Douane Schiphol treitert journalist na Bada Bing onderzoek op Sint Maarten

Net terug van mijn KLM-vlucht vanaf het mooie eiland Sint Maarten op de Nederlandse Antillen meenden douaniers te Schiphol het nodig te vinden mij als de freelance-rechtbankverslaggever en journalist van Bondtehond.nl aan een extreem grondig en onnodig onderzoek te moeten onderwerpen. Terwijl bijna iedere reiziger vanaf Curaçao kon doorlopen na het röntgen-apparaat werd mijn koffer grondig overhoop gehaald en kreeg ik de gekste vragen in een soort van kruisverhoor op mij afgevuurd door één donkere douanier, die nog redelijk aardig en beleefd bleef en één blanke Nederlander die op een gegeven moment ronduit onbeschoft werd en denigrerende opmerkingen meende te moeten maken over mijn verleden en mijn huidige freelance werk als bloggende journalist.

Nachtclub Bada Bing Mansion - Sint Maarten

Ik vond het de eerste minuten nog wel grappig, omdat ik dacht dat het wel zo zou horen op vluchten uit het Caribische gebied. En je moet zoiets eigenlijk een keer zelf meemaken als misdaadverslaggever. Echter gedurende het onderzoek aan mijn bagage, laptop, dossier-stukken van het Orca-onderzoek dat momenteel plaatsvindt op Sint Maarten en wat andere privé-spullen, zoals toilettas, geld en andere waardepapieren uit mijn portemonnee, kon de ongelovige douanier het niet nalaten me op vele punten tegen te gaan spreken. Ik vond het een ronduit lachwekkende situatie worden, tot irritant aan toe, maar bleef maar gewoon beleefd. Ik was ook nog half onder de indruk van de zeer aangename super-service aan boord van de het KLM-toestel en had zojuist nog lachend afscheid genomen van mijn medereiziger: Orca-verdachte Jaap van den Heuvel.

Maar goed, de Nederlandse douanier "wist het kennelijk allemaal beter dan mezelf" en was er reeds onderzoek naar mij gedaan vóór mijn aankomst op Schiphol, wat inhoudt dat men mij nagetrokken scheen te hebben naar eigen zeggen en is er zelfs naar de hoogte van mijn inkomen gekeken. Het lijkt me tamelijk onmogelijk dat men in de tijd dat ik op mijn koffer stond te wachten na kon trekken dat ik een bepaald inkomen heb en dat dit niet overeen zou kunnen stemmen met de kostbaarheid van mijn reis. Met andere woorden, als men geen specifiek hoog inkomen heeft, ben je dus verdacht en zou men dus mogelijk "wit poeder" zoals de douanier zei, kunnen smokkelen.

Ik wist dat men op terugvluchten vanaf Sint Maarten die doorgaans via Curaçao gaan extra grondige controle kon verwachten, maar deze vorm van pesterij ging zelfs mij, als iemand die toch wel wat gewend is met politie en justitie, veel te ver. Het is als verslaggever prima om het een keer aan den lijve te ondervinden wat je kennelijk allemaal mee kunt maken als keurige onschuldige terugkerende reiziger en wat voor gestapo-manieren je dan maar zult moeten doorstaan om eenmaal weer op Nederlandse bodem je reis naar huis te kunnen voortzetten. De lol was er na nog wat onbeleefdheden die ik maar had te slikken ineens goed vanaf. De voortreffelijke vakantiesfeer sloeg om. Dit begon op pesten te lijken want alle andere reizigers waren reeds vertrokken uit de bagagehal.

Terugvlucht via Hato Airport - Curaçao

Terwijl degene op wiens uitnodiging ik een week in het exclusieve Sonesta-hotel van de met hem bevriende eigenaar in de beruchte uitgaanswijk Maho met top horeca-ondernemingen als club Tantra, Restaurant Sopranos en The Sopranos Piano Bar verbleef en reeds met slechts handbagage in de trein op weg naar huis zat, ben ik nog geruime tijd bezig geweest mijn onschuld aan te tonen. Dit terwijl de speurneuzen ondertussen in hun groene douanier-uniform nieuwsgierig in de Orca-stukken liepen te neuzen en zagen dat de namen op visite-kaartjes toch verdacht veel leken op mensen die wel degelijk in de journalistiek werkzaam zijn. Want dat was wat meneertje bestrijdde, dat ik journalist zou zijn en ik zou nooit bij Crimesite.nl begonnen zou kunnen zijn als redactielid. Hij had dus ongetwijfeld ook nog nooit gehoord van de website 'Bondtehond bij het liquidatieproces' (Passage)? Laat staan dat hij weet dat ik me richt op eigen onderzoek en dat ik als enige voorwaarde stel dat ik objectief onderzoek kan doen en anders niet. Feiten wil ik zelf kunnen zien en horen en niet alleen via justitie-kanalen.

Kennelijk kon de douanier voor het tonen van de diverse visitekaartjes, waaronder mijn eigen visitekaartjes, niet geloven dat ik diverse mensen ken die regelmatig op TV komen en/of in weekbladen, in kranten en op misdaadsites over misdaad publiceren en dat ik het leuk vind in mijn vrije tijd en steeds ter arbeidsreïntegratie strafrechtprocessen te verslaan op internet. De ongelovige blanke Nederlandse douanier begon ronduit denigrerende en onbeleefde opmerkingen te maken en vervelende rare tegenwerpingen op mijn antwoorden te geven, waar je zelf dan maar boven moet blijven staan en beleefd zult moeten blijven antwoorden op de gekste vragen. Criminaliseren pur sang. Gelukkig kom ik op iedere vraag natuurlijk een passend antwoord geven, had sowieso niets te verbergen en kon ik het niet nalaten de douanier een paar keer toch te laten merken dat hij niets, maar dan ook niets, bij het rechte eind had na zijn kennelijke "vooronderzoek". Een steekje onder water hier en daar kon ik dus niet nalaten, wel binnen de grenzen van het onbetamelijke.

Ik begreep dat er vanaf Sint Maarten kennelijk berichten naar Nederland moeten zijn gegaan dat ik aanwezig was bij de Orca-rechtszaak in Philipsburg om daar later eventueel eens een verslag van te maken. De Orca-zaak gaat over vermeende omkoping van politici, waarbij de verdachten, nu het Openbaar Ministerie deze beschuldigingen niet keihard kunnen maken, een reeks onterechte beschuldigingen aan hun broek kregen, onder meer van belastingontduiking, valsheid in geschrifte en als sluitklapper de ernstigste beschuldiging van vrouwenhandel. Dat alles onder de noemer van een criminele organisatie. Nu kun je daar van alles bij gaan denken, maar de feiten die ik nu zelf ter plekke heb onderzocht, spreken het Orca-dossier van 2800 pagina's behoorlijk tegen. Zo niet 100%. De vermeende vrouwenhandel is vooral gebaseerd op interpretaties van overijverige politiemensen, een graag scorende officier van justitie en onderzoek waar zelfs de AIVD bij is betrokken. Onderzoek waarin telefoons zijn getapt, email gelezen en politici worden verdacht van corruptie.

Bada Bing naast vliegveld Sint Maarten

Daarover mogelijk later meer, ten tijde van de inhoudelijke rechtszaak zelf, die volgend voorjaar pas plaatsvindt nadat de rechter donderdag jl. aangaf per 1 januari te zullen worden vervangen. Maar tot nu toe heb ik geen keiharde feiten waargenomen op Sint Maarten. Integendeel. Neem nu het onderzoek "vrouwenhandel". Geen van de werkende dames, de door Bada Bing Club-eigenaar Jaap van den Heuvel zogenoemde 'Chica's' zijn stuk voor stuk dol met hun aardige Hollandse goedlachse baas. Het is zelfs zo dat de doorgaans mooie dames voor de tweede en zelfs derde keer zijn terug geweest in Club Bada Bing en aanpandige restaurant The Neverland Lounge met inpandig zwembad, overdekt loungegedeelte en waaiende palmbomen die toevallig tijdens mijn aanwezigheid afgelopen week vervangen werden door nieuwe. Voor het onderhoud en de bewaking loopt dan ook constant een aardige vent rond. Gaat door het vuur voor z’n bazen.

Dames die eigenaar Jaap langer kennen en via zijn Club de (rijke) man van hun leven hebben ontmoet, inmiddels getrouwd zijn en kids hebben gekregen, komen speciaal naar de Club om Jaap te ontmoeten zodra ze horen dat hij tijdelijk even on-Island is. Van uitbuiting of druk is dus totaal geen sprake. Het is mijns inziens onmogelijk een verkeerd beeld te krijgen als je een week de vrije hand krijgt en zelfs de (oneerbiedig gezegd in de stijl van het OM) "handelswaar" aan inspectie mag onderwerpen zonder dat daar één van de managers of de baas zelf bij aanwezig is. Nee, dit verhaal gaat nog een staartje krijgen vermoed ik zo.

Op dit moment zal ik geduld moeten hebben en afwachten welke onderzoekswensen de rechter zal toewijzen en welke getuigen nog nader gehoord zullen mogen worden. Vooralsnog lijkt het erop dat advocaat Mr. Cor Merx, de voormalig hoofd-officier van justitie van Sint Maarten, zijn cliënt Jaap van den Heuvel moet beschermen tegen een tsunami aan onterechte beschuldigingen die men koste wat kost in stand dreigt te houden om tot een veroordeling te komen, kennelijke onder druk van politici in Den Haag die moord en brand schreeuwden in de Tweede Kamer nadat plots een filmpje op de website van De Telegraaf en Youtube verscheen.

Neverland Lounge - Bar & Restaurant

Toegegeven, men zou wat kunnen denken bij zulke beelden en tot op de dag van vandaag heeft Van den Heuvel spijt dat hij mensen vertrouwde die beloofden geen gebruik te zullen maken van de heimelijk opgenomen video in zijn eigen kantoor in Club Bada Bing, maar we moeten de feiten van fictieve gedachten kunnen scheiden. En dat is mij afgelopen week ruimschoots gelukt. De betreffende politicus heb ik de hand kunnen schudden en het kantoor met camera's, overigens zonder geluidsopname-mogelijkheid, heb ik aan inspectie kunnen onderwerpen.

Geluid en beeld vormt momenteel onderwerp van onderzoek, omdat Mr. Merx heeft ontdekt dat er moet zijn gemanipuleerd met het beeld en het door een simpele iPhone opgenomen en later pas toegevoegde geluid. De editor, die de video en geluidsopname kreeg toegespeeld, mogelijk door vooraanstaand politicus Theo Heyliger, die momenteel weer verkiesbaar is als partijleider van de grootste politieke partij UP op Sint Maarten, lijkt te hebben geknoeid met de tape. Op Heyligers verzoek heeft Van den Heuvel destijds die opname gemaakt, in een beetje dwaze poging een andere bevriende politicus, toenmalig onafhankelijk parlementslid Patrick Illidge, over te halen bij diens partij terug te doen keren.

Is dat netjes? Nee, het verdiend niet de schoonheidsprijs van de vriendschappen. Maar het videootje was dan ook niet bedoeld voor de media. Jaap van den Heuvel heeft ook spijt betuigd en moeten praten als brugman om uitleg te geven aan de wat onorthodoxe methode, maar is daarmee gezegd dat alle beschuldigingen door het OM op Sint Maarten daarmee waar zijn? Nee, en dit zal moeten blijken als de rechtbank dinsdag 26 augustus, na het vlammende betoog van Mr. Cor Merx en confrères in de rechtbank van Philipsburg afgelopen donderdag 21 augustus, de onderzoekswensen honoreert. Bepaalde zaken houdt Mr. Merx echter nog onder de pet en gebruikt hij als munitie om de aanklachten te beschieten tijdens de inhoudelijke zitting, mogelijk pas rond maart, april of mei 2015. Courtcase Orca is een van de duidelijkste zaken die ik de afgelopen 10 jaar ben tegengekomen en niet omdat ik toevallig een betrokkene ken, maar omdat ik objectief heb kunnen en mogen kijken naar het strafdossier, de vermeende strafbare feiten en de ware feiten zoals naar voren zijn gekomen in gesprekken die ik heb gevoerd met vele personen en naar eigen onderzoek ter plekke.

Vermeend videobewijs "omkoping"

De Orca zaak heeft de schijn van partijdigheid op zich geladen na uitspraken en druk door politici uit Den Haag, die er veel aan is gelegen als mogelijke corruptie, waar diverse onderzoeken naar lopen in deze regio, nu eens wél bewezen zouden worden en Nederland met een beschuldigende vinger kan wijzen naar de "verantwoordelijken". Welke gevolgen dat zou kunnen hebben en welke invloed politici vanaf het pluche in Den Haag na eventuele bewezenverklaring denken te kunnen hebben, moeten we maar nog niet aan denken, maar dat de Nederlandse Antillen al geruime tijd een dankbaar onderwerp vormen en doelwit om pijlen op af te vuren werd al snel duidelijk na verschijnen van het bewuste filmpje. Dat politici als SP-er Ronald van Raak politici voor er ook maar één gerechtelijke uitspraak ligt kennelijk ongestraft maffia mag noemen en zelfs Premier Rutte een uitglijder zou maken met niet onderbouwde uitspraken en voorbarige stellingname, wie had dat kunnen denken? En dat na één simpel video-filmpje dat verkeerd wordt geïnterpreteerd.

Toen vrienden elkaar wel eens geld leenden en uitleenden, die sinds hun jeugdjaren bevriend zijn en elkaars huwelijksfeesten bezochten, en elkaar ook hielpen toen zo'n zelfde huwelijk weer strandde op party-Island Sint Maarten, welk kwaad kun je daarin zien? 'Wil' je daarin zien, is beter gezegd. Regels die zouden zijn overtreden, blijken verklaringen voor te vinden, maar je moet die óók willen zien. En dat is een beetje het punt in dit Orca-onderzoek mbt deze 'Bada Bing bribary case'. Bepaalde prioriteiten lijken hoger te liggen dan het lot van onschuldige hardwerkende ondernemers met enkel goede bedoelingen die nu beschadigd dreigen te raken en/of nog erger door mensen die kennelijk kwaad willen zien, daar waar het niet is.

Ondernemers uit Nederland brachten welvaren naar het eiland en bouwden mede eigenhandig het eiland weer op na orkaan Louis in de jaren '90, letterlijk en figuurlijk, want de familie Van den Heuvel begon in de bouw, en een oudere broer van Jaap bouwt nu met de grootste bouwonderneming van het eiland nog aan overheidsgebouwen all over The Island Sint Maarten, terwijl Jaap zijn hart meer lag bij de altijd florerende horeca op het drukbezochte toeristen-eiland. Als voormalig uitbater van voornoemde succesvolle horeca-gelegenheden als Restaurant Sopranos en The Sopranos Pianobar, die later verkocht werden aan vriend Alex, maar ook de befaamde bar The Red Piano met live-zangers achter een gigantische rode vleugelpiano die de tent al zingend uit een giga-genre aan bekende liedjes volledig op hun kop krijgen in de nachtelijke uurtjes, ziet nu zijn laatste project verpest worden door een visie geleidt door scoringsdrift van ambtenaren die vanuit het gure regenachtige Nederland niet beseffen dat je op Sint Maarten met temperaturen boven de 30° graden celsius alleen in shorts en op slippers leeft op zondagmiddag, politici of niet. Want één ding besefte de Nederlandse politicus die de uitspraak deed “Je moet er toch niet aan denken dat politici eventjes in korte broek en op slippers een bordeel komt binnenwandelen om wat smeergeld op te halen” o.i.d. kennelijk niet, dat het een vrije zondagmiddag was van de bedoelde politicus op Sint Maarten en tevens een vriend is van Van den Heuvel.

Neverland Lounge

En dat je elkaar als vrienden helpt en soms ook eens, al was het met een tamelijk onschuldige bedoeling, een vriendschap tekort doet, dat gebeurt soms ook in het leven. Maar waar vrienden echte vrienden zijn, kunnen betrokkenen doorgaans vergeven en vergeten en wordt in een kleine gemeenschap als Sint Maarten onder elkaar van hun hart geen moordkuil meer gemaakt, getuige de rechtszaak waar betrokkenen met opgeheven hoofd zij aan zij verschenen om elkaars onschuld aan te tonen. Zowel Jaap en Krijn, de bedrijfsleider van Jaap, als de ten onrechte van corruptie verdachte Patrick Illidge zullen aankomende tijd tot de inhoudelijke behandeling nog menig document moeten overleggen en menig uurtje bij hun advocaat moeten doorbrengen om justitie te overtuigen dat tussen ietwat slordige boekhouding, vanwege een nieuw ingevoerd geautomatiseerd systeem, mondelinge regelingen en andere Tropische eiland-gewoontes een wereld van verschil zit met de hun nu ten laste gelegde corruptie- en tal van totaal anders verklaarbare verdenkingen.

Men zou zelf eens moeten afreizen naar Sint Maarten om dat te beseffen. Ik weet bijna zeker dat Jaap bij wijze van spreken best bereid is politici uit Nederland te ontvangen en zelf eens rond te leiden in zijn ontegensprekelijk nette vrouwen-nachtclub The Bada Bing Mansion en de overdag geopende Neverland Bar & Restaurant, met het mooie led-verlichte inpandig zwembad omgeven door palmbomen en relax-gelegenheid. Het woord bordeel klinkt in dat opzicht nogal denigrerend. De dames slenteren en hangen overdag gezellig wat rond binnen Neverland lounge en doen hun ding, van dwang of ontevreden gezichten is in het geheel geen sprake. De sfeer is er juist prima te noemen.

Het woongedeelte boven de club is strikt gescheiden en men werkt in aparte kamers beneden in het club-gedeelte. Elke nacht is het beneden weer feest. Mijn god, als ik die Chica's gezellig zie lachen en dollen met bezoekers en de managers en de eigenaar hun best zie doen om de sfeer erin te houden, kun je je pas voorstellen hoe frustrerend het moet zijn voor die mannen om te worden afgeschilderd als vrouwenhandelaar, terwijl de volgende lichting vrouwen uit landen als Colombia, Dominicaanse Republiek en Venezuela zojuist weer stond te trappelen om bij hun Bada Bing te mogen verblijven. Via mond op mond-reclame komen de dames bij Bada Bing terecht. Van ronselpraktijken is dus ook geen sprake.

The Happy Island Sint Maarten

De niet geringe bedragen die zij terugsturen naar hun familie via money-transfers waar ik afschriften van heb gezien liegen er niet om. De 60 dollar (45 euro) die de dames (alleen) op dagen wanneer zij iets verdienen hoeven te betalen voor hun kamer op basis van kost en inwoning valt in het niet bij de 150 - 250 euro die dames in Nederland voor een shift van slechts 8 uur huur moeten betalen, zonder kost en inwoning, om het oudste beroep ter wereld te kunnen en mogen uitoefenen achter een openlijk raam in een regenachtig en koud land vergeleken bij de prettige werksfeer op het immer warme 'Happy Island' Sint Maarten.

Hoe breng je zoiets hoogopgeleide justitie-medewerkers en heren en dames politici in Nederland met weinig tot geen feitelijke wetenschap en ervaring met het dagelijkse leven in tropische oorden als Sint Maarten nu aan het verstand? Wellicht was het niet eens zo gek om eindelijk eens met eigen ogen te gaan kijken wat mijn jeugdvriend die ik 26 jaar uit het oog verloor intussen van z’n leven had gemaakt. Hem in onze jeugd kennende zat hij niet slecht in elkaar, was hij wars van discriminatie en oneerlijkheid en objectief bekeken durf ik mijn hand nu in het vuur te steken dat dit beeld van Jaap van den Heuvel onveranderd is, zo niet versterkt en dat hier vooralsnog iets achter moet steken wat ons petje mogelijk nog te boven gaat. Ik hou deze intrigerende zaak dus zeker in de gaten.

Binnekort een verslag van de regiezitting van 21 augustus jl. die plaatsvond in Philipsburg.

Bondtehond

Gangster Gwan Ong vecht terug in Hoger beroep

In september dient het Hoger beroep in de zaak van voormalig zware jongen en oud lijfwacht van Klaas Bruinsma Gwan Ong, die momenteel in de Koepel te Haarlem een straf uitzit van 15 maanden wegens verboden wapenbezit en enkele andere strafbare feiten. Dit omdat zijn vrouw Pascale Stoeltie, de zus van de beruchte voormalig vice-president van de Hells Angels Harry Stoeltie, eind vorig jaar geheel onverwacht aangifte deed van huiselijk geweld tegen haar (toen nog) echtgenoot. Dit deed Pascale kort nadat zij als vermist was opgegeven door haar familie en er op de site van de politie een vermissingsbericht verscheen, gevolgd door diverse media. Korte tijd later werd het bericht plots weer ingetrokken. Daarop volgde enkele bizarre gebeurtenissen.

© Gwan Ong ©

Het hele verhaal was destijds te lezen in een exclusief artikel van misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink en mezelf in april-nummer 17 van weekblad Panorama. Gwan Ong was tot dan toe als (ex-)crimineel voornamelijk bekend bij insiders in het milieu en bij het grotere publiek vooral vanwege het met hoge snelheid wegvluchten voor de politie met een Porsche GTS3 tijdens een spectaculaire aflevering van 'Blik op de weg'. Jarenlang bleef de zware jongen, die het naar eigen zeggen de laatste jaren veel rustiger aan doet na de geboorte van zijn dochtertje, onder de radar. Gwan is erg gek met zijn kind, in de goede zin van het woord, en is amper meer met justitie in aanraking geweest. Maar zoals wel vaker met voormalig ABCers die voor een andere levensstijl hebben gekozen, wil dat nog niet meteen zeggen dat de opsporingsdiensten je met rust laten. Zo voelt Gwan zich ook in deze zaak wederom harder aangepakt dan personen die terecht-staan in vergelijkbare zaken.

Mede daardoor is Gwan kort na de uitspraak van 15 maanden tegen dit vonnis in appèl gegaan, maar ook omdat feiten volgens hem extreem zijn aangedikt door zijn inmiddels ex-vrouw en/of zelfs feitelijk helemaal niet kloppen, aldus Ong. De bedoeling van Pascale met de aangifte en twee aanvullende aangiften, mede gedaan door twee huisvrienden van het toenmalige echtpaar, is volgens de getergde ex-crimineel om zeggenschap te krijgen over hun beider dochtertje Mei Ying. Juist dit laatste en het opkloppen van de gebeurtenissen door enkele onwaarheden in de aangiften te vermelden, ook door deze twee voormalige huisvrienden, deden Gwan Ong besluiten nogmaals zijn verhaal te doen. Vorige maand ging ik daarom bij Gwan op bezoek in de Haarlemse Koepel en sprak Gwan tijdens het bezoekuur waarbij ook twee getuigen aanwezig waren die zijn kant van het verhaal konden bevestigen.

© Vermissingsbericht destijds op Facebook ©

Voor het eerste verhaal in Panorama spraken Hendrik Jan Korterink en ik kort na de "vermissing" op een avond af met Pascale Stoeltie en "huisvriend" Torsten Wieman, bij wie Pascale op dat moment reeds verbleef, volgens Gwan. De twee verschenen in een café in Amsterdam-Oost en deden hun verhaal. Volgens Pascale haar verklaringen zou ze onder dwang zijn getrouwd, zou Gwan haar tijdens het 14 jaar durende huwelijk stelselmatig hebben mishandeld en zelfs hebben verkracht. Zij schroomt er dus niet voor om heftige beschuldigingen te uiten richting haar (op dat moment nog) man. Zo zou zij onder meer met een mes in haar been zijn gesneden, een keer beschoten zijn en haar gebit zou een keer beschadigd zijn door een klap op haar mond. Aangiftes heeft zij daar destijds nooit van gedaan, tot afgelopen november dus. Echter van de vrienden, kennissen en familieleden die werden benaderd door de politie met de vraag of zij een en ander konden bevestigen weigerden dit stuk voor stuk en zouden vooral verbijsterd zijn over de leugens van Pascale.

Toen ik Pascale Stoeltie confronteerde met het feit dat vrienden en familieleden, zelfs haar eigen moeder, dus de schoonmoeder van Gwan Ong met wie hij een behoorlijk warme band onderhoudt, haar beweringen naar het rijk der fabelen verwijzen, merkte ze op dat Gwan mij kennelijk al had weten te overtuigen dat zij zou liegen. Ze merkte cynisch op "Oh, hij heeft jou dus ook al in z'n zak zitten?" Nu was dit gesprek enkel bedoeld om Pascale en Torsten Wieman in het kader van hoor en wederhoor hun woord te laten doen, maar ze wilden verder niet met een uit hun mond opgetekende verklaring in het artikel komen dat we voornemens waren te schrijven over de huwelijkscrisis van het stel. Ik zal dit respecteren door niet verder uit dat gesprek te citeren, behalve dan bovenstaande quote die mij aangaat en waarvan ik kan zeggen dat dit niet op feiten is gebaseerd omdat ik natuurlijk niet alleen Gwan Ong sprak, maar een hele reeks personen uit de vrienden-, kennissen-, en familie-kring van Gwan en Pascale. Meestal onafhankelijk van elkaar.

De eerste keer dat ik Gwan bij hem thuis opzocht, had Gwan nog alle hoop dat het allemaal wel goed zou komen en dat het weer een van die buien was waar Pascale voorheen ook last van scheen te hebben. Ze was immers meerdere keren behandeld voor psychische problemen en is daardoor een paar keer opgenomen geweest in psychiatrische instellingen in Bloemendaal en Bosch en Duin. Omdat ze in de war en depressief was en suïcidale neigingen had. Dat Pascale daardoor rare dingen aan de hand heeft gehaald is iedereen wel bekend. Het litteken op het been van Pascale dat ze aan de politie toonde en waarvan zij in haar aangifte zegt dat Gwan haar met een mes heeft gesneden, is afkomstig van een heel andere gebeurtenis vertellen meerdere betrokkenen. Bekenden verzuchten: "Is het weer zover met haar?"... Wat is er aan de hand?

Gwan zelf vertelde letterlijk: "Het zijn periodes... periodes van ruzie zoeken die ze dagen in stand houdt. Ik zei: 'Als ze het weer doet, ga ik gewoon weg'. Op een gegeven moment ben ik 3 dagen weggeweest. Keertje was het weer zover en besloot ik maar weer weg te gaan.
Ik zei tegen haar moeder die er was: 'Mams, ik ga weg'.
Haar moeder ging ook weg. Toen trapte ze uit woede een ruit eruit van een deur. Ze trok toen haar been terug. Ze kreeg daardoor een slagaderlijke bloeding. Ze moest met spoed naar het ziekenhuis. Ze had nog mazzel ook, want ik had mijn sleutels boven laten liggen. Dus ik loop terug naar huis en zag overal bloed liggen. Vanaf de deur tot aan de slaapkamer waar ze op bed lag. Het hele matras zat vol bloed. Ze had geluk dat ik haar vond, want ze kon niks meer. Meteen naar het ziekenhuis in Purmerend gebracht en ze is later in het VU geopereerd. Dat litteken op haar been waar ze het over heeft in haar verklaring is daar van. Niet van mishandeling door mij".

Kort na mijn eerste bezoek aan Gwan Ong werd ik gebeld door een vriendin van Gwan die me meldt dat Gwan opnieuw is aangehou-den. Na de eerste aangifte van zijn vrouw werd Gwan nog gewoon ontboden om op het bureau te komen, maar de politie hechtte te weinig waarde aan haar verklaringen en Gwan kon weer gaan. Nu echter waren er aanvullende aangiftes gedaan door Pascale, maar ook door "huisvrienden" Torsen Wieman en Rick Hartog. Torsten heeft samen met zijn vader een Mercedes-garage in Amsterdam Noord en Rick Hartog werkt al heel lang in vaste dienst bij die garage. Gwan liet zijn Mercedes regelmatig bij Torsten repareren en zowel Torsten als Rick kwamen privé ook over de vloer bij het stel Gwan en Pascale. Gevolgen bleven niet uit. Gwan: 'Ja, en toen sprong er meteen weer een AT naar binnen bij me".

Vanzelfsprekend ervaart Gwan Ong dit verraad van zijn voormalige huisvrienden als een dolk in zijn rug, temeer omdat beide mannen moeten hebben geweten dat Pascale psychische problemen heeft, daar ook voor is opgenomen geweest en medicatie heeft. Logisch dat Gwan zich boos maakt omdat beide mannen Pascale hielpen onderduiken, terwijl ze juist door hem als vermist was opgegeven. Niets is er gedaan om Gwan en de rest van de familie gerust te stellen, integendeel. De familie heeft geruime tijd in onzekerheid geleefd over wat er met Pascale gebeurd zou zijn. Torsten Wieman is zelfs verklaringen komen lezen bij Gwan thuis en deed of hij van niets wist, terwijl Pascale reeds bij hem thuis ondergedoken zat...

Gwan Ong in betere tijden...

De aanvullende verklaringen van Torsten Wieman en Rick Hartog, naast de tweede en zelfs derde aangifte door zijn ex-vrouw Pascale Stoeltie, bevatten aantoonbare onjuistheden, volgens Gwan. En mede door die leugenachtige aanvullende verklaringen is Gwan in december vast gezet door de politie en is hij dus onder meer veroordeeld tot 15 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf, na een eis van 28 (!)maanden. Een extreem hoge straf voor hetgeen men bewezen acht: bezit van een verboden wapen en wat 9 mm patronen. De handgranaat waarover Pascale verklaarde bleek een aansteker, 18 peperdure horloges bleken imitatie voor de handel en een stroomstootwapen, een oudje die destijds nog mocht, dacht Gwan. Een ander zou eraf komen met 3 - 7 maanden. Waarom wordt hij zo hard aangepakt? Gwan heeft echter wel een vermoeden waar de schoen wringt. Jaren heeft men nl. op Gwan lopen jagen en er zit gerust nog oud zeer uit het verleden. Natuurlijk weet Gwan dat hij geen lieverdje is geweest, hij is vroeger wel veroordeeld, maar juist nu hij sinds de geboorte van zijn dochtertje al geruime tijd rustig aan doet en niet met justitie in aanraking komt, pakt men hem op volle sterkte. Is dat terecht? Moet men ex-criminelen veroordelen op hun verleden? Gwan denkt daar zo het zijne over.

Momenteel verblijft Ong in de Koepel te Haarlem en wacht rustig af tot zijn zaak in Hoger beroep voor het Hof dient op 2 september a.s., waar hij dit keer waarschijnlijk samen met zijn raadsman Mr. Geertjan van Oosten zal verschijnen. De eerste keer werd hij in rechtbank Alkmaar bijgestaan door Mr. Bas Jansen, ook van kantoor Van Oosten Advocaten. Gwan was zelf niet aanwezig op die eerste zitting, maar is wel van plan de naderende zitting zelf te verschijnen. Hij wil de leugens zelf ook kunnen aantonen. Want dat er aantoonbare onwaarheden zijn verteld, staat voor hem als een paal boven water. Overigens bestaan de belasterende verklaringen voor een groot deel uit 'de auditu verklaringen' (van horen zeggen, in ieder geval zijn "feiten" niet door de getuigen zelf gezien of meegemaakt).

Zo verklaarde Rick Hartog onder meer dat Gwan een lawinepijl in een auto zou hebben gegooid omdat een arrestatieteam een inval bij hem had gedaan en hij de eigenaar van de auto daarvoor verantwoordelijk hield. Dat zou Gwan of Pascale hem verteld hebben. Gwan zou hem ook verteld hebben dat vroeger in de Bruinsma-tijd er wel eens mensen verdwenen in een zuurbad van een fabriek die in de Colijnstraat stond: "Je zag dan alleen nog maar wat schuim boven drijven en daarmee was de persoon dan weg". Wel zou Rick Hartog zelf betrokken zijn naar eigen zeggen bij een brandstichting in een stacaravan op een camping in Barneveld. Gwan was volgens Rick van de camping afgezet en daarom wilde hij volgens Hartog de campingeigenaar terugpakken. Ze reden met een motor naar Barneveld, aldus Hartog, waarna hij met een ruitenhamertje de ruit insloeg, vanuit een fles benzine naar binnen gooide en er vervolgens een lawinepijl naar binnen schoot. Dit alles terwijl Gwan zou hebben gewacht op de motor buiten het hek, omdat Rick harder kon rennen.

Gwan verwijst dit zuurbad-verhaal sowieso lachend naar het rijk der fabelen omdat aan de Colijnstraat een verchromerij stond vroeger en de zuurbaden die daar gebruikt werden waren natuurlijk niet gevuld met zuur waarin een lijk zou oplossen. Een zuurbad in een verchomerij bevat namelijk alleen sterk verdunde zuuroplossingen. Ook met die camping is bullshit, aldus Gwan. Maar ja, al met al is het kwaad geschied en verklaart Rick Hartog heel veel van horen zeggen door Pascale Stoeltie en wat Pascale zegt, daar klopt niets van. Dat bevestigen meerdere mensen uit de kring rondom Ong. Wat opvalt in de verklaring van Rick is dat hij steeds herhaalt: "Ik deed het voor Pascal". De indruk die Gwan echter heeft, is vooral die van twee mannen die bij hem over de vloer kwamen en om wat voor reden dan ook zijn ex-vrouw helpen om hem alleen maar zwarter af te kunnen schilderen. En volgens Gwan hoopt Pascale steun te vinden middels hun valse verklaringen om zo zeggenschap te krijgen over hun dochtertje Mei Ying. Vooralsnog ziet het er echter niet naar uit dat de toestand is verbeterd, eerder verslechterd. Het doel van Pascale lijkt in elk geval verder dan ooit...

© Gwan Ong ©

Gwan Ong, die dan wel berucht is bij insiders, met name vanwege zijn verleden als lijfwacht/chauffeur van toenmalig drugsbaron en onderwereld kopstuk Klaas Bruinsma, is bij velen een geliefd persoon bemerkte ik sinds onze eerste ontmoeting. Klein voorbeeldje: Geurt Roos, de andere beruchte lijfwacht van Bruinsma die iets meer landelijke bekendheid geniet dan Gwan, sprak ik tijdens een zitting van Passage in het JCS. Met Roos had ik het in een pauze even over Gwan. Of hij Ong kende? "Jazeker", zei Roos, "Ik mocht die Chinees' wel", merkte hij op. En ook vrienden en familieleden die ik sprak zijn het er over eens dat Gwan dit niet verdiend. Pascale speelde erg hoog spel, maar lijkt echter zelf nu ook aan het kortste eind te trekken, want het laatste nieuws is dat dochtertje Mei Ying sinds kort onder toezicht van jeugdzorg is gesteld. Het meisje verbleef al niet meer thuis, maar is in goede handen bij een vriendin van Pascale's moeder die voor het kind zorgt omdat het meisje aan suikerziekte lijdt en vanwege (ook medische) toestanden met Pascale al een tijd niet meer thuis woonde. Maar of het nu allemaal beter op geworden is, gezien de laatste ontwikkelingen?...

Nee, zoals het er nu uitziet zal Gwan zich 2 september met hand en tand moeten verdedigen voor het Hof en zal hij met zijn advocaat Mr. Geertjan van Oosten tot het uiterste moeten gaan om een (veel) lagere straf te bewerkstelligen. Aantoonbare leugens of de-auditu verklaringen die gebaseerd zijn op kwaadsprekerij met een doel zullen moeten worden ontkracht. Zijn ex-vrouw die hij eens heel hoog had zitten, de vrouw waar hij alles voor over had en die alles kon krijgen wat haar hartje begeerde, daar is hij nu wel klaar mee. Wat ze heeft "bereikt" in korte tijd, zal hen waarschijnlijk lange tijd achtervolgen. Van jeugdzorg ben je namelijk meestal niet zomaar af. En was dit nu eigenlijk allemaal nodig geweest? Was dit het waard? Gwan denkt van niet.

Ik hou de zaak '11cary' in de gaten.

Bondtehond

TERUG NAAR:

(klik)

'Dergelijke details kunnen het verschil maken van vrijspraak en levenslang'

Tijdens de laatste zittingsdag in de extra beveiligde zittingszaal binnen het JCS op Schiphol verzocht Mr. Nico Meijering het Hof tot slot om voeging van 5 a 6 oriënterende gesprekken met kroongetuige Peter La Serpe. Deze gesprekken/verhoren hebben plaatsgevonden in de periode voorafgaand aan de periode dat de kluisverklaringen hebben plaatsgevonden. Het openbaar ministerie heeft zich net als in eerste aanleg verzet tegen voeging van de bewuste stukken en gegevensdragers omdat deze gesprekken bevatten die een vertrouwelijk karakter zouden hebben. Daarom zou er ook geen verplichting bestaan deze aan het procesdossier toe te voegen. De verdediging denkt daar uiteraard anders over en onderstreept opnieuw het enorme belang deze stukken wél aan het procesdossier toe te voegen.

De scheiding van trajecten, met name de trajecten van het zaaks-OM en het TGB-OM, heeft continu als één van de dikkere rode draden door het liquidatieproces Passage gelopen. Binnen het één en ondeelbare openbaar ministerie blijken officieren van justitie toch niet zo één en ondeelbaar te zijn als het gaat om het hebben van inzage in elkaars werkwijze. Dat heeft voor de verdediging gedurende het proces grote verdedigingstechnische problemen opgeleverd. Inzage  in diverse dossierstukken van het Passage-dossier door de advocaten werd regelmatig belet door de rechtbank op verzoek van het TGB/OM, en dat telkens onder de paraplu van veiligheid (voor de beschermde kroongetuige).

Het Hof heeft na een verzoek van de verdediging tot voeging van deze stukken op 5 november 2013 (voorlopig) eveneens afwijzend gereageerd en overwoog dat een beslissing pas na debat genomen kan worden. Ook overwoog het Hof dat er reeds verscheidene betrokkenen bij de oriënterende gesprekken zijn gehoord als getuige en dat Peter La Serpe en CIE-officier van justitie Mr. Sander de Haas nog als getuige moesten worden gehoord.

Op 9 april heeft de verdediging het Hof in een brief verzocht deze beslissing te heroverwegen en daartoe een aantal redenen aangedragen. Mr. Nico Meijering ging in zijn betoog dieper in op deze redenen. Het is Mr. Meijering er niet alleen aan gelegen om mogelijke sturing van La Serpe door politieambtenaren te achterhalen, maar gaat het er vooral om kennis te kunnen nemen van wat La Serpe tijdens deze gesprekken zaaksinhoudelijk verklaard heeft. De verdediging is van mening dat al hetgeen de kroongetuige zaaksinhoudelijk verklaard heeft aan het dossier dient te worden toegevoegd. Niet in de laatste plaats omdat we hier met een zeer belangrijke getuige van doen hebben, maar zeker ook omdat La Serpe heeft laten zien tegenstrijdig te kunnen verklaren, wat volgens de verdediging alles te maken heeft met het feit, althans de mogelijkheid dat hij niet naar waarheid heeft verklaard en mogelijk nog zal verklaren.

In een uitgebreid verzoekschrift, bestaande uit bijna 40 pagina's, legt Meijering het Hof opnieuw de standpunten van de verdediging, de standpunten van het OM en (uitgebreid) de juridische kaders voor, gevolgd door een uitgebreide uitleg met vele punten, voorbeelden en argumenten waaruit het verdedigingsbelang moet blijken. De rechtbank heeft destijds een essentieel onderscheid gemaakt tussen de kluisverklaringen en de oriënterende gesprekken en schaart de kluisverklaringen onder processtukken met verwijzing naar het relevantiecriterium, maar schaart de oriënterende gesprekken op grond van Dev Sol-jurisprudentie (volgens de verdediging onterecht) onder de tweede categorie stukken waarbij een belangenafweging kan plaatsvinden en de inbreng op grond van zwaarwegende opsporingsbelangen in sommige gevallen achterwege kan blijven. Daarbij mag er volgens de rechtbank door de verdediging op worden vertrouwd dat het OM eventueel ontlastend materiaal niet zal achterhouden.

De rechtbank voegde daar nog aan toe dat: Bewust achterhouden van ontlastend materiaal in verband met een integere rechtspleging en risico's voor schade aan de materiële waarheidsvinding echter ontoelaatbaar blijft. Naar het oordeel van de rechtbank is ontlastend materiaal in ieder geval informatie die direct op de onschuld van een verdachte wijst, maar daar kan onder omstandigheden ook andersoortige informatie onder worden verstaan. Denkbaar is bijvoorbeeld dat bepaalde door de kroongetuige op enig moment in oriënterend- of dealoverleg verschafte informatie, welke in relevante mate afwijkt van (nadien) afgelegde kluis- en zittingsverklaringen en voor de beoordeling van de betrouwbaarheid van die verklaringen van de kroongetuige van groot belang moet worden geacht te zijn, niet achtergehouden mag worden. 

In de visie van de verdediging, uitgelegd in het voornoemde verzoekschrift (met vele voorbeelden die ik niet nader zal benoemen nu) concludeert Mr. Meijering aan het einde van het uiteengezette juridische kader:

• Alle stukken, voorwerpen, gegevensdragers die relevant kunnen zijn voor enig te nemen beslissing van de zittingsrechter zijn processtukken. De beoordeling of stukken al dan niet processtukken zijn, kan niet langer berusten op een belangenafweging. Van enig onderscheid in categorieën stukken op grond van de Dev Sol-jurisprudentie is geen sprake meer.
• De wettelijke regeling inzake de kroongetuigenregeling kan - buiten de situatie zoals omschreven in artikel 226h lid 4 Sv- op zich zelf geen beperkingen opwerpen ten aanzien van de voeging van processtukken.
• Of de belangen zoals omschreven in artikel 187d lid 1Sv dwingen tot het niet voegen van (delen van) processtukken is i.c. aan de zittingsrechter, al dan niet via tussenkomst van de rechter-commissaris.
• Een zwaarwegend opsporingsbelang kan niet opwegen tegen de waarheidsvinding, gelet op de (heikele) positie van de kroongetuige in het proces.

De eerste vraag die het Hof volgens Mr. Meijering dient te beantwoorden betreft de vraag of de inhoud van de oriënterende gesprekken, voor zover die zijn opgenomen op gegevensdragers en/of zijn neergelegd in gespreksverslagen of processen-verbaal redelijkerwijs van belang zijn voor enig door het Hof te nemen beslissing. Kortom, voldoen de oriënterende gesprekken aan het relevantiecriterium?

In de visie van de verdediging moet die vraag bevestigend worden beantwoord, waarbij de relevantie ziet op 4 essentiële punten:

1.  De waarheidsvinding in zijn algemeenheid voor zover La Serpe zaaksinhoudelijk heeft verklaard;
2.  De betrouwbaarheid van La Serpe voor zover La Serpe zaaksinhoudelijk heeft verklaard;
3.  De betrouwbaarheid van La Serpe voor zover hij gestuurd is door zijn verhoorders/gesprekspartners;
4.  De beoordeling van de werkwijze van de politie en justitie voor zover La Serpe is gestuurd door zijn verhoorders / gespreks-partners.

Alvorens Meijering ter afsluiting zijn verzoek doet, komt de raadsman van Soerel, Akgün en Burger met pagina's voorbeelden en merkt ergens aan het einde op: 'Het onderstreept het onmetelijke belang deze stukken toe te voegen'.

Verzoek: 
De verdediging verzoekt het Hof op grond van artikel 149a, 149b, 315, 316, 328, Sv te bevelen/op te dragen dat:

1.  Het OM aan de RC beschikbaar zal laten komen de gegevensdragers waarop de oriënterende gesprekken/verhoren met La Serpe (audio en/of video) zijn vastgelegd, alsmede alle (schriftelijke en/of digitale) stukken (processen-verbaal/verslagen/journaals etc.) waarin de oriënterende gesprekken zijn vastgelegd;
2.  De RC -voor zover sprake is van op audio en/of video vastgelegde oriënterende gesprekken/verhoren -die (audio/video) gegevensdragers woordelijk zal (laten) uitwerken in proces-verbaal, althans voor zoveel er reeds sprake is van (een) dergelijk(e) verbatim uitgewerkte proces(sen)-verbaal, de RC zal controleren of die uitwerking(en) correct zijn (uitgevoerd);
3.  De RC vervolgens alle hiervoor bedoelde schriftelijke stukken aan de hand van het relevantiecriterium als hierboven bedoeld onder 96 zal ontdoen van niet-relevante passages/gegevens;
4.  De RC bedoelde schriftelijke stukken (al dan niet ontdaan van niet relevante passages/gegevens) zal overdragen aan Uw Hof en procespartijen.

Gedurende het passage-proces heeft de verdediging erg veel pogingen gedaan en dus erg veel tijd besteed aan het ontsluiten van voor de verdediging belangrijke stukken met relevante informatie en benadrukte keer op keer dat het de advocaten natuurlijk niet te doen is om details die de veiligheid van de beschermde kroongetuige in gevaar zouden kunnen brengen te achterhalen. Integendeel, het gaat er daarentegen wél om dat het voor de waarheidsvinding uiterst relevante informatie is uit aftastende gesprekken, waar het "op de inhoud" is geweest. In zijn talloze voorbeelden noemt Meijering een aangehaalde weglating, waarin La Serpe zegt: "dat volgens mijn logica de opdrachten kwamen van Dino". Meijering hoeft daarbij natuurlijk niet te onderbouwen dat in het strafproces het een levensgroot verschil is of een getuige uitgaat van eigen waarneming of van "logica". Dergelijke details kunnen het verschil maken van vrijspraak en levenslang.

Bondtehond

KOUD BLOED 23 :

128 pagina's

verschenen mei 2014

paperback € 9,95
BESTEL HIER