 |
| Advocaten-generaal mrs. Frits Posthumus en Cynthia de Jong |
Morgen verder....
Bondtehond
maandag 7 november 2016
1e dag requisitoir Hoger beroep liquidatieproces Passage
Vandaag trapte het OM af met het eerste requisitoir in een reeks van 5 op verschillende zittingsdagen. Omdat er weer voldoende journalisten aanwezig waren, hou ik het even bij hetgeen ik getwitterd heb vandaag. De rechtszaal was voor de verandering weer eens afgeladen vol met advocaten, van iedere verdachte, de verdachten Jessy Remmers, Dino Soerel en Moppie Rasnabe zelf en een hele stoet aan OMers en journalisten. Mooi om te zien. Het lijkt me dat er genoeg over deze dagen geschreven wordt. Saskia Belleman van De Telegraaf twitterde, maar ook Wil Thijssen van De Volkskrant en ongetwijfeld nog wel wat andere aanwezige journalisten.
Morgen verder....
Bondtehond
Morgen verder....
Bondtehond
woensdag 2 november 2016
'De heer De Vlieger zet me nu een beetje neer als leugenaar'
Dinsdag 1 november stond op het Passage-schema gereserveerd voor de 3D-presentatie in de zaak Houtman. Eerlijk gezegd dacht ik dat het om de telecomgegevens zou gaan, maar het bleek om de plaats-delict van de Kees Houtman-liquidatie te gaan in de zaak Agenda. Verdachten: Jessy Remmers, Dino Soerel, Sjaak Burger en Peter la Serpe. Alleen Soerel en Remmers waren aanwezig. In de extra beveiligde rechtszaal in het JCS was het projectiescherm opgesteld achter de raadsheren van het Hof en op de eerste rij zaten twee technische rechercheurs van de politie die de computer bedienden en de presentatie afspeelden op het scherm. Het bleek echter dat door het sterke licht in de zaal de presentatie achterin de zaal niet goed te volgen was. Het Hof besloot daarom de presentatie voort de zetten in een andere rechtszaal iets verderop, maar wel aan dezelfde loopgang gelegen.
Het was een mooie presentatie, gemaakt met speciale software en de presentatie was opgebouwd in een aantal fasen van te weergeven details. De politie heeft met speciale 360-camera's de PD van alle kanten gefilmd, zo konden de kijkers de blikvelden van getuigen van iedere invalshoek bekijken. We zagen o.a de blikvelden van Gillian en Maria Houtman vanuit de keuken, maar ook van overburen. De technici konden het gezichtsveld van een denkbeeldig "poppetje" als het ware door het hele beeld op het scherm laten "wandelen" en zonodig ook weer draaien en van hoogte veranderen. Gekleurde bolletjes gaven de locaties aan van waar de speciale camera's hadden gestaan. Ieder blikveld gaf precies aan wat men kon zien vanaf welke locatie dan ook binnen en rondom de PD Houtman aan de Johan Braakensiekhof.
Daarna werden de schietproefen getoond. Er werd geschoten met een Kalashnikov en een Glock, de gebruikte wapens bij de liquidatie. De Kalashnikov werd zowel semi-automatisch als automatisch afgevuurd. Van het wapen dat gebruikt is, is bekend dat het alleen semi-automa-tisch afgevuurd kon worden omdat het automatisch schietmechanisme onklaar was gemaakt bij het gebruikte wapen. De wapens werden achtereenvolgens afgevuurd, maar ook tegelijkertijd. Ik meen dat dit te maken had met het geluid van de wapens. Mr. Meijering vroeg of het geluid harder kon, zodat de aanwezigen het geluid van de Kalashnikov goed konden horen. Het kaliber afgeschoten met de Glock was .45 ACP en met de AK 7.62 x 39 (lichtspoormunitie). Ook dat werd getoond in de presentatie, lichtspoormunitie bij daglicht en in het donker afgevuurd.
Opmerkelijk vond ik de opmerking dat de technische recherche expliciet heeft gezegd dat vanaf de positie die La Serpe had aangegeven van waar hij zou hebben geschoten volgens een technische rechercheur onmogelijk was, gezien hoe de kogelinslagen in de voor het huis van Houtman geparkeerde Combo terecht zijn gekomen.
Mr. Nico Meijering stelde de heer Lucassen van de technische recherche een aantal vragen.
Meijering: Klopt het dat de 3D-presentatie is gelegd naast hetgeen de heer La Serpe en anderen hebben verklaard?
Hr. Lucassen: Ja, dat klopt.
Mr. Meijering: kunt u nog aangeven welke verklaringen van welke getuigen?
Het OM wees op een lijstje getuigen in de erbij verstrekte documentatie.
Meijering vroeg na nog een aantal vragen ook nog het beeld vanuit een aantal posities nog eens te laten zien. Dat was wel mogelijk, aldus het OM, dus werd na een korte pauze, waarin het beeld door de technici van de recherche weer werd klaargezet, opnieuw getoond op het grote videoscherm achter de raadsheren van het Hof. Bij requisitoir en pleidooi zullen de procespartijen er uitgebreid op terugkomen.
Persoonlijk vind ik zo'n presentatie wel mooi om te zien. Super zelfs op momenten, echter ik vraag me toch af wat nu echt de toegevoegde waarde is? Met name voor de bewijslast bij een verdachte als Jessy Remmers die pertinent ontkent terplekke te zijn geweest. En waarvan ook geen technisch bewijs in de vorm van DNA of vingerafdrukken is gevonden om maar een dwarsstapje te noemen, terwijl hij beweert dat La Serpe zelf ook helemaal niet aanwezig was op de plaats-delict ten tijde van de liquidatie... We gaan zien hoe het Hof de presentatie zal interpreteren. Mr. Sander Janssen vroeg wel aan het Hof daar alvast iets over te zeggen, echter het Hof wilde er nu nog geen uitspraak over doen nu het nog onderwerp van debat is, daar kwam het in grote lijnen op neer.
Soerel en zijn verdediging verzochten het Hof om vastgoedman Erik de Vlieger en twee andere getuigen te kunnen horen op zitting i.v.m een recent verhoor van De Vlieger door de recherche. Het OM is kortgeleden nog met aan het dossier toegevoegde stukken gekomen en Meijering kreeg de indruk dat het horen van De Vlieger over een verbouwing van een huis van Soerel enkel tot doel had zijn cliënt als onbetrouwbaar neer te zetten. Erik de Vlieger zou nogal geagiteerd hebben gereageerd tijdens het verhoor en dat is ook wel begrijpelijk ook gezien zijn verleden waar hij ook met justitie te maken kreeg, aldus Meijering, en liever had Soerel dit verhoor niet gedaan, maar er moeten toch wat feiten rechtgezet worden. Soerel begrijpt heel goed dat Erik de Vlieger niet geassocieerd wil worden met hem, hij is een gerespecteerd zakenman, maar De Vlieger zou wel iets met een verbouwing van een huis waar de ex van Soerel woonde of ging wonen te maken gehad. Dat had Imca gedaan volgens Soerel. Melbouw kwam eerst, maar dat duurde heel lang. Toen heeft ene Marcel het gedaan, maar de eerste verbouwing door Imca. "Het kan zijn dat De Vlieger zich dat niet meer kan herinneren, maar ik ben drie keer bij hem thuis geweest en drie keer op z'n bedrijf", aldus Soerel. "Hij kan echt niet zeggen dat er nooit contact is geweest. Daar ziet ook het verzoek op van de heer Meijering, want de heer De Vlieger zet me nu een beetje neer als leugenaar".
Het Hof ging over het verzoek in beraad en besloot dat Erik de Vlieger, ene Henry Bernhard en ene Filipo gehoord moesten worden, Eerst om 9:30 Bernhard, dan om 11:00 Filipo en tot slot Erik de Vlieger om 13:30 's middags. Het is op zich wel opmerkelijk dat de requisitoiren maandag 7 november reeds beginnen en dat in deze fase van het proces nog een getuigenverhoor zal plaatsvinden. Het Hof acht het dus wel van voldoende belang dat er nog gelegenheid komt om duidelijkheid te scheppen. Het OM komt er kennelijk in requisitoir uitgebreid op terug en dus moet de verdediging wel de kans hebben verweer te voeren tegen de zo laat nog ingebrachte stukken.
Het doel van het OM is wel duidelijk, men wil het vermeende contact tussen Soerel en Holleeder aantonen. Soerel heeft meermaals verklaard dat hij en Holleeder weinig contact hadden. Het OM zegt dat het belang ziet om aan te tonen dat verklaringen van Soerel niet kloppen. Er waren meerdere panden geregeld door Endstra, in dat verband moeten we het zien volgens OvJ Mr. Posthumus.
Op maandag 7 december as. trapt het OM af met het eerste requisitoir om 9:30 in het JCS.
Zie hier de indeling van het requisitoir (klik op afbeelding) :
Bondtehond
 |
| Apkenstraat - Purmerend |
Het was een mooie presentatie, gemaakt met speciale software en de presentatie was opgebouwd in een aantal fasen van te weergeven details. De politie heeft met speciale 360-camera's de PD van alle kanten gefilmd, zo konden de kijkers de blikvelden van getuigen van iedere invalshoek bekijken. We zagen o.a de blikvelden van Gillian en Maria Houtman vanuit de keuken, maar ook van overburen. De technici konden het gezichtsveld van een denkbeeldig "poppetje" als het ware door het hele beeld op het scherm laten "wandelen" en zonodig ook weer draaien en van hoogte veranderen. Gekleurde bolletjes gaven de locaties aan van waar de speciale camera's hadden gestaan. Ieder blikveld gaf precies aan wat men kon zien vanaf welke locatie dan ook binnen en rondom de PD Houtman aan de Johan Braakensiekhof.
Daarna werden de schietproefen getoond. Er werd geschoten met een Kalashnikov en een Glock, de gebruikte wapens bij de liquidatie. De Kalashnikov werd zowel semi-automatisch als automatisch afgevuurd. Van het wapen dat gebruikt is, is bekend dat het alleen semi-automa-tisch afgevuurd kon worden omdat het automatisch schietmechanisme onklaar was gemaakt bij het gebruikte wapen. De wapens werden achtereenvolgens afgevuurd, maar ook tegelijkertijd. Ik meen dat dit te maken had met het geluid van de wapens. Mr. Meijering vroeg of het geluid harder kon, zodat de aanwezigen het geluid van de Kalashnikov goed konden horen. Het kaliber afgeschoten met de Glock was .45 ACP en met de AK 7.62 x 39 (lichtspoormunitie). Ook dat werd getoond in de presentatie, lichtspoormunitie bij daglicht en in het donker afgevuurd.
Opmerkelijk vond ik de opmerking dat de technische recherche expliciet heeft gezegd dat vanaf de positie die La Serpe had aangegeven van waar hij zou hebben geschoten volgens een technische rechercheur onmogelijk was, gezien hoe de kogelinslagen in de voor het huis van Houtman geparkeerde Combo terecht zijn gekomen.
Mr. Nico Meijering stelde de heer Lucassen van de technische recherche een aantal vragen.
Meijering: Klopt het dat de 3D-presentatie is gelegd naast hetgeen de heer La Serpe en anderen hebben verklaard?
Hr. Lucassen: Ja, dat klopt.
Mr. Meijering: kunt u nog aangeven welke verklaringen van welke getuigen?
Het OM wees op een lijstje getuigen in de erbij verstrekte documentatie.
Meijering vroeg na nog een aantal vragen ook nog het beeld vanuit een aantal posities nog eens te laten zien. Dat was wel mogelijk, aldus het OM, dus werd na een korte pauze, waarin het beeld door de technici van de recherche weer werd klaargezet, opnieuw getoond op het grote videoscherm achter de raadsheren van het Hof. Bij requisitoir en pleidooi zullen de procespartijen er uitgebreid op terugkomen.
Persoonlijk vind ik zo'n presentatie wel mooi om te zien. Super zelfs op momenten, echter ik vraag me toch af wat nu echt de toegevoegde waarde is? Met name voor de bewijslast bij een verdachte als Jessy Remmers die pertinent ontkent terplekke te zijn geweest. En waarvan ook geen technisch bewijs in de vorm van DNA of vingerafdrukken is gevonden om maar een dwarsstapje te noemen, terwijl hij beweert dat La Serpe zelf ook helemaal niet aanwezig was op de plaats-delict ten tijde van de liquidatie... We gaan zien hoe het Hof de presentatie zal interpreteren. Mr. Sander Janssen vroeg wel aan het Hof daar alvast iets over te zeggen, echter het Hof wilde er nu nog geen uitspraak over doen nu het nog onderwerp van debat is, daar kwam het in grote lijnen op neer.
Soerel en zijn verdediging verzochten het Hof om vastgoedman Erik de Vlieger en twee andere getuigen te kunnen horen op zitting i.v.m een recent verhoor van De Vlieger door de recherche. Het OM is kortgeleden nog met aan het dossier toegevoegde stukken gekomen en Meijering kreeg de indruk dat het horen van De Vlieger over een verbouwing van een huis van Soerel enkel tot doel had zijn cliënt als onbetrouwbaar neer te zetten. Erik de Vlieger zou nogal geagiteerd hebben gereageerd tijdens het verhoor en dat is ook wel begrijpelijk ook gezien zijn verleden waar hij ook met justitie te maken kreeg, aldus Meijering, en liever had Soerel dit verhoor niet gedaan, maar er moeten toch wat feiten rechtgezet worden. Soerel begrijpt heel goed dat Erik de Vlieger niet geassocieerd wil worden met hem, hij is een gerespecteerd zakenman, maar De Vlieger zou wel iets met een verbouwing van een huis waar de ex van Soerel woonde of ging wonen te maken gehad. Dat had Imca gedaan volgens Soerel. Melbouw kwam eerst, maar dat duurde heel lang. Toen heeft ene Marcel het gedaan, maar de eerste verbouwing door Imca. "Het kan zijn dat De Vlieger zich dat niet meer kan herinneren, maar ik ben drie keer bij hem thuis geweest en drie keer op z'n bedrijf", aldus Soerel. "Hij kan echt niet zeggen dat er nooit contact is geweest. Daar ziet ook het verzoek op van de heer Meijering, want de heer De Vlieger zet me nu een beetje neer als leugenaar".
Het Hof ging over het verzoek in beraad en besloot dat Erik de Vlieger, ene Henry Bernhard en ene Filipo gehoord moesten worden, Eerst om 9:30 Bernhard, dan om 11:00 Filipo en tot slot Erik de Vlieger om 13:30 's middags. Het is op zich wel opmerkelijk dat de requisitoiren maandag 7 november reeds beginnen en dat in deze fase van het proces nog een getuigenverhoor zal plaatsvinden. Het Hof acht het dus wel van voldoende belang dat er nog gelegenheid komt om duidelijkheid te scheppen. Het OM komt er kennelijk in requisitoir uitgebreid op terug en dus moet de verdediging wel de kans hebben verweer te voeren tegen de zo laat nog ingebrachte stukken.
Het doel van het OM is wel duidelijk, men wil het vermeende contact tussen Soerel en Holleeder aantonen. Soerel heeft meermaals verklaard dat hij en Holleeder weinig contact hadden. Het OM zegt dat het belang ziet om aan te tonen dat verklaringen van Soerel niet kloppen. Er waren meerdere panden geregeld door Endstra, in dat verband moeten we het zien volgens OvJ Mr. Posthumus.
Op maandag 7 december as. trapt het OM af met het eerste requisitoir om 9:30 in het JCS.
Zie hier de indeling van het requisitoir (klik op afbeelding) :
 |
| Bron: Openbaar Ministerie |
Bondtehond
dinsdag 27 september 2016
'Het voelde alsof ik in een levende nachtmerrie was beland'
De nabestaanden van Kees Houtman, zijn vrouw Maria, zoon Joey en dochter Gillian hebben maandag in het Passage-proces gebruik gemaakt van hun spreekrecht bij monde van hun advocaat. Zij waren dus niet zelf naar het JCS gekomen, maar lieten de vrouwelijke advocaat Mr. E. Hulst en ene Menno van Slachtofferhulp hun verklaringen voorlezen voor het Hof. De afgelopen elf jaar na de moord op hun man en vader is een zeer moeilijke periode geweest, dat bleek wel uit de verklaringen die voor ieder van de gezinsleden afzonderlijk werd voorgedragen. Hun leven is dusdanig op de kop gezet, dat ze buiten het zware en emotionele verlies van hun naaste en geliefde ook financieel een flinke klap te verduren hebben gekregen. In totaal eisen zij 455.000 euro schadevergoeding. Aanwezig van de verdachten waren alleen Dino Soerel en Jessy Remmers.
Deze Menno was pas na zoveel jaar ingezet om de familie Houtman enigzins steun te geven. Dat deed hij met verve, want op een gegeven moment kon je de betrokkenheid bij dit dossier Houtman bijna aan de emotie in zijn stem horen. Ik begreep uit de woorden van de familie Houtman dat de hulp de eerste jaren ver te zoeken was en pas veel later op gang gekomen is. Ik zal de verklaring van zoon Joey eruit pikken, omdat hij erg goed onder woorden heeft gebracht wat de moord op zijn vader met hem en de andere gezinsleden heeft gedaan.
Als eerste las advocate Mr. E. Hulst ook deze door Joey Houtman zelf-geschreven tekst voor. Uit de verklaring van Joey blijkt zonneklaar dat zijn leven als het ware is gestopt op die 2e november in 2005. Hij zat in een restaurant en werd gebeld door zijn zusje Gillian dat hun vader was neergeschoten. Joey voelde kippenvel over zijn hele lichaam en kreeg de nare smaak van bloed in zijn mond. Hij snelde zich naar huis. Wat er daarna gebeurde, is met geen pen te beschrijven. Het begon al op straat in de wijk waar hem bruut en gevoelloos werd medegedeeld: "Nee, hij is dood" door een politieagent op straat. Zijn wereld stortte op dat moment in. Anderhalf uur heeft hij nog in de kou en de regen moeten staan wachten voor hij hun huis aan de Johan Braakensiekhof eindelijk binnen mocht. Wat hij binnen aangekomen allemaal aantrof, was onbeschrijfelijk. Overal lag bloed. Hij was doodsbang en geloofde niet wat er gebeurd was. Vijf dagen later op 10 november werd zijn vader begraven en een dag later was Joey jarig. Toen besefte hij dat hij zijn vader nooit meer zou zien met z'n verjaardag. Dat was altijd een leuke dag, maar er zal voortaan altijd een schaduw over die dag zijn geworpen. Net als met alle andere leuke dagen, Sinterklaas, daarna zijn vaders verjaardag op 20 december*, Kerst, Nieuwjaar, al deze dagen zijn verpest wat er toen in die periode is gebeurd. Ze deden altijd leuke dingen samen, maar in plaats van zich vrolijk te voelen, wordt hij nu niet goed...
*(Op de wikipedia over Kees Houtman staat overigens zijn geboortedatum verkeerd aangegeven, nl. 2 november 1959. Beide kinderen van Houtman hadden het echter over 20 december. - red.)
De ellende die Joey daarna beschrijft is ongelooflijk (maar ongetwijfeld waar). Het begon bij de banken die ineens niets meer met het gezin te maken wilden hebben en hun geld vrijwel meteen kwamen opeisen.
(Zou graag eens willen weten welke gutmenschen van welke hypocriete roof- en plunderbank(en) daar nu weer achter zitten die ongetwijfeld zelf alleen bestaansrecht hebben omdat ze met miljarden Staatssteun overeind zijn gebleven nadat ze een kredietcrisis van jewelste hadden veroorzaakt met hun graaicultuur...- red.)
Joey: "Er werd gezegd dat ze al hun geld terug wilden hebben omdat wij verwikkeld waren in een criminele zaak en ze wilden geen zaken doen met criminelen. Alles moest direct geregeld worden. Toen mijn vader wegviel, viel daarmee ook de grootverdiener weg. We zagen ons inkomen slinken naar 15%. Panden en andere bezittingen moesten verkocht worden zodat we schulden konden betalen. Natuurlijk bracht dit een enorme stress met zich mee. Buiten het feit dat we kapot van verdriet waren, plus het proces dat zwaar op ons drukte, kwam de stress om het geld er bovenop. Het voelde alsof ik in een levende nachtmerrie was beland".
Ook zijn sociale leven had er zwaar onder te lijden beschrijft Joey. Vriendjes had hij niet meer, want de jongens waar hij mee omging, waren zoontjes van mensen die de meest verscrikkelijke dingen met zijn vader hadden uitgehaald. Hij vond het heel erg dat hij niet meer wist hoe hij met ze om moest gaan. Verder bleven mensen die dagelijks langskwamen weg, die zagen ze niet meer. Ze waren bang.
Ook Joey was bang. Hij had geen vader meer, geen vrienden meer en daarvoor in de plaats kregen ze alleen maar problemen en schulden. Hij voelde zich heel erg alleen en in de steek gelaten. Hij wist niet meer wat hij moest doen. Vanaf dat moment stopte zijn leven. Alles ging op de automatische piloot.
Zijn moeder Maria Houtman heeft Justitie zoveel mogelijk proberen te helpen, wat enorm zijn tol heeft geëist. Elke keer kwamen er politiemensen om haar te begeleiden naar de rechtbank en elke keer moest hij maar hopen dat ze terugkwam. Als ze dan terugkwam, was zijn moeder 4 a 5 dagen ziek van alle spanning.
Joey Houtman: "Als je moeder, iemand waar je veel om geeft, die samen met je zusje nog de enige is die je hebt kwa gezin, als je haar in foetushouding naast de wc ziet liggen, ziek van de spanning en misselijkheid, dan ga je kapot van binnen, dood van binnen, dan kun je niet begrijpen waar je in bent beland, dat dit kan gebeuren... Het enige wat ik kon, was mijn moeder weer opvegen samen met mijn toen 14-jarige zusje. Dit was zo'n zware taak voor kinderen wiens vader op de meest verschrikkelijke manier is weggehaald. Het was ontzettend zwaar voor ons om te voelen wat dat doet en heeft gedaan met ons. Daarbij speelde angst ook een hele grote rol in ons leven. Mijn moeder heeft vertrouwelijke documenten overlegd aan Justitie en deze documentatie is gelekt en daarna gewoon gepubliceerd. Kunt u zich voorstellen hoe bang je dan bent? Wat mensen niet beseffen is dat iedereen die er iets mee te maken had nog vrij rondliepen. Als zij kwaad hadden gewild, dan zou dit ook gebeuren. En het gebeurde ook. Maanden later met een goede vriend van de familie, ome Thomas. (van der Bijl - red.) Ook hij is weggemaaid van familie en vrienden en iedereen die hem dierbaar was. Hierdoor werd mijn angst werkelijkheid en durfde ik al helemaal niet meer te praten. De eerste periode kreeg het proces veel aandacht en stond mijn vader veelvuldig in de tabloids. Ik weet dat hier niets aan te doen is, maar het doet ontzettend veel pijn. Mensen die kranten lezen, hebben al direct een verkeerde mening over je. Ik ben al bij voorbaat veroordeeld door de maatschappij, terwijl wij aan het eind van de dag ook maar gewoon mensen zijn. Mensen van wie hun vader en man is weggenomen. Telkens wordt de wond weer open gerijd en lukt het niet om zoiets te verwerken".
Wat je wel vaker hoort, is dat hulp aan slachtoffers te wensen over laat. Zeker voor slachtoffers die als familielid van een vermeende crimineel worden gezien.
Joey Houtman: "Vanaf het begin hebben wij geprobeerd om hulp te krijgen, maar hier werd niets mee gedaan. Geen enkele overheids-instantie wist waar wij hoorden of wie daar verantwoordelijk voor was. Niemand heeft zich bekommerd om ons of wegwijs gemaakt waar we terecht konden. We werden elke keer van het kastje naar de muur gestuurd, om uiteindelijk als antwoord te krijgen dat ze niets voor ons konden doen. Omdat wij crimineel waren? We hadden alle problemen, maar we hadden recht op niets. Al die jaren werd er geen gehoor gegeven aan de hulp die wij vroegen. Uiteindelijk probeerden we ons leven een beetje op te pakken, zo goed en zo kwaad als dat ging".
Zijn zusje deed haar best en ging weer naar school. Ze ging door, maar Joey lukte dat niet. Hij was de weg kwijt en wist niet wat hij wilde, wat hij wilde worden en of dat überhaupt nog nut had. Hij wist het helemaal niet meer en had nergens zin in.
Joey: "Er gebeurt iets in je leven en je hebt gewoonweg geen idee waar je het zoeken moet. Ik kon steeds minder. Op den duur zijn de stress en de spanningen mij teveel gewordsen. Zelfs zo erg dat ik angstaanvallen heb gekregen waar ik nog steeds mee kamp. Dit komt vooral omdat ik nooit de kans heb gehad om het te verwerken of om er iemand over te praten, want dit is mij nooit aangeboden. Na 10 jaar hebben we uiteindelijk gehoord dat we wél recht hebben op hulp. We hebben nu een case-manager, Menno. Hij vertelt ons wat wij eigenlijk al 10 jaar geleden hadden moeten doen. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat Menno ons nu helpt. Gesprekken met hem laten heel veel opgekropte gevoelens naar boven komen. Toch ben ik nu blij dat ik nu eindelijk kan beginnen met verwerken. Ik vecht nog dagelijks tegen angst en stress. Er zijn door elke instantie zoveel fouten gemaakt, dat alles heeft bemoeilijkt. Dit mag nooit meer gebeuren. Bij niemand. Wat ik heb meegemaakt, wat ik heb zien gebeuren, wat dat met mij heeft gedaan als persoon en hoe het mijn omgeving heeft veranderd, wat ik kwijt ben en de gevolgen daarvan, door deze dingen ben ik een wrak geworden. Ik heb dit opgeschreven omdat dit een deel is van mijn genezingsproces. Ik wil niet de rest van mijn leven opgesloten zitten. Ik ben 10 jaar van mijn leven kwijtgeraakt aan niets en ik wil dat dat nu stopt. Ik wil de medewerking van alle partijen en de hulp krijgen die wij verdienen".
Vervolgens las case-manager Menno de eveneens zelfgeschreven tekst van Gillian Houtman voor en tot slot droeg Mr. Hulst de slachtofferverklaring van Maria Houtman voor. Merouw Houtman maakt meteen duidelijk dat het haar verschrikkelijk veel moeite kost om haar verhaal voor de zoveelste keer te doen. Haar gezin heeft enorm veel door moeten maken. Ze heeft haar nek uitgestoken om iedereen te helpen. Ze doelde daarbij ook op de politie en justitie. "Maar wie helpt ons?", verzucht ze.
Het proces is ontzettend zwaar voor het gezin, zegt Maria Houtman. Tegelijkertijd krijgt de media een soort van sneer van Maria Houtman dat volgens haar alles maar klakkeloos wordt overgenomen, zonder daarbij aan de nabestaanden te denken. Ik vroeg mezelf wel even af, want ze moemde daarbij geen specifieke namen, of ik mezelf aangesproken zou moeten voelen. Bedoelt ze de uitgebreide verslaggeving op (onder meer) mijn blog, of in het algemeen alle artikelen die de eerste jaren tot aan de uitspraak in eerste aanleg verschenen in diverse media? Of had ze het vooral over de periode in Hoger beroep van het liquidatieproces Passage? Of de hele periode van 10 jaar? Dat werd mij uit haar tekst niet helemaal duidelijk. Als ze wel doelde op de (soms letterlijke) verslaggeving op dit weblog van vooral de laatste jaren en dat liever niet had gezien, kan ik alleen (gemeend) zeggen dat het me dan spijt voor haar en haar kinderen.
Maar toch ook wel dat berichtgeving rondom een enorm belangrijk proces als dit eveneens bedoeld is om de omgeving van zowel slachtoffers en betrokkenen als verdachten en betrokkenen te informeren. En dat je alleen kunt hopen dat de ware daders opgespoord zijn en op een eerlijke wijze veroordeeld worden. Als het allemaal zo duidelijk was, had het Passage-proces natuurlijk geen tien jaar hoeven duren. Dat had men na een jaartje, hooguit twee, kunnen afhameren als er volop technisch bewijs zou zijn geweest en niet gerede twijfel blijven houden die er nu (eigenlijk nog steeds) heerst bij heel veel mensen. Eenzijdige berichtgeving zitten we tenslotte ook niet op te wachten. Een proces is een strijd tussen twee procespartijen met tegenstrijdige belangen en die zijn enorm. Wij Nederlanders hebben het recht om te volgen wat er gebeurt tijdens zo'n groot proces en wat er naar voren wordt gebracht door zowel verdediging als OM, niet alleen het OM. Ik neem dan maar aan dat geen mens zou willen dat verdachten mogelijk ten onrechte tot levenslange straffen worden veroordeeld. (Ik kom daar nog uitgebreid op terug...)
-Wil bij deze wel mijn medeleven betuigen met het gezin Houtman en alle sterkte toewensen die zij nog zo hard nodig zullen hebben, nu en in de toekomst. Het is goed dat zij uiteindelijk nu wel goede hulp krijgen.-
De vordering die er al lag uit eerste aanleg blijft gehandhaafd. Ik zal niet in details treden, die werden ook niet allemaal opgelezen trouwens, maar de vordering is opgebouwd uit 3 componenten: materiële schade, immateriële schade en shockschade. Advocate Mr. Hulst overhandigde een gespecificeerde vordering. Ik weet niet of deze nog is aangepast sinds de vordering werd ingediend in eerste aanleg, maar zoals gezegd omvat het totaalbedrag van de vordering nu 455.000 euro. Voornamelijk gebaseerd op inkomen dat het gezin heeft misgelopen door de moord op hun vader, man en kostwinner. Hun inkomen was nl. grotendeels afkomstig van verhuur van panden die vrijwel meteen verkocht dienden te worden, dus dat inkomen viel weg.
George van Dijk was dit keer wel op komen dagen en had plaats genomen op de publieke tribune tot hij de rechtszaal binnen mocht komen. Ook de vader van Jessy Remmers, Greg Remmers, was reeds voor Van Dijk aan de beurt was aanwezig op de tribune. Zo melde AG. Mr. Posthumus in de zaal, die wilde dat dit opgetekend werd in het zittingsverslag door de griffiers. Van Dijk vroeg later nog naar de reden daarvan omdat het volgens hem geen geheim is dat de band, die Ros voor hem verpest had, met Greg Remmers hersteld is en dat hij Greg Remmers meer als zijn vader beschouwd als zijn eigen vader ooit voor hem geweest is. De AG antwoordde dat de band tussen de familie Remmers en George van Dijk ook onderwerp is van onderzoek.
De reden dat George van Dijk vorige week niet kon komen, was nogal schokkend. Het bleek dat zijn dochter een zelfmoordpoging had ondernomen en hij met het treinkaartje reeds op zak meteen is teruggegaan toen hij dat hoorde. George heeft drie kinderen, van 20, 17 en 14, waarvan de middelste die dochter is.
George vertelde dat hij hier ook alleen aanwezig was voor zijn kinderen, niet zozeer voor hemzelf. Hij kan zijn eigen boontjes wel doppen, zei hij, maar vind wel dat zijn kinderen recht hebben op schadevergoeding van Fred Ros en Peter la Serpe, omdat hun leven ook erg op de kop is gezet door de pogingen om George om het leven te brengen nadat bleek dat hij op een dodenlijst was gezet door Fred Ros. Zijn dochter neemt hem volgens Van Dijk bepaalde dingen kwalijk. Zij zit zwaar getraumatiseerd in een inrichting in Almere momenteel. Daarom vindt George dat zijn kinderen op z'n minst een flinke schadevergoeding toekomt. De schade die zijn kinderen is aangedaan, is met geen pen te beschrijven, aldus George. Hij begrijpt niet dat meneer Fred Ros 15 jaar heeft gekregen en kennelijk "op zijn zaak" strafvermindering zou hebben gekregen, nu met 1,4 miljoen wegloopt en ergens mooi weer gaat lopen spelen, terwijl hij en vooral zijn kinderen er daarentegen zwaar onder te lijden hebben gehad en nog hebben, want ze hebben allen last van PTSS, zijn dochter van 20 heeft afstand van hem genomen en de andere die nu een zelfmoorpoging gedaan heeft zei: "Pap, als ik dan toch dood moet, doe ik het liever zelf, want ik laat het lot niet in handen leggen van anderen" ... "Zeker niet in die van meneer Ros!", vulde Van Dijk de woorden van zijn dochter aan. Aan het einde liet Van Dijk zijn ongenoegen nog blijken, omdat hij geen antwoord kreeg op bepaalde vragen, door op zijn weg naar buiten te roepen: "Wat een poppenkast!" Hij verliet daarop het gebouw.
Hiermee was de zitting ten einde gekomen. Op 1 november is er in de zaak van La Serpe een 3D-presentatie in de extra-beveiligde rechtszaal van het JCS op Schiphol en op 7 September beginnen op diezelfde plek de requisitoirs van het Openbaar Ministerie in alle strafzaken van Passage.
Bondtehond
 |
| Kees Houtman 20 dec. 1959 - 2 nov. 2005 (RIP) |
Deze Menno was pas na zoveel jaar ingezet om de familie Houtman enigzins steun te geven. Dat deed hij met verve, want op een gegeven moment kon je de betrokkenheid bij dit dossier Houtman bijna aan de emotie in zijn stem horen. Ik begreep uit de woorden van de familie Houtman dat de hulp de eerste jaren ver te zoeken was en pas veel later op gang gekomen is. Ik zal de verklaring van zoon Joey eruit pikken, omdat hij erg goed onder woorden heeft gebracht wat de moord op zijn vader met hem en de andere gezinsleden heeft gedaan.
Als eerste las advocate Mr. E. Hulst ook deze door Joey Houtman zelf-geschreven tekst voor. Uit de verklaring van Joey blijkt zonneklaar dat zijn leven als het ware is gestopt op die 2e november in 2005. Hij zat in een restaurant en werd gebeld door zijn zusje Gillian dat hun vader was neergeschoten. Joey voelde kippenvel over zijn hele lichaam en kreeg de nare smaak van bloed in zijn mond. Hij snelde zich naar huis. Wat er daarna gebeurde, is met geen pen te beschrijven. Het begon al op straat in de wijk waar hem bruut en gevoelloos werd medegedeeld: "Nee, hij is dood" door een politieagent op straat. Zijn wereld stortte op dat moment in. Anderhalf uur heeft hij nog in de kou en de regen moeten staan wachten voor hij hun huis aan de Johan Braakensiekhof eindelijk binnen mocht. Wat hij binnen aangekomen allemaal aantrof, was onbeschrijfelijk. Overal lag bloed. Hij was doodsbang en geloofde niet wat er gebeurd was. Vijf dagen later op 10 november werd zijn vader begraven en een dag later was Joey jarig. Toen besefte hij dat hij zijn vader nooit meer zou zien met z'n verjaardag. Dat was altijd een leuke dag, maar er zal voortaan altijd een schaduw over die dag zijn geworpen. Net als met alle andere leuke dagen, Sinterklaas, daarna zijn vaders verjaardag op 20 december*, Kerst, Nieuwjaar, al deze dagen zijn verpest wat er toen in die periode is gebeurd. Ze deden altijd leuke dingen samen, maar in plaats van zich vrolijk te voelen, wordt hij nu niet goed...
*(Op de wikipedia over Kees Houtman staat overigens zijn geboortedatum verkeerd aangegeven, nl. 2 november 1959. Beide kinderen van Houtman hadden het echter over 20 december. - red.)
De ellende die Joey daarna beschrijft is ongelooflijk (maar ongetwijfeld waar). Het begon bij de banken die ineens niets meer met het gezin te maken wilden hebben en hun geld vrijwel meteen kwamen opeisen.
(Zou graag eens willen weten welke gutmenschen van welke hypocriete roof- en plunderbank(en) daar nu weer achter zitten die ongetwijfeld zelf alleen bestaansrecht hebben omdat ze met miljarden Staatssteun overeind zijn gebleven nadat ze een kredietcrisis van jewelste hadden veroorzaakt met hun graaicultuur...- red.)
Joey: "Er werd gezegd dat ze al hun geld terug wilden hebben omdat wij verwikkeld waren in een criminele zaak en ze wilden geen zaken doen met criminelen. Alles moest direct geregeld worden. Toen mijn vader wegviel, viel daarmee ook de grootverdiener weg. We zagen ons inkomen slinken naar 15%. Panden en andere bezittingen moesten verkocht worden zodat we schulden konden betalen. Natuurlijk bracht dit een enorme stress met zich mee. Buiten het feit dat we kapot van verdriet waren, plus het proces dat zwaar op ons drukte, kwam de stress om het geld er bovenop. Het voelde alsof ik in een levende nachtmerrie was beland".
Ook zijn sociale leven had er zwaar onder te lijden beschrijft Joey. Vriendjes had hij niet meer, want de jongens waar hij mee omging, waren zoontjes van mensen die de meest verscrikkelijke dingen met zijn vader hadden uitgehaald. Hij vond het heel erg dat hij niet meer wist hoe hij met ze om moest gaan. Verder bleven mensen die dagelijks langskwamen weg, die zagen ze niet meer. Ze waren bang.
Ook Joey was bang. Hij had geen vader meer, geen vrienden meer en daarvoor in de plaats kregen ze alleen maar problemen en schulden. Hij voelde zich heel erg alleen en in de steek gelaten. Hij wist niet meer wat hij moest doen. Vanaf dat moment stopte zijn leven. Alles ging op de automatische piloot.
Zijn moeder Maria Houtman heeft Justitie zoveel mogelijk proberen te helpen, wat enorm zijn tol heeft geëist. Elke keer kwamen er politiemensen om haar te begeleiden naar de rechtbank en elke keer moest hij maar hopen dat ze terugkwam. Als ze dan terugkwam, was zijn moeder 4 a 5 dagen ziek van alle spanning.
Joey Houtman: "Als je moeder, iemand waar je veel om geeft, die samen met je zusje nog de enige is die je hebt kwa gezin, als je haar in foetushouding naast de wc ziet liggen, ziek van de spanning en misselijkheid, dan ga je kapot van binnen, dood van binnen, dan kun je niet begrijpen waar je in bent beland, dat dit kan gebeuren... Het enige wat ik kon, was mijn moeder weer opvegen samen met mijn toen 14-jarige zusje. Dit was zo'n zware taak voor kinderen wiens vader op de meest verschrikkelijke manier is weggehaald. Het was ontzettend zwaar voor ons om te voelen wat dat doet en heeft gedaan met ons. Daarbij speelde angst ook een hele grote rol in ons leven. Mijn moeder heeft vertrouwelijke documenten overlegd aan Justitie en deze documentatie is gelekt en daarna gewoon gepubliceerd. Kunt u zich voorstellen hoe bang je dan bent? Wat mensen niet beseffen is dat iedereen die er iets mee te maken had nog vrij rondliepen. Als zij kwaad hadden gewild, dan zou dit ook gebeuren. En het gebeurde ook. Maanden later met een goede vriend van de familie, ome Thomas. (van der Bijl - red.) Ook hij is weggemaaid van familie en vrienden en iedereen die hem dierbaar was. Hierdoor werd mijn angst werkelijkheid en durfde ik al helemaal niet meer te praten. De eerste periode kreeg het proces veel aandacht en stond mijn vader veelvuldig in de tabloids. Ik weet dat hier niets aan te doen is, maar het doet ontzettend veel pijn. Mensen die kranten lezen, hebben al direct een verkeerde mening over je. Ik ben al bij voorbaat veroordeeld door de maatschappij, terwijl wij aan het eind van de dag ook maar gewoon mensen zijn. Mensen van wie hun vader en man is weggenomen. Telkens wordt de wond weer open gerijd en lukt het niet om zoiets te verwerken".
Wat je wel vaker hoort, is dat hulp aan slachtoffers te wensen over laat. Zeker voor slachtoffers die als familielid van een vermeende crimineel worden gezien.
Joey Houtman: "Vanaf het begin hebben wij geprobeerd om hulp te krijgen, maar hier werd niets mee gedaan. Geen enkele overheids-instantie wist waar wij hoorden of wie daar verantwoordelijk voor was. Niemand heeft zich bekommerd om ons of wegwijs gemaakt waar we terecht konden. We werden elke keer van het kastje naar de muur gestuurd, om uiteindelijk als antwoord te krijgen dat ze niets voor ons konden doen. Omdat wij crimineel waren? We hadden alle problemen, maar we hadden recht op niets. Al die jaren werd er geen gehoor gegeven aan de hulp die wij vroegen. Uiteindelijk probeerden we ons leven een beetje op te pakken, zo goed en zo kwaad als dat ging".
Zijn zusje deed haar best en ging weer naar school. Ze ging door, maar Joey lukte dat niet. Hij was de weg kwijt en wist niet wat hij wilde, wat hij wilde worden en of dat überhaupt nog nut had. Hij wist het helemaal niet meer en had nergens zin in.
Joey: "Er gebeurt iets in je leven en je hebt gewoonweg geen idee waar je het zoeken moet. Ik kon steeds minder. Op den duur zijn de stress en de spanningen mij teveel gewordsen. Zelfs zo erg dat ik angstaanvallen heb gekregen waar ik nog steeds mee kamp. Dit komt vooral omdat ik nooit de kans heb gehad om het te verwerken of om er iemand over te praten, want dit is mij nooit aangeboden. Na 10 jaar hebben we uiteindelijk gehoord dat we wél recht hebben op hulp. We hebben nu een case-manager, Menno. Hij vertelt ons wat wij eigenlijk al 10 jaar geleden hadden moeten doen. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat Menno ons nu helpt. Gesprekken met hem laten heel veel opgekropte gevoelens naar boven komen. Toch ben ik nu blij dat ik nu eindelijk kan beginnen met verwerken. Ik vecht nog dagelijks tegen angst en stress. Er zijn door elke instantie zoveel fouten gemaakt, dat alles heeft bemoeilijkt. Dit mag nooit meer gebeuren. Bij niemand. Wat ik heb meegemaakt, wat ik heb zien gebeuren, wat dat met mij heeft gedaan als persoon en hoe het mijn omgeving heeft veranderd, wat ik kwijt ben en de gevolgen daarvan, door deze dingen ben ik een wrak geworden. Ik heb dit opgeschreven omdat dit een deel is van mijn genezingsproces. Ik wil niet de rest van mijn leven opgesloten zitten. Ik ben 10 jaar van mijn leven kwijtgeraakt aan niets en ik wil dat dat nu stopt. Ik wil de medewerking van alle partijen en de hulp krijgen die wij verdienen".
Vervolgens las case-manager Menno de eveneens zelfgeschreven tekst van Gillian Houtman voor en tot slot droeg Mr. Hulst de slachtofferverklaring van Maria Houtman voor. Merouw Houtman maakt meteen duidelijk dat het haar verschrikkelijk veel moeite kost om haar verhaal voor de zoveelste keer te doen. Haar gezin heeft enorm veel door moeten maken. Ze heeft haar nek uitgestoken om iedereen te helpen. Ze doelde daarbij ook op de politie en justitie. "Maar wie helpt ons?", verzucht ze.
Het proces is ontzettend zwaar voor het gezin, zegt Maria Houtman. Tegelijkertijd krijgt de media een soort van sneer van Maria Houtman dat volgens haar alles maar klakkeloos wordt overgenomen, zonder daarbij aan de nabestaanden te denken. Ik vroeg mezelf wel even af, want ze moemde daarbij geen specifieke namen, of ik mezelf aangesproken zou moeten voelen. Bedoelt ze de uitgebreide verslaggeving op (onder meer) mijn blog, of in het algemeen alle artikelen die de eerste jaren tot aan de uitspraak in eerste aanleg verschenen in diverse media? Of had ze het vooral over de periode in Hoger beroep van het liquidatieproces Passage? Of de hele periode van 10 jaar? Dat werd mij uit haar tekst niet helemaal duidelijk. Als ze wel doelde op de (soms letterlijke) verslaggeving op dit weblog van vooral de laatste jaren en dat liever niet had gezien, kan ik alleen (gemeend) zeggen dat het me dan spijt voor haar en haar kinderen.
Maar toch ook wel dat berichtgeving rondom een enorm belangrijk proces als dit eveneens bedoeld is om de omgeving van zowel slachtoffers en betrokkenen als verdachten en betrokkenen te informeren. En dat je alleen kunt hopen dat de ware daders opgespoord zijn en op een eerlijke wijze veroordeeld worden. Als het allemaal zo duidelijk was, had het Passage-proces natuurlijk geen tien jaar hoeven duren. Dat had men na een jaartje, hooguit twee, kunnen afhameren als er volop technisch bewijs zou zijn geweest en niet gerede twijfel blijven houden die er nu (eigenlijk nog steeds) heerst bij heel veel mensen. Eenzijdige berichtgeving zitten we tenslotte ook niet op te wachten. Een proces is een strijd tussen twee procespartijen met tegenstrijdige belangen en die zijn enorm. Wij Nederlanders hebben het recht om te volgen wat er gebeurt tijdens zo'n groot proces en wat er naar voren wordt gebracht door zowel verdediging als OM, niet alleen het OM. Ik neem dan maar aan dat geen mens zou willen dat verdachten mogelijk ten onrechte tot levenslange straffen worden veroordeeld. (Ik kom daar nog uitgebreid op terug...)
-Wil bij deze wel mijn medeleven betuigen met het gezin Houtman en alle sterkte toewensen die zij nog zo hard nodig zullen hebben, nu en in de toekomst. Het is goed dat zij uiteindelijk nu wel goede hulp krijgen.-
De vordering die er al lag uit eerste aanleg blijft gehandhaafd. Ik zal niet in details treden, die werden ook niet allemaal opgelezen trouwens, maar de vordering is opgebouwd uit 3 componenten: materiële schade, immateriële schade en shockschade. Advocate Mr. Hulst overhandigde een gespecificeerde vordering. Ik weet niet of deze nog is aangepast sinds de vordering werd ingediend in eerste aanleg, maar zoals gezegd omvat het totaalbedrag van de vordering nu 455.000 euro. Voornamelijk gebaseerd op inkomen dat het gezin heeft misgelopen door de moord op hun vader, man en kostwinner. Hun inkomen was nl. grotendeels afkomstig van verhuur van panden die vrijwel meteen verkocht dienden te worden, dus dat inkomen viel weg.
***
George van Dijk was dit keer wel op komen dagen en had plaats genomen op de publieke tribune tot hij de rechtszaal binnen mocht komen. Ook de vader van Jessy Remmers, Greg Remmers, was reeds voor Van Dijk aan de beurt was aanwezig op de tribune. Zo melde AG. Mr. Posthumus in de zaal, die wilde dat dit opgetekend werd in het zittingsverslag door de griffiers. Van Dijk vroeg later nog naar de reden daarvan omdat het volgens hem geen geheim is dat de band, die Ros voor hem verpest had, met Greg Remmers hersteld is en dat hij Greg Remmers meer als zijn vader beschouwd als zijn eigen vader ooit voor hem geweest is. De AG antwoordde dat de band tussen de familie Remmers en George van Dijk ook onderwerp is van onderzoek.
De reden dat George van Dijk vorige week niet kon komen, was nogal schokkend. Het bleek dat zijn dochter een zelfmoordpoging had ondernomen en hij met het treinkaartje reeds op zak meteen is teruggegaan toen hij dat hoorde. George heeft drie kinderen, van 20, 17 en 14, waarvan de middelste die dochter is.
George vertelde dat hij hier ook alleen aanwezig was voor zijn kinderen, niet zozeer voor hemzelf. Hij kan zijn eigen boontjes wel doppen, zei hij, maar vind wel dat zijn kinderen recht hebben op schadevergoeding van Fred Ros en Peter la Serpe, omdat hun leven ook erg op de kop is gezet door de pogingen om George om het leven te brengen nadat bleek dat hij op een dodenlijst was gezet door Fred Ros. Zijn dochter neemt hem volgens Van Dijk bepaalde dingen kwalijk. Zij zit zwaar getraumatiseerd in een inrichting in Almere momenteel. Daarom vindt George dat zijn kinderen op z'n minst een flinke schadevergoeding toekomt. De schade die zijn kinderen is aangedaan, is met geen pen te beschrijven, aldus George. Hij begrijpt niet dat meneer Fred Ros 15 jaar heeft gekregen en kennelijk "op zijn zaak" strafvermindering zou hebben gekregen, nu met 1,4 miljoen wegloopt en ergens mooi weer gaat lopen spelen, terwijl hij en vooral zijn kinderen er daarentegen zwaar onder te lijden hebben gehad en nog hebben, want ze hebben allen last van PTSS, zijn dochter van 20 heeft afstand van hem genomen en de andere die nu een zelfmoorpoging gedaan heeft zei: "Pap, als ik dan toch dood moet, doe ik het liever zelf, want ik laat het lot niet in handen leggen van anderen" ... "Zeker niet in die van meneer Ros!", vulde Van Dijk de woorden van zijn dochter aan. Aan het einde liet Van Dijk zijn ongenoegen nog blijken, omdat hij geen antwoord kreeg op bepaalde vragen, door op zijn weg naar buiten te roepen: "Wat een poppenkast!" Hij verliet daarop het gebouw.
Hiermee was de zitting ten einde gekomen. Op 1 november is er in de zaak van La Serpe een 3D-presentatie in de extra-beveiligde rechtszaal van het JCS op Schiphol en op 7 September beginnen op diezelfde plek de requisitoirs van het Openbaar Ministerie in alle strafzaken van Passage.
Bondtehond
Abonneren op:
Posts
(
Atom
)
