vrijdag 9 december 2016

'Ik ben niet bang voor de dood. Als het m'n tijd is, is het m'n tijd' - RIP Martin Kok

Het is dan toch gebeurd waar ik Martin vaak voor heb gewaarschuwd: 'Jongen, als je zo door gaat, maak je het niet lang'. Dat wuifde hij weg met: 'Aaach joh, ik ben niet bu-bu-bu-bu-bu-bang voor de d-d-d-d-d-d-dood. Als het je tijd is, is het je t-t-t-t-t-t-t-tijd'. Uitgeluld.... Punt. Probeerde nog wel: 'Martin luister, je schopt echt de verkeerde mensen tegen de schenen. Je daagt ze bewust uit. Je provoceert. Waarom toch? Wat wil je daar nu mee bereiken? Zijn antwoord was simpel: 'Iedereen zijn ding toch? Jij doet het op jouw manier, ik op de mu-mu-mu-mu-mu-mijne. Vlinderscrime is wel spraakma-ma-ma-ma-makend'. Daar kon ik het niet anders dan mee eens zijn. Ik begreep dat een verdere poging dus ook geen zin had. Maar ik heb nooit kunnen voorzien dat hij na ons eerste gesprekje in het JCS zo extreem en gevaarlijk bezig zou gaan met zijn Vlinderscrime...

Keertje in de stijl van Martin:


Kan me dat allereerste gesprekje in het JCS nog goed herinneren. Ook de vele gesprekjes nadat hij eenmaal z'n felbegeerde journalistenpasje kreeg. Meestal in het rookkamertje op de journalistengang van de extra beveiligde rechtbank in het JCS. Martin kwam die eerste keer naar me toen en zei: 'Ik lees je artikelen altijd, ben fan van jouw site, maar hoe verdien je nou geld met een misdaadsite?' Ik antwoordde: 'Nou je moet allereerst zorgen dat je zo vaak mogelijk unieke artikelen publiceert en niet andere media na gaat zitten papagaaien of zelfs bij de kranten gestolen nieuws gaat zitten ombouwen zoals veel andere misdaadsites wél doen. Daar is geen kunst aan en het is eigenlijk ook diefstal. Je moet zorgen dat mensen naar je site komen om speciaal jouw artikelen te lezen en als je eenmaal wat bezoekers hebt, probeer je adverteerders te krijgen. Dan maak je reclame voor ze en verkoop je reclame-banners aan ze'. 'Ja', vroeg hij, 'maar wat moet ik dan vragen voor zo'n banner?' Heb hem daarin wel wat geadviseerd. Dat was tegen geen dovemans-oren gezegd en met een noodvaart probeerde Kok diverse potentiële adverteerders geïntereseerd te krijgen. Eerst nog kennissen, later volgden een reeks PGP-telefoonaanbieders, of deed hij wat met zijn eigen probeersels, een heuse eigen sexsite. Overal zag hij wel brood in. Handelsgeest kan Martin niet ontzegd worden, dat had hij gewoon.

Ken meerdere mensen die Kok vroeger mee hadden gemaakt toen hij nog zeer jong was en samen met zijn vader in Volendammer vissers-kostuum paling kwam verkopen in Amsterdamse kroegen, vooral in het Wallengebied. 'Nooit verwacht dat die wat verlegen tengere stotterende jongen zou uitgroeien tot crimineel, laat staan een misdaadjournalist die wekelijks in het nieuws is', zei iemand laatst nog tegen me. Moet zeggen dat ik er persoonlijk wel om kon lachen, maar me ook dikwijls heb zitten irriteren aan Martin z'n idioterie. Dat zei ik hem ook in zijn gezicht, maar dat wuifde hij net zo hard weer weg. Hij genoot van de aandacht en het middelpunt te zijn van controverse rondom zijn persoon. Keertje zei hij: 'Goed voor de pageviews toch? Veel pageviews betekent veel bezoekers. En veel bezoekers zijn weer goed voor nieuwe adverteerder, toch?'. Ja, wat moest ik daar tegenin brengen?

Daar was geen speld tussen te krijgen. Sterker nog: Ik had hem min of meer zelf eens uitgelegd dat het zo werkte. Niet dat ik daarmee bedoelde dat hij geen journalistieke codes in acht zou moeten nemen, integendeel, want ik heb daarna vele WhatsApp gesprekken gevoerd met hem en telefoontjes waarin ik hem op de risico's wees. Ik heb ook wel eens gezegd: 'Martin, heb je nou niet in de gaten dat al die mensen die nu zo vol van jou zijn, het echt geen minuut interesseert als jou straks wat overkomt? Denk je nou nooit eens aan dat lieve kleine kereltje van je? Wil je nou echt dat ze dadelijk weer van jeugdzorg aan je deur staan? Wat bereik je ermee? Pas toch op jezelf man!' Niks hielp. Hij nodigde me meermaals uit om bij hem thuis langs te komen in Osdorp. Daar is het echter nooit van gekomen. En daar zal het nu ook nooit meer van komen...

Het is triest dat de verantwoordelijken een markant persoon nu het zwijgen hebben opgelegd en zijn zoontje vaderloos hebben gemaakt. Ok, Martin Kok had zelf 17 jaar achter de tralies doorgebracht voor onder meer twee levensdelicten, maar ieder mens verdient een tweede kans in zijn leven. Buiten dat, ik kon Martin als persoon met veel humor wel waarderen. Minder als degene die steeds sigaretjes kwam bietsen bij me in dat rookhok. Zeker in het begin was het natuurlijk allemaal geen vetpot en ook de latere verhalen dat Martin tonnen zou verdienen waren schromelijk overdreven. Vanmorgen las ik ook weer iets wat niet klopt. Je wordt niet rijk met een misdaadsite. Als dat zo was, had Martin toch een ander knap tweedehands autootje voor zichzelf kunnen kopen?

Maar goed, dat zal allemaal wel. Het ging wel steeds beter. Ik heb ook vaak gedacht: Martin Kok wordt in principe groot gemaakt door media-mensen die er zelf ook van profiteren. Je kon op een gegeven moment geen TV-programma meer zien, of het ging weer over Martin Kok en zijn Vlinderscrime. De rare fratsen van Kok waren een dankbaar onderwerp. Zijn bijna dyslectische wijze van schrijven, zonder correctie of juist door auto-correctie geplaagde schrijfstijl, het deerde hem en ook veel lezers kennelijk niet.

Ik gunde Martin zijn succes, maar tegelijkertijd dacht ik wel eens: Beseffen al deze media-mensen nou niet dat ze straks een heel grote nagel kunnen vormen aan zijn doodskist? Ik hoorde twee maanden geleden al dat hij het einde van het jaar niet zou halen. En als je dan bijna wekelijks bekende misdaadjournalisten bijna lyrisch hoort praten en ziet schrijven over een losgeslagen projectiel als Martin, die zich totaal niet stoorde aan de codes, kun je niet anders dan concluderen dat zij mede-verantwoordelijk zijn voor de snelle opmars van Martin Kok en z'n Vlinderscrime, maar zeker dus ook (onbedoeld natuurlijk) voor zijn dood. Dat klinkt wellicht hard, maar dat is echt mijn mening.

Kok werd totaal niet tegen zichzelf in bescherming genomen. Integendeel, in mijn ogen juist aangemoedigd. Kok werden continu veren in zijn reet gestoken. Kok kreeg platformen. Kok kreeg eigen artikelen. Gratis reclame. Kok kreeg zijn felbegeerde linkjes bij serieuze media. Hij werd vaker uitgenodigd. Kwam op de radio. Mocht zelfs wat doen op tv. Iedereen die hem niet tegen zichzelf in bescherming nam, kan zich afvragen of dat eigenlijk niet nodig was. Gisteren nog schijnt half misdaad-journalistiek Nederland met hem vrolijk aan tafel te hebben gezeten bij de The Harbour Club, grapjes makend over of het wel veilig was naast hem te zitten... Het lachen zal hen nu wel even vergaan zijn. En een ander, die daar ook samen met Kok aan de oesters zat, werd boos omdat Kok daar een foto van publiceerde. Was dat contact dan toch not done? Het geeft wel te denken.

Maar goed, hoe dan ook, een grapje moet kunnen en heb ik eerlijk gezegd zelf ook wel gemaakt, dus dat zal ik echt niemand verwijten. Laatst nog in het JCS. Martin wilde na de zitting weer samen met me naar de parkeerplaats lopen waar onze auto's altijd vlak bij elkaar stonden als Kok het Passage-proces bezocht. Dit was kort na berichten over plaatsing op een dodenlijst. Dus ik dolde wat met hem: 'Neeee, loop jij maar vast lekker vooruit. Ik moet eerst nog even naar de toilet. Dat lijkt me ook veel gezonder. Heb geen zin in loodvergiftiging'... Wel met een knipoog erbij natuurlijk. Hij lachte wat en liep alvast naar z'n auto. Toevallig moest ik wel echt nog even naar de toilet, maar ik dacht intussen nog bij mezelf. 'Als ze Martin een keer willen pakken, dan is die stille afgelegen parkeerplaats zonder camera-bewaking bij het JCS wel de meest uitgelezen plek om toe te slaan. Dus in wezen heb je nog gelijk ook'. Moet er wel bij zeggen: Waar journalisten eerder gratis mochten parkeren op de met security-camera's bewaakte parkeerplaats van het JCS, werden we plotseling gedwongen op een nogal veraf gelegen zanderige, kale en onveiligde parkeerplaats met modderplassen zonder beveiliging te parkeren. Maar goed, toen ik even later bij mijn auto aankwam, zag ik nog net dat Kok de schuine weg van het viaduct over de A4 op reed. Dat was tevens de allerlaatste keer dat ik hem in levende lijve zag... 

Spreken deed ik hem bijna iedere week wel even. Zondag belde hij me nog en zei dat hij met een of andere Colombiaanse vriend in huis zat. Hij klonk ook of diegene wat Colombiaanse kabouterpost voor hem had meegenomen, dus dat kon wel kloppen. Gek genoeg stotterde hij niet, maar struikelde meer over zijn woorden, zo snel en onsamenhangend praatte hij. Kan daarom niet met zekerheid zeggen wat hij allemaal te vertellen had. Iets met een usb-stick... Eerlijk gezegd wou ik het liever niet weten ook. Een ding weet ik wél zeker. Dat ik mezelf recht kan blijven aankijken in de spiegel. Ik heb hem vaak genoeg gewaarschuwd en zondagmiddag nog voor het laatst: 'Kijk er nou maar mee uit. Meer zeg ik niet'... De verbinding werd plots verbroken. Geen oren naar...

Ik weet bijna ook zeker dat Martin zelf wel een grapje gemaakt zou hebben, als je tegen hem gezegd zou hebben: 'Kijk maar uit daar bij Boccaccio, dat ligt zo verscholen in de bossen, dat kan linke soep zijn'. Dan zou hij ongetwijfeld wel iets gezegd hebben als: 'Nou, als ze het daar doen, ben ik in ieder geval nog wel effe lekker naar de hoeren geweest'... Dat was Martin.

Een tweede grapje had kunnen zijn: 'Vlinderscrime is dan wel weer volop in het nieuws'...

Tja, dat wel, echter nu wel de laatste keer. Dat is het trieste van het verhaal. Ook dat zijn zoontje nu vaderloos is.

Hier het verslag van de zitting met Martin Kok als getuige in het Passageproces over de bewering van Fred Ros dat hij op de rode motor zou hebben gezeten bij de liquidatie van Cor van Hout.


(klik)


<<0>>


* RIP Martin Kok *

Bondtehond