan te nemen dat Van Dijk dingen nu eenmaal zeker weet. George van Dijk heef in mijn ogen gedurende de dag toch hard zijn best gedaan om duidelijk te maken dat hij 100% overtuigd is van het feit dat hij door Ros z'n moordplannen tegen zijn leven gericht een aantal keren door het oog van de naald is gekropen.

Een paar losse onderwerpen + quotes die nog voorbij kwamen:

Van Dijk is ervan overtuigd dat Fred Ros hoogstpersoonlijk zelf een keer een poging heeft gedaan in Kortenhoef bij een weiland om hem te liquideren. Waarom hij dat dacht? Van Dijk: Omdat het iemand met een breed postuur was met lang haar en dat had Ros destijds. Hoe het komt dat Van Dijk niet beter heeft kunnen zien of het Ros was? Van Dijk: Ja, als je wegrent voor kogels, heb je alleen maar zicht op wat er voor je is...

De opdracht die hij kreeg van Fred Ros om 600.000 te incasseren bij Piet Schneider noemde George 'een verkapte opdracht om Piet Schneider te liquideren', omdat Ros had gezegd: 'Als hij niet betaalt, dan moet je hem gewoon liquideren'. George wilde Schneider echter niet liquideren, maar heeft Piet Schneider wel benaderd om te vragen hoe dat nu zat met dat geld en Schneider zei: 'Ik laat me niet afpersen door zo'n snotneus als Ros'.  En tegen George had hij gezegd: Kijk jij zelf ook maar uit, want als je zulke opdrachten accepteert, ben je straks ook doelwit zijn van een liquidatieopdracht', in elk geval in woorden van deze strekking. Van Dijk zei zelf dat hij helemaal geen zin had om mensen dood te schieten. Van Dijk: 'Ik sla wel graag iemand in de poeier als het moet, maar ik ben geen moordenaar'.

Over de powerzone-ontmoeting is al veel geschreven. Van Dijk merkte daar over op: 'Ros had z'n eigen tot lijfwacht van Greg Remmers opgebombardeerd, maar dat was dus niet zo'. Ros had tegen Greg Remmers gezegd dat hij geen zin had om als schietschijf te dienen en met George in één auto te zitten, omdat er veel mensen wraak wilden nemen op George omdat hij vroeger iemand had vermoord. Zo kwam het dat Greg zei: George, kom maar niet bij mij in de organisatie, ga maar naar huis, naar je vrouw en kinderen. George was er niet boos over, maar wel teleurgesteld. Greg Remmers heeft echter nooit tegen Van Dijk gezegd dat Ros nu lijwacht van hem was, dat had Ros zelf gezegd. Wat dus achteraf niet zo bleek te zijn.

George is al jaren bevriend met Greg Remmers en de laatste tijd spreekt hij Greg weer regelmatig. Laatst kwamen ze elkaar tegen bij een zitting waar Ros getuigde. Over het contact met Remmers werden kritische wat vragen gesteld door de AG's, maar Van Dijk liet zich niet van de wijs brengen. Hij werd op een gegeven moment wel even geïrriteerd en merkte op tegen de AG's: 'Oh, als we een spelletje gaan spelen?... Met andere woorden, de raadsheren en AG's vroegen maar door over contact dat Van Dijk zou hebben gehad met bepaalde personen (o.a. Greg Remmers en Martin Kok) en het werd wel niet met zoveel woorden gezegd, maar daar klonk toch wel de suggestie in door dat Van Dijk daarom wellicht minder onbevooroordeeld zou zijn. Dat klinkt sowieso uit de mond van de AG's wél bevooroordeeld, omdat het OM koste wat kost Fred Ros als kroongetuige overeind willen zien te houden, dus is het zaak voor het OM om George van Dijk neer te zetten als ongeloofwaardige getuige.

Op een gegeven moment leek het even uit de hand te lopen. Advocaat-generaal Mr, Cythia de Jong en een raadsheer vroegen door over stukken met verklaringen die Van Dijk wel of niet gehad zou hebben.
Raadsheer: U zei toen nog: 'ik ben heel blij met die verklaringen, want daar staat het adres van Ros in'. Kunt u zich dat nog her...
George: Oh ja, dat zou best kunnen ja, dat ik nieuwsgierig was naar zijn adres.
Rh: Dat roep dus wel herinneringen bij u op?
George: Ja dat roept wel herinneringen op. Fred was nieuwsgierig naar mijn adres en ik naar die van hem.
AG. De Jong: En waarom was u nieuwsgierig naar zijn adres?
George: Waarom ik daar nieuwsgierig naar was?
AG: Ja?
George: Ja, dat wilde ik graag weten, graag.
AG: Wat wilde u daar dan mee doen?
George geïrriteerd: Moet u mij de woorden uit mijn mond halen, mevrouw? Iemand die mij het leven nalaat, wil ik zelf ook het leven ontnemen, dat mag u gerust van me weten. Want als hij dat nog een keer bij me aanhaald vermoord ik zijn hele rottroep!
AG: Wij hebben vandaag een aantal vragen ges...
George: Mijn kinderen zitten nog steeds in klinieken door meneer. Moet ik dat goedkeuren wat hier gebeurt? Het is één groot poppenspel.
Voorzitter: Zeg het is interessant hoor...
George: Ja, ik vind het vervelend meneer de voorzitter, om dit zo te moeten zeggen, maar ik ben, ik ben... kijk, mijn dochter van 18 die snijft zichzelf nog steeds helemaal open, voor wat meneer Ros heeft aangehaald...
Voorz: Ik zie he...
George: Hij noemt namen die totaal helemaal niet kloppen en ik laat me hier ook niet uitlokken door officieren van justitie, door niemand niet, want ik verweer me gewoon op mijn manier!
Voorz: Nou, u wordt niet aangevallen hier, ze stelt de vragen...
George: Ja, de vragen... dan moet ze de vragen eens op een andere manier stellen en niet van welles en nietus, klaar! Recht door zee. Klaar!  Iedereen wil antwoord hebben hier, dan krijgen ze antwoord ook.
Voorz: Voor er misverstanden onstaan, u wordt niet aangevallen, er worden gewoon vragen gesteld, misschien zijn ze af en toe lastig, dat kan dan wel wezen, die emotie wil ik ook wel van u aannemen, maar we moeten proberen het een beetje uit elkaar te houden, anders gaat het allemaal zo lang duren.
George: Dat begrijp ik wel.
Voorz: Dat is voor u ook niet prettig. Laten we zo maar even een kop koffie drinken, en dan...
George: Dat hoeft niet voor mij hoor.
Voorz: Maar misschien voor anderen wel. Dus we gaan zo toch even pauzeren. Ik zeg nu tegen u, toch even uw best doen en uw emoties proberen onder de duim te houden, ja? Dus we gaan gewoon vragen...
George: Voorzitter, mag ik nog één ding zeggen?
Voorz: Jawel.
George: Kijk, weet u wat het is? Het OM heeft er alles aan gedaan om mij hier te krijgen. Ze hebben er alles aan gedaan om Ros tot 30 jaar veroordeeld te krijgen. Daar hebben ze mij voor gebruikt. Ik heb als lopend schietschijfje 7 jaar rondgelopen. Er zijn aanslagen op mij gepleegd, die ik ternauwernood heb overleefd, waarvan ik 100% zeker weet dat meneer Ros erachter zit en geen enkele andere vanuit deze zaal, ja? En dat Ros mijn hele gezin stuk heeft gemaakt, met kinderen die nog steeds in therapie zitten en zichzelf nog steeds open snijden, kinderen van 15 jaar oud, omdat ze niet meer willen leven, omdat meneer Ros ze het zo moeilijk heeft gemaakt, dat nu het OM in één keer zegt dat er een hele andere wending aan de zaak zit, dat het niet klopt dat wat ooit door henzelf is aangebracht om hem veroordeeld te krijgen... en nou mag de clown meneer Van Dijk weer komen om het verhaal even anders te doen formuleren dan dat het zit... Nee, zo zit het niet, het is zoals ik het zeg: meneer Ros is degene die dit heb aangehaald en meneer Ros is degene geweest die alle opdrachten heeft verstrekt... en niemand anders.
Voorz: Ok, ik heb u nu uit laten spreken. U heeft uw punt gemaakt. We hebben het allemaal goed gehoord en het wordt ook opgeschreven, van begin tot het eind...
George: Dat weet ik.
Voorz: Dus we gaan nu weer terug naar de vragen.
George: Ik zal proberen mijn emotie in bedwang te houden, maar eh...
Voorzitter: Dat gaat u vast lukken.

Later biedt Van Dijk zijn excuses aan voor zijn ietwat emotionele uitbarsting.

George vertelde later nog iets opmerkelijks:
George: 'Ik kreeg destijds al een verkapte opdracht om een caféhouder ivm een probleem met een hasjtransport in Amsterdam te liquideren. Maar daar trapte ik niet in. Ik moest toen die sieraden ophalen. Dat was een aanbetaling om dat te doen'. George weet nu dat het om Thomas van der Bijl ging. Dat wist hij destijds nog niet. Het was een optelsom voor George. Hij kreeg van Ros dezelfde dingen aangeboden als die jongens kregen die het uiteindelijk gedaan hebben (Saro en Habes), o.a. die Audi.

En George is een keer naar Hotel De Witte Bergen gestuurd door Ros om een tas met coke, wapens en handgranaten op te halen die in een auto zou staan. Maar bij de auto aangekomen, was deze dicht en er zat geen sleutel tussen de zonneklep zoals afgesproken. Hij kreeg een briefje met een kenteken. ( 'Ros doet alles met briefjes') De tas moest ik naar een huis in de Wategraafsmeer brengen.
George: Ik ben er niet ingetrapt, maar achteraf was dit al een poging om mij te liquideren...

Rond 16:00 was het verhoor klaar en kon George gaan.

(Wilt u meer lezen over George van Dijk, kunt u (een van) z'n boeken kopen. -zie afbeelding- )

Vrijdag gaat het proces verder met het getuigenverhoor van Siem Wulfse.

Bondtehond

Bada Bing-nachtclubeigenaar veroordeeld tot lange straf door rechtbank Sint Maarten

Bada Bing-nachtclubeigenaar Jaap van den Heuvel, waar ik eerder over schreef na mijn 2e bezoek aan Sint Maarten, diens bedrijfsleider Krijn van der B. en politicus Patrick Illidge zijn vrijdag 6 maart veroordeeld tot forse straffen. Van den Heuvel moet als het aan de rechtbank ligt 42 maanden de cel in, waarvan 12 maanden voorwaardelijk + een boete betalen van 1,5 miljoen Antilliaanse guldens (770.000 euro), Van der B. kreeg 9 maanden voorwaardelijk + 240 uur dienstverlening en politicus Illidge 18 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk + vijf jaar mag hij niet verkiesbaar zijn.

Het OM op Sint Maarten gaf de volgende korte reactie:  'Wij zijn zeer tevreden met de uitspraken! De uitspraken kunnen nogal wat betekenen voor het eiland Sint Maarten dus wij zullen ze inhoudelijk ook nog goed bestuderen met het oog op mogelijke nieuwe onderzoeken'.

Mogelijk later meer. Zaterdagmiddag heb ik wel even kort gesproken met Jaap van den Heuvel, maar op dit moment wil hij zich liever eerst beraden over eventuele vervolgstappen, alvorens te reageren.

Bondtehond

'Nou mocht het gebeuren dat ze me liquideren, alvast een prettige Kerst'

Maandag waren maar liefst drie dames naar het JCS gekomen om te getuigen. Een damesdagje dus. De eerste getuige was Patricia Timmers, de ex-vriendin van de beruchte Danny Kuiters. De tweede was Donna van D, een ex-vriendin van kroongetuige Fred Ros. Als derde kwam 's middags Nicole Kik getuigen, ook een vriendin van Ros, met wie hij niet echt een liefdes-relatie had. Het waren meer vrienden, zij is nl. getrouwd en heeft kinderen. Donna van D. was vroeger een regelmatige bezoekster van de Bunker in Osdorp waar zij voor Ros kwam, nog lang voor hij kroongetuige werd. Ik sprak haar daar regelmatig in de wachtkamer of op de trap voor de rechtbank waar de rokers in de pauzes buiten stonden te roken. Ik vond het een leuke stoere vrouw om te zien en ook erg aardig. Ik kon toentertijd merken dat ze nog behoorlijk gek was op Ros die ze ook regelmatig opzocht in de bajes. Ze reed meestal in een grote zwarte BMW X5, die ze van Ros te leen had gekregen om bij hem op bezoek te kunnen komen.

Siem Wulse -  Freek Geukens + Patricia - Donna - Nicole

Maar eerst kwam dus Patricia Timmers (37) 's ochtends de JCS-rechtszaal van het Hof binnen. Zij is een knappe vrouw met lang blond haar, modieus gekleed en is manager in het bedrijfsleven. Aan de relatie met Danny Kuiters is in 2010 een eind gekomen, maar ze heeft een zoon samen met hem, dus om die reden heeft ze nog wel eens contact met Kuiters. Ze is overigens ook verdachte in de Andes-zaak in verband met beschuldigingen van witwassen, waarvoor 7 maanden is geëist, vertelde ze zelf. Donderdag as. krijgt ze de uitspraak. Ze schrok zich wezenloos toen ze de brief op haar deurmat vond, dat ze nu ook hier moest komen getuigen. Daar baalde ze best wel van en had haar advocaat meegenomen. Haar vader had ze het niet eens aan verteld, zei ze, want ze dacht dat die misschien wel een hartaanval zou krijgen als hij het zou weten, bij wijze van spreken.

Ze kent de verdachten alleen uit de media, alleen Dino Soerel kent ze als bekende van haar ex-partner, maar had hem maar een paar keer gezien. Voor het laatst bij het afscheidwedstrijd van Dick Vrij jaren geleden, ergens in 2003 dacht ze, een keer in een uitgaansgelegenheid in Eindhoven en op een Nieuwjaarsfeest ergens in Westpoort.

Wat het Hof en het OM voornamelijk wilden weten was informatie over de mensen die ze zag tijdens de bezoekuren van Danny Kuiters in de bajes destijds. Bijvoorbeeld in Heerhugowaard waar Danny lang heeft gezeten. Wie zag ze daar? Wie kende ze daarvan? Waren er journalisten op bezoek? Was John van den Heuvel er een keer? Wat voor zaken deed Danny? Dat soort vragen. En een hele reeks bekende namen van al dan niet onderwereldfiguren passeerden de revue.

Kent ze Dick Vrij? Patricia antwoordde dat Dick Vrij echt een van de beste vrienden is van Kuiters. Of ze Soerel ooit heeft gezien op bezoek kon ze zich niet herinneren. Ze had wel ooit een keer met ene Mathijs Slijper aan een tafel gezeten. Ze durfde echter niet zeggen of Danny en Mathijs vrienden waren: 'ze kenden elkaar'. Of Danny echt bevriend was met Soerel, kon ze ook niet zeggen: 'ik weet dat ze elkaar kenden'. Volgens haar ging Danny wel eens stappen met een groep vrienden en daar was Soerel dan ook wel eens bij, meer wist ze daar eigenlijk niet van. Danny praatte sowieso nooit met haar over zaken, dus ze kon ook niet zeggen of Soerel zaken deed met haar ex. Voor zover ze wist, want dat had Kuiters haar verteld, zat hij in de zonnebanken. Waar die zaken waren, wist ze echter niet. John van den Heuvel kende ze alleen uit de media en had ze slechts een keer gezien bij haar eigen strafzaak Andes. Kuiters had nooit met haar over een van de Passage-verdachten gesproken, alleen dat hij ooit een periode bij de familie Remmers in huis had gewoond toen het thuis even wat minder ging.

Op vragen van het OM vertelde ze dat de bezoekzaak vierkant was met 3 rijen tafels en dat het volgens haar niet mogelijk was om tijdens het bezoek even bij een andere gedetineerde aan tafel te gaan zitten. De relatie met Danny duurde van 2001 tot 2010. Ze kon niet met zekerheid zeggen wanneer Soerel en Kuiters elkaar hadden leren kennen. Of ze gemeenschappelijke interesses hadden? Timmers antwoordde: 'Ja, die hadden ze wel ja'... Ovj Mr. Posthumus: 'Wat bijvoorbeeld?' 'Vrouwen', zei ze vrolijk en keek even heel vlug lachend Soerel aan die schuin achter haar zat. De voorzitter reageerde: 'Als u dat zegt, kijkt u grijnzend achterom en kijkt u meneer Soerel aan... Timmers schoot in de lach. Voorzitter: 'Daar zit een wereld achter lijkt me als u zo doet'... Timmers: 'Nee, dat was een beetje sarcastisch, maar ehm... nee, dat durf ik echt niet te zeggen. Ik ben voor zover ik weet nooit bij die gesprekken geweest dus ik heb geen flauw idee'. Voorzitter: 'Maar u maakt me echt nieuwsgierig, misschien kunt u er iets over zeggen?' Timmers: 'Nee, dat was gewoon een grapje...'. De voorzitter klonk nu lichtelijk geïrriteerd: 'Gewoon een grapje? Ik stel u een vraag'... Timmers zuchte even diep. De voorzitter streng: 'Wat is de aanleiding dat u dit zo doet? Er zit een voorval in uw hoofd, dus ik wil graag dat u één van die voorvallen...' Timmers: 'Ik weet uit alle tapverslagen die ik heb in mijn strafzaak dat het voornamelijk over vrouwen ging, dus ik denk dat ze dat gemeenschappelijk leuk vinden, of zo... dus ik had het alleen even over de tapverslagen in mijn eigen dossier'.  Voorzitter: 'En toen was uw schroom even weg en dacht u ik kijk hem eens even aan en maak dan dit grapje?' Timmers klonk onschuldig: 'Ja!'...

(het grapje kwam op mij over als een kleine spontane opwelling van plezier over de telefoon-gesprekjes die ze zonder strafdossier Andes nooit te weten zou zijn gekomen, niet iets om nu eerst diep over na te denken. Vandaar het grapje, van enige schroom merkte ik persoonlijk weinig, eerlijk gezegd. Ik zag een leuke, goedgehumeurde dame met lang verzorgd blond haar op haar rug die haar best deed de vragen zo goed mogelijk te beantwoorden.)

Ovj Mr. Posthumus ging verder: Of Timmers Mink Kok, Willem Holleeder, Greg Remmers, Gilbert Rommy, Ali Akgün, Luis Miguel Magan Tier kende? Ze kende geen van allen. Sommige namen alleen uit de media en ze wist dat Greg Remmers de vader is van Jesse Remmers, maar verder... En Mark Burbach? Nee, die kent Timmers niet. Maar is een keer tegelijk met hem op bezoek geweest bij Danny, volgens de officier. Timmers heeft wel een Mark gezien die in de vastgoed zit uit Vinkeveen, maar zijn achternaam weet ze niet. Mark X ? Oh ja, dat is de Mark die in het vastgoed zit en een bekende is van Danny, maar ze had geen flauw idee of Danny wel eens bemiddeld had bij een ruzie om een vrouw. En Charles Zwolsman? Ja, die kent ze wel, maar op de vraag of Danny voor Zwolsman heeft gewerkt: 'geen flauw idee'. Over de begrafenis van de vader van Kuiters: daar was ze niet geweest, omdat Danny niet mocht gaan naar de begrafenis van zijn eigen vader en zij op dat moment bij Danny op bezoek was.

Over Fred Ros heeft ze het nooit gehad met Danny, ook nooit naar gevraagd. Ze had de laatste jaren heel weinig contact met Danny, dus sowieso nooit over Passage of whatever. Degene voor wie Danny werkte in de zonnebanken had ze wel eens gezien, maar zijn naam kon ze niet herinneren. Ze wist wel dat Kuiters, Vrij en Soerel wel eens gingen stappen in de Baja in Rotterdam. Dan kwam Danny wel vrij laat thuis, maar ze dacht niet dat hij dan reed, ze dacht Dick Vrij. Ze wist verder heel weinig van Kuiters, dus probeerde de voorzitter nog eens te vragen naar wat zij wél wist. Waar praatte ze eigenlijk wél over? Timmers: 'Ja... de kinderen, ik had mijn werk, wat in de krant stond, mijn vader, andere familie, gewoon de dagelijkse dingen van het leven enzo'. Hoe het kwam dat ze zo weinig weet van Danny terwijl ze zo'n 9 jaar met hem ging? Danny schermde zijn leven af en zij ook voor Danny op sommige vlakken, aldus Timmers. En waarom dan? Timmers: 'Omdat ik niet in discussies wilde komen met Danny over wat ik wel of niet deed'. Geef eens een voorbeeld? Timmers: 'Nou Danny vond het bv. niet leuk als ik alleen wegging met mijn vriendinnen'...

Op wat koetjes en kalfjes na was dit het wel zo'n beetje. Het OM, het Hof en de advocaten hadden geen van allen vragen (meer), Fred Ros en zijn raadsman ook niet. Mevrouw Patricia Timmers mocht dus gaan.

*

Hierna kon meteen de volgende getuige binnenkomen: mevrouw Donna van D. (43), een ex-vriendin van Fred Ros. Zij bezocht zoals gezegd vroeger dus regelmatig zittingen in Osdorp, waar ik haar wel eens sprak. Ze kwam binnen en aanvankelijk herkende ik Donna niet omdat ze in de Bunker-jaren lang zwart haar had en nu had ze het opgeschoren aan de zijkanten met een hanekam, maar wel nog steeds zwart. Ze zag er stoer uit op zeer hoge hakken en een skinny spijkerbroek met kort jasje. Ook was ze iets aangekomen in haar gezicht. Later zou blijken waarom.

Het Hof leidde de vragensessie in zoals gewoonlijk en vroeg of mevrouw Van D. verwachtte dat ze opgeroepen zou worden? Ja, dat had ze wel, eigenlijk had ze het al veel eerder verwacht. Ze zag kortgeleden op Bondtehond.nl dat ze zou worden opgeroepen als getuige. Ze volgt het proces niet echt van A tot Z, maar ze leest soms wel eens zittingsverslagen op Bondtehond.nl en kijkt ook wel bepaalde programma's als RTL Boulevard over het verloop van het liquidatieproces en in de krant leest ze er wel eens wat over, maar volgen is een groot woord. Ze is er wel in geïnteresseerd 'om het af te sluiten, zeg maar', aldus Van D. Ze wil graag verder met haar leven. Tot 2010 was ze toch erg gek op Fred Ros, tot ze erachter kwam dat Ros ook contact had met haar beste vriendin. De relatie met Fred Ros is volgens Van D. niet echt uitgelopen op een teleurstelling, ergens was ze er wel een beetje blij om. Ze had Fred Ros leren kennen als een leuke, gezellige, aardige man waar ze op slag verliefd op was vanaf het moment toen ze hem voor het eerst zag en in de periode dat hij getrouwd was, had ze niet echt een relatie buiten (de bajes) gehad, maar was ze wel heel, heel, heel lang verliefd op Ros.

Donna van D. verwachtte dat het Hof haar wel eens zou willen horen over Ros zelf, niet zozeer over de anderen. Van Sjaak Burger, Dino Soerel, Peter La Serpe, Jesse Remmers of andere verdachten weet ze sowieso niets, die kent ze niet. Ze zag Ros ergens in januari 2001 voor het eerst en was eigenlijk meteen verliefd. Toch verloor ze hem een tijd uit het oog, maar later kwam hij als gast op sportschool waar ze werkte in Leidschendam binnen. Toen is het eigenlijk begonnen, voor zover het kon dan, want Fred was ook getrouwd. Dat was voor haar een niet zo leuke situatie. Maar ja, toen vond ze hem nog leuk, nu dus niet meer zo. Het was een ingewikkelde relatie, voor zover je daar van kon spreken, maar Donna vond hem in ieder geval verschrikkelijk leuk, zei ze. Ze ontmoetten elkaar op de sportschool en ook wel bij haar thuis. Tijdens de detentie van Ros in 2003/2004/2005 heeft ze Ros niet gezien, hij heeft haar wel een keer gebeld. Nadat hij vrij kwam begon het contact weer omdat Ros dus weer kwam sporten op de sportschool. Ze draaiden een beetje om elkaar heen, maar Donna was nog steeds verliefd op Ros.

Voordat Ros in 2006 vast kwam te zitten kwam Ros regelmatig bij het benzinestation waar ze destijds werkte om te tanken, koffie te drinken en z'n krantje te lezen en toen merkte ze dat haar liefde voor Ros nog ontzettend groot was. Donna: 'Waarom weet ik zelf ook nog steeds niet, haha, want ik was in die tijd zelf ook getrouwd, dus vond ik het eigenlijk niet eerlijk voor die man waarmee ik getrouwd was omdat mijn hart niet voor hem was maar toch nog steeds voor Fred'. Ros kwam toen vast te zitten in 2006 en pas in 2008 kreeg ze via een vriendin het nummer van Ros en heeft ze iets liefs ingesproken in een voicemail die hij kon beluisteren. Daarna heeft hij weer contact met haar gezocht. Zodoende kwam er weer wat op gang. Donna: 'Fred stuurde me kaartjes en briefjes met ontzettende lieve teksten en liedjes waar je als vrouw wel van eh.. smelt ja, hehe... omdat je helemaal hoteldebotel bent'. Het was met medeweten van Astrid, de ex-vrouw van Ros want Donna ging ook met de kinderen van Ros om. Daar hield ze gewoon van en nu nog eigenlijk wel.

Ros zat toen in Zutphen en later in de Bijlmer Bajes, maar op een gegeven moment ging hij naar 'Landelijke-afzonderingen' in Vught. In die periode, begin 2010, zag ze Ros weinig en heeft ze hem een brief geschreven om er een punt achter te zetten. Donna: 'Het was gewoon stuk toen ik erachter kwam van die vriendin en hem'. Ze was er via Astrid, de ex-vrouw van Ros, achter gekomen dat die vriendin belde en foto's van zichzelf stuurde: 'En dat doe je niet als je vriendin zijnde', aldus Donna. En nu wilde Donna het afsluiten, zei ze eerder, door het proces te volgen, daar kwam het op neer. Ze had op een gegeven moment een schuld van 25.000 euro en raakte haar huis zelfs kwijt. Op de vraag van een raadsheer of dat nu te maken had met Fred Ros antwoordde ze dat Ros er zeker mee te maken had. Ze deed allerlei dingen die Fred Ros leuk vond dat ze zou doen, uit eten gaan, kleding kopen, ze betaalde allerlei dingen als benzine tot zelfs alimentatie die Ros hoorde te betalen aan zijn ex. Ros zei dan: Ga maar even met die kids uit eten, koop wat leuks voor jezelf en/of schiet die alimentatie even voor. Dat deed Donna dan...

Een keer moest ze voor Fred een Rolex van 23.000 euro ophalen bij een juwelier in Eindhoven. Daar had ze geld voor gekregen, een Limited Edition met steentjes. Of als ze kleren moest halen voor Fred dan waren dat geen schoenen bij de Bristol vandaan, nee dat waren dan wel schoenen van een honderdje of drie. Kleding moest wel merkkleding zijn, bv. Iceberg of Hugo Boss. Ze kreeg ook wel eens geld via Siem Wulfse, maar dat was dan voor Fred.

Waar het om leek te gaan vanmiddag, was of Donna van D. ook dingen wist te vertellen over Siem Wulfse. Siem zou op een dodenlijst te zijn gezet en worden bedreigd. Daar zijn tapgesprekken over dat Wulfse het daar met de vrouwen die vandaag getuigen over heeft. De andere vrouw was de volgende getuige: een vriendin van Ros die hij ooit had leren kennen met een dagje Efteling, Nicole Kik. Zij is getrouwd en heeft kinderen en zij kende Siem Wulfse ook van vroeger. Maar op een of andere manier konden beide vrouwen nu juist over deze cruciale informatie zich weinig meer voor de geest halen. Dat was wel opmerkelijk, dat precies op dit punt het geheugen van beide dames hen in de steek leek te laten, terwijl zij zich andere dingen toch behoorlijk goed wisten te herinneren.

Het geld werd toch wel een groot probleem voor Donna. Alles gaf ze uit. De schulden stapelden zo op, dat ze haar huur niet meer kon betalen. Donna: 'Ik kreeg wel eens geld van Fred, maar dat was voor Fred, via Siem Wulfse'. Ze hield over dat geldgebrek dan haar mond tegen Fred. Ze was stapelgek op hem, dus ze dacht dat hij dat niet wilde horen. Er ging ook een paar keer geld naar Astrid, de ex van Fred. De kinderen van Fred woonden praktisch bij haar in die tijd. Of ze wel eens met Siem Wulfse tegelijk bij Ros op bezoek was? Ja, dat was Donna wel. Ze zei: 'Ik zat er altijd maar een beetje bij, een beetje verliefd te staren'... Maar waar Siem Wulfse het geld vandaan haalde wist Donna niet. Raadsheer: Vertelde hij dat niet? Donna: 'Nee niks!' Raadsheer: 'Kende u Siem al?' Donna: 'Ja, van vroeger toen ik portier was in de horeca en van de sportschool'. Sinds wanneer? Donna: 'Sinds januari 2009 denk ik?' Van bezoek? Donna: 'Nee, nee, nee, ik werd opgehaald door Siem'. Weet u dat Siem in 2009 zelf in de problemen kwam? Donna: 'Nee'. Dat er mensen aan z'n deur kwamen? Bedreigingen? Donna: 'Nou nee, daar praatte hij niet over'.

De raadsheren vroegen hier wel op door. Of ze wel zeker wist dat ze zich dit niet kon herinneren, want er zijn toch tapgesprekken, ondere andere één waarin Siem tegen haar zegt: 'Nou mocht het gebeuren dat ze me liquideren, alvast een prettige Kerst'. Maar hoe de raadsheren (en later ook de verdediging) ook probeerden, op dit punt liet haar geheugen haar in de steek. Van D. vertelde dat zij in die periode behoorlijk veel drugs gebruikte, met name speed. Dat klopt op zich wel met de indruk die ik soms kreeg van Donna tijdens de bezoekjes aan de Bunker in 2008/2009. Dat was voor Ros weigerde nog naar zitting te komen uit protest tegen zijn plaatsing in Landelijke-afzonderingen. Buiten dat ik haar gewoon best een heel aardige stoere meid vond in zo'n grote X5 en we in de pauzes leuke gesprekjes hadden, vond ik haar er destijds wel eens magertjes uitzien en soms wat bewegelijk. Of ze maar moeilijk stil kon staan op haar hoge hakken en of ze haar kaken op een bepaalde manier bewoog. Ik vond haar stem ook anders klinken vergeleken bij nu. Maar goed, je gaat ook niet zomaar vragen: 'Heb jij drugs gebruikt'?

Uiteindelijk heeft Donna van D. dus hulp gezocht.
Donna: 'Ik ben 1,5 jaar niet buiten geweest'
Raadsheer: 'Vertelt u daar een over?'
Donna: 'Er was een heel team hulpverleners, psychologen, financiële hulpverleners, die zijn allemaal met me bezig geweest. Was erg van het padje af, zeg maar, dat ik wel professionele hulp nodig had.

Achteraf gezien vind ik haar er nu stukken beter uitzien als toen. Ik mocht echter niet met haar praten in de pauze toen ze met een parketwacht in het rookhok stond waar ik in de pauzes ook altijd even ga roken en nu dus ook weer gedachteloos naar binnen ging. Daar stak de suppoost nu een stokje voor en riep me terug. Het enige wat ik kon doen was Van D. even snel groeten en zeggen dat ze er nu goed uitziet. Ze kende mij natuurlijk ook nog wel en groette vriendelijk terug. Dat was het eigenlijk, want we mochten dus verder niet praten...

Het ging na deze pauze al gauw weer over Ros en de financiën. Donna vertelde over haar leven en het Hof vroeg naar gebeurtenissen en over personen. Hierna was Mr. Nico Meijering aan de beurt om vragen te stellen. Ook in deze vragensessie bleef Van D. volhouden dat ze zich vanwege haar drugsgebruik in die tijd niets meer kon herinneren over hetgeen Siem Wulfse is overkomen.

Kort daarvoor stelde de voorzitter Mr. Ruud Veldhuisen al vragen over deze vergeetachtigheid. Het gaat er bij het Hof (kennelijk) maar moeilijk in dat Van D. zich niets meer kan herinneren van de bedreigingen met de dood die Siem Wulfse aan zijn adres kreeg in Dordrecht. (adres werd geheim gehouden)
Voorzitter Mr. Veldhuisen: 'Heeft u nog nagedacht in de pauze?'
Donna: 'Ja'.
Voorz.: 'En wat voor gedachte kwam er bij u op?'
Donna: 'Nou sowieso dat ik nooit gedacht had hier zelf te komen zitten, toen ik in 2009 u zag toen ik als publiek op de tribune zat, dat ging er door me heen, zeg maar'...
Voorz: 'Ja... ja... dat was het?'
Donna: 'Ja'...
Voorz.: 'Heeft u niet gedacht: hoe is het nou mogelijk dat ik aan de hand van telefoongesprekken wordt herinnerd aan iets wat uit die gesprekken naar voren komt, nl. dat mijn oude bekende Siem Wulfse voor zijn leven vreest, dat-ie bang is te worden omgelegd, dat Freek Geukens daar een rol in speelt, dat Fred daar misschien een rol in speelt, dat er arrestaties zijn verricht daar dan van Freek, in verband met het serieus genomen worden van de bedreiging die er zou zijn tegen Wulfse... en dat dat geen enkel belletje bij u doet rinkelen?!'
Donna: 'Nee'.
Voorz.: 'Schrikt u daar dan niet van?'
Donna: 'Ja natuurlijk... natuurlijk schrik ik daar van'.
Voorz.: 'Nou dat zou nou een gedachte kunnen zijn die tijdens zo'n onderbreking bij u opkomt'...
Donna: 'Ja nou wat ik zelf ook probeer te zeggen, hoe zeer ik mezelf ook kwijt ben geweest... als persoon'...
Voorz.: 'Ja, zo verklaart u het. Dat is best opmerkelijk hè, dat zoals u hier verklaart, weet u sommige dingen tot op de maand nauwkeurig terug te brengen en als ik nou eens veronderstel dat u regelmatig mensen meemaakt en dat u mensen aan de telefoon heeft die zeggen tegen u bedreigd te worden en te worden geliquideerd en "misschien zien we elkaar niet meer en alvast een prettige Kerst", als je dat niet zo vaak meemaakt, dan is het toch wel fascinerend dat je daar helemaal níks meer van weet'.
Donna: 'Nee'.
Voorz.: 'Echt nul?'
Donna: 'Echt nul'.
Voorz.: 'Ook nu ik het zo weer even doorga, is er geen enkele herinnering?'
Donna: 'Nee echt... wat betreft met Freek en Siem, voor mij waren dat gewoon gezellige gesprekjes... sowieso ook met Freek en zijn vrouw. En met Siem, ik weet inderdaad nog wel dat eh... ja ik ben tot voor zover ik weet tot het einde met Siem Wulfse nog gewoon gezellig op bezoek geweest... en met Freek'...
Voorz.: 'U heeft in de verste verte geen herinneringen aan ook maar een begin van een probleem dat er lag?'
Donna: 'Nee, echt niet'.
Voorz.: 'Nul?'
Donna: 'Nul!... echt niet'.
Voorz.: 'Advocaat-generaal'...  (hierna ging het OM verder)


Ik vond dit wel een heel opmerkelijk moment. Het leek er op z'n minst op dat Van D. toch nog steeds in de ban is van Ros en er niets over durft te zeggen. Dat leek ook nog weer uit het volgende moment: Fred Ros en zijn raadsman Mr. Onno de Jong kregen ook even gelegenheid om vragen te stellen op het einde. Ros hield Van D. vervolgens een reeks bedragen voor die er naar haar gegaan zouden zijn. Bij elkaar meer dan 70.000 euro. (Een lening aan André 15.000, een Rolex van 23.000, een vakantie van 8000 (Van D. + kinderen van Ros), een scooter van 3000, 24.000 van Siem, Freek + André cs., etc) Ros: 'Dan zitten we al op 70.000 euro, zoals ik het nu even snel bekijk'...

Dus allemaal bedragen die Van D. zou hebben ontvangen van Ros, die bij haar zouden zijn gebracht. Ros vroeg (met woorden van gelijke strekking): 'Hoe kan het dan dat je toch in de schulden terecht komt en dat je beweert dat je mede door mij uit je huis bent gezet vanwege een huurschuld omdat je al je geld uit zou hebben gegeven aan mij? Je had toch geld in huis?'

Daar kwam een onduidelijk antwoord op, maar het kwam over of Van D. amper tegengas gaf over wat Ros tegen haar zei. Je zou eerder iets verwachten als: 'Ja hallo Fred, allemaal leuk en wel, die bedragen waren bedoelt voor jou Iceberg- en Hugo Boss-kleding, je dure schoenen van 300 euro, stortingen op je bajes-rekening, je kids die ik in jouw opdracht mee uit eten nam (zo noemde ze het zelf een keer), jouw alimentatie die ik voorschoot en je klokkie van 23.000 etc., maar intussen was ik wel je loopvrouwtje die blind was van verliefdheid en intussen kapot ging aan drugsgebruik. Je gebruikte me, want intussen lag je dus wel gewoon achter mijn rug te flikvlooien met mijn beste vriendin'...

Of iets dergelijks. Dat zou je eerder verwachten van een vrouw die toch jaren alles maar liet welgevallen omdat ze gewoon met haar hoofd in de wolken achter Fred aanhobbelde uit verliefdheid die niet (oprecht) werd beantwoord.  Hoe het Hof hier tegenaan kijkt of de verdediging en het OM zal waarschijnlijk pas veel later in het proces blijken. Maar dit ging er wel even door mij heen...

Een ander opmerkelijk (grappig) voorvalletje was dat het OM tot twee keer toe het Hof mededeelde dat aankomend getuige Martin Kok nu op de voorste rij van de (pers-)tribune zat. De voorzitter merkte op dat het Hof dat ook reeds was opgevallen en zei dit ter kennisgeving aan te nemen. Verder niks. Alleen vroeg de voorzitter terwijl hij omhoog keek: 'Zien we nu iets van een slabbetje bij de heer Kok?'
Mr. Posthumus: Nee, dat is zijn perskaart...

Donderdag verder...

Bondtehond